Omdat we verleden jaar zo genoten hadden van de Halloweentocht van Vlierbeek, kon een griezeltocht dit jaar op ons programma niet ontbreken. Wij dus de Marching geraadpleegd en zie, Boutersem Sportief organiseert jaarlijks een Halloweentocht. Onze keuze was dus snel gemaakt en vol verwachting togen we naar Boutersem. Bij de aankomst bleek onze verwachting snel vervuld : de zaal was mooi versierd met doodskoppen en andere griezelige toestanden. Vol goede "Griezelmoed" vatten we onze 10 km (6B + 4B) parcours in het donker aan. Groot was onze teleurstelling; buiten enkele versierde tuinen en kinderen die trick or tread aan de deur riepen, was er helemaal niets te zien of te bibberen en dat is toch zo'n beetje wat een mens op zo'n toch verwacht. Gelukkig zaten de weergoden ons mee, zodat we onze 10 km in een droog pakje konden afsluiten. Op naar een volgende Halloween.
Na een week verplichte rust, ziek, was het weer tijd om met onze viervoeter op stap te gaan. Gekozen voor een dichtbij huis tocht, Rillaar leek dan ook de aangewezen vertrekplaats. Met een mooi nazomer zonnetje vatten wij de 20 km omloop aan die ons via het Mostingbos en de wijngaarden van het Houwaartsgat naar onze rustpost in Houwaart leidde. Onderweg konden wij genieten van het fantastisch zicht van het Houwaartse ommeland en de Sint-Denijskerk met haar romaanse toren uit 1300. Na de rust maakten we hier een lus van om en bij 3,5 km door het Walenbos, gekend voor de vele paddenstoelen soorten. Na een tweede halte te Houwaart en een fotosessie van onze Lois, ging het over de Houwaartse Berg richting Tienbunderbos. Na dit stukje natuurpracht ging het weer richting Rillaar. Van op de hoogte kregen we eerst een mooi zicht op dit dorp, voor we onze eindbestemming weer bereikten. Na deze tocht heeft onze "Catkiller" net zijn 1000 km in de pootjes. Dus na afloop heeft hij zijn wel verdiend stukje taart lekker verorberd. Voor onze ganse fotoreportages van alle wandelingen, IML en gewone, kan je steeds klikken bij mijn favorieten "Onze Fotoalbums".
Onze tweede tocht bracht ons vanuit de Amerikaanse kazerne over Heimbach naar Niederrode. Dit via verharde- en veldwegen. Onderweg kregen we ditmaal meerdere rustposten, zo ongeveer om de 3 km. Na de tweede rustpost, kregen we een stuk bos onder de voeten, tot aan het voetbalterrein van Oberrode, waar we de volgende rustpost hadden. Van hieruit kregen we spectaculaire vergezichten op de omgeving. Via het 'varkens'dorp, ging het onder de weg door en via veldwegen en de bosrand, staken we de Westring over. Verder door velden, gestadig klimmend kwamen we aan het voetbalterrein van Heimbach, waar de jeugd ons op een match trakteerde. De brandweerkazerne van Schulzenberg was onze volgende rustpost. Hier een drukte, want vandaag liepen de 42 km afstand ook op dit parcours. Via het stadspark bereikten we onze laatste rustpost, die net als gisteren het Scheepvaartmuseum was. Van dan af kregen we dezelfde terugweg als gisteren onder de voeten. Onze indruk vandaag was dat we meer in de natuur liepen dan gisteren, boerendorpen en bossen en natuurgebied. Gelukkig zaten de weergoden ons beter mee vandaag, zodat we van de panorama's meer konden genieten. Terug in de zaal: stempeltje halen, diploma in de hand en een medaille opgespeld op de borst en ons Duitse avontuur liep ten einde.
Na een lekker ontbijt in ons gasthof ging het richting start voor onze eerste wandeldag. 's Nachts was ik al eens wakker geworden van de regen tegen het raam en we zouden het de ganse dag nat houden. De weerberichten hadden het voorspeld dus we hadden de nodige maatregelingen getroffen. Vanuit de voormalige Amerikaanse basis ging het via verharde en veldwegen richting Neuenberg waar we aan een sportcomplex konden genieten van onze eerste rustpost, gelegen aan een park met enkele vijvers. Na een lekker kopje koffie ging het verder naar Bronnzell waar we tijdens de wandeling de uitleg kregen op een bord over de Jacobsweg naar Santiago de Compostela. Via de Johannesberg, met zijn abdij ging het verder over verharde wegen naar Bronnzell waar we in de sporthal een tweede keer konden genieten van wat droogte. Wat verder door de straten van Bronnzell staken we een brug over om dan door het veld, meer bepaald aardbeienvelden, weer richting Fulda te gaan. Langs het stadspark waar we ook het Brandweermuseum en de Wiesenmuhle passeerden bereikten we de laatste rustpost van de dag. Wat we niet bezocht hebben is het Aquarien- und Terrarienverein, hier kan je de kuba-krokodil, Chinakrokodil en vele andere soorten gaan bezichtigen. Via het park ging het weer naar de grote baan om zo de finish te bereiken. Jammer dat het weer tegenviel anders heb je hier prachtige vergezichten.
=> Hangsloten opgehangen door koppeltjes die hun trouw beloofden. Geketend voor het leven
Voor ons volgende IML-avontuur de auto genomen en richting Duitsland gereden, want dit weekend ging daar de Zwei-Tage Marsch door. Fulda was onze bestemming, een stad niet zo ver van de voormalige Oost-Duitse grens, een garnizoensstad van de Amerikanen. Deze basis was trouwens onze vertrekplaats voor de mars. Fulda behoort tot de deelstaat Hessen en is genoemd naar de gelijknamige rivier, die door de stad stroomt. Het is gelegen tussen de gebergten Vogelsberg en Rhön en is tevens de hoofdplaats van de landkreis Fulda. Fulda onstond reeds rond de jaren 744, maar is vooral gekend tijdens de barokperiode van de 18° eeuw, toen de stad een bisschopszetel werd. Sporen van de barokstijl vind je in de dom, het oude stadhuis, de paleizen, de oranjerie, het stadsschloss, het dommuseum en de stadpfarrkirche St. Blasius. Fulda is een groene stad, met vele tuinen : de Schlossgarten, de Dahliengarten, enz. Een voor ons ongekend genoegen om de stad te verkennen. Tijdens dit wandelweekend verbleven we in het Gasthof Drei Linden. Meer van Fulda kan je bekijken bij onze fotoalbums.
