Vroeger stond er op het einde van de regenboog een pot vol met goud...
Woorden deinen mee op de golven des tijds. Ze volgen soms een verrassende koers. Ofwel verliezen ze hun charme en worden platvloers. of ze klinken lieflijker en verfijnder.
Neem nu het woord 'Regenboog'... Vroeger kwamen er nostalgische beelden in je op over regenbogen die aan de hemel schitterden en die ons deden dromen over een pot met goud op de plaats waar de regenboog de aarde raakte. Het woord heeft nu zijn luister en glans verloren, zijn nostalgische beladenheid is verdwenen sinds de kleuren van de regenboog symbool staan voor seksuele afwijkingen en perversies. Er staat geen schat meer op het einde van de regenboog, maar een pot vol met rottend afval en vieze vuiligheid. 'Regenboog' klinkt nu goor en dof en de felle kleuren zijn pijnlijke prikkelingen voor de ogen.
Vroeger sprak een regenboog tot de verbeelding van kinderen. Zij fantaseerden er allerlei verhalen rond en lazen in stripverhalen en kinderboeken geboeid over de schat aan het einde van de regenboog. Kinderen lezen niet meer over De Schattenjacht, de schat van de zeerover, of de schat in het meer. Ze zwaaien nu liever met regenboogvlaggetjes en worden gehersenspoeld met de genderideologie.
|
