Jezus sprak:"wie mij ziet,ziet de Vader" En ook: "Wat staart gij naar boven?" Onder de mensen is God te zoeken, in U en in Mij. Nergens anders. Draag het Idee God uit in je eigen omgeving. dat is een opdracht aan het wezen mens.
Godsbeelden
de mens als beeldhouwer van god
27-11-2006
De grens over!!!
De kapelaan zat een aantal weken in zijn nieuwe parochie en was een relaxed man. Huisbezoek, groepsgesprekken, preken, lesgeven, rouw-en trouwdiensten, dat alles lag op zijn weg. Op een mooie zonnige morgen ging de telefoon op zijn kamer, hij nam de hoorn in zijn hand, vertelde wie hij was en vroeg wat hij kon betekenen. "Vlug kapelaan, kom snel naar de markt er is iemand onwel geworden en het ziet er ernstig uit". De kapelaan pakte gauw zijn stool en de H. Olie om eventueel te kunnen bedienen en rende naar de markt. Daar trof hij de arts aan die bij hem in de gesreksgroep zat. "Bedien hem maar kapelaan, hij is er slecht aan toe. Heeft een hartaanval". Nadat de kapelaan de man had bediend en zijn zegen had gegeven, vroeg hij de arts of hij wist wie de man was. Iemand van de omstanders wist wie het was."Hij is een Belgische douane-ambtenaar, die vaak aan de grens staat" De arts handelde snel. Tegen de kapelaan zei hij: "we zetten hem bij mij in de auto, achterin, en jij moet hem ondersteunen en net doen of hij niets mankeert. Hij moet rechtop zitten, zodat het net lijkt of hij tegen ons praat". Hij legde uit dat hij er niets voor voelde om de man in Nederland naar het ziekenhuis te brengen want dat werd een hele papieren romslomp. Dus snel de grens over en hem daar in het ziekenhuis laten opnemen. Hij hoopte dat de collegae van de douane-ambtenaar niets door hadden en hun collega herkennend, hen zonder oponthoud zouden laten passeren. Dus ging de kapelaan op de achterbank van de auto zitten en hield zijn arm om de nek van de bewusteloze ambtenaar. Het leek nu net of beide mannen achterin heel kameraadschappelijk met elkaar optrokken en met elkaar in gesprek waren. De grens was slechts op een kwartier rijden en de dienstdoende douanes herkende hun collega, zwaaiden even en gaven het teken van doorrijden. Arts en kapelaan haalden diep adem, zuchten diep en riepen:"dat is boffen, op naar het ziekenhuis" Nadat de patiënt was opgenomen en de arts had uitgelegd wat de man mankeerde, zat de niet zo vrolijke klus erop. Toch stelde de dokter voor om even een klein Belgisch café binnen te lopen en het glas te heffen op de goede afhandeling. En zo geschiedde. Enkele dagen later belde hij de kapelaan op dat de douanier het goed maakte en hen bedankte voor de goede zorg. Vooral ook voor de rit naar het Belgische ziekenhuis, want dat was toch veel gemakkelijker te bereiken voor familie en vrienden die op ziekenbezoek wilden komen. Hij vond het bovendien prachtig dat zijn mede-douaniers om de tuin waren geleid. De kapelaan vermoedde dat in Belgie, net over de grens, enkele douaniers nog weken geplaagd zouden worden wegens "plichtsverzuim".
Het was de week voor pakjesavond, vijf december, dat de lagere school de kinderen had voorbereid op de komst van Sinterklaas.Elk jaar een groot feest op school. In de grote hal zaten dan alle kinderen Sinterklaasliedjes te zingen in afwachting van de Goedheilig Man, die met een aantal zwarte pieten hen zou toespreken en pepernoten zou uitdelen. Soms nam de Sint een kind op schoot en las dan voor uit een groot boek. Daarin stonden aantekeningen van ouders die iets middels de Sint wilden vertellen.Bijvoorbeeld over het gedrag thuis van hun dochter of zoon, over het werk op school en over de omgang met andere kinderen. Meestal betrof het lovende woorden, doch soms wel eens een corrigerende noot. Maar nooit zo dat de kinderen bang werden of gingen huilen. De kapelaan viel de eer te beurt om zich voor St.Nicloaas uit te geven en de rol met verve te spelen. "Toch nog even bisschop zijn", dacht hij. Op de dag zelf kleedde hij zich met de gewaden die aan een bisschop toekomen, zette de mijter op en nam de bisschopsstaf in zijn rechter hand. Drie zwarte pieten stonden voor hem klaar, zakken gevuld met pepernoten, de roede in de hand. De huishoudster had met alles geholpen en wenst ieder veel sterkte. De zwarte pieten waren wat oudere dames van het kerkkoor maar de ruime zwarte pietpakken verhulden ruimschoots de gevulde boezems. Buiten stond een mooie grote auto om hen naar de school te brengen. St.Nicolaas stapte als eerste in. Zij mijter vloog van zijn hoofd en belandde voor de voeten van een van de pieten. Daar stond hij dan zonder mijter, tot grote schrik van de chaufeur maar wel tot hilariteit van enige omstanders. Gelukkig geen kinderen te zien, dat viel dus mee. Snel de mijter opgepakt en op het hoofd geplaatst.De dichtsbijstaande piet hielp om de mijter weer recht op het hoofd te krijgen van de kapelaan. Die bukte zich nu zo goed dat de mijter niet meer in aanraking kwam met het dak van de auto. Een van de omstanders vond dat hij de kapelaan nog een goed advies moest geven en riep: "wel even oppassen bij het uitstappen Sinterklaas". Maar dat had hijzelf ook al bedacht.
De filosoof Immanuel Kant: Jezus Christus is een idee of ideaal of voorbeeld, die of dat gepersonificeerd is. De historiciteit van deze persoon is overbodig en zelfs schadelijk. Jezus verpersoonlijkt het ideaal van de menselijke zedelijke volmaaktheid. Geloven is dan primair een handelen pas daarna een "wetën".
De kapelaan zat een aantal weken in zijn nieuwe parochie en was een relaxed man. Huisbezoek, groepsgesprekken, preken, lesgeven, rouw-en trouwdiensten, dat alles lag op zijn weg.
Het was de week voor pakjesavond, vijf december, dat de lagere school de kinderen had voorbereid op de komst van Sinterklaas.Elk jaar een groot feest op school. In de grote hal zaten dan alle kinderen Sinterklaasliedjes te zingen in afwachting van de Goedheilig Man, die met een aantal zwarte pieten hen zou toespreken en pepernoten zou uitdelen.
