|
Ik heb vroeger de fundamenten zien leggen van alle miserie en ambras die we nu meemaken met migranten, asielzoekers, en met alles wat vreemd is aan onze Vlaamse eigenheden.
Algemene verontwaardiging bij het zien van de oerwoudtaferelen die zich zondag in Brussel afspeelden... Heethoofden, relschoppers, amokmakers, het was een mengelmoes van verloren gelopen vogels voor de kat.
Nu loopt het tuig alweer vrij rond. Onbegrijpelijk.
Gevoel van Straffeloosheid
Explosieve uitspattingen van jonge allochtonen zijn niet verwonderlijk als ze een school bezochten waar ze met fluwelen handschoenen aangepakt werden, waar wangedrag gebanaliseerd werd, en waar alle foute gedragingen 'kattenkwaad' genoemd werd.
Tijdens een klassenraad in een concentratieschool heb ik vroeger leerkrachten zien lachen met de streken die een groepje allochtonen uithaalden op de parking van den Aldi in Heusden-Zolder. De directeur stelde geen sancties voor, maar wel 'begeleiding'. Omdat zij moesten geholpen worden. Hun uitschuivers werden toegedekt met de mantel des verdraagzaamheids of weggesmeerd met de zalf der vergevingsgezindheids.
Geen sancties, maar wel softe begeleiding. En zo groeiden ze op met een gevoel van straffeloosheid, van onschendbaarheid, zonder respect voor gezag en met minachting voor hun gastomgeving. Zo werd de weg geplaveid naar baldadigheden, vandalisme en zelfs criminaliteit.
Jonge allochtonen die het pad des verderfs hebben ingeslagen bezitten de bijzondere gave om zich te organiseren, door groepsvorming een ijzersterk samenhorigheidsgevoel te ontwikkelen dat hun gevoel van straffeloosheid nog versterkt.
|
