Vriendschap omvat véle kleuren... Van vurig rood naar héél diep blauw MAAR Bij diepe oprechte vriendschap... zegt men ongedwongen,
IK HOU VAN JOU!
Dit is ikke... Lisette in België... Lisa in Indië... Geboren in Antwerpen op... 7 december 1951
Foto's van de maand... APRIL 2009 Paasbrunch bij oma en opa... en naar "De Schorre"... Mariekes paradijs
Beoordeel dit blog
De paashaas is geweest... das dus weeral een... geweldig... Van Ael feest!
"Marieke" maakt pettie... met oma... leuk... lekker... een echte kok!
Alai Osai
Het geluid van de golven
13-01-2009
Mrs.C... coördinator van mijn voeten!
"Akio"... was een fantastisch inloophuis voor mensen tijdens en na kanker in het putteke van "Antwerpen..." was... maar ook daarover meer in de komende maanden! Het was daar dat ik "Mrs.C" betrapte op een wel erg gewiekste leugenom haar eigen hachje te redden!!! Wij waren er afgesproken met één van de bazen van "De Stichting..." namelijk "Gretshen..." de baas van Mrs.C... omdat ik ondertussen ook mijn echtgenoot wist te overhalen om zich in te zetten voor... "het goede doel... maar de verkeerde organisatie..." De week ervoor was er een incident geweest in het "Wolffaertshof" met één van onze Yogi's enMrs.C....... Mrs.C... die zoals ze pretendeerd psygologe van opleiding is... had deze Yogi zoals ze in Antwerpen zeggen "nogal zwaaraangepakt" in het bijzijn van anderen... de yogi is kwestie is iemand die al héél véél meegemaakt heeft, maar zich héél goed voelde in onze groep... een groep die ondertussen al serieus aangegroeid was... Wij kwamen bij elkaar vOOr de yoga sessie en bleven erna ook nog een uur of twee zitten... Een glaasje wijn... een thee... een koffie... De betreffende yogi moet nog véél van zich af zetten... en in onze groep ging dat prima... er werd véél gepraat, gelachen, geweend maar ondertussen vonden al deze mensen vooral steun bij elkaar, ze hadden immers dezelfde historiek! Toen Mrs.C er was... één van de weinig keren dat ze langs kwam... vond ze héééééél onterecht dat er in groep niet meer mocht gepraat worden over hetgeen dat iedereen bond "kanker"... Dus in het volle van het "Wolffaertshof" verwees ze één van de yogi's naar een psychiater... op zo een manier dat zelfs de mannen die aan het biljarten waren verstomden... DIT WAS ER ZWAAR OVER!!!! Dus, de yogi was teleurgesteld en spuuwde terecht haar gal... waarbij ik natuurlijk het eerste aanspreekpunt was! Ikzelf vond het gedrag van onze zogezegde psygologe verschrikkelijk ondermaats!!! En begreep de yogi absoluut!! Dit kon niet... Op dat moment heb ik hemel en aarde moeten verzetten om de yogi in kwestie te overhalen om naar de sessies te blijven komen voor haar eigen gezondheid! De bewuste dag bij "AKIO"... een weekje later... nam ik Mrs.C terzijde voordat Gretshen (haar baas) er was... en vertelde ik haar dat onze yoga deelnemer teleurgesteld en kwaad was op haar, omdat hetgeen gebeurt was niet door de beugel kon! Toen plots de baas van Mrs.C verscheen zegde ze zonder schroom "Oh... Gretchen er is een probleem in Aartselaar met een moeilijke deelnemer van de yoga en Lisette vraagt hoe ze daar moet mee om gaan??? EUH...EUH... daar ging het helemaal niet over Mrs.C!!!Ik was zo verbabereerd dat ik stom genoeg niet reageerde... My God... waarom zie ik toch altijd alleen het goede in de mensen... zelfs als het slechte er zo duidelijk op ligt???
Bij dit verhaal over het verkeerde toch foto's over het juiste... romantiek all over op Deepthi's feest!
Graag zet ik toch het epistel van.. "DE Stichting..." en "Mrs.C..." nog eventjes verder... misschien kwestie de woede en onmacht in mij te delen en te verbijten... Na de eerste kennismaking waarin ik mij weeral eens liet leiden door de verkeerde dingen... nm... "mijn hart..." volgden héle intensieve maanden... maanden waarin ik mij kompleet wegcijferde voor het goede doel! Ik kreeg van Mrs.C... een handleiding opgesteld in BX... over hoe en wat er moest gebeuren om "Rekanto" bekend te maken in de Rupelstreek! Het leek mij zelfs toen vrij verdacht dat deze lijst mij een vrijwilliger... gegeven werd... het leek er toen al op dat Mrs.C zelf niet bekwaam genoeg was om haar eigen job te doen... en direct door had dat ik wel de nodige vaardigheden had om over te nemen, allemaal voor de doelgroep "mensen tijdens en na kanker"... Ik spendeerde uren aan reklame maken voor "Rekanto" ... hield mij strikt aan de gegeven lijst... en bracht Mrs.C... constant en adequaat op de hoogte van het rijlen en zeilen... Er kwamen ook géén reclamaties... Ik nam contact met de orde van geneesheren voor de nodige adressen... vulde de omslagen met zoals ik moest van Mrs.C..."1Rekanto poster + 1 begeleidend schrijven van Mrs.C + 5 brochures"... enz... enz... Ze bezorgde mij de nodige papieren en zegels... Ondertussen waren we gestart met "Yoga" in het "Parochiaal centrum Wolffaersthof" - Aartselaar! We begonnen onze Yoga sessies met 2 personen... en verbeten bleef ik reklame maken... omdat ik ervan overtuigd was dat het de bedoeling was van "De Stichting" om zoveel mogenlijk mensen "na kanker" te bereiken... What was Y thinking???... Wanneer ga ik eens leren dat niet iedereen goede bedoelingen heeft???
Op de foto's een leuker item dan het bedrog van Mrs.C en aanverwanten... het huwelijk van Deepthi, een van mijn Indische highschool kids! Gelukkig zijn er toch nog dromen die uit komen!!!!!
Ik moet er mijn agenda niet op naslagen om te weten wanneer ik voor het eerst kennis maakte met Mrs.C...(DE psygologe van het zevenste knoopsgat maar met héél véél invloed...) Het werd later immers mijn11 september... maar het begin van deze ramp situeert zich ergens in januari 2008... 15 januari op precies te zijn! Mrs.C die mij zelf belde om te vragen ofdat ik interesse had in vrijwilligerswerk bij "DE Stichting..." met grote S(jajaja... waag het niet een kleine s te gebruiken!!!) vroeg me langs te komen voor een vergadering bij "Akio" het trouwens fantastische inloophuis voor mensen met en na kanker, in Antwerpen... Toen ik binnenkwam en de kleine ineengedoken drommel met de vunzige oogjes zag zitten had ik terug moeten doorgaan... Het was immers héél duidelijk dat ik niet met een eerlijk persoon te maken had! Mijn moeder leerde mij héél lang geleden al dat eerlijke mensen je in de ogen kijken... Mrs.C deed dat op géén enkel ogenblik! Maar ik was verblind door het uiteindelijke doel, en stemde dus toe tegen beter weten in om mij te engageren. De bedoeling was om in de rupelstreek de rekanto activiteiten van de grond te krijgen... sportactiviteiten voor mensen na kanker! Fantastisch toch! Het idée alleen al bracht mij in vervoering! Dit leunde immers aan bij mijn India activiteiten... een lach op het gezicht brengen bij mensen die het moeilijk hebben! Woh wat een kans... DACHT IK!
Bij het slechtste dat me overkwam een foto van het beste dat me overkwam in 2008... Mijn kleinzoon Jelle!!!
Hey beste bloggertjers... 2009 is gestart dus tijd voor nieuw bloggenot! hm... hm... Eerst en vooral klink ik op jullie 2009!Schol... geniet ... laat de glaasjes niet vol! En hoe zit het met mijn goede voornemens??? Awel... ik heb er voorlopig 4... terug auto rijden, afvallen + gezonder eten, en minder dubben en denken, voor het positieve gaan! En eindelijk een mammo laten maken... Hm... ben ervan overtuigd dat er nog goede voornemens zullen volgen... want als dat alles is... is het een makkie! Uitgezonderd de mammo... daar ben ik onnoemelijk bang van! Gelijk ik het neerschrijf... denk ik nog aan iets... "in minder vallen trappen!"... Dat heb ik in mijn 57 levensjaren al genoeg gedaan! Tijd voor verandering... hahahahaha... tijd voor een zorgelozer en zotter leven... En wat heeft dat met de titel te maken... Awel... de val hé! Sandra de psygologe om UUUUUUU tegen te zegggen (waarvan sprake in mijn vorig episteltje...)... een klassemadam die haar stempel op je leven drukt zonder véél woorden... er zouden véél meer Sandra'sin de wereld moeten zijn!!! Maar vorig jaar leerde ik een andere psygologe (") kennen... Mrs.C... brbrbrbbrbrbrbrbr... zij bezorgde mij vanaf october...(mij en véle anderen) de rotste periode van 2009! Ik veronderstel dat deze "psygologe van het zevende knoopsgat"... haar diploma behaalde in het prieeltje achter in de tuin van één of andere wellustige proffessor... Maar wat ik vooral spijtig vond/vind is... dat een grote organisatie in haar het volste vertrouwen heeft... terwijl ze eigenlijk alleen maar handig is in het "aannaaien van oortjes"... (maar... misschien zijn dat "rode oortjes", en daar genieten véél mannen dan weer van...) dewedstrijdvraag zou kunnen zijn... bij wie heeft ze de RODE oortjes aangenaaid???????
Misschien moet ik nu voor een dedectieve verhaal gaan.... maar ondertussen vind je op deze foto ikke en onze Jean... klikkend op jullie gezondheid!SCHOL...SCHOL...SCHOL...
Zoals mijn trouwe bloglezers weten werkte ik in India voor "Canstop" als vrijwilliger... samen met mijn lieve vriendin "Doctor Sandra Haymon"... Vandaag kreeg ik gewoonte getrouw haar beste wensen in mijn bus voor het nieuwe jaar! Op zo'n moment maakt mijn hart weer een sprongetjes, alles wat mij aan mijn India doet denken heeft immers dat zweef-effect... en Sandra t'ja wat een dame! Zij en haar man Marvin waren echte droom vrienden, en het was daarenboven super tof om met haar te mogen werken! Wat canstop zoal doet vind je zeker op de canstop website... Maar ook Sandra's nieuw boek is uit! Ik hoop alleen maar dat ik het hier zal kunnen kopen... maar ben er zeker van dat ze het mij anders zal opsturen... Sandra studeerde psygologie en doctoreerde in "Florida State University" en "Troy State University"... Eerder verschenen boeken van Sandra zijn: My Turn - Caring for aging parents and other elderly loved ones - A daughter perspective en zovele andere! Voor de liefhebbers van goede, leerrijke boeken... haar boekbeschrijving en meer info over Sandra kan je vinden op www.babyboomerssandwich.com Zoals de titel het wel laat raden gaat het boek over de mensen van onze generatie de babyboomers die altijd hard hebben gewerkt, nog héél actief op pensioen zijn, en daarenboven geacht worden om de zorg voor geliefde ouders, kinderen en familieleden op zich te nemen... Dus een boek aan onze generatie opgedragen... Sandra, had het lef om aan mijn echtgenoot "de Jean" te zeggen dat hij naar haar voordracht van "worcoholics" moest komen... omdat het over hem ging (hahahahaha) Sandra die jaren geleden een hersentumor had en dus ex-kankerpatiënte is... gaat dezer dagen de kilamanjero beklimmen... Chapeau!!! Chapeau!!! Congrats dearest Sandra!
Lieve, lieve vrienden... Ik besloot verder te werken aan mijn India blogje... maar ga het roer stilletjes aan omgooien... Niet dat ik uitverteld ben over India... verre van! En het beloofde laatste hoofdstuk gaat zeker ook volgen!... Maar ondertussen gaat mijn leven hier natuurlijk ook verder... met zoals bij iedereen ups en downs... Al moet ik bekennen dat het afgelopen jaar meer downs dan ups kende... (letterlijk en figuurlijk...hahahahaha) Ik kreeg slaag... véél slaag... en vraag me voordurend af... is het dit wat ik verdien??? Dan moet ik toch een slecht mens zijn hoor! Vrienden (of moet ik zeggen zogezegde vrienden) die zonder enige reden afhaken... vrijwilligerswerk dat in de soep valt door toedoen van een jaloerse regicoördinator... (geloof me dat is nen héle boterham!) kankerpatiënten die in de kou gezet worden door toedoen van dezelfde regiocoördinator... Kinderen die ongelukkig zijn... Ik ga het jullie allemaal vertellen... Want het afgelopen jaar was een heuse struggle... en ik hoop dan ook dat ik het volgend jaar wat beter mag beleven... De start lijkt mij spijtig genoeg niet beter... en hopelijk vind ik vlug de optimist in mezelf terug... Enfin... we zetten stoer door... want een moederhart mag immers nooit slapen! Pfpfpfpfpf... Gelukkig hadden we ons vrolijke Marieke die de swing in de pan houdt... Wees gerust ik ga hier heus géén zaagblogje maken... blijven lachen is de boodschap!!! En er was ook goed nieuws... ik vond een aantal oud (") collega's terug... dus ja... lose some... win some!
Omdat ik terug wat meer tijd heb... en om een verre vriend een pleziertje te doen... zet ik mijn blogje in eerste instantie verder met het receptje van een Indische lekkernij...
Als we er van uit gaan dat we er daarenboven een gezellige téte a téte van maken hebben we het volgende nodig:
Met enige trots stel ik jullie mijn tweede kleinkind... eerste kleinzoon voor "Jelle"... geboren op 11 december 2008-4,450kg-zoontje van Evi en Mick-broertje van Marieke!
De zoveelste keer gekwets dit jaar, er kan nu echt niks meer bij... Zal mijn troost en vriendschap dus zoeken met mijn blogje en terug in gang schieten... Daarnaast verwachten wij binnen enkele dagen ons tweede kleinkind en dat is natuurlijk iets om enorm naar uit te kijken! Het jaar zit er bijna op en het was weeral een leerschool... Nooit te oud om de leren... weet je wel! Een lichtpuntje was wel het feit dat ik mij inschreef op fecabook en zo bijna al mijn highschoolkids terug vond... Het gevolg is dat ik ondertussen al met de héle wereld chatte... leuk toch die moderne dingen... Mijn higschoolkids stellen het allemaal wel, en zijn inderdaad wereldwijd verspreid... sommige getrouwd, verloofd... dus de cirkel van het leven draait gewoon door! Prachtig toch! Er zijn nog waarden!
Sinds kort liet ik mij verleiden om toe te treden tot de grote familievrienden van "facebook..." en ja hoor je staat versteld van wie je daar dan wel tegenkomt! En het toeval wil... de Taj-Mahal kreeg ik nog niet... maar voor mij ligt een ander geschenk... dat ik kreeg van "Jan"... toen ik naar India vertrok! En wie is Jan... t'ja... Jan is... of beter gezegd was een lid van ons security team... een stil iemand, vriendelijk... beleefd en gereserveerd... maar iemand die mij bij mijn vertrek naar India toch bedacht met een leuk geschenk... en goede raad! Dit geschenk sla ik nu open om jullie te vergasten op een Indisch gerechtje... maar ik wil jullie toch ook het gedichtje niet onthouden dat Jan in mijn kookboekje schreef...
Liefde, vreugde of verdriet... Wat op je weg komt weet je niet... Dus kijk maar niet zo ver vooruit... Het heeft géén nut, je ziet géén fluit.
"P.S Wees zuinig met de chilipepers"
Jan
Ik kan alleen maar toevoegen dat dit geschenkje mij al dikwijls voooruit heeft geholpen... en dat nog steeds doet...
Bedankt Jan! Ben blij dat ik jou zopas terug tegenkwam!
Daarnaast las ik ook héél heugelijk nieuws... en hoop ik dat ik dit speciale pakje onder mijn kerstboom mag vinden... Alhoewel... ik niet direct zou weten wie mij zo een prachtig cadeau zou schenken... en daarenboven blokjes... ben ik daar niet te groot voor... te oud voor??? "Lego"... het Deense woord voor "play well"... ontwierp... jawel... ga er maar bij zitten... een heuse replica van de wereldberoemde "Taj Mahal"... 5.922 stukken, speciale elementen, unieke kleuren en architectale details ontworpen voor snuggere blokkenbouwers boven de 14 jaar... Ohlalalalala... één van de zeven wereldwonders vereeuwigd in legoblokken... Als alle 4 miljoen toeristen die jaarlijks de "Taj" bezoeken zich deze bouwdoos aanschaffen zit lego zeker goed... deze fan zal toch nog efkes moeten wachten... want voor de prijs van ongeveer 300 euro... daar heb ik momenteel in dit dure Belgiëlandje andere prioriteiten voor... Spijtig... Spijtig... Spijtig! Maar als iemand zich geroepen voelt? Zal dit geschenk met dank aanvaard worden!
Vandaag toch nog eens de Hindustan times doorgenomen... Ik kan het immers niet laten! Mijn God... hoe kan een mens toch zo verliefd zijn... en dan nog wel op een land, dat eigenlijk het zijne niet is??? Dit is tevens de reden dat ik dit blogje niet kan laten gaan... zoveel andere dingen aan mijn hoofd en toch! Het blijft zelfs voor mij een raadsel... zou ik dan toch mijn vorig leven... neen dat kan niet... of kan het wel??? Als je de krant gaat lezen is het in België toch véél beter... of niet... my... my... my... Kijk maar eens naar de zoveelste overstroming... in India... in Bihar... 2,5 miljoen mensen getroffen en 1 miljoen mensen geëvacueerd... Wetende dat onze Chacra geboren en getogen is in Bihar en dat zijn héle familie daar nog steeds woonachtig is... Deze misérie raakt mij... raakt mij diep!
Wat Spijtig... bij dit mooie koppel ziet het er minder rooskleurig uit... Niet goed... trouw-loos... letterlijk en figuurlijk...ai,ai,ai... zijn dat wel dezelfde sterren die spreken??? Als we ze mogen geloven blijft dit "trouw-loos en heu... trouw-loos"... Dus dat éne feestje komt er niet maar... véle andere feestjes dan weer wel... hm, ja t'is kwestie van keuzes maken nietwaar? Bezinnen voor te beginnen beste "Priyanka Chopra" en "Harman Baweja"... t'Is beter één goed feestje in de hand dan... liefjes over het héle land!
Donderdagavond... De vegetarische spaghettisaus op het vuur... en een glaasje rood bij de hand... dat kan niet anders dan... romantiek teweeg brengen... onze Jean is naar de gemeenteraad dus... ik bedenk bij mezelf dat... ondanks het feit dat ik enorm moe ben... hm... eerst vroege kopers voor ons wijngerief... Tai-chi met onze vrienden kankerpatiënten... een fixe stadswandeling om ons Marieke haar verjaardagscadeau te kopen... boodschappen om ons van de nodige etenswaren te voorzien... lang weekend weet je wel... en dan maar een pizza-ke klaargemaakt... niet echt calorie-arm maar ja een mens kan niet alles hebben hé... Dus ja... moe... maar Who cares... houdt dat niet jong??? Nog steeds vechtend met mijn geweten... wat doe ik met mijn blogje??? Maar vandaag ga ik er in ieder geval nog voor... in volle romantische stemming... en naar wat kijk je dan... jazeker... Wat zeggen de sterren over onze Indische koppeltjes??? En geloof me het ziet er goed uit voor mijn favoriete koppel "AbhishekBachchan" en "Ashwaria Ray"... zij zijn voor elkaar geboren... yoepie... yoepie... de sterren hebben gesproken... maar... nu moeten ze het nog waar maken!!! En de sterren weten nog meer.......... Het huwelijksgeluk gaat zich uitbreiden... Het koppel weet het waarschijnlijk nog niet maar... Jawel, het staat in de sterren geschreven... Oh... wat ben ik dol op de sterren...
Ai... oei... Blijf met de vraag zitten... sluit ik mijn blogje af of... ga ik door??? Ik krijg immers steeds weer de vraag om ermee door te gaan, en de verleiding is groot... maar tijd... waar haal ik de tijd??? Kreeg ondertussen een lieve brief met foto's van onze Ramesh en dat doet altijd zo goed aan mijn hartje... Onze Ramesh kreeg er op 10 juli een dochter bij... Op de familie foto kan je dus Bharath zien de grote broer... Amul 7 maanden zwanger en onze Ramesh. De foto is getrokken op het Seramunni-feest van Amul. Dit feest gaat door als de toekomstige moeder 7 maanden is... Op die dag krijgt ze o/a melk in haar saree gegoten om ervoor te zorgen dat de bevalling vlot verloopt en de baby gezond is... (Meer over dit groots offerfeest vind je uitgebreid besproken terug in mijn archiefje) Na dit feest vertrekt de moeder naar het dorp van haar ouders en verblijft daar tot 2 maanden na de bevalling (Als ze terug rein is... mag ze pas terug naar haar echtgenoot en thuis...) Dus onze Ramesh heeft zijn dochter nog niet gezien!!!! Op de 2e foto zie je Ramesh op de BMW plant waar hij een tijdje werkte!Goh... wat ben ik fier op onze Ramesh... Als ik terug denk aan mijn aankomst in Chennai... en de jovele chauffeur die ik toegewezen kreeg... en dan zie wat hij ondertussen bereikt heeft... enfin... dan ben ik ook best een beetje fier op mezelf natuurlijk... Fier omdat ik achter het jovele het ambitieuse zag... fier omdat ik de tijd nam hem Engels en eitiquette bij te brengen... want dat en het feit dat hij zelf ook mee wilde ligt natuurlijk aan de basis dat hij en zijn gezinnetje het nu zo goed hebben! Na ons vertrek begon hij te werken op het Brits consulaat, dan naar BMW (dit was een jongensdroom van Ramesh) en nu... heeft hij samen met zijn broer een toesristen-taxi bedrijf waarmee ze vervoer doen in héél Indië... en werkt hij daarnaast voor de Amerikaanse Ambassade... Goed gedaan mijn vriend... Well done!!!
Lieve, lieve bloggertjes... ik weet het wel... 't is schandalig... ik liet jullie in de steek... maar geloof me het was voor het goede doel! Het goede doel dat eventjes mijn onvoorwaardeljke inzet vroeg en mijn dagdageljkse uurtjes zwaar in beslag nam! Ondertussen besef ik meer en meer dat ik mijn blogje zal moeten opgeven... er zijn immers maar 24 uur in één dag... en hoe ouder men is... hoe vlugger de tijd gaat! Ik beloof jullie één dezer een mooie echt gebeurde afsluiter van dit blogje... Mijn droom is dit blogje vertalen in een boek... Het leven van een ex-pat is immers onbekend voor velen... Ik zoek mijn computerdagboek dus wel al uit te printen... aan te vullen... en te corrigeren... alleen zal dat voor nog wat later zijn... Ik zal na het afsluiten mijn véle blogvrienden niet vergeten... want jullie weten ook bloggen... ja... t'is een verslaving!
Hier alvast nog een mooie Indische foto - Miss India 2008 - Simran Kaur Mund
Hey lieve blogvrienden... op deze prachtige zondagmorgen zit ik toch een beetje... een beetje véél triest voor mijn computer... Ik weet het wel, ieder huisje heeft zijn kruisje... maar de afgelopen weken woog het mijne toch wat véél en het lijkt er niet op dat dit binnen de kortste keren zal gedaan zijn... De afgelopen weken stonden hier kompleet in het teken van gezondheidproblemen... in ons eigen geval futaliteiten... vervelende futaliteiten zoals een aanhoudende sinisitus, neus keel en oor problemen... maar... als ze aan je kinderen beginnen te tornen is het wat anders... en ook onze zoon Peter kreeg weer zijn deel... en dat doet pijn!!! Inmens véél pijn! En alsof dat niet genoeg was moeten wij morgen bellen naar de dierenarts om ons trouw viervoetertje Tino te laten inslapen! Bij hem was een aantal weken geleden kanker vastgesteld... aan de lever... dus je kan wel stellen dat we wisten dat dit er zat aan te komen, maar toch is dit een harde dobber!!! De afgelopen week leek het er op dat hij terug opfleurde... maar gisteren... enfin... het is triest... echt triest!
Als ik dan op zoek ga naar nieuws van Indië ziet het er ook al niet zo fleurig uit!!! De nieuwste rage blijkt daar immers... politieagenten die... kinderen van 11 en 12 jaar verkrachten... alsof het de gewoonste zaak van de wereld is! Volgens de statistieken werden er in 2007, 581 verkrachtingen aangegeven... Op zo'n moment...t'ja... "ik geloof dat God de vader weer op reis is... dat hij denkt dat het bij ons een paradijs is..."... Is dit de wereld die wij willen???!!! In elk geval hoop ik wat Indië betreft dat de hulp gaat komen van "Sonia Gandhi"... geboren op 9 december 1946 en momenteel 6e op de lijst van sterkste vrouwen ter wereld... Italiaanse van geboorte... Rooms katholiek en weduwe van "Rajiv Gandhi"... Een enorm sterke persoonlijkheid die haar job als voorzitter van "Indian National congress" perfect combineert met haar gezin dat ze hoog in het vaandel draagt... Chapeau voor deze dame... ik hoop van harte dat ze dit nieuwe (alhoewel) fenomeen in Indië met harde hand op gaat lossen! Op "Indian yahoo" loopt momenteel een poll... moeten deze agenten de doodstraf krijgen... ja... of neen... awel het spijt me... maar géén compasie met deze... NULLEN!
Vandaag laat ik jullie allemaal zegenen door deze "mooie" Godin... genaamd "Lakshmi" zij is de Godin van rijkdom-Geluk-Liefde en Schoonheid... iets dat wij allemaal kunnen gebruiken... of ben ik verkeerd??? De Indische bevolking viert haar en aanbid haar op "Diwali"... het festival van het licht... met de nodige olie-lampen buiten aan hun huisje om haar vriendelijk binnnen uit te nodigen! Goh... eigenlijk is dit één van de véle redenen waarom ik zo verliefd werd op Indië... soms verlies je daar echt alle binding met de realiteit... en hoe moeilijk het leven daar ook is... het blijft een "sprookje"... het blijft een sprookjeswereld waar je vanzelf al je zorgen minimaliseert... de mythes... het geloof... het laat je zweven!
Op deze mooie zondag in april hoop ik dat al mijn blogje-lezers gezegend mogen worden met al het mooie dat deze "Godin" te bieden heeft... maar let wel... hopelijk begint hier niet iedereen zijn héle huisraad te verbranden... want dat doen de hindus wel... "Lakshmi" is immers erg kieskeurig en gaat alleen nette propere huisjes binnen... Ik herinner mij dat er rond de periode van haar verjaardag héél wat geschrobt, gepoets, en geschilderd werd... daarenboven werd er echt alles wat in hun huisje staat en ligt op een hoopje buiten gezet en verbrand... dus ieder jaar... jawel moesten ze alles nieuw kopen... Ik spreek hier nu wel over de diepgelovigetrouweaanhangers van "Lakhsmi"... het huisje proper maken is één... maar het beetje dat je bezit opbranden en helemaal opnieuw beginnen... t'ja dat begreep ik niet echt zo goed hoor... ik kan je vezekeren dat het die dagen ook niet erg gezonde buitenlucht was dat we inademden... in elk geval deden de drogisterijen gouden zaken want hun blauwgroene verf (die gebruikt word in de huisjes omdat deze verf ongedierte afschrikt) ging vlotjes van der hand...
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
Hey beste bloggertjers... 2009 is gestart dus tijd voor nieuw bloggenot! hm... hm... Eerst en vooral klink ik op jullie 2009! Schol... geniet ... laat de glaasjes niet vol! En hoe zit het met mijn goede voornemens??? Awel... ik heb er voorlopig 4... terug auto rijden, afvallen + gezonder eten, en minder dubben en denken, voor het positieve gaan! En eindelijk een mammo laten maken... Hm... ben ervan overtuigd dat er nog goede voornemens zullen volgen... want als dat alles is... is het een makkie! Uitgezonderd de mammo... daar ben ik onnoemelijk bang van! Gelijk ik het neerschrijf... denk ik nog aan iets... "in minder vallen trappen!"... Dat heb ik in mijn 57 levensjaren al genoeg gedaan! Tijd voor verandering... hahahahaha... tijd voor een zorgelozer en zotter leven... En wat heeft dat met de titel te maken... Awel... de val hé! Sandra de psygologe om UUUUUUU tegen te zegggen (waarvan sprake in mijn vorig episteltje...)... een klassemadam die haar stempel op je leven drukt zonder véél woorden... er zouden véél meer Sandra's in de wereld moeten zijn!!! Maar vorig jaar leerde ik een andere psygologe (") kennen... Mrs.C... brbrbrbbrbrbrbrbr... zij bezorgde mij vanaf october...(mij en véle anderen) de rotste periode van 2009! Ik veronderstel dat deze "psygologe van het zevende knoopsgat"... haar diploma behaalde in het prieeltje achter in de tuin van één of andere wellustige proffessor... Maar wat ik vooral spijtig vond/vind is... dat een grote organisatie in haar het volste vertrouwen heeft... terwijl ze eigenlijk alleen maar handig is in het "aannaaien van oortjes"... (maar... misschien zijn dat "rode oortjes", en daar genieten véél mannen dan weer van...) de wedstrijdvraag zou kunnen zijn... bij wie heeft ze de RODE oortjes aangenaaid???????
Misschien moet ik nu voor een dedectieve verhaal gaan.... maar ondertussen vind je op deze foto ikke en onze Jean... klikkend op jullie gezondheid!SCHOL...SCHOL...SCHOL...
Lieve, lieve vrienden... Ik besloot verder te werken aan mijn India blogje... maar ga het roer stilletjes aan omgooien... Niet dat ik uitverteld ben over India... verre van! En het beloofde laatste hoofdstuk gaat zeker ook volgen!... Maar ondertussen gaat mijn leven hier natuurlijk ook verder... met zoals bij iedereen ups en downs... Al moet ik bekennen dat het afgelopen jaar meer downs dan ups kende... (letterlijk en figuurlijk...hahahahaha) Ik kreeg slaag... véél slaag... en vraag me voordurend af... is het dit wat ik verdien??? Dan moet ik toch een slecht mens zijn hoor! Vrienden (of moet ik zeggen zogezegde vrienden) die zonder enige reden afhaken... vrijwilligerswerk dat in de soep valt door toedoen van een jaloerse regicoördinator... (geloof me dat is nen héle boterham!) kankerpatiënten die in de kou gezet worden door toedoen van dezelfde regiocoördinator... Kinderen die ongelukkig zijn... Ik ga het jullie allemaal vertellen... Want het afgelopen jaar was een heuse struggle... en ik hoop dan ook dat ik het volgend jaar wat beter mag beleven... De start lijkt mij spijtig genoeg niet beter... en hopelijk vind ik vlug de optimist in mezelf terug... Enfin... we zetten stoer door... want een moederhart mag immers nooit slapen! Pfpfpfpfpf... Gelukkig hadden we ons vrolijke Marieke die de swing in de pan houdt... Wees gerust ik ga hier heus géén zaagblogje maken... blijven lachen is de boodschap!!! En er was ook goed nieuws... ik vond een aantal oud (") collega's terug... dus ja... lose some... win some!
