We gaan een paar nachten terug in de tijd. In het holst van de nacht zag ik Xavier Taveirne zich in bochten wringen om 'gediagnosticeerde' kinderen met extra noden professioneel te presenteren aan de kijkers.
Het ging over zorgkinderen waarvoor scholen meer financiële middelen krijgen. Voorwaarde is dat er een diagnose gesteld wordt. Een diagnose, een label, een etiket... Hokjes dus.
Het systeem van financiering van scholen met gelabelde kinderen had nooit mogen bestaan! Het werkt fraude in de hand, want hoe meer kinderen gekweld worden door een of andere stoornis, hoe meer geld de scholen krijgen.
Vroeger was er het klassikale onderwijs, doorweven met sporadische individuele aanpak. Het was de tijd dat goede leerlingen zich ten volle konden ontplooien zonder gehinderd te worden door buitenbeentjes en zorgkinderen die extra ondersteuning nodig hadden in de klas, terwijl normale leerlingen zonder label zichzelf moeten redden en achtergesteld worden.
De farmaceutische wereld juicht, nu er extra gezócht wordt naar stoornissen : een pilletje hier, een pilletje daar, een pilletje voor elk hokje. Hokjesonderwijs en farmacie verlossen ouders meteen van alle verantwoordelijkheid.
