Hoe het er nu aan toe gaat in scholen met beroepsonderwijs weet ik niet, maar vroeger was een klas vol Turkse leerlingen de nachtmerrie van elke leerkracht. Er was geen respect voor taal, gezag, structuur.

Even terugblikken in de tijd. Atheneum Heusden-Zolder schooljaar 1990-1991, met directeur Blauwbaard als opperhoofd en migrantenliefhebber.

Voor de opgeschoten pubers in de beroepsklassen was het elke dag één groot feest. Allochtone jongeren manifesteerden zich in groep door er zomaar wat op los te tateren en te joelen, zonder enig respect voor de lesgever, een lesgever die alleen maar zat te hunkeren naar het verlossende belsignaal. De onderlinge solidariteit maakte van hen een machtige groep waartegen geen enkele leerkracht opgewassen was. Met een onverbrekelijke eensgezindheid toverden ze de klas om in een collectieve chaos waar geen plaats was voor discipline en zelfbeheersing. En dan zwijgen we nog over taakgerichtheid, ijverzucht, prestatiedrang, en zo van die dingen die noodzakelijk zijn om de leerstof te kunnen beheersen.

Allochtone leerlingen lijden aan 'prestatiefobie'. Aan allochtonen kunnen ook fobieën toegedicht worden. Er is hun onmiskenbare angst en tegenzin om te presteren, om tot resultaten te komen, om geconcentreerd aan een taak te werken, om in alle rust een tekst in zich op te nemen.

Met de toewijding van een pervers altruïst hoopten wereldvreemde migrantenwerksters te kunnen sleutelen aan de gebrekkige studiementaliteit van allochtonen. De geitenwollensokkenmadammen voelden zich geroepen om het ijzersterke samenhorigheidsgevoel bij allochtonen te doorbreken. Om te beginnen kán er niet geprutst worden aan de sterke samenhang van de allochtone groep, die is onverwoestbaar, en verder zijn er de hardnekkige eigenheden, hun identiteit, waaraan niet geraakt kán worden, dat laten ze niet toe.

Een Turk blijft een Turk, blijft Turks denken, blijft Turks handelen. Geen enkel project, geen enkel integratiecentrum, niet één migrantenwerkster kan daarin verandering brengen!

Ex-migrantenwerksters vechten nu nog  tegen chronische depressies na hun mislukte missie.