De temperatuur lag nog wat hoog om vandaag onze trouwe metgezel mee te nemen naar Zandhoven voor de omloop van de 25 km. De start was het lokaal van de Harmonie Sint-Amelberga, waar we eerst genoten van een koffie met broodje. Via het sportcomplex Het Veld gingen we de natuur in en bracht ons bij het eerste kasteel, het Hof van Liere, het is een dubbel omgracht kasteel met neogotische dienstgebouwen. Verder door bossen bereikten we het kasteel van Montens, net als het vorige ook een omgracht kasteelwaarvan de oorsprong terug gaat tot in de middeleeuwen. Dan was het tijd voor de eerste rustpost, een basisschool te Massenhoven. Na de nodige verfrissing weer op stap naar het volgende kasteel, het Bautersemhof (niet Boutersem zoals gekend is in onze regio), waarbij we een kleurrijk veld passeerden van krulsla. Wat verder dook er aan onze linkerzijde een molen op. Het Bautersemhof is een voormalig cijnshof gelegen in een prachtig park met een 100 jarige ceder voor het kasteel. Ondertussen tijd voor onze tweede stop in een Suzuki garage. We vervolgden onze weg naar het volgende domein, het Driehoekhof. een landhuis gelegen ten zuiden van de ingangsdreef van het Krabbelshof. In het Krabbelshof stond voorheen een burcht, Cleydael geheten maar na zgn 2 "vliegende bommen" werden later de ruines opgeblazen en staat hier nu op de plaats een villa. Aan de overkant van de weg konden we hier, na een lus van om en bij de 3 km rond het domein van de villa, twee maal genieten van onze volgende rustpost. Nog een laatste 5 km naar de aankomst, die ons over verharde wegen stuurde en waar we de laatste 200 meter de afslag eventjes hadden gemist (we waren niet de enigen trouwens). Het was een prachtige wandeling, veel natuur, helaas een heel kleine opmerking, de bewegwijzering was soms moeilijk te herkennen.
Eerste dag voor het afhalen van de startkaarten 44ste Dodentocht 2013, dus wij richting Bornem. Samen met Ludo's collega en zijn vrouwtje gekozen voor de 24 km omloop met startplaats te Wintam. Bij het vertrek begon de lucht zich stilaan zwart te kleuren, enkele honderden meters verder hadden we prijs: een fikse onweersbui. Gelukkig was er een kapelletje waar we konden schuilen tot het ergste door was. Nat vervolgden we onze weg naar de eerste rustpost, ZWOC, tentoonstellingsruimte van de grote zeesluis. Na een lekkere koffie mochten we hier een lus van om en bij de 5 km maken op het eilandje tussen Rupel en kanaal met konikpaarden en heckrunderen. Helaas geen foto hiervan wegens de weersomstandigheden. Na de tweede rust in het ZWOC begon het op te klaren en zouden we het droog houden tot aan de eindmeet. Gelukkig maar want enkelen van ons kwamen in aanmerking voor de Wet T-Shirtverkiezing. Via de sluis ging het dan richting Eikevliet waar we onze laatste rustpost hadden. Dan snel naar de finish voor een lekkere pannenkoek en dan de wagen in richting Bornem voor het afhalen van onze documenten. Wij zijn klaar voor de 9de augustus en mochten jullie ons willen volgen kan dat via de site van de Dodentocht, http://tracking.dodentocht.be. Onze startnummers zijn 552 & 553.
Na een week geen tocht te hebben ondernomen door het huwelijk van Anita's zoon,hadden we op deze historische Nationale feestdag gekozen voor de wandeling te Tollembeek, gekend door zijn beroemde inwoner Urbanus. Door de aangekondigde bloedhete temperaturen waren we voor een keer vroeg uit de veren. Na het ontbijt trokken we vanuit de startzaal Willem Tell richting Herne waar we in een sportcomplex onze eerste halte mochten houden. De hitte begon toen reeds. Na een verfrissing ging het richting Marcq via de Hernemolen of Sint-Waltrudismolen, waar je vanaf de brug over de Mark een zicht op de molenkolk en de gerestaureerde gebouwen hebt. Na de rustpost in Marcq werd het voor onze Lois echt wel zwaar, de hitte was voor hem teveel. Nog een kleine inspanning en we waren aan rustpost drie te Sint-Pieters-Kapelle, hier hebben we besloten om de 22 km af te breken. Gelukkig waren de vrijwilligers van de Marktrotters bereid om mij een lift te geven richting Tollembeek om daar onze wagen te nemen en onze verhitte viervoeter op te halen. Gestrand vandaag op 15 km. Na enkele glaasjes Cesar in de startzaal zijn we dan met een gerecupereerde viervoeter huiswaarts gekeerd.
Na een weekje rust wegens feestelijkheden, Fundays Aarschot, was het weer tijd om deel te nemen aan onze 3de wandeling voor de Trofee Harten Vijf. Vol goede moed vroeg uit de veren, reden we richting Zoutleeuw. Daar het een lange afstand was hebben we onze viervoeter nog maar een weekje extra rust gegeven. Na de nodige formaliteiten en ontbijtje vertrokken we, begeleid door de mist, via het oude stadscentrum richting Budingen. Over de oude spoorlijn naar Tienen doorkruisten wij een natuurgebied, waar de Getedraak (kamsalamander) nog huist. Na de rust te Budingen maakten wij hier een lus door velden waar we een bio- gasbedrijf en een B&B passerden. Na de tweede maal genoten te hebben van een verfrissing, want ondertussen was de mist geruild met een zonnetje, op weg richting Geetbets via Grazen. Aangekomen op rustpost 3 in café Bij Emma mochten we hier ook een lus maken die ons zelfs door een privétuin leidde. 2de maal bij Emma en dan op naar café Francine te Hogen en dit via Bergen. Na Francine gingen wij weer terug naar Budingen waar we voor de 3de keer de parochiezaal mochten bezoeken. Nu nog een laatste 5,4 km naar de aankomst. Het was een aangename wandeling alleen de brandende zon en het ontbreken van schaduwrijke bossen, maakten deze tocht zwaar. Eén voordeel, we hebben er een kleurtje bij gekregen, de ene wat bruiner de andere een rijpe tomaat. Onderweg waanden wij ons even in Bokrijk: boer Jozef was op weg met paard en kar om zijn veld(en) te besproeien (zie foto's).
Op deze minder zomerse zondag ging het richting Bierbeek, met als startplaats CC De Borre. Voor onze trouwe metgezel zijn deze weersomstandigheden wat gunstiger, dus op pad voor de 25 km. Vanaf de start mochten we direct kennismaken met één van de vele holle (kassei)wegen die we vandaag onder onze zolen kregen, alsook een kleine hindernis wegens werkzaamheden onderweg. Onze eerste rustpost was te Tourinnes-la-Grosse, in een aanpalend zaaltje van het plaatselijk café. Na de verfrissing mochten we een trap beklimmen die ons op het dorpspleintje bracht. Dit had echt wel een gezellig sfeertje rondom zich, mooie rustpost. Van daaruit stapten we richting Blanden waar we de pauze genoten in een voetbalkantine. Hier mochten we een lus maken door Meerdaalbos om dan via de rustpost de laatste kilometers af te leggen naar Bierbeek. De weergoden waren ons toch nog redelijk goed gezind, maar 2 kleine vlaagjes over ons heen gehad. Nadien genoten van een donkere Steenbrugge en onze Lois, een lekkere hotdog.
Hoegaarden was de place to be voor deze wandeling. Startplaats, het mooie Mariadalinstituut, waar onze wandelclub haar jaarlijkse Sint-Gillistochten organiseert. Nog maar net van start gegaan of we bevonden ons reeds in de Tuinen van Hoegaarden waar we konden genieten van de bloeiende pracht. Via holle- en veldwegen kwamen we in Meldert waar we onze pauze mochten nuttigen in het kasteel van Meldert of het St-Janscollege, ooit het decor van het VT4-programma De Jeugd van Tegenwoordig, het Internaat. Na de nodige verfrissingen maakten we een plaatselijke lus van om en bij de 8 km om voor de tweede maal te genieten van het kasteel. Weer op stap richting eindstreep waar we de oude brouwerij van de Witte van Hoegaarden passeerden, nu volop in renovatie voor woningproject. Deze 21 km wandeling bezorgde ons de nodige hellingen, die prachtige vergezichten opleverde. De gratis voetmassage van de plaatselijke kasseiboer kregen we er zo bij. Kortom we hebben weer genoten van deze prachtwandeling. Voor meer foto's kan je zoals altijd terecht op onze fotoalbums via de link op deze site of op de site van www.triptrapkumtich.be.
De militaire eenheid 8 KDR van Belgrade richtte vandaag hun mars in Dinant - Belgrade. Als fervente wandelaars en militairen, konden wij dus niet ontbreken op het appel. Vroeg uit de veren, rond kwart na zes vertrokken richting Namen voor de inschrijving voor de 33 km. Om 8u30 vertrokken de bussen aan hangar G2 om ons naar het startpunt, nabij Dinant (Bouvignes sur Meuse) te droppen. Deze tocht voerde ons om en nabij de 23 km langs de oevers van de Maas, waar we sassen, oude ruïnes en prachtige woningen langs deze rivier konden bewonderen. 8 KDR zorgde onderweg voor de nodige verfrissingen. Onderweg in een tuin langs de Maas, was onze verwondering groot. De eigenaar had een heel origineel zwembad in zijn tuin geplaatst, namelijk een oud vrachtschip met daarop het standbeeld van een kapitein die over zee kijkt. (zie onze fotoalbum). In Wépion, rustpost 5 verlieten we de Maas en mochten we al direct aan een serieuze klim beginnen. De laatste 10 km bleken de zwaarste van de ganse tocht. Over bos- en veldwegen bereikten we Flawinnes, thuisbasis van de Para's om dan over verharde wegen naar ons eindpunt te Belgrade te geraken.
Zand, zon en... water, we waanden ons aan zee. Alleen was het water de Oude en de Nieuwe Schelde. We vertrokken, weer samen met onze trouwe viervoeter, vanuit Branst, waar we een plaatselijke lus maakten, waarbij we al snel verrast werden met een mooi stukje groen en een bidplaats. Nadien ging het richting Weert, een gezellig vissersdorpje met mooie terrasjes en restaurantjes, voor elk wat wils. Ondertussen hadden we reeds een mooie rustpost bezocht, aan de openluchtschool te Branst, waar we bij een vijver met fonteintje van een mooi uitzicht konden genieten. In Weert, waar we een tweede pitstop maakten en dit in het Zilverreigermuseum waar je de plaatselijke Slijkneus kon nuttigen, maakten we een lus langs de Nieuwe Schelde, op de dijk. Deze hebben wij ingekort, daar we geen sprietje schaduw hadden en dit voor onze Lois niet zo aangenaam wandelen was. Ook de terugweg was in volle zon en mul zand, zodat het hoog tijd was dat we de eindstreep haalden, want onze viervoeter zat zonder drank. Gelukkig waren er lekkere pannenkoeken en zelfs zonder suiker vond onze Lois ze heerlijk.
Back to basics. Aan de oorsprong van onze
aansluiting bij de wandelclub lag het feit dat we met Lois telkens dezelfde
wandelingen maakten en we andere horizonten wilden verkennen. Dit samen met
onze trouwe viervoeter natuurlijk. Ondertussen heeft diezelfde vriend ons de laatste
twee wandelingen met lede ogen zien vertrekken in ons wandelplunje. Maar 50 km
is voor hem echt wel te hoog gegrepen. Dus, vandaag was het eindelijk zijn
dagje weer. Vivat! Verleden jaar een echt gesmaakte boswandeling.
Zozeer zelfs dat we ons aan mond aan mond reclame waagden. Dus wij zeker dit
jaar terug van de partij en vermits de jumping en de wandeling georganiseerd
worden ten voordele van de gehandicapte kinderen van militairen, konden wij
(als militairen) zeker niet ontbreken. Net als verleden jaar speelt deze hele wandeling
zich af in de bossen van het Zoniënwoud. Je komt alleen in de bewoonde wereld
aan de rustpost. Een genot voor de smaakpapillen, lekkere groentebouillon en
pistoletjes met gekapt die niet te versmaden waren. De wandeling zelf was in
onze ogen iets minder dan verleden jaar, ditmaal kregen we lange rechte wegen
voor de boeg. Een minder afwisselend parcours of loog het aan onze vermoeide
voeten en opgezwollen knieën van gisteren? Misschien ook wel daar de organisatie elk jaar een ander parcours uitstippelt, maar we zullen er volgend weer aanwezig zijn.
Omdat de 2de
editie van de Harten Vijf Trofee zich aankondigde, hebben we het zekere voor
het onzekere gekozen. Ludo heeft contact opgenomen met de voorzitter van WSC
Langdorp en via mail de belofte verkregen dat deze club voorlopige kaarten
opmaakt en onze stempel voor de 50 km van Wandelend Paal eveneens valideert. Wij dus vol goede moed
aan de 12de Panoramatocht van 50 km gestart in Gelrode, een
thuismatch dus. Rond half 7 ingeschreven
en na een lekker pistoletje en een tasje koffie, op weg naar Nieuwrode, via het
Kloesbos en het heidegebied s Hertogenheide. Van op de Kratenberg kregen we de
kerk van Nieuwrode al in zicht en diende onze eerste controlepost zich aan. Vandaar uit ging het
richting Kortrijk-Dutsel met onderweg een bezoek aan het Kasteel van Horst en
zijn bijhorende natuurgebied. Na een verfrissende cola, gingen we op weg naar
onze derde controlepost gelegen in Holsbeek, via het Dunbergbroek, een prachtig
stukje groen. In Holsbeek wachtte ons
een plaatselijke lus, die ons door het St-Gertrudisbos en de Meesberg voerde,
begeleid door een enorm kikkerconcert. Een tweede stop in Holsbeek en de
terugtocht kon beginnen. Via de Speel- en Molenberg bereikten we weer de
controlepost in Kortrijk-Dutsel. Na de controlepost van
Nieuwrode, moesten we nog enkele stevige kuitenbijtertjes beklimmen voor we
uiteindelijk terug in Gelrode van een welverdiend biertje mochten genieten. Een
Harten Vijf editie, die zijn naam waardig was. Prachtige panaramas en een
massa groen. Een dikke proficiat aan de parcoursbouwer. Wij staan telkens
verwonderd over de mooie plekjes natuur die onze eigen streek te bieden heeft.
Een nieuwe uitdaging. In voorbereiding op onze dodentocht in augustus, willen we voor de Trofee Harten Vijf gaan. Dit zijn vijf tochten van 50 km en vandaag organiseerde Wandelend Paal hun editie. De wandeling was trouwens een oude bekende, daar we ze verleden jaar ook gemarcheerd hadden. De club zorgde wel voor een ander parcours, zodat we nieuwe onbekende plekjes voorgeschoteld kregen. We begonnen met een lus richting Molenstede. Vandaar voor onze eerste controle naar het domein Halve Maan, waar we nog een tweede lus omgeving Schaffen mochten volbrengen. Een tweede controlestempel verder, ging het richting Webbekom en zo verder naar onze volgende controlpost, die zich op grondgebied Waanrode bevond. Ook hier kregen we een lus voor de boeg, waarbij we in Kortenaken terechtkwamen. Een tweede stempel bij het Fruitbedrijf en we konden verder richting Assent, waar we onze volgende controle kregen in Café Congo. Voor we onze tocht verder vatten, even bij tante Liliane aangebeld (tevergeefs), ging het verder richting Halve Maan, met onderweg de beklimming van de Citadel, oude thuisbasis van de Para's. Een laatste stempel in het bezoekerscentrum Webbekoms Broek en via het Begijnhof en stadsstraatjes terug richting start. Toen kregen we de teleurstelling van ons leven. Bij de post Harten Vijf werd ons medegedeeld dat er geen nieuwe inschrijvingskaarten te verkrijgen zijn en onze tocht misschien tevergeefs was. We hadden het wel geapprecieerd als dit ons bij het begin van de tocht was vermeld. Waarom maakt men nog reclame voor de Harten Vijf wanneer er geen inschrijvingen meer kunnen gebeuren?
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 4
Vandaag onze laatste wandeldag in de Vendée, geen busvervoer deze keer maar een lus om Chantonnay van 29 km. Na vertrek aan de Salle des Congrès dachten we een rustige wandeldag te hebben, licht heuvelend. In Puybelliard was het plaatselijk cafeetje reeds geopend, dus tijd voor een lekker kopje koffie op het zonnig terrasje. Dan op stap richting La Sangle waar de eerste controle van de dag plaats vond. Volgende halte is La Brelière. Daar kregen we te horen dat de laatste 10 kilometers pittig beloofde te worden. En inderdaad na enkele kilometers kregen we de steile klimpartijtjes en gladde afdalingen onder onze voeten geschoven. Toen we dachten dit was het wel kregen we nog een mooi modderbad cadeau. Wat verder nog een serieus steil klimmetje en dan richting finish. Bij aankomst werd ons de medaille om de hals gehangen, de IML stempel ontvangen en het Frans avontuur was ten einde. Nadien was er de officiële plechtigheid waar de Finse medereizigers hun medailles mochten in ontvangst nemen. Voor ons was het een mooie vierdaagse, met de kennismaking van de Vendée, een mooie groene streek in Le Pays de la Loire. Even wat cijfers van deze editie: Er waren 127 Belgen aanwezig. Donderdag hadden ze 2146 wandelaars, vrijdag 1169, zaterdag 1138 en tenslotte op zondag 1461.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 3
De bus bracht ons vandaag naar de watertoren in La Vendrie waar we begonnen aan onze 3de wandeling. Onze eerste rustpost in Rochereau aan het meer, dit meer bevat 5.100.000 m³ water. Na het versterken van de innerlijke mens ging het langs het meer naar L'Auneau Chateau, over verharde wegen en bospaden, voor de volgende kaartcontrole. Onderweg kregen we even een regenvlaagje maar gelukkig konden we gebruik maken van een plaatselijke drankgelegenheid om te schuilen en dit met een lekker tasje koffie. La Menanterie was de laatste controlepost onderweg naar Chantonnay. Tegen het eind van de tocht passeerden we voorbij het pittoreske dorpje Puybelliard waar we de indruk kregen dat de kerk het hele dorpje overheerste. Te Chantonnay snel onze eindknip, onze baguette en een wijntje in ontvangst genomen en daarna lekker in het zonnetje op het terras van ons gebruikelijke cafeetje aan het pleintje voor de nodige verfrissingen.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 2
Na het vertrek met bus in Chantonnay richting start te L'Angle begonnen we aan onze 2de wandeldag. We kregen onmiddellijk een prachtig stukje natuur door bos. Water bleek vandaag de rode draad te zijn in deze tocht. Eerste controle in Saint-Hilaire Le Vouhis op het kerkplein. We vervolgden onze weg naar Les Chaffauds waar we onze volgende knip in ontvangst mochten nemen. Een beetje verder vervoegden we het parcours van de 12 km wandelaars, dat ons naar Reputé voerde voor onze laatste controle tijdens de wandeling. Vandaar weer richting aankomst te Chantonnay voor de eindcontrole. Weer ons dagelijkse baguette en wijntje genuttigd om dan weer naar het vertrouwde pleintje af te zakken voor de nodige nabespreking met collega wandelaars bij een frisse pint. Om 18.00 uur ging het dan met Freddy en zijn car weer naar het hotel voor avondmaal en de nodige nachtrust.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 1
Na de busreis vanuit Temse met Scheldeboorden en de goede nachtrust was het tijd om een lekker ontbijt te nemen. Om 8 uur bracht Freddy ons met de bus naar de startplaats in Chantonnay. Vanaf nu begint ons wandelavontuur te Frankrijk. Na het scannen van onze controlekaart stapten we op de bus voor de 28 km. Deze bracht ons naar Mouchamps, waar de graven lagen van Georges Clémenceau en zijn vader. Via verharde wegen, bospaden en velden kwamen we toe op onze eerste controle te Soillerat, waar we konden genieten van lekker briochebrood, cake, chocolade, fruit en drank. Wat verder passeerden we de start van 21 km wandelaars. La Frandière was onze tweede controlepost, gelegen aan het kasteel van Boitissandeau (1578). Weer op stap na de nodige versnaperingen voor het laatste deel richting Chantonnay. Een laatste prik in onze kaart, een baguette en een wijntje bij aankomst deden deugd. Dan samen met de collega wandelaars naar het pleintje om daar te genieten van een (paar) frisse Affligem(s). Het was een pracht wandeling met de nodige kuitenbijters, soms zeer drassige paadjes en verrassende hoekjes in de Franse natuur.
Ook deze tweede dag was de zon volop van de partij. Vandaag hadden wij het gezelschap van een collega en zijn echtgenote om van de wandeling van 24 km te genieten. De parcoursbouwers hadden ons verrast door een andere route te kiezen dan vorig jaar. Via de haven gingen we over strand en duinen naar Wenduine. Vanwaar we het binnenland introkken richting Zuienkerke waar we aan de lekkere braadworsten en ijsjes niet konden weerstaan. Met een gevulde maag vervolgden wij onze weg naar Uitkerke om zo weer naar de tent te gaan om onze volgende Kokketeute achterover te slaan. Dan maar weer snel op pad zodat we tijdig aan de Grote Markt waren om de 600 militairen in parade het plein te zien opmarcheren. Hierna volgde nog de verplichte formaliteiten, het uitreiken van de behaalde diploma's en trofeeën voor de grootst aanwezige wandelclubs waaronder onze eigen club Trip-Trap Kumtich (en niet Kontich zoals aangekondigd ;-)).
Onder een stralend zonnetje zijn wij om 08.00 uur afgezakt naar de Grote Markt om in groepsstart deel te nemen aan de 42 km. Deze bracht ons via de dijk naar de pier om daar reeds onze knip te mogen ontvangen, via duinen en verharde wegen vervolgden wij onze tocht naar Zeebrugge. Hier een klein oponthoud gehad wegens een passerend baggerschip. Na dit heuvel ging via Knokke-Heist naar Ramskapelle, het dorp in de kijker dit jaar. Hier werden bij de controlepost ontvangen met muziek. Na de nodige pi(t)sstop volgden wij verder het Leopoldskanaal richting Dudzele waar ons tweede oponthoud wachtte, een doortocht van een dameswielerwedstrijd. Vervolgens stond het dorp Lissewege op onze planning, waar wij een lekkere pint en braadworst niet konden weerstaan. Na dit alles ging de tocht weer richting Blankenberge, om op 3 km van de aankomst te genieten van een gratis Kokketeute.
Een 100 km tocht die vertrok op 30 april om 21u00, wij voor de zekerheid gekozen voor de 20 km. De weergoden waren vandaag positief aanwezig ondanks de dag van de arbeid. Vertrokken vanuit zaal Gildenhuis te Schaffen bracht het parcours ons naar Vleugt, en dit over mooie landelijke wegen en bospaden met mooie vergezichten. Na de eerste rustpost vervolgden we onze weg door de "holle weg" richting Meldert waar we onze 2de rustpost hadden. De laatste 6,5 km wandelden we over de Hertenrodeberg, om zo terug Schaffen te bereiken. Na afloop genoten van een Gildenbiertje bij de verhalen van de deelnemers aan de 100 km.
Voor onze Ludo een wandeltocht met hindernissen. Vooreerst GPS, die niet mee wou, nadien kousen en schoenen die niet lekker zaten en uiteindelijk een groot gedeelte van de tocht die samenviel met een mountainbike parcours, zodat het moeilijk wandelen was met een Lois die enthousiast elke boom, elk grassprietje wou besnuffelen. Het Haspengouwse landschap heeft dit jaargetijde echt wel een beetje meer, door de bloeiende bloesems en ondanks het 'slechte begin' was het toch wel genieten onderweg. Borgloon was the place to be vandaag en gisteren. Mooie boomgaarden en velden, prachtige vergezichten, kastelen en holle wegen stonden op het programma. Voor elk wat wils op deze tocht. Wij hebben vooral genoten van het natuurreservaat Zammelen. Deze tocht leverde enorm veel prachtige foto's, heel romantische plaatsjes. Een aanrader!
Daar we alle Vlaams-Brabantse Clubs van VWF willen doen en we de Engelbertustocht verleden jaar op ons palmares hadden, hebben we ditmaal voor de 15 Wing gekozen; kwestie van in het militair milieu te blijven deze week. Er was ons een parcours beloofd met kapelletjes, kastelen, veld- en boswegen. Vergezeld van landende en stijgende vliegtuigen. En de belofte is waargemaakt. Rustige wandeling in bossen vol met bloementapijten, weiden met voornamelijk paarden en de naarstige boeren, die zelfs de zondag hun veld niet kunnen missen. Het kasteel van Ham was een pracht van een afsluiter. Op onze 20 km tocht, hadden we 3 verzorgde rustposten, zelfs eentje met discobar. Tijdens de tocht, een leuke babbel met collega Trip-Trappers.
