Enkele van de genodigden... Francois en Francoise... een koppel uit Zwitserland... zij hebben een zaak in stoffen... Ontwerpen zelf het design... gaan met hun ontwerpen de chique steden af waar mode hoogtij viert... onderhandelen... verkopen hun stoffen vanuit een cataloog aan grote ontwerpers en laten dan pas de stoffen echt weven en uitwerken in Chennai. Waarna ze pas afgewerkt worden en verscheept naar o/a Parijs en London....
S'middags oepie... oepie ya hé... electriciteit! Dus we konden verder met de voorbereidingen... en tegen dat de genodigden binnenstroomden was mijn echtgenoot al wat bekomen van de verrassing... (we hadden de deuren van het terras opengezet en toen mijn echtgenoot zijn favoriete muziek orkestje hoorde spelen wist hij dat er iets gaande was...) Inderdaad wren de genodigden allemaal prachtig uitgedost! Eerst speelde het bandje en dan werd het buffet geopend! So far... So good! Toen de DJ de dansmuziek inzette werd er al vlug reusachtig gefuifd... alle remmen los! Het was drukkend hééééééééééééééééét, en natuurlijk werd er véél drank verzet... teveel drank... Het plezier zat er duidelijk in... voor de meeste mensen waren de feestjes immers een manier om te ontstressen na inmens zware weken... ver weg van het thuisland...........
Mijn echtgenoot en mijn beste vriendin Vaishali...
Mijn echtgenoot is jarig in Juli... dus een leeuwke... Wij werden in Chennai zo dikwijls op feestjes gevraagd... (de meeste firma's uitgezonderd Alcatel hadden daar een budget voor... Iets anders, zelfs een pintje gaan drinken is daar niet te doen ...) dus toen mijn echtgenoot 50 jaar werd wilde ik absoluut een groots feest geven. Een feest voor de jarige en ook om al onze vrienden eens terug te vragen waar wij al te gast waren. Ik liet daarom geld overkomen vanuit België en organiseerde een flower power fuif! Yeh... man! Peace... man! Ik had een bevriend orkestje gevraagd een bevriende dj... en een feestelijk buffet met eten allerlei sierde de tuin... Ik vroeg de gasten zich te kleden naar het thema en voor de mensen die bij ons werkten kocht ik zelf bloemenhemden enz... Goh... dat was echt leuk om doen! Temeer daar mijn echtgenoot van niks wist... Zelfs onze tuin werd een heuse bloemenoase... een nooit geziene bloemenweelde!!! Tot het zwembad toe! Maar.................de eerste problemen begonnen al vrij vlug... Bij het opzetten van de discobar en het uittesten van de muziekinstrumenten... toen bleek dat we... zonder electriciteit zaten... géén enkele van de 2 generators werkte... stress... stress... Zelfs toen dit meer dan een halve dag duurde... dacht ik nog... dat komt wel goed... een slecht begin wil niets zeggen... Wist ik véél... Inconviniens is regretted madam... knik... knik! Knik naar links... knik naar rechts...
Het knopen van de bracelets... Zoals je hier héél duidelijk kan zien zijn de mensen in Tamil Nadu vrij donker van huidskleur... in tegenstelling met de mensen van bv. Bombay... Zoals wij in het zonneke liggen om te bruinen... gebruiken zij héél véél afbleekmiddeltjes om een lichtere huidskleur te krijgen en zo ook bij de "beter klasse" te behoren... (")... Naar hun normen dan... Want mijn ondervinding is dat... de gewone werkmens (") in Indië véél liever en aangenamer is dan de rijke en zogezegde betere klasse of caste...!... Het is natuurlijk daar hetzelfde als overal ter wereld... tussen alle koren zit kaf!
Vandaag maar eventjes tijd... en eigenlijk véél werk aan mijn blogje... spijtig toch dat een dag maar 24 uur telt hé... Nog 2 weken en ik kan jullie mooie trouwfoto's laten zien... ohoh... wat kijk ik daar naar uit!!! Hopelijk branden jullie allemaal een kaarsje zodat het zonneke een efforreke wil doen....... Vandaag wil ik jullie een klein artikeltje meegeven over vriendschap en broeder/zusterliefde in Indië... Zoals reeds eerder verteld was onze Ramesh even oud als mijn zoon Peter... Net als ik miste ons Evi haar broer erg hard en onze Ramesh wilde zooooooooooooo graag een zus die hij nooit had... Dus vrij vlug werd Evi voor Ramesh Little sis... en Ramesh voor Evi Big bro... Zonder afbraak te willen doen aan de eigen broer natuurlijk... maar het was in elk geval leuk! In Indië wordt broer en zusdag jaarlijks gevierd... Die dag word er taart gegeten... met een speciaal ritueel... de taart wordt tegelijkertijd in elkaars mond gestoken... en dit volgens een welbepaalde hiërarchie zoals dat ook gebeurt op verjaardagen.... waar iedereen, iedereen een stukje taart in de mond steekt in een welbepaalde volgorde... een leuke bedoening vooral als het een taart is met véél créme fraiche... Op broer-zusdag kopen broer en zus ook een klein geschenkje voor elkaar en worden felgekleurde armbandjes uitgewisseld!!! Ik vind dit in elk geval héél leuk ... uiteindelijk is het misschien iets dat we hier ook kunnen inbrengen... De familieband in Indië is echt en Hecht!!!!En wat is er mooier???
Het openen van de cadeautjes... waar ook gewoonlijk een mooi kaartje bijzit met een zelfgeschreven tekstje...
Eventjes een persoonlijke noot voor Veena... Jij liet een vraagje achter in mijn gastenboekje en vroeg om wat meer informatie... Ik wil jou graag wat meer info bezorgen... maar... jij liet géén mailadresje achter... Als je mij een mailtje zend via "email mij" (zie rechter kolom onder "laatste" commentaren) zal ik je zeker een antwoordje sturen (vergeet wel uw email niet te vermelden).
En hier dan het beloofde waargebeurde verhaal van "Den Danny"... Ik leerde Danny en zijn vrouwtje kennen in het hotel waar ze logeerden "Chola sheraton". Danny is wat we in Antwerpen noemen een "kleine alleswetende pretansieuse opdonder" en kwam mij van in het begin weinig snugger over ... zijn vrouwtje was een bevallige... stille blondine die in Chennai niet kon aarden! Toen ik ze leerde kennen wilden ze absoluut terug naar huis... en dat lukte vrij vlot... de dag voordat ze zouden vertrekken stond Danny met zijn... vingertje (je weet wel...) in het restaurant te zeggen... voila morgen zijn we weg... en kzenner ni kwaad veur!!! Diezelfde avond dronk hij zich lazarus... en ietsjes voor zijn vertrek zat hij ook te pintelieren... dus naar het vliegveld in tamelijk overantwoorde... beschonken toestand... Als er nu één ding is waar je niet moet mee spotten in Indië dan zijn het wel de douanen en migratie... maar Danny veegde zoals gewoonlijk aan alles zijn broek! Resultaat... s'nachts telefoon... Jawel "den Danny"... zat in het prison!!!! Op dat moment hadden wij juist onze zoon op bezoek die wij lang niet gezien hadden en wij hadden natuurlijk wat plannen gemaakt... plannen die allemaal in duigen vielen... doordat... de kleine opdonder het nodig vond... te sollen met migratie... Door het dolle heen dat ze naar belgië terug mochten en overtuigd dat hun niks meer kon gebeuren... sloeg hij een migratie-officier tegen de vlakte toen bleek dat zijn papieren niet in orde waren!!! Het was dan nog wel de bijgeroepen "directeur van migratie"... Hoe stom kan je zijn!!!!!!! Voor mijn echtgenoot die directeur van dienst was in Alcatel omdat Filip in de Maladieven zat braken harde tijden aan! En inderdaad mijn zoon zijn verlof ging de mist in! Mijn echtgenoot moest gaan onderhandelen om Danny uit de klauwen van het gevang te krijgen... geloof me zoals ik al eerder schreef... in de Indische begijnenstraat wil je echt niet zitten!!!! Alles zit daar onder elkaar, moordenaars, dieven, verkrachters... noem maar op... Ik kan je vertellen dat de logées daar géén doetjes zijn... en Danny... zat er midden in! Mijn echtgenoot Jean ging elke morgen aan de gevangenis aan schuiven tussen... (denk niet dat daar een tekeninkske bij moet...) Om Danny te bezoeken om te veriviëren dat hij in goede gezondheid verkeerde... en wat eten af te geven... uren in de blakende zon! Danny zag er met de dag slechter uit... Er moest gepraat worden met advocaten in Indië en uiteindelijk kwam ook een advocaat over vanuit Belgë... Toen Danny na een tijdje vrij kwam... Moest hij direct afgevoerd worden naar het ziekenhuis voor een controle... Maar daarvoor ... slaagde de oen... er wel in om... direct na de vrijlating... aan de poort van het gevang... met nen dikke nek van hier naar ginder... geld uit te delen aan de gevangenisbewakers... Had onze Jean er niet bijgeweest was hij terug opgepakt wegens poging tot omkoperij!!! Danny was vrij maar mocht het land niet uit!!! Hij moest alle dagen gaan tekenen en kwam iedere week zelfs nog 1 keer voor op het gerecht! Ondertussen was hij nog nijdiger geworden en moest mijn echtgenoot echt alles op alles zetten om Danny en zijn vrouw zo vlug mogenlijk het land uit te krijgen... Het koste hem bloed, zweet en tranen... En toen het eindelijk gelukt was, en de nodige papperrassen in orde waren kwam de Danny weerom met héél véél praat aan onze tafel staan waar ons gezinnetje aan het eten was om wat praat te verkopen... Inplaats van merci te zeggen!!!Jaja... je kan wel stellen dat sommige mensen erg hardleers zijn!!!! En heu... op nen dank u vanuit België voor het vlugge afhandelen en in orde krijgen van "De Danny-case" wachten we nog....
1) Laat het water koken met de kaneel en kruidnagels. 2) Neem de pan van het vuur en voeg de theeblaadjes toe. 3) Laat 5 minuutjes (ongeveer) trekken. 4) Roer goed en giet alles door een zeef. 5) Voeg suiker en siroop toe. 6) Laat alles goed rusten tot dat de suiker opgelost is en het mengsel afgekoeld. 7) Doe fruit en komkommer in een punchbokaal en schenk de thee erbij... 8) Laat alles minsten 24 uur in de koelkast...
9) Nodig je buren of ons Lisette uit een voor proeverijtje... wedden dat iedereen dit lekker vindt!
Eindelijk... kan ik mij nog eens efkes aan mijn blogje zetten... Het is hier al verschrikkelijk druk geweest... plezant druk... maar toch!!! Blij dat ik efkes kan bekomen... en mijn eigen ding doen! Met de trouw van mijn zoon voor de deur zijn we deze week noodzakelijker wijze moeten gaan winkelen! Amai... mijn portomonnai!!! Is dat allemaal duur! En we hebben nog niet eens hun cadeau... Maar ja het is en blijft een héle emotionele belevenis, waar ik enorm naar uit kijk!!!!!! In elk geval van al dat shoppen word een mens ook best moe... En elke avond hebben we dezer dagen ook wel iets aan de hand... Als het waar is dat dit allemaal jong houd dan sta ik er goed voor! Deze week kwam ook onze Jean zijn neef, kozijn of moet ik het kozze noemen op zijn antwerps... op bezoek... een nicht is het alvast niet... niet letterlijk en niet figuurlijk... pas op ik wil hier niemand op zijn tenen trappen he!!!! Mijn allerbeste vrienden vallen onder deze noemer!!!Ik vind dat absoluut één voor één mensenmet smaak en klasse... waar ik mij op en top bij voel!!!! En nu we het daar toch over hebben wil ik eventjes mee geven dat een "travestiet of nicht" in Tamil-nadu "number nine" genoemd word... Ik kan niet echt het goed begrijpen waarom??? Maar dat zal wel aan mijn klein verstandje liggen... Ik vind het spijtig dat ik daar géén foto's van heb... maar in Indië is dit allemaal nog véél minder aanvaard, en er een foto van trekken zou helemaal niet pakken. Spijtig!
In elk geval Paul om terug te komen op mijn verhaal... Paul kwam deze week op bezoek... om mij... grom... grom... een beetje jaloers te maken!!! Hij vertrekt immers dinsdag naar Indië... Paul is net als ik gebeten door het "Indië-beestje", en kan eveneens net als ik eindeloos genieten van de mensen... de cultuur en de eigenaardigheden die je daar meemaakt! Toen wij daar woonden kwam hij regelmatig op bezoek... (en we plannen ook in 2009 een gezamelijk rondreisje naar Indië) Deze keer boekte hij een rondreis in Rajastan!!! Oei... oei... wat zie ik groen!!!! In elk geval neemt hij schrijfgerief mee en natuurlijk zijn foto toestel... dus binnenkort vinden jullie zijn verslagske en foto's op mijn blog!!! Kijk er zelf al naar uit!!!!
Foto... géén number nine... maar leuke lieve gezichtjes van twee Chennai-zusjes.
Onlangs zag ik de film van Al Gore over de opwarming van de aarde... bangelijk... maar... ik zag al héél wat anders in... jazeker... Indië! En sinds wij terug zijn ben ik over de héle lijn zuiniger beginnen leven... Zuiniger over de héle lijn... jajajajaja! Ik gooi raar of zelden etensrestjes weg... draai op tijd mijn licht en verwarming uit... en water... daar moeten we zeker zuiniger op worden... Let wel... ik voel mij niet schuldig als ik een bad neem... maar... vul bv. géén volle afwasbak meer... laat mijn wasmachien niet meer draaien zonder dat het helemaal gevuld is... enz... enz... Ik zag in Indië héél goed tot wat een tekort aan water kan leiden!!! Geloof me dat willen jullie niet mee maken! Een echte waterleiding is in Indië alleen weggelegd voor de rijken... de gewone (") mensen halen hun water uit de beken en rivieren... en de gelukkigen onder hen krijgen waterbedeling aan huis. In dat geval is er een "watercamion" die in het dorp stopt... of enkele dorpen verder!!!! De mensen sjorren dan hun plastieke felgekleurde waterkannen... waarmee ze soms uren moesten aanschuiven... gevuld met water terug naar hun huisje... een hutje dat soms kilometers ver staat!!! Het probleem is wel dat deze watercamion soms maar 1x in de week komt leveren!!!! En op is op!!! Dus er zijn steeds mensen die... jawel... zonder water moeten huiswaarts keren!!! Leuk is anders!!! In sommige dorpen zijn er wel putten en zijn ze begonnen met "waterharvesting" waarbij ze al het regenwater opvangen... Het graven en installeren van deze putten kost stukken van mensen en is meestal alleen mogenlijk door sponsoring van buiten af!!! Zo haalde ik een 750.000 rupees bijeen voor waterputten... maar eens te meer moet ik toegeven... dit was weeral maar... een druppel op een véél te héte plaat!
Op de foto in dit dorp is er al watervoorziening in de vorm van een harvestingput!!! Maar ze komen wel van einde en ver water halen dus... deze put is alles behalve onuitputtelijk!
Toen Evi 18 werd op 22 September 2001... hebben we dat met zijn allen gevierd... en wel met een leuke fuif... in een restaurant/feestzaal met speciale naam... Namelijk "Buena Vista - God's little acre" Beach road - Neelankarai-Chennai...
En dat de Pizza achteraf smaakte hoeft géén betoog!!! Iedereen was uitgehongerd na het zware werk! Gelukkig waren Pizza-corner, dominos-pizza en pizza-hut goed vertegenwoordigd in Chennai!
Foto: De liefste juf van high-school "Kala" houd met plezier een oogje in 't zeil... Rechts zie je een stukje van David "Amerikaan"... uit Kentucky.
Het Amerikaanse schoolsysteem vind ik geweldig... vind ik subliem!!! Omdat de studenten buiten het gewone lessenpakket ook leren omgaan met... "Het leven" en alles wat daar mee gepaard gaat! Zo... maar dat vertelde ik al eerder... hadden de studenten van highschool verschillende "sociale projecten" die één voor één meetelden voor hun "credits"... Credits zijn extra punten die bij het gewone puntensysteem bijgeteld worden op het einde van het schooljaar! Het viel mij als "highschool-mum... op hoe hard de studenten zich inzetten voor deze sociale projecten... en hoeveel plezier ze er zelf aan hadden!!! Zo gingen ze o/a een welbepaald weekend het héle "Marina-beach" opkuizen... véle kilometers vuiligheid... en dat met de grootste smile... Ik weet echt niet ofdat ze dat hier in de scholen zouden klaar krijgen??? Ik mag hopen van wel... maar ben daar allesbehalve zeker van! Alles opsommen zou ons te ver brengen maar ik wil toch graag terug komen op enkele leuke projectjes... Samen met mijn highschool kids ging ik o/a les geven in een klein weeshuisje... maar we adopteerden ook een héle groep prachtige lieverdjes van een ander weeshuisje... We gingen regelmatig samen op stap... en bij elk feest in American school waren zij erbij... en werd er opgetreden... man wat was dat leute en lol!!!
Foto: Seleika (Indië), Evi (België) en Seun Heung (Korea) met een deel van de schatjes tijdens een Indisch slaapliedje... American International school staat echt voor "multicultureel zonder problemen"!!!
Toen wij vertrokken naar Indië was het eigenlijk voor 3 jaar... maar zoals gewoonlijk deinden de 3 jaar uit naar bijna 4 jaar! 4 jaar waarin ons héle gezin... nog maar eens... alles op alles heeft gezet voor de job van van de echtgenoot... en vader... voor den baas... voor Alcatel! Het koste ons allemaal zweet.. bloed... en tranen!!! (letterlijk en figuurlijk!!!!) Want hoe ik Indië ook in mijn hart draag... we hebben er héél wat moeten voor opgeven! In de eerste instantie mijn job die ik doodgraag en al 20 jaar deed... mijn dochter gaf haar school op, haar vrienden... et cetera... et cetera... Mijn zoon die thuis achterbleef met de nodige gevolgen... en mijn echtgenoot die zelfs in Indië de naad uit zijn lijf werkte...! De software company van 0 begonnen... draaide goed en na een tijdje... werkten er z'on 350 mannen... en vrouwen! Dus eigenlijk boerde het goed zoals ze in Antwerpen zegggen! Zo goed dat we in November 2001 een nieuw contract aangeboden kregen voor terug 3 jaar... na het zwaar besproken te hebben hapten we toe... omdat natuurlijk op dat moment het nieuwe contract ook de dochter haar school ten goede kwam... Een nieuwe uitdaging voor mijn echtgenoot was geboren... Er werd een nieuw gebouw geleast van Raman... Computers besteld en nieuwe ingenieurs aangenomen... Dat was November... begin November... 3 weekjes later... gingen blijkbaar de zaken niet goed voor Alcatel Parijs... en werd er beslist om het neiuwe project plotseling stop te zetten... Den dikke duitenkliever (naam en adres, bekend bij de redactie...) zag samen met het varken met olifantenvel (naam en adres... jawel... ook bekend bij de redactie...) de kans schoon om in een aangepast familieleven wat roet te beginnen strooien... over het héle verhaal kan ik een kompleet naslagwerk schrijven... maar... één ding werd me toch weeral erg duidelijk die periode... en dat is dat sommige mensen echt over lijken gaan om er zelf beter van te worden! Enfin... nadat ons een 3 jaartjes meer aangeboden werden, beslisten wij om zelf een extra auto aan te kopen... mobiliteit was immers een reusachtig probleem... ik liet geld over komen uit België, zocht een leuke 2e hands wagen en betaalde rijlessen voor Chacra... want het olifantevarken... wilde immers dat Ramesh en het Fordje de héle dag te beschikking stonden van.... o/a zijn secretarresse... (meer uitleg is niet nodig voor iemand met gezond verstand... denk ik...) Daarenboven werd er beslist dat de echtgenoten van de andere directeurs en managers het dak van de stadsbus maar moesten nemen... Na lang gezoek kochten we een wrak van een auto... een tata Sumo 4X4... en vonden de nodige firmaatjes om de tata op te peppen! Nieuwe zetelbekleding... radio...nieuwe motor enc.. enc... Ondertussen was er héél wat getouwtrek en zever bij Alcatel... eigenlijk moesten we van de éne op de andere week terug naar België... met een kind van bijna 18 dat nog 6 maanden moest studeren om aan haar diploma te geraken... Dan moesten we naar België... dan moesten we naar China... dan moesten we toch maar blijven en moest mijn echtgenoot aan een Australisch project werken... en blabla..bla... en blabla...bla...! Tot mijn echtgenoot het gesol moe was en besliste voor het welzijn van onze dochter, zoon, en eigen gemoedsrust... terug naar België te gaan... dat was de 2e week van december... er werd razendsnel ingepakt... onderhandeld met school... zodat Evi haar diploma kon behalen via afstandsonderwijs... En de mooie... ondertussen blinkende Tata Sumo werd met véél verlies verkocht... zonder dat we er ooit zelf konden mee rijden!!! Domage... domage... ik vraag mij wel af ofdat sommige mensen nog rustige nachten hebben... wetende wat ze anderen aan doen???!!! In elk geval... rijk worden ex-pats echt niet!!!!!! Geloof me... ik kan het weten....
Foto... de Tata... dada... Tata... dada... Hoe zou het hem vergaan zijn??????
En hier is dan Jean's rijbewijs... Gekocht en duur betaald... nooit gebruikt! Maar wij wilden het toch kunnen gebruiken bij afwezigheid van Ramesh, in tijden van nood... bv. bij onverwacht ziek zijn van dochter Evi... en... waarschijnlijk had het bij de t'sunami ook van pas gekomen...
Zoals julie kunnen zien was ons adres die dagen: "Juhu beach complex"- East coast road - Uthandi
Geluk zit in de kleine dingen... zoals soulmates... die plotseling elkaar vinden!!!
Niet Indisch... maar een voor mij belangrijk festival op "22 Juni" aanstaande... De trouwdag van mijn zoon Peter en zijn Caroline... Ik hoop dat het een stralende zonnige dag wordt... maar eigenlijk kan die sowieso niet meer stuk!
De mars naar de tempel bedraagt 15 kilometer waar ze ongeveer 8 uur over stappen... en aan het einde moeten nog 272 trappen overwonnen worden. De volgelingen geraken danig in trance en voelen géén pijn... bloeden niet en hebben later géén litekens... Het grootste feest gaat door in Maleisië en Singapore... waar 1 miljoen volgelingen het feest bijwonen! (En ook toeristen welkom zijn...) In de stad "Palani" in de staat Tamil Nadu (Indië) komen tot 50.000 volgelingen samen voor het feest...
Foto: De doorpriemde borst, met op de achterkant het pauwenaltaar...
De pelgrims willen boete doen en offers brengen ofwel om inderdaad de verjaardag te vieren of om iets af te dwingen...Deze zware tocht wordt héél dikwijls ondernomen door bv. ouders met een doodziek kind... De pelgrims worden "Kavadis" genoemd omdat ze een zware last dragen!(Kavadi=Tamil voor last) In dit geval letterlijk en figuurlijk! De letterlijke last kan gaan van simpele dingen zoals de héle pelgrimsweg weg afleggen met een pot héte melk tot het doorboren van tong, kaken en lichaam met allerlei ijzers, naalden en haken.
Foto: een Kavadi die met zijn haken doorboorde lichaam een altaar met pauw-veren verder trekt... Het altaar is 2 meter groot en vastgemaakt aan de volgeling of kavadi met 108 ijzeren priemen en staven in zijn lichaam gespiest... op rug en borst...hier zie je de doorboorde rug... dit is zowat de zwaarste "last" en wordt "Vel Kavadi" genoemd!
Deze foto's vergroten met een klik geven een beter beeld!
Vandaag ga ik op een simpele manier me toch nog eens wagen aan een Festival... en dan wel het "Thaipusam festival"... Voor mij en ik denk voor véle met mij een bizar festival! In eerste instantie wordt het festival gehouden om de geboorte te vieren van "Lord Murugan" jongste zoon van "Shiva" en "Parvati", tijdens de volle maan in de maand "Thai" (Januari)... Duizende volgelingen of kavadis doen mee aan de pelgrimage na een periode van reinigen van het lichaam door gebed en vasten.
De mooiste plekken en... meest romantische van Azië... TOP 10 Volgens de website die ik vond...
1) Taj Mahal (hoe kan het anders) 2) Bali Turtle Island 3) White beaches op de Philipijnen 4) Halong Beach in Vietnam 5) Jeyu Loveland in Zuid Korea 6) Krabi in Thailand 7) Macou Zuid Oost China met zijn.. little Europe Wijn museum 8) De stranden van de Maladieven 9) Tubbataha Reef in de Philipijnen En blijkbaar een place to be voor... young en old sweethearts... op nr. 10 Sentosa Island in Singapore...
Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Op mijn reis... naar romantiek... in het wondermooie India... mag... "Goa"... absoluut niet ontbreken... Ook dit paradijsje staat hoog... op mijn lijstje!
Deze mooie bloem... "May flower"... bloeit over héél Goa... tijdens... hoe kan het anders... in mei!
"Sunrice in Pondicherry"... Pondicherry is... de fantastische hoofdstad... van 15 aparte enclaves... verdeeld over 4 districten... samen vormden ze een... Franse kolonie tot in 1954... de sfeer is er nog altijd.... overwegend Frans... Niet te verwonderen dat... "Charles Aznavour"... er kind aan huis is!
Het romantische Pondicherry... Waar ik met plezier ging joggen... in mijnen alleen... om 5 uur s'morgens!
Loved it!!
De mooiste kerk in Chennai...
"San Thome Cathedral"...
een prachtig Portugees stukje... bouwwerk...
Waar het leuk en rustig vertoeven was... de herinneringen en de geest van... de Heilige Thomas nog rond dwalen... en Historiek de scepter zwaait!
Eén van de véle mooie... romantische kerkjes op Goa
Dit mini kerkje... kan je bezoeken in... "Kerela" aan lake Vembanad. mooi... mooi... !!mooi!!
Geef me een plaats om... van te dromen... woh.. woh... "Gods own country" Kerela Wat je daar ziet... het zijn je mooieste dromen, die uit komen! Wat een pracht!
Dit moet echt... de mooiste trip zijn... die ik in India maakte!! Van paradijs naar paradijs!
En nog meer... romantiek vinden we op... de véle eilanden die India rijk is! zoals "Lakshadweep Islands" hieronder... gekend als.. Best romantic destination of India... gelegen in... de Arabische zee!
Of wat dacht je van... Andaman and Nikobar Islands... gelegen in... the bay of bengal... één van een groep van 550 eilanden... waarvan 26 bewoonde... de legende wil dat de naam... Andaman komt van... "Hanuman" de apen God... Wist ik maar tot welke God ik... mij moet richten... om te smeken voor een héél lang leven.... zodat ik dit allemaal... van dicht bij mag... gaan bekijken! man... man... Wat een droom wereld!
Er zijn natuurlijk ook... prachtige steden in India... steden die ook om hun beurt... romantiek uitstralen... zoals... "Mysore" de grootste stad van Karnatake op 470 km van Chennai... en 140 km van Bangalore... men vind er o/a... Brindavan gardens Mysore palace Christian frontiëre de Chammundeswari tempel, gebouwd door Krishnaraja in de 18e eeuw en St.Philomena's church... een kerk ontworpen... door de fransman Daly... in 1933... en opgetrokken in neo gothise styl..
En dan... dan zijn er de véle... hill stations zoal... "Ooty" of ook wel "Ootacamund" ganaamd... op 297 km van Bangalore en 570 km van Chennai... De koningin van de Hill stations... gelegen in het Nilgiris district... (Nilgiris = blue mountains) 2,240 mtr boven de zee spiegel... Wat een zicht... Alweer een droom om U tegen te zeggen!
Het hart en de ziel... van "Ooty"... zijn de botanische tuin en... roze garden... prachtige bomen en planten... tunnels vol rozen! alle rozen... deze botanische tuin... staat bekend als de beste van de eeuw... de beste en mooiste van de wereld! staat héél bekend om zijn... horticultuur... en de bijnaam is... "Lovers point"
Laat ons toch vooral... het summuum van romantiek... niet vergeten... "Agra en de Taj Mahal"... het prachtigste verhaal dat ik... ooit hoorde! Met héél dichtbij... "Relaxation park"... de eerste Persische tuin ooit... daterend van 1558!!! gelegen aan de Yamuna rivier... Ik zit hier waarachtig... te watertanden!
Nog een must do... is "Munnar" en zijn... wereldbefaamde tea gardens... de thee van Munnar staat bekend... als de beste ter wereld... Munnar is dan ook niet voor niks... "Tea capital" genoemd! Er bevinden zich z'on 30... verschillende tea estates... Wij deden de trip... met trein en jeep! Mooi, romantisch en leerrijk! Een leuk hotel om te vertoeven... is de... "Mahindra club"... Opgelet!!! Hier wordt géén alcohol... geschonken!
Denk dat het géén twijfel leidt... in India is romantiek... sterk vertegenwoordigd!!! een ander fantastische plaats is... "Koidakanal" bekend om zijn... alweer "bloementuinen"... "silver falls" en het "Koida forest"... Wat een natuurpracht! Niet gezien is niet geloven! !!Opgelet!! Bij het binnenrijden... wordt je auto gecontroleerd!!! Hier mogen géén... plastiek zakken binnen!!!
Na de romantische trein... een paar leuke logeer idéetjes... wat te denken van deze... luxe-tent in het... Aman-i-klas resort.. in het Ranthambore National park... in Rajasthan...
Of deze... "Oberoi wildflower hall hotel"... in "Shimla" gelegen aan de voet van de... Himalaya in Himachal Pradesh... omringd door bossen van eik, en en... rohododendron... hm... da's watertanden hé...
Voor hopeloze romanticussen... zoals ik... zijn er DE romantische reizen... bij uitstek... Zoals... als een "Maharajah" of... "Maharanee"... de rijdende "Taj Mahal" nemen... de "Deccan Odyssey train"... deze pure luxe... brengt je van Mumbai... naar Mumbai... via alle... Hindu - Buddhist and... Cattholic holy sites... Yeah... my cup of tea... hoog op mijn verlanglijstje! Héééééééééél hoog!
Van boven een treintje... vanonder een treintje... namelijk de... "Kalka Shimla trein"... van Himachal Pradesh... aan... de Himalaya... het brengt je in pure extase... het is de hoogste... vorm van romantiek ooit... het brengt je rustig door... de "misty mountains en dennebossen..." Geniet van de prachtige... pure natuur... vanuit jouw... "Shivalik Queen compartiment"... "Where romance comes naturally" Als we de boekskes mogen geloven... en... dat geloven... doe ik maar al te graag! hm Dreeeeeeeam... dream... dream... dream... dreeeeeeeam... over you!
Of één van de... mooi "house boats"... in de backwaters van... Kerela...
