Mijn balletje zit nooit rustig op zijn stoel en moet altijd van alles tegelijk doen. Daardoor valt hij nog al 's op zijne smoel en verbruikt hij veel energie. 's-Avonds om een uur of zeven is't eindelijk gedaan met alle drukte, want dan moet hij rusten gaan en kruipt hij in zijn hol (onder de dekens).
Als mannie een babbeltje wil maken, moet álles wijken! zelfs de pootjes van de plantentafel....
zíjn kant van het bed
Mijn partner (67 jr) heeft A.D.H.D.
soort A.D.H.D.-dagboek van een partner Wat van mijn belevenisen met een man die ADHD heeft.
Een soort dagboek van evenementen en momenten. Ik nodig u uit bij mij thuis! Van harte welkom.
25-07-2013
als je eens
Als je eens wat lekkerder (lees frisser, schoner) zou ruiken in plaats van zo te stinken, zou ik je wat vaker aanhalen
Aangepast, onaangepast.... wat is nu eigenlijk het verschil? Wat is er fijn voor wie? Ervaar je stress als je aangepast gedrag vertoont, trouwens, wat is vertonen? Wat ik je kan zeggen is, dat als JIJ onaangepast verdrag vertoont, je op MIJN zenuwen werkt, en niet alleen op die van mij.!!!!!!!!!!!
Veel nieuws heb ik niet.... de situatie is gestabiliseerd sinds Mannie zijn tabletje Methylfenidaat elke morgen trouw inneemt. Deze (Concerta) geeft regelmatig een beetje medicatie af gedurende de hele dag. Dat werkt voor hem beter dan op onregelmatige tijdstippen af en toe een tabletje Ritalin.
Wat kan die man toch zeuren! Hij zeurt nu al weer 3 dagen over een meisje wat we bij kennissen ontmoet hebben. 10 jaar, 160 lang en veel te dik. Lui!! ongelofelijk. Onverzorgd, lang slordig haar, ongezond uiterlijk (van het binnen zitten).
Zij kreeg van haar mamma een lief klein zwart hondje om dagelijks mee te spelen maar ook om mee te gaan wandelen; lichaamsbeweging is goed voor dat kind. Helaas, ze is zo verschrikkelijk lui, niet vooruit te branden.
Zij is bepaald ook geen hulpje voor mamma in het huishouden! Blijft liever op haar gatje voor de TV hangen. Vriendjes noch vriendinnetjes heeft ze.
En Mannie die dat hoorde en zag, vind dat maar niets en zegt "ze moet een schop onder d'r kont, dat zal haar leren. Geef haar maar eens aan mij voor een week, je zal het zien!"
Ik betwijfel het sterk. Zo lui als dat meisje is, zo hyper is Mannie.
Ruim 6 jaar wonen wij nu hier, hoog in een appartementencomplex gebouwd in de 70tiger jaren. Zeer slechte isolatie wat koude en geluid betreft, dus regelmatig klachten.
Vandaag is het na een redelijk warme periode bij aanvang van de herfst behoorlijk frisjes. We vallen zomaar 16 graden lager uit en de wind is om te snijden. Met regelmaat van de (kalender)klok, 'zeur' ik er al over om de kieren tussen muren en kozijnen te dichten met kit, want ik vind het, zeker aan de koude kant (noord/oost) behoorlijk frisjes in huis. De verwarming is omdat wij precies aan het eind van de blokverwarming zitten, ook niet optimaal. Je kunt met gemak je hand op de elementen houden. Maar goed, daarom hebben wij een bepaald vaststaand percentage korting bij de eindafrekening. Appartementen ''tussenin'' welke dus niet op de hoek of hoogste zijn, zijn warmer doordat zij de warmte van de omringende buren genieten.
Vandaag heeft Mannie een klaagbui; het is hier zo koud en goh wat tocht het toch. Ik hoef niet te vertellen, dat ik dat nu al voor het 7e seizoen roep, daar gaat hij toch niet in mee. Gelukkig ontstaat er nu bij hem een idee (of 2) om te gaan isoleren en de kieren te dichten. Nu maar wachten hoe dit afloopt of beter gezegd, wanneer (eindelijk!).
Schreef ik al eens, dat Mannie niet van douchen houdt? Hij kan het gemakkelijk 14 dagen met zichzelf uithouden; ongewassen bedoel ik dan. Hij zegt als het warm is; "ik heb me rot gezweten vandaag". Denk ik "Jippy", hij gaat in bad!!" Vergeet het maar, want "morgen zweet ik weer, dus het heeft geen zin" zegt hij daarop.... zucht.
Als ik hem zeg dat hij nu toch wel wat gaat rieken (zeg ik het zo netjes genoeg?) dan wil hij nog wel eens zijn goede kant laten zien en binnen 48 uur in bad gaan. Maar ohwé als ik het niet netjes genoeg ''vraag''..... dan moet ik niet zo zeiken!! Klaar.
Ons kleinkind zat laatst bij ons op het gemak in bad, te spelen met de eendjes en de bootjes. "Ik moet plassen opá!" "Doe maar in bad" zegt ie doodleuk. Vanmiddag zat de kleine weer bij ons in bad, gaat staan en daar gaat zó 'de kraan open'.... "Wat doe je nu?" vraag ik verbaasd. "Dat mag van opa"!!!!!! sjaa, pfffffffff. "Nou nee schatje, ik vind dat niet goed! D'r uít, straks ruik je helemaal naar plas in plaats van lekker schoon, bah"!!
Mensen met NLD begrijpen niet-verbale informatie -als ze die al oppakken- vaak verkeerd. Op andere momenten begrijpen zij die goed, maar weten zij niet juist te reageren, waardoor contacten leggen en onderhouden bemoeilijkt wordt. Oogcontact maken is voor sommige mensen met NLD erg moeilijk. Ze voelen zich niet op hun gemak, of ze vergeten het gewoon. Ook aangeraakt worden kan voor sommigen problemen geven. Emoties van anderen herkennen en die van zichzelf uiten levert vaak vele problemen op. Doordat ze hun eigen emoties niet goed kunnen uiten kan het zijn dat er fikse verwarring voorkomt.
Verbale communicatie
Mensen met NLD hebben vaak de neiging om in "cocktail-speech" te vervallen, dat wil zeggen, heel veel en heel snel praten. Dit doen zij vooral wanneer ze geen overzicht meer hebben, ze proberen dan grip te krijgen door te praten. Ook praten zij vaak monotoon en merken ze ook bij anderen nuances niet op in het taalgebruik. Mensen met NLD zijn sterk in verbale communicatie, zij moeten het dan ook vooral hebben van verbale informatie. Als er te veel prikkels binnenkomen (zoals visuele) kan dat leiden tot verwarring. De boodschap komt dan niet goed door, en hierdoor ontstaan er vaak misverstanden. Sommige mensen met NLD nemen nauwelijks visuele informatie waar.
Geld verspillen? Doe ik niet aan............ neen, GSM.......... hij belt noooooooooooooooit Electraverbruik? Gebruik ik niet............... neen, alle lichten aanlaten, kachel op 21 en vertrekken.................
We zijn uit eten gevraagd bij mijn broer; hij heeft op het menu degelijke Hollandse winterkost: eigen gemaakte bruine bonensoep, andijviestamppot met een gegratineerd kaaskorstje en een gehaktbal en als toe een griesmeelpudding met een toefje slagroom en aardbeiensaus. We smullen en kletsen gezellig en danken de familie voor het eten wat zo lekker smaakt.
Thuisgekomen begint het klagen, "ik zit zo vol, wat een zware kost, ik vond die pudding niet om te vreten zo veel en stijf. Jouw balletje gehakt vind ik veel lekkerder, lekker los, dit leek wel een tennisbal en zo gróót!"
Vanmorgen opnieuw klaagklaagklaag; ik zit er nog vol van....
Herkennen jullie iets in mijn verhalen? Lekker lang en rustig lezen!! (haha)
Je mag altijd reageren, ik vind 't fijn, iets van je te vernemen!! Gegarandeerd dat je -volstrekt prive- een antwoord van mij ontvangt.
Mannie is een kei in dingen veronderstellen.... of moet ik het insinueren noemen? Veronderstellen = ver·on·der·stel·len -onderstelde, h -ondersteld als waar aannemen Insinueren = in·si·nu·e·ren -eerde, h geïnsinueerd bedekte toespelingen maken
De toespelingen zijn hier niet van de lucht, hij gelooft écht wat hij zegt en hij springt daarbij van de hak op de tak, dan wiebelend op zijn linker- en dan op zijn rechterbeen. Dat is soms erg moeilijk om te volgen. Ik zeg maar niets meer, want als het puntje bij paaltje komt, heb ik het allemaal gedaan of gezegd!
Een voorbeeldje: Hij veronderstelt dat zijn jongere broer Et boos op hem is, want broerlief heeft al eventjes geen belletje met Mannie gepleegd. Mannie zegt er dan ook altijd even bij, dat hij het laatst contact met Et gezocht heeft; alsof het om de beurt moet gaan. "Hij zal wel moeilijk zijn omdat ik laatst gebeld heb om te zeggen dat mevrouw Sterretje is overleden zodat hij een kaartje kon sturen, de eikel".
Mopperdemopper.
Even later komt Mannie zeggen, dat zijn broer Et belde, goh, dat is toevallig! "Et vertelde dat hij helemaal blij was omdat ik hem vorige week gebeld had om over mevrouw Sterretje te vertellen, want haar dochter heeft hem geen rouwkaart gestuurd. Et snapte er niets van want de laatste keer heeft hij toch netjes zijn excuus gemaakt voor het dronken belletje aan die dochter? Dus zei hij: Mannie, goed dat jij me hebt geïnformeerd, want anders had ik het niet geweten. Tja, die mensen (fam. Sterretje bedoelt hij) kunnen zich zo moeilijk verplaatsen in een ander. Nee, Et heeft geen kaartje meer gestuurd, want dat was hij vergeten. Ja wat wil je, die maf verwacht dat wij naar hem toekomen met Kerst, hij bekijkt het maar, met al zijn geld nog geen kaartje sturen!"
Houd jij er rekening mee, dat jouw adhd-partner afgerekend kan worden op zijn wispelturig gedrag? Op zijn boosheid, op zijn vele praten? Of op zijn niet onder woorden kunnen brengen van spijt, berouw? Wist je dat jouw partner daar op afgerekend kan worden, met de rug wordt bekeken, niet betrokken wordt bij normale dingen zoals een gesprek of een uitje? Hoe zal dat voelen voor je partner?
's-Nachts, beste bezoeker, wanneer ik in mijn bed lig en rustig de tijd neem om de dag te overdenken, schieten mij mooie volzinnen te binnen van ervaringen met ADHD/Mannie om met jullie te delen, maar als dan eenmaal de volgende morgen weer aangebroken is, ben ik die volzinnen allemaal al weer kwijt.
Ik zou jullie mee willen nemen naar Mannie als hij positief is, positief denkt en een aardig persoon is, want JA, dat is hij ook met grote regelmaat. Ik zou dan willen vertellen over de fijne kanten van zijn persoon.
Maar eenmaal weer in volle running van de dag, verdwijnen die gladde kantjes en ontstaan er weer meer scherpe randjes, de negativiteit, de botsingen, het dwarszijn. Het doordrammen, het dominante, het kortzichtige. Het alcoholgebruik, het niet fris-zijn. Het leugenachtige, het kwade. Dát staat mij vaak het meest voor ogen als ik ga schrijven. Hierdoor lijkt mijn blog om jullie mee te nemen in ons gezin er alleen uit klaagzang te bestaan.
Van iemand met ADHD die reageerde op mijn blog kreeg ik een mail, dat hij vond dat ik te weinig de gedachten en ideeën vanuit een persoon met ADHD beschreef, zijn gevecht, zijn frustraties. Ik heb geantwoord dat ik dat niet kan, immers, ik heb geen diagnose ADHD en weet niet hoe de hersenen van iemand met ADHD werken, denken, welke paden zij volgen, in welke krassen van de plaat zij blijven hangen. Ik kan slechts weergeven hoe ik het ervaar om met iemand te leven en nu wij elkaar reeds 45 jaar kennen inmiddels. Omdat mannie zijn gevoelens en gedachten, zijn frustraties en onzekerheden slecht onder woorden kan brengen - het zogenaamde ruwe-bolster/blanke-pit gebeuren- kom ik daar niet achter ook!
Prettige jaarwisseling alvast! Wij blijven thuis!! Lieve groeten Minima
Elke dag opnieuw vele aanvaringen. Vele momenten van groot onbegrip. Grote monden, stoere taal, 'n klein hartje. Voor anderen altijd even braaf, gezellig, liefdevol. Ik krijg wat rest... lijkt het.
Ik wens u allen fijne rustige feestdagen voor zover dat met iemand kan die ADHD heeft in je naaste omgeving. Voor 2011 wens ik je alle goeds en eindeloos geduld toe.
