Defensie richtte een wandeltocht in ten voordelen van Kinderland te Berlaar, een instelling voor kinderen uit probleemgezinnen. Vermits de maximum afstand 25 km was hebben we voor deze gekozen, in werkelijkheid 26,4 onder de voeten gekregen. Vertrek vanuit de kazerne ging het richting Berlaar dorp waar we bij Kinderland onze eerste rust post hadden, dit gedeelte ging door de straten van het dorp. Van daaruit trokken we via verharde- en boswegen naar Gestel, waar we in het café " 't Kruiske " te Bevel genoten van een tweede halte. Hier mochten wij een lus van 5 km maken. Deze bracht ons langs de Kruiskensberg en het bijhorende speelbos. Via zand- en boswegen en de Merodebossen passeerden we café " 't Schipke", een locatie uit de film Pallieter, om via de Netedijk weer aan 't Kruiske te belanden. Weer de Netedijk op om zo de meanders van de Nete te volgen en weer bij Kinderland aan te komen. Nu nog een 5 km om ons weer te melden in de kazerne waar ons een gratis drankje wachtte.
Eindelijk kon onze viervoeter nog eens mee op stap, temperatuur en afstand zaten mee. Gekozen voor de 21 km voor onze 2de Hagelandwandeling. Startplaats was gewijzigd van Linden naar Lubbeek, zaal Libbeke. Het parcours was gans anders dan vorig jaar, wat ons aangenaam verraste. We vertrokken voor een lus van 9,5 km en dit vooral over boswegen; door het natuurgebied 't Spicht en langs verschillende kastelen waar we over privé terrein mochten stappen. Na een lekker kopje koffie op de rust ging het richting Pellenberg, vooral over verharde wegen. Het groen van het begin van de wandeling bleef nu wat achterwege, de maïs had nu de bovenhand. Net als vorig jaar passeerden we het Herendaelhof, heden een paardenstalling. Na de 2de rustpost te Pellenberg ging het via het park van UZ Leuven Campus Pellenberg weer naar onze startplaats. Het was een mooie en aangename zondagswandeling.
Reeds lang ingeschreven, startnummers afgehaald en sneller dan verwacht was de dag van onze eerste Dodentocht aangebroken. Toch wel spannend. Zijn we voldoende voorbereid? Hoe bereid je je voor op zo'n tocht? Gaan we het halen? Vragen die je door het hoofd spoken... Maar we begonnen eraan en we zagen wel hoe ver we geraakten, opgeven is geen schande. Eerste kippenvelmoment: met duizenden aan de start, handen in de lucht en massa-applaus. En dan le moment suprême: met 11157 starters gingen we op weg voor een lus richting Weert. Onze eerste indruk: een waar volksfeest voor Bornem en omstreken. Muziek, snoep, drank en wreed veel ambiance langs de weg. Bedankt buurbewoners voor de spontane bevoorrading en de gezellige sfeer op onze tocht. Na onze lus terug door Bornem en de grote toer ging van start. Wintam, Ruisbroek en Breendonk passeerden de nacht en zelfs dan ging de ambiance gewoon door: muzikanten speelden voor ons, DJ's stonden in the middle of nowhere te spelen, bewoners applaudisseerden, kortom, je verveelde je geen moment. Tegen de morgen waren we halfweg te Steenhuffel, waar we in de Palmbrouwerij onze spaghetti te eten kregen en de bagage op ons wachtte. Ondertussen waren we reeds enkele rustposten voorbijgegaan en een dikke duim voor de vele vrijwillige medewerkers die ons van alles en nog wat voorzagen. Een prachtorganisatie. Vanaf hier begon voor ons het onbekende, 50 km hadden we reeds gehaald, alles wat we nu bovenop deden beschouwden we als winst. In een cafeetje had een tas koffie ons al wel een enorme opkikker bezorgd. Ondertussen hadden we supporters aan de GSM, de berichten kwamen binnen van collega's, vrienden en familie. Ze spraken ons moed in en steunden ons, ook aan hen een dikke mercie. Merchtem, Buggenhout en Opdorp gingen nog...., maar van toen af begonnen blaren en pijnlijke knieën mee te spreken. Tanden bijten dus, want ondertussen 66,8 km afgelegd. Nog een dikke 30 en de tocht zat erop. Even paniek te Puurs: in Lippelo had de scanning niet gewerkt, toen we passeerden en we stonden geboekt als te laat binnen, want de rustpost was daar ondertussen gesloten. Ludo navraag gedaan en bleek een overbelasting van de scanningsapparaten. Gelukkig maar, geen nood. Na de rustpost in Oppuurs tot voorbij de rustpost in Sint-Amands, hebben Sven en Kim een stukje meegewandeld, ook een dikke kus voor hen. Ondertussen waren onze MP3-spelers leeg en na al die tijd met ons tweetjes wandelen kwamen we niet verder meer dan klagen en kermen tegen elkaar.... De kaap van 89,72 km was geslecht, nu konden we nog onmogelijk opgeven met 'nog maar' een dikke 10 km voor de boeg. Onze 'rustmomenten' duurden steeds langer en het opnieuw vertrekken ging alsmaar moeilijker en moeilijker. Doorbijten dus.... Uiteindelijk Branst achter ons gelaten en weer op weg naar Bornem, waar we opnieuw supporters kregen langs de baan. Na meer dan 23 uur, de eindmeet gehaald. Brevet en medaille binnen.... en tijd voor een verfrissende Duvel op een Bornems terras. Ronny, tof dat je ons proficiat toebrulde kort voor de eindmeet, dit gaf ons vleugels voor de laatste honderden meters.... De steun van buurtbewoners, de spontane gesprekken onderweg, de goede bevoorrading tijdens de tocht, de verzorging van het Rode Kruis en de zalige SMS-jes uit onverwachte hoek: jullie hebben allemaal een stukje van de geslaagde 100 km op jullie conto. Uit de grond van ons hart: bedankt allemaal. De intentie voor foto's was er wel, maar de moed ontbrak. Gelukkig zijn er ons enkele foto's bezorgd, zelfs eentje uit een fotoreportage op de site van Het Nieuwsblad, gemaakt tijdens de wandeling en nadien.
De temperatuur lag nog wat hoog om vandaag onze trouwe metgezel mee te nemen naar Zandhoven voor de omloop van de 25 km. De start was het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, waar we eerst genoten van een koffie met broodje. Via het sportcomplex Het Veld gingen we de natuur in en bracht ons bij het eerste kasteel, het Hof van Liere, het is een dubbel omgracht kasteel met neogotische dienstgebouwen. Verder door bossen bereikten we het kasteel van Montens, net als het vorige ook een omgracht kasteelwaarvan de oorsprong terug gaat tot in de middeleeuwen. Dan was het tijd voor de eerste rustpost, een basisschool te Massenhoven. Na de nodige verfrissing weer op stap naar het volgende kasteel, het Bautersemhof (niet Boutersem zoals gekend is in onze regio), waarbij we een kleurrijk veld passeerden van krulsla. Wat verder dook er aan onze linkerzijde een molen op. Het Bautersemhof is een voormalig cijnshof gelegen in een prachtig park met een 100 jarige ceder voor het kasteel. Ondertussen tijd voor onze tweede stop in een Suzuki garage. We vervolgden onze weg naar het volgende domein, het Driehoekhof. een landhuis gelegen ten zuiden van de ingangsdreef van het Krabbelshof. In het Krabbelshof stond voorheen een burcht, Cleydael geheten maar na zgn 2 "vliegende bommen" werden later de ruines opgeblazen en staat hier nu op de plaats een villa. Aan de overkant van de weg konden we hier, na een lus van om en bij de 3 km rond het domein van de villa, twee maal genieten van onze volgende rustpost. Nog een laatste 5 km naar de aankomst, die ons over verharde wegen stuurde en waar we de laatste 200 meter de afslag eventjes hadden gemist (we waren niet de enigen trouwens). Het was een prachtige wandeling, veel natuur, helaas een heel kleine opmerking, de bewegwijzering was soms moeilijk te herkennen.
