100 km Dodentocht Bornem                  Dodentocht-Kadee Akt310               Deelnemers: 11158 Trip-Trappers: 8  Finishers: 6932 Wandeling: 34 / 2013 Totaal km 2013: 931 Totaal km: 1720

Reeds lang ingeschreven, startnummers afgehaald en sneller dan verwacht was de dag van onze eerste Dodentocht aangebroken. Toch wel spannend. Zijn we voldoende voorbereid? Hoe bereid je je voor op zo'n tocht? Gaan we het halen? Vragen die je door het hoofd spoken...
Maar we begonnen eraan en we zagen wel hoe ver we geraakten, opgeven is geen schande.
Eerste kippenvelmoment: met duizenden aan de start, handen in de lucht en massa-applaus. En dan le moment suprême: met 11157 starters gingen we op weg voor een lus richting Weert. Onze eerste indruk: een waar volksfeest voor Bornem en omstreken. Muziek, snoep, drank en wreed veel ambiance langs de weg. Bedankt buurbewoners voor de spontane bevoorrading en de gezellige sfeer op onze tocht.
Na onze lus terug door Bornem en de grote toer ging van start. Wintam, Ruisbroek en Breendonk passeerden de nacht en zelfs dan ging de ambiance gewoon door: muzikanten speelden voor ons, DJ's stonden in the middle of nowhere te spelen, bewoners applaudisseerden, kortom, je verveelde je geen moment.
Tegen de morgen waren we halfweg te Steenhuffel, waar we in de Palmbrouwerij onze spaghetti te eten kregen en de bagage op ons wachtte. Ondertussen waren we reeds enkele rustposten voorbijgegaan en een dikke duim voor de vele vrijwillige medewerkers die ons van alles en nog wat voorzagen. Een prachtorganisatie.
Vanaf hier begon voor ons het onbekende, 50 km hadden we reeds gehaald, alles wat we nu bovenop deden beschouwden we als winst. In een cafeetje had een tas koffie ons al wel een enorme opkikker bezorgd. Ondertussen hadden we supporters aan de GSM, de berichten kwamen binnen van collega's, vrienden en familie. Ze spraken ons moed in en steunden ons, ook aan hen een dikke mercie.
Merchtem, Buggenhout en Opdorp gingen nog...., maar van toen af begonnen blaren en pijnlijke knieën mee te spreken. Tanden bijten dus, want ondertussen 66,8 km afgelegd. Nog een dikke 30 en de tocht zat erop. Even paniek te Puurs: in Lippelo had de scanning niet gewerkt, toen we passeerden en we stonden geboekt als te laat binnen, want de rustpost was daar ondertussen gesloten. Ludo navraag gedaan en bleek een overbelasting van de scanningsapparaten. Gelukkig maar, geen nood.
Na de rustpost in Oppuurs tot voorbij de rustpost in Sint-Amands, hebben Sven en Kim een stukje meegewandeld, ook een dikke kus voor hen. Ondertussen waren onze MP3-spelers leeg en na al die tijd met ons tweetjes wandelen kwamen we niet verder meer dan klagen en kermen tegen elkaar....
De kaap van 89,72 km was geslecht, nu konden we nog onmogelijk opgeven met 'nog maar' een dikke 10 km voor de boeg. Onze 'rustmomenten' duurden steeds langer en het opnieuw vertrekken ging alsmaar moeilijker en moeilijker. Doorbijten dus.... Uiteindelijk Branst achter ons gelaten en weer op weg naar Bornem, waar we opnieuw supporters kregen langs de baan. Na meer dan 23 uur, de eindmeet gehaald. Brevet en medaille binnen.... en tijd voor een verfrissende Duvel op een Bornems terras.
Ronny, tof dat je ons proficiat toebrulde kort voor de eindmeet, dit gaf ons vleugels voor de laatste honderden meters....
De steun van buurtbewoners, de spontane gesprekken onderweg, de goede bevoorrading tijdens de tocht, de verzorging van het Rode Kruis en de zalige SMS-jes uit onverwachte hoek: jullie hebben allemaal een stukje van de geslaagde 100 km op jullie conto. Uit de grond van ons hart: bedankt allemaal.
De intentie voor foto's was er wel, maar de moed ontbrak. Gelukkig zijn er ons enkele foto's bezorgd, zelfs eentje uit een fotoreportage op de site van Het Nieuwsblad, gemaakt tijdens de wandeling en nadien.