15) gelijk Mij de Vader kent en Ik de Vader ken, en Ik zet mijn leven in voor de schapen.
16) Nog andere schapen heb Ik die niet van deze stal zijn; ook die moet Ik leiden en zij zullen naar mijn stem luisteren en het zal worden één kudde, één herder.
17) Hierom heeft Mij de Vader lief, omdat Ik mijn leven afleg, om het weder te nemen.
18) Niemand ontneemt het Mij, maar Ik leg het uit Mijzelf af.
Ik heb macht het af te leggen en macht het weder te nemen;
"Lieve kinderen, ik nodig je uit missionarissen te worden van mijn boodschappen, die ik hier via deze plaats - die mij lief is - geef.
God heeft mij toegestaan zolang bij jullie te blijven.
Daarom, mijn lieve kinderen, nodig ik je uit de boodschappen die ik je geef, met liefde te beleven en ze door te geven aan de hele wereld, zodat een stroom van liefde vloeit naar de mensen, die vol haat en onvrede zijn.
Mijn lieve kinderen,
ik nodig je uit vrede te worden waar onvrede is, licht waar duisternis is, zodat ieder hart het licht en de weg van het heil aanneemt.
Dank dat je aan mijn oproep gehoor hebt gegeven. "
Onze Lieve Vrouw Onbevlekt Ontvangen, zoals Zij zich kenbaar maakte aan Bernadette te Lourdes
O Maria zonder zonden ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot U nemen.
Zoeken in blog
abc_van_louise
Je kunt op twee manieren tegen het leven aankijken; ofwel geloof je niet in wonderen, ofwel geloof je dat alles een wonder is. Albert Einstein Mijn Heer en mijn God, mijn Jezus Barmhartigheid.
11-04-2006
Christenen in het Heilig Land,
Wie zijn zij? Het zijn onze broeders en zusters die leven waar Jezus geleefd heeft. Zij wonen in en rond de heilige plaatsen en worden beschouwd als de opvolgers van de eerste christenen, waaruit al de christelijke kerken gegroeid zijn. Wij zijn hun daarom veel verschuldigd
Het christelijk geloof vindt zijn oorsprong in historisch Palestina. Sinds het ontstaan van het christendom, is er een aanwezigheid geweest in Palestina van christenen. Over de eeuwen is die aanwezigheid echter gedaald, voornamelijk door politieke redenen die het Palestina van Jezus tijd meermaals verdeeld heeft.
Dit duidelijk stellen is moeilijk in korte bewoordingen.
Vóór de oprichting van de staat Israël in 1948 woonde
er nog een groot aantal christenen inPalestina.
Maar tijdens de oorlog van 1948 werden meer dan 750.000 Palestijnen verdreven en sinds de bezetting van de Palestijnse gebieden in 1967 vluchtten heel wat Palestijnse christenen, net als moslims.
Vanaf het begin tot op heden ijveren christenen mee voor de vrede en de rechten van het volk.
Toch emigreren nog steeds meer christenen dan moslims, daar zij meer mogelijkheden hebben voor emigratie naar christelijke gemeenschappen in het Westen. Het is vanuit de schrijnende situatie die veroorzaakt wordt door de bezetting en de bouw van de Muur dat emigratie in de hand gewerkt wordt.
Gevolg is: in wat nu Palestina heet zijn er nog 2% christenen; in wat nu Israël is leven er 20% Palestijnse burgers van Israël waaronder nog naar schatting 145.000 christenen. De meerderheid behoort tot de Grieks-katholieke of Grieks-orthodoxe kerk.Er is nu volgens de christelijke burgemeester van Betlehem een reële vrees dat de christelijke gemeenschap in het Heilig land zal uitsterven, daar mensen op zoek zijn naar een betere toekomst voor hun kinderen.
Zo is het niet verwonderlijk dat je in Betlehem een christelijk huwelijksfeest kan meemaken waar bruid en bruidegom afwezig zijn omdat hun huwelijk die dag wordt ingezegend in het westen na emigratie en de familie toch het gebeuren wil vieren.Toch hebben christenen altijd een belangrijke rol gespeeld in het economische, politieke en sociale leven. Zij zijn nog steeds actief in de maatschappij, vooral in onderwijs en gezondheidszorg. Op deze manier getuigen zij van hun christen zijn. Door hun noodzakelijke aanwezigheid blijven zij de levende stenen van het christendom in het land van Jezus. Priester Herman Boon zaliger, luchthaven-aalmoezenier, nodigde steeds mensen uit om die levende stenen van het Heilig land te bezoeken en hen alzo te bemoedigen en te steunen. Hen aldus daadwerkelijk leren kennen is een goede manier om hen te tonen dat wij christen- en hen niet in de steek laten. Hierdoor ontstaan vriendschappen en contacten (o.a. geregelde correspondentie langs internet geeft hen ruimte) Maar hen nabij zijn in hun voortdurende inspanningen om te overleven als christenen in een land dat hen niet de nodige ruimte en mogelijkheden biedt, door te delen van onze overvloed is een opdracht voor iedere christen. Door onze solidariteit kunnen wij de noden lenigen van de christenen in het Heilig land, zodat zij in hun ge- liefde steden en dorpen kunnen blijven waar zij dag na dag in Jezus voetstappen treden.
Het Latijns Patriarchaat in Jeruzalem dat verantwoorde- lijk is voor de christenen in het Heilig land zorgt voor de kerken en christelijke gemeenschappen en ondersteunt vele projecten. Veelal is deze steun gericht naar scholen, parochies, ziekenhuizen, tehuizen voor vondelingen, verlaten en gehandicapte kinderen, gezinnen in grote nood en bejaarden. De projecten zijn verspreid over heel het Heilig land, want ook in Galilea (Nazareth en de dorpen rond het meer van Galilea) zijn christenen tweederangsburgers en is de kerk met de heilige plaatsen in nood. In Bethlehem en om-streken is er ook nood aan geven van onderdak en directe voedselhulp door de veel- vuldige vernielingen door de bezetting en de grote werkloosheid die het bouwen van de muur veroorzaakt. Heel veel olijfgaarden werden afgescheiden en bijna elk Palestijnse stad of dorp is één grote gevangenis. Je kunt er slechts weg met de uitdrukkelijke toelating van de Israëlische overheid. Deze geslotenheid dwarsboomt elke sociaal-economische ontwikkeling, waardoor de werkloosheid alsmaar groter wordt. Ook het wegblijven van pelgrims en toeristen heeft de hele sector zo goed als platgelegd. Heel veel inkomst- en zijn tot bijna nul herleid en werkt de armoede van veel gezinnen in de hand, waardoor de meest primaire noodzakelijke levensmiddelen ontbreken. Zelfs de toevoer van water wordt door de Israëlische regering tot het minimum herleidt, wat voor vele moeilijkheden zorgt.
Enkele projecten die het Latijns patriarchaat financieel ondersteunt en controleert tonen ons dat ze wel degelijk een aanmoediging zijn voor de christenen om in het Heilig land te blijven wonen. Pontifical Mission zorgt voor werkgelegenheid door o.a. het bouwen van appartementen op grond van het Latijns Patriarchaat, die nadien als sociale woning verhuurd worden die na enkele jaren kan aangekocht worden. De arbeiders en de bewoners zeggen nu dat ze blij zijn om de rust en het vertrouwen dat zij hierdoor krijgen. Zij bemoedigen ook de kunstambachtelijke be-drijfjes (o.a. olijfhouten beeldjes handwerk allerhande) door hen kansen te bieden tot goede verkoop doorheen verschillende projecten naar kerken, wereldwinkels, enz Langs deze organisatie werden de sandalen geleverd die gedragen worden door de figuranten van de Hans- wijkprocessie, die elk jaar in mei (dit jaar 21 mei) het leven van Jezus uitbeeldt doorheen de straten van in Mechelen.Een gewaardeerd project voor en door de christenen van Betlehem.
St.Joseph ziekenhuis is het enige katholieke zieken-huisin Jeruzalem, gerund door de zusters van Sint Jozef. Christenen zijn heel blij hier terecht te kunnen op non- profit basis. Bethlehem, kinderkribbe v.d Heilige Familie: opvang van vondelingen en babys van ongehuwde moeders en tevens van een honderdtal kleuters uit sociaal zwakke gezinnen. Ook hebben de zusters een sociaal centrum dat behoeftige families voorziet van eten, medische hulp en kleding. De jongerenkerk van Scherpenheuvel heeft al meer- maals driekoningen gezongen ten voordele van deze kinderkribbe. Prachtig toch! Driekoningen zingen voor de kribbe in Bethlehem. De opbrengst zorgde al voor nieuwe bedjes en verzorgingsmaterialen.
Latin Seminary, school in Beit Jala waar de studenten ondergebracht zijn in kleine kamertjes, waar sanitaire installaties nog ontbreken en waar moet bijgedragen omdat de studenten niet zelf hun studies kunnen betalen.
Parochies, kerken, heilige plaatsen worden gesteund door het onderhouden van personeel (zoveel mogelijk mensen worden in dienst genomen zodat zij van armoede gevrijwaard blijven), restauratie en onderhoud van gebouwen. Maar ook directe hulp aan christenen die in acute nood verkeren door het verstrekken van financiële en medische hulp en zorg voor voedsel en onderdak.
Zo zijn er nog tientallen projecten die het Latijns Patriarchaat opricht en ondersteunt naargelang de noden van de christenen en hen zo de kans geeft op een menswaardig bestaan in het Heilig land. Het zijn de levende stenen die recht hebben op onze hulp?
Hier de nood: christenen helpen christenen!
Indien de christenen in het Heilig land zouden verdwijn- en, zullen de heilige plaatsen en de heiligdommen ziel- loze monumenten worden bij gebrek aan christelijk getuigenis en inspiratie. Michel Sabbah, de Latijnse patriarch (bisschop) en voorzitter van Pax Christi Internationaal zegt hierover: Het is onze roeping om te getuigen, maar dat is heel moeilijk vanwege de politieke situatie, vanwege de muur en vanwege de controleposten en gestelde eisen. Daarom durven wij hopen op hulp van christenen over de wereld; door ons te bezoeken en ons daadwerkelijk te steunen.
Heilig Grafkerk in Jerusalem
Schrijfster van dit artikel was eind december - begin
januari 2006 nog te gast in het Heilig Land en werd er enorm gastvrij ontvangen. Het bezoek aan verschillende van deze projecten heeft heel wat vriendschappen gecreëerd. Zowel babys en kinderen ( kinderkribbe) als jongeren (scholen en vredesgroepen) en volwassenen uit de parochies en de bewegingen zijn nu een blijvende kans tot solidariteit en uitwisseling van christelijke spiritualiteit die tot grote dankbaarheid stemt. Lieve Brouwers
Dank aan onze pastoor voor het ter beschikking stellen van deze waardevolle informatie. De tekst werd in onze parochie voorgelezen. Hij geeft informatie die we anders nergens lezen of horen. Louise
We verzamelen en brengen onze dromen mee. Het land roffelt leven zo luid als de tromroffel van ons hart en roept onze dromen.
We verzamelen en brengen onze dromen mee. Uit onze dromen wordt de moed geboren die de aarde beweegt in ons zelf die ons uitdaagt.
We verzamelen en brengen onze dromen mee. En in onze dromen zijn we verenigd en sterk zoals nu.
We verzamelen en brengen onze dromen mee. Om hen te trotseren die ons en onze kinderen willen bedreigen.
We verzamelen en brengen onze dromen mee. Dromen die we weven in de vezels van ons gebeente wetend dat ze sterk genoeg zijn om ze door te geven aan onze kinderen en de kinderen van onze kinderen.
We verzamelen en brengen onze dromen mee. De dromen die ons heilig zijn, die we kerven in de tempel van onze ziel
( Uit het gedicht: " De Bijeenkomst van Farmcoop ", Filippijnen. uit de vastenkalender van Broederlijk Delen 2006
Hoe kunnen wij bij de opbouw van de mensenfamilie voorbijgaan aan het feit dat zovele volkeren de gestalte aannemen van ' de lijdende Dienaar Jezus ': veracht, verguisd, volkeren, voor wie men de ogen sluit, zij die eigenlijk onze ziekten dragen
Heer God, wij danken U voor de nieuwe dag met de vele nieuwe kansen die Gij ons geeft: het werk, dat het leven zinvol maakt, de ontspanning die ons verkwikt.
Maak ons aandachtig, Heer, voor de glimlach die vertrouwen geeft, voor de attentie die blij maakt en voor de ontmoeting die eenzaamheid breekt. Laat ons vredig zijn vandaag, bij zon en regen, bij succes en tegenspoed.
Laat niet toe, Heer, dat onze vreugde vertroebeld wordt door angst, voor alles wat gebeuren kan. Wij weten ons veilig bij U, Heer want vandaag zijt Gij " de altijd Aanwezige " in het hart van ons bestaan.
Lentestormen waaien de pannen van het dak. Het regent dat het klettert, de wolken jagen mijn venster voorbij. Het land ademt zich open na geleden winterpijn.
Dank U, verrassende God, voor de wisseling van de seizoenen. Mijn hart klopt zich vrij, mijn longen gaan open
Ik voel me als herboren.
foto: Wijnand - met dank tekst: Met Christus - Kerk en Wereld
Zolang er nog ergens iemand bestaat met wie ik als mens kan spreken, vind ik ook wel de stilte midden op straat, een stilte die niemand kan breken.
Een kostbare stilte van zuiver glas, dat ik zelf met mijn stem heb geslepen. Als ik er niet was, had niemand die stilte begrepen.
Maar als Hij er niet was en Zijn stem was er niet, dan was er van stilte geen sprake. Alleen maar zwijgen, hard als graniet die je doodeenzaam kan maken.
Maar de stilte dat is een tweestemmig lied, waarin God en mens elkaar raken.
Ik beëindigde mijn vorige tekst van 16 maart met volgende woorden:
God is een realiteit in mijn leven van elke dag. Maar dat dit niet altijd zo is of was vertel ik een volgende keer.
Deel 2.
Een aantal jaren geleden nam ik deel aan een reeks vormende gesprekken in onze parochie. We waren ingedeeld in groepjes van 6 à 8 personen, die twaalf keren samenkwamen. Op de duur leerden we elkaar beter kennen en dat was echt wel verijkend. In onze groep zat ook een dame, die ik reeds oppervlakkig kende. Ik wist dat ze zeer sociaal was, gelovig en overal waar ze kon dienstbaar was. Ze had echter geen sterke gezondheid.
Ze was niet bepaald het type dat altijd aan het woord was, maar haar woorden waren beklijvend. Op een dag ging het gesprek over GELOOF en over God ervaren in uw leven.
Plots nam deze dame het woord en zei: " God is de grote Afwezige in mijn leven." We werden er allemaal stil van en beseften beter dat deze dame niet alleen al die goede eigenschap had en beoefende, maar bovenop ook heel trouw was in haar geloof. Zelfs al had ze het daar heel moeilijk mee.
Hoe kan je zoiets uitleggen? Wel je moet het eerst zelf meemaken voor je eigenlijk begrijpt waar het om gaat.
Ik ben altijd geboeid geweest door spirituele lectuur, Zo had ik in mijn jeugdjaren ook het leven gelezen van de kleine heilige Teresia van Lisieux, die ook zo'n een periode van Afwezigheid van God heeft moeten doormaken. Dat was de donkerste periode van haar leven. Maar ook haar trouw en volharding brachten haar uiteindelijk opnieuw tot het liefdevol Licht van God. Het is een zware beproeving, die God toelaat, om de mensen te helpen op hun weg naar heiligheid. Ik kan heel goed begrijpen dat een ongelovige mens, dit als pure nonsens ervaart en er het nut niet van inziet.
Terug naar deze dame. Ze bleef wie ze was, edelmoedig, dienstbaar, en iedere week aanwezig in Gods huis. Ik weet niet hoe lang die beproeving voor haar heeft geduurd. We hebben er nooit meer over gesproken. Maar ik heb in die tijd wel bijzonder voor haar gebeden. En ik ben zeker dat er nog mensen in onze gespreksgroep hetzelfde hebben gedaan.
Wat heeft dat nu met mijn eigen geloof te maken? Een aantal jaren na dat gesprek maakte ik een moeilijke periode door. Ik ben niet iemand die heel de dag loop te bidden, maar de gedachte aan God is heel regelmatig in mijn leven aanwezig.
Echter, in die moeilijke sociale en lichamelijke periode, gebeurde het dat de "zon" in mijn leven plots uitdoofde. U zult misschien denken "een depressie" neen, dat was het niet, want voor de rest functioneerde ik normaal en waren er geen symptonen die daar op wezen.
Vroeger had ik altijd een gevoel van vrede en vreugde gehad, wat er ook gebeurde in mijn leven. Nu was ik "ijs" van binnen. Het gebeurde van het ene moment op het andere. De warmte, God, was uit mijn leven verdwenen.
EN IN EEN MOMENT BESEFTE IK: als ik een ongelovige zou zijn dan zou ik zeggen: Er is geen God.
Maar ik was geen ongelovige. Meer nog dan anders was ik een zoekende gelovige, die opnieuw de weg naar haar God moest vinden.
Ik heb gebeden, meer nog dan anders. Ik heb gezegd " God, help mij om trouw te zijn in mijn geloof aan U," Ik weet dat Gij er zijt en mij niet alleen laat, ook al voel ik Uw aanwezigheid niet meer. Geef mij de kracht en de trouw om te volharden en mijn God, geef mij opnieuw die vreugde U te mogen ervaren in mijn leven van elke dag.
Er was een mist over mijn leven getrokken, maar ik was er zeker van dat op een dag de zon weer zou doorbreken.
EN ZO GEBEURDE. Dit keer niet van het ene moment op het andere, maar langzaam. God heeft mij niet lang in het ongewisse gelaten. Hij weet dat ik maar een zwakke mens ben en niet tenvolle mens kan zijn zonder zijn hulp en aanwezigheid.
Sindsdien mag ik elke dag aan zijn Hand door het leven gaan.
De dame waar ik over schreef, heeft Hij reeds aan Zijn Hand zijn Koninkrijk binnengeleid.
Ik hoop en bid, dat dit mij ook zo zal vergaan en de vele mensen die ik op mijn levensweg mocht ontmoeten.
19 maart is in de katholieke kerk het feest van de Heilige Jozef, bruidegom van Maria en voedstervader van Jezus.
Vroeger werd dit feest ook in de gezinnen gevierd, als Vaderdag. In sommige streken van ons land gebeurt dit nog sporadisch. In ons gezin krijgt het beeldje van Sint Jozef op 19 maart een ereplaats. Ook vader wordt die dag niet vergeten door onze kinderen.
In Kapellen bij Antwerpen is er een kapel, waar de Heilige Jozef wordt vereerd. Het is een bedevaartsplaats, temidden van een kleine woonwijk. Er komen bedevaarten naartoe van uit heel het land, maar ook individueel gaan mensen er bidden en de hulp van Sint Jozef vragen.
Is Sint Jozef van het toneel verdwenen? Zeker niet, maar wij, de moderne mens vergeet wel eens aan hem te denken of zijn voorspraak te vragen.
Hierna citeer ik enkele gedachten van Teresa van Avila en het belang dat zij hechtte aan Sint Jozef:
'In die tijd nam ik de heilige Jozef als bemiddelaar en meester. Tot op de dag van vandaag herinner ik mij niet hem wat dan ook, zonder resultaat gevraagd te hebben. Bij ondervinding weet ik dat God aan deze glorievolle heilige verleent in alles te voorzien. Heel wat anderen aan wie ik de raad gaf tot hem te gaan, ondervonden hetzelfde.' Leven 6, 6.
Ook ik mag getuigen dat ons gebed tot Sint Jozef om hulp en bijstand, nooit zonder gevolg is gebleven.
Kerkliederen zijn dikwijls een inspiratie tot gebed. Misschien klinken voor velen de teksten oudbollig, alhoewel er ook op dit vlak veel vernieuwing is.
De tekst hierboven vind ik heel mooi, omdat God sinds mijn kinderjaren mijn blijdschap is. Ik heb daar persoonlijk geen enkele verdienste aan. Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat deze genade mij overkomt.
Ik wil een beetje van die blijheid delen, met iedereen die er voor openstaat.
Heb ik dan geen problemen, geen lijden gekend? Toch wel, maar met Gods hulp zijn die omgebogen tot nieuwe kansen.
Bij God is niets onmogelijk.
Ik wens ieder van U een zonnige dag en een heerlijk weekend, Louise
Sommigen onder U zullen misschien denken dat gelovig zijn synoniem is van veel bidden en naar de kerk gaan. OK, dat komt er ook bij. Maar dat is niet het doel op zichzelf, dat zijn middelen die ter beschikking staan.
Geloven is op de eerste plaats: leven in God's Aanwezigheid. Weten en aanvaarden dat ik niets ben, dat ik uit mezelf niets kan zonder Zijn genaden. Natuurlijk heb ik mijn mogelijkheden en mijn talenten, maar ik " geloof " dat ik die aan Hem te danken heb, vermits Hij mij geschapen heeft. Mijn opvoeding, mijn studies, de vele kontakten uit mijn jeugd en ook nu nog hebben mij verder gevormd. Dikwijls waren daar echte genade-momenten bij. En die waren dan nog niet persé vanuit het geloof geinspireerd. Als ik iets zie of meemaak, waarin de liefde de hoofdrol speelt vraag ik mij niet af, is die persoon wel gelovig. Neen, dan zie ik in die persoon God aan het werk, ook al weet hij of zij dat zelf niet. Dat is nu juist het wonderbare in het leven: Alle LIEFDE komt uit GOD, of men dat nu wil of niet. Zonder God's Liefde zouden wij niet in staat zijn om oprecht te beminnen, zonder zelfzucht of egoisme.
Helaas, velen geloven dit niet en wijzen Hem ook af. Maar God is trouw en Hij heeft geduld. En iedere daad van edelmoedige liefde brengt ons dichter bij Hem.
Maar hoeveel (h)eerlijker is het om met Hem om te gaan, als men beseft waar het eigenlijk om gaat. Als ik bemind word, bv. door mijn ouders en ik wijs die liefde af, zal ik er zelf door gekwetst geraken, maar erger nog ik zal mijn ouders heel erg pijn doen.
Het Geloof is een gave, zegt men. En ik denk dat dit waar is. Waarom heeft de ene mens het zoveel moeilijker om te geloven dan een andere? Maar men kan God vragen om het Geloof te mogen ontvangen, de enige voorwaarde is dat men er zich wil voor opemenstellen. En, op een dag zal die grote stralende zon door-breken in het leven van die mens. Maar voor dit alles is ook eenvoud nodig.
Het geloof geeft niet op alles een antwoord en God leren kennen, daar komt men in een heel leven niet mee rond. Daarom ook heeft Hij ons zijn Zoon gezonden, mens zoals wij. Ik kan mijn hart openstellen voor Jezus en met mijn moeilijkheden naar Hem toegaan. Ik mag Hem oprecht beminnen. Voor mij is dit evident, omdat Hij ook voor de vergeving van mijn zonden geleden heeft en gestorven is Zei Jezus niet: " Niemand kent de Vader tenzij de Zoon en niemand komt tot de Vader, tenzij door de Zoon." Jezus is dus de Weg naar de Vader en naar de Geest.
Moeilijk? Niet moeilijker dan we zelf willen. De liefde is de sleutel en als we proberen te groeien naar een oprechte liefde, groeit die genade van ontdekking van God in ons mee.
God is een realiteit in mijn leven van elke dag. Maar dat dit niet altijd zo is of was vertel ik een volgende keer.
U mag mij emailen als U vragen hebt. Wees gerust, ook ik ben maar een heel gewone vrouw, echtgenote, moeder en oma. Louise
Heer, maak van mij een werktuig van uw vrede. Laat me liefde brengen waar haat heerst. Laat me vergeving brengen waar beledigd werd. Laat me eendracht brengen waar tweedracht heerst. Laat me waarheid brengen waar mensen dwalen. Laat me geloof brengen waar getwijfeld wordt. Laat me hoop brengen waar gewanhoopt wordt. Laat me licht brengen waar het duister daalt. Laat me vreugde brengen waar droefheid is.
En geef dat ik bij dit alles veeleer zoek te troosten dan getroost te worden, te begrijpen dan begrepen te worden, te beminnen dan bemind te worden.
Want het is door te geven dat men krijgt, door zichzelf te verliezen dat men vindt, door te vergeven dat men vergeven wordt en door te sterven dat men verrijst tot eeuwig leven.
Medjugorje is het spirituele centrum van de wereld.
Zalige PausJoh.Paulus II
Christen-vervolging
'En, terwijl ik de slaap niet kon vatten, wist ik, ineengedoken tegen een ijskoude muur: iemand denkt op dit moment aan mij en pleit voor me bij de Heer.'
Irina Ratoesjinskaja (zeven jaar in Russisch werkkamp)
Dit zijn de martelaren van deze tijd. Vergeten wij hen niet in ons gebed
U wil ik loven Heer met heel mijn hart, ik zal verhalen van Uw grote daden, Uw Naam wil ik bezingen .
U wil ik loven Heer, met heel mijn hart, U bent voor mij de oorzaak van mijn vreugde, Alleluia.
Ik ben Louise
Ik ben een vrouw en woon in Vlaanderen (België ) en mijn beroep is huisvrouw.
Ik ben geboren op 31/01/1945 en ben nu dus 79 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: ZOEK eerst het RIJK GODS en Zijn Gerechtigheid en de rest zal U geschonken worden. (Bijbel).
Heilig Grafkerk in Jerusalem
