Een nieuwe uitdaging. In voorbereiding op onze dodentocht in augustus, willen we voor de Trofee Harten Vijf gaan. Dit zijn vijf tochten van 50 km en vandaag organiseerde Wandelend Paal hun editie. De wandeling was trouwens een oude bekende, daar we ze verleden jaar ook gemarcheerd hadden. De club zorgde wel voor een ander parcours, zodat we nieuwe onbekende plekjes voorgeschoteld kregen. We begonnen met een lus richting Molenstede. Vandaar voor onze eerste controle naar het domein Halve Maan, waar we nog een tweede lus omgeving Schaffen mochten volbrengen. Een tweede controlestempel verder, ging het richting Webbekom en zo verder naar onze volgende controlpost, die zich op grondgebied Waanrode bevond. Ook hier kregen we een lus voor de boeg, waarbij we in Kortenaken terechtkwamen. Een tweede stempel bij het Fruitbedrijf en we konden verder richting Assent, waar we onze volgende controle kregen in Café Congo. Voor we onze tocht verder vatten, even bij tante Liliane aangebeld (tevergeefs), ging het verder richting Halve Maan, met onderweg de beklimming van de Citadel, oude thuisbasis van de Para's. Een laatste stempel in het bezoekerscentrum Webbekoms Broek en via het Begijnhof en stadsstraatjes terug richting start. Toen kregen we de teleurstelling van ons leven. Bij de post Harten Vijf werd ons medegedeeld dat er geen nieuwe inschrijvingskaarten te verkrijgen zijn en onze tocht misschien tevergeefs was. We hadden het wel geapprecieerd als dit ons bij het begin van de tocht was vermeld. Waarom maakt men nog reclame voor de Harten Vijf wanneer er geen inschrijvingen meer kunnen gebeuren?
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 4
Vandaag onze laatste wandeldag in de Vendée, geen busvervoer deze keer maar een lus om Chantonnay van 29 km. Na vertrek aan de Salle des Congrès dachten we een rustige wandeldag te hebben, licht heuvelend. In Puybelliard was het plaatselijk cafeetje reeds geopend, dus tijd voor een lekker kopje koffie op het zonnig terrasje. Dan op stap richting La Sangle waar de eerste controle van de dag plaats vond. Volgende halte is La Brelière. Daar kregen we te horen dat de laatste 10 kilometers pittig beloofde te worden. En inderdaad na enkele kilometers kregen we de steile klimpartijtjes en gladde afdalingen onder onze voeten geschoven. Toen we dachten dit was het wel kregen we nog een mooi modderbad cadeau. Wat verder nog een serieus steil klimmetje en dan richting finish. Bij aankomst werd ons de medaille om de hals gehangen, de IML stempel ontvangen en het Frans avontuur was ten einde. Nadien was er de officiële plechtigheid waar de Finse medereizigers hun medailles mochten in ontvangst nemen. Voor ons was het een mooie vierdaagse, met de kennismaking van de Vendée, een mooie groene streek in Le Pays de la Loire. Even wat cijfers van deze editie: Er waren 127 Belgen aanwezig. Donderdag hadden ze 2146 wandelaars, vrijdag 1169, zaterdag 1138 en tenslotte op zondag 1461.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 3
De bus bracht ons vandaag naar de watertoren in La Vendrie waar we begonnen aan onze 3de wandeling. Onze eerste rustpost in Rochereau aan het meer, dit meer bevat 5.100.000 m³ water. Na het versterken van de innerlijke mens ging het langs het meer naar L'Auneau Chateau, over verharde wegen en bospaden, voor de volgende kaartcontrole. Onderweg kregen we even een regenvlaagje maar gelukkig konden we gebruik maken van een plaatselijke drankgelegenheid om te schuilen en dit met een lekker tasje koffie. La Menanterie was de laatste controlepost onderweg naar Chantonnay. Tegen het eind van de tocht passeerden we voorbij het pittoreske dorpje Puybelliard waar we de indruk kregen dat de kerk het hele dorpje overheerste. Te Chantonnay snel onze eindknip, onze baguette en een wijntje in ontvangst genomen en daarna lekker in het zonnetje op het terras van ons gebruikelijke cafeetje aan het pleintje voor de nodige verfrissingen.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 2
Na het vertrek met bus in Chantonnay richting start te L'Angle begonnen we aan onze 2de wandeldag. We kregen onmiddellijk een prachtig stukje natuur door bos. Water bleek vandaag de rode draad te zijn in deze tocht. Eerste controle in Saint-Hilaire Le Vouhis op het kerkplein. We vervolgden onze weg naar Les Chaffauds waar we onze volgende knip in ontvangst mochten nemen. Een beetje verder vervoegden we het parcours van de 12 km wandelaars, dat ons naar Reputé voerde voor onze laatste controle tijdens de wandeling. Vandaar weer richting aankomst te Chantonnay voor de eindcontrole. Weer ons dagelijkse baguette en wijntje genuttigd om dan weer naar het vertrouwde pleintje af te zakken voor de nodige nabespreking met collega wandelaars bij een frisse pint. Om 18.00 uur ging het dan met Freddy en zijn car weer naar het hotel voor avondmaal en de nodige nachtrust.
IML Randonnée 4 jours en Chantonnay Vendée France dag 1
Na de busreis vanuit Temse met Scheldeboorden en de goede nachtrust was het tijd om een lekker ontbijt te nemen. Om 8 uur bracht Freddy ons met de bus naar de startplaats in Chantonnay. Vanaf nu begint ons wandelavontuur te Frankrijk. Na het scannen van onze controlekaart stapten we op de bus voor de 28 km. Deze bracht ons naar Mouchamps, waar de graven lagen van Georges Clémenceau en zijn vader. Via verharde wegen, bospaden en velden kwamen we toe op onze eerste controle te Soillerat, waar we konden genieten van lekker briochebrood, cake, chocolade, fruit en drank. Wat verder passeerden we de start van 21 km wandelaars. La Frandière was onze tweede controlepost, gelegen aan het kasteel van Boitissandeau (1578). Weer op stap na de nodige versnaperingen voor het laatste deel richting Chantonnay. Een laatste prik in onze kaart, een baguette en een wijntje bij aankomst deden deugd. Dan samen met de collega wandelaars naar het pleintje om daar te genieten van een (paar) frisse Affligem(s). Het was een pracht wandeling met de nodige kuitenbijters, soms zeer drassige paadjes en verrassende hoekjes in de Franse natuur.
Ook deze tweede dag was de zon volop van de partij. Vandaag hadden wij het gezelschap van een collega en zijn echtgenote om van de wandeling van 24 km te genieten. De parcoursbouwers hadden ons verrast door een andere route te kiezen dan vorig jaar. Via de haven gingen we over strand en duinen naar Wenduine. Vanwaar we het binnenland introkken richting Zuienkerke waar we aan de lekkere braadworsten en ijsjes niet konden weerstaan. Met een gevulde maag vervolgden wij onze weg naar Uitkerke om zo weer naar de tent te gaan om onze volgende Kokketeute achterover te slaan. Dan maar weer snel op pad zodat we tijdig aan de Grote Markt waren om de 600 militairen in parade het plein te zien opmarcheren. Hierna volgde nog de verplichte formaliteiten, het uitreiken van de behaalde diploma's en trofeeën voor de grootst aanwezige wandelclubs waaronder onze eigen club Trip-Trap Kumtich (en niet Kontich zoals aangekondigd ;-)).
Onder een stralend zonnetje zijn wij om 08.00 uur afgezakt naar de Grote Markt om in groepsstart deel te nemen aan de 42 km. Deze bracht ons via de dijk naar de pier om daar reeds onze knip te mogen ontvangen, via duinen en verharde wegen vervolgden wij onze tocht naar Zeebrugge. Hier een klein oponthoud gehad wegens een passerend baggerschip. Na dit heuvel ging via Knokke-Heist naar Ramskapelle, het dorp in de kijker dit jaar. Hier werden bij de controlepost ontvangen met muziek. Na de nodige pi(t)sstop volgden wij verder het Leopoldskanaal richting Dudzele waar ons tweede oponthoud wachtte, een doortocht van een dameswielerwedstrijd. Vervolgens stond het dorp Lissewege op onze planning, waar wij een lekkere pint en braadworst niet konden weerstaan. Na dit alles ging de tocht weer richting Blankenberge, om op 3 km van de aankomst te genieten van een gratis Kokketeute.
Een 100 km tocht die vertrok op 30 april om 21u00, wij voor de zekerheid gekozen voor de 20 km. De weergoden waren vandaag positief aanwezig ondanks de dag van de arbeid. Vertrokken vanuit zaal Gildenhuis te Schaffen bracht het parcours ons naar Vleugt, en dit over mooie landelijke wegen en bospaden met mooie vergezichten. Na de eerste rustpost vervolgden we onze weg door de "holle weg" richting Meldert waar we onze 2de rustpost hadden. De laatste 6,5 km wandelden we over de Hertenrodeberg, om zo terug Schaffen te bereiken. Na afloop genoten van een Gildenbiertje bij de verhalen van de deelnemers aan de 100 km.
Voor onze Ludo een wandeltocht met hindernissen. Vooreerst GPS, die niet mee wou, nadien kousen en schoenen die niet lekker zaten en uiteindelijk een groot gedeelte van de tocht die samenviel met een mountainbike parcours, zodat het moeilijk wandelen was met een Lois die enthousiast elke boom, elk grassprietje wou besnuffelen. Het Haspengouwse landschap heeft dit jaargetijde echt wel een beetje meer, door de bloeiende bloesems en ondanks het 'slechte begin' was het toch wel genieten onderweg. Borgloon was the place to be vandaag en gisteren. Mooie boomgaarden en velden, prachtige vergezichten, kastelen en holle wegen stonden op het programma. Voor elk wat wils op deze tocht. Wij hebben vooral genoten van het natuurreservaat Zammelen. Deze tocht leverde enorm veel prachtige foto's, heel romantische plaatsjes. Een aanrader!
Daar we alle Vlaams-Brabantse Clubs van VWF willen doen en we de Engelbertustocht verleden jaar op ons palmares hadden, hebben we ditmaal voor de 15 Wing gekozen; kwestie van in het militair milieu te blijven deze week. Er was ons een parcours beloofd met kapelletjes, kastelen, veld- en boswegen. Vergezeld van landende en stijgende vliegtuigen. En de belofte is waargemaakt. Rustige wandeling in bossen vol met bloementapijten, weiden met voornamelijk paarden en de naarstige boeren, die zelfs de zondag hun veld niet kunnen missen. Het kasteel van Ham was een pracht van een afsluiter. Op onze 20 km tocht, hadden we 3 verzorgde rustposten, zelfs eentje met discobar. Tijdens de tocht, een leuke babbel met collega Trip-Trappers.
Als militair zijnde, gekozen om met collega's deze tocht te ervaren. Wij 's morgens vroeg vertrokken richting Hasselt om daar de bus te nemen richting Kwartier Gen. Maj. Libbrecht te Leopoldsburg. Anita had daar afgesproken met Kevin, een collega van het MH. We hadden de 32 km in gedachten maar daar Kevin opteerde voor de 43 hebben we ons dan maar opgeofferd. Nadien gezien geen slechte keus geweest want wat we onder voeten kregen aangeboden was een afwisseling van bos, veld, zand, kassei, verhard... dus alles wat je kan tegenkomen. Het was een pracht wandeling met veel meer natuur dan we eerst hadden verwacht. Deze tocht is voor ons zeker voor herhaling vatbaar. Voor ons, en waarschijnlijk de andere militairen, de beste werkdag van het jaar ;-). Het was voor ons een goede training voor de Tweedaagse van Blankenberge begin mei, daar is het maar 42 km (normaal gezien toch).
Met een stralend zonnetje vandaag op pad, richting Meise (Wolvertem), de discussie tussen ons tweetjes, waar we niet volledig uitgeraakt zijn. De 30ste Crackstochten stonden op ons programma en Lois welgezind mee (hij heeft eigenlijk weinig inblaf wat wandelingen betreft). De eerste kilometers verliepen in woonwijken, een beetje teleurstellend voor ons, natuurliefhebbers. Maar eenmaal na de rustpost, was onze verrassing groot, want ditmaal kregen we een mooi stukje natuur onder de schoenen. Dank zij het eindelijk zalige weertje kregen we een prachtig zicht op het Atomium, het Koning Boudewijnstradion en de Basiliek van Koekelberg, enfin, we kregen Brussel te zien. Nadien bleken een heel deel vrienden daar te zijn, gezellig weerzien en voor Ludo een nieuwe kennismaking : Kossaatbier. Bleek lekker te zijn.... (Zonde dat er niet veel Trip-Trappers daar waren, want de prijzen bleken flessen Palm te zijn, Ludo vond zelfs de verpakking al mooi...)
Een mars georganiseerd door onze eigen club en dit ten voordele van de Stichting Delacroix, dus mochten we zeker niet ontbreken. Een dagje verlof genomen en samen met onze viervoeter richting Hakendover. De mars verliep in vier lussen, twee van 5 km en twee van 9 km. Voor de grootste lussen gekozen, wij dus op stap voor 18 km landelijke wegen. We begonnen met lus B, daar ons gezegd was dat dit het 'winderigste' parcours was. En effectief, aan de hoger gelegen velden, met weidse uitzichten, blies de wind ons danig in het gezicht. Deze lus leidde ons langs oude hoeves : de Bosschellehoeve, de Beenshoeve en de Kruisbeemdhoeve. De tweede lus, de A, voerde ons over verharde wegen door meer verwilderde natuur. Hier primeerden weiden en paarden (waarschijnlijk de hoofdfiguren van de Paasmaandagprocessie). Een mooie wandeling, waarbij de in actie schietende boeren, ons een lentegevoel gaven.
Ondanks de mindere weersomstandigheden, sneeuw, toch de wandelschoenen uit de kast gehaald en richting Bertem gereden. Door de omstandigheden waren er niet zoveel wandelaars op deze tocht af gekomen. We twijfelden tussen de 13 of de 20 km, we hebben dan maar voor het zekere gekozen en de 13 km aangevat. Start was op de Tervuursesteenweg maar deze mochten we onmiddellijk verlaten. De wandeling bracht ons via besneeuwde kasseiweggetjes door veld en bos. Zo kwamen we langs het radarstation van Belgocontrol en het speelbos 't Vossenhol. Onze rustpost was te Meerbeek in de sporthal, waar men sport in het Nederlands, was er te lezen. Ondanks de weersomstandigheden toch een leuke wandeling gehad onder ons drieetjes. Na de wandeling hebben we een extra inspanning geleverd door de organisatoren van hun taartjes te verlossen. Ze moesten maar zo lekker niet zijn ;-).
Daar Ludo toch in Meeuwen-Gruitrode moest zijn om zijn verzameling te spekken, zochten we voor deze zondag een wandeling uit in de omgeving. Onze keuze viel op Peer. Deze wandeling werd door ons, als natuurliefhebbers, niet echt gesmaakt, daar ze voornamelijk over verharde wegen via woonkernen verliep. We kregen de indruk dat we een immobieliënwandeling maakten. We verdenken Wijchmaal ervan extra inwoners te willen aantrekken. Wat we wel geapprecieerd hebben waren het lekkere spek met eieren als ontbijt, de spekkoek als toetje voor onze dappere vriend en de Limburgse vlaaien voor ons. De eerste lentetekenen zijn wel opgemerkt : de katjes aan de bomen, hier en daar al een tikje groen en een mooi bosje sneeuwklokjes. We hebben zelfs al krokussen en jonge lammetjes gespot!!!
De Glazuur in Glabbeek was vandaag onze startplaats. Na de nodige formaliteiten en een kommetje soep begonnen we aan de afgesproken 21 km.. De eerste lus bracht ons via veldwegen, rustige dorpsstraatjes en de Velpevallei naar de rustpost in Kapellen voor de eerste maal. Een tweede lus bracht ons naar de wijk Kattebeek van het kerkdorp Kersbeek. Hier was het vooral de open ruimtes van het Kersbeekveld, en de fruitbomen dat we doorkruistte en zo via Zuurbemde weer naar de controlepost. De terugweg was deels langs de boomgaardenroute, de voormalige tramroute en de wijk Rode om zo weer ons beginpunt te bereiken. De nog kale fruitbomen konden ons niet zo bekoren, dit gaf het landschap een beetje een doods uitzicht. We denken wel als al deze bomen in bloei staan dat het dan prachtige zichten zal opleveren. Te noteren in onze agenda.
Deze wandeling liep over 2 verschillende trajecten, stads- of boswandeling. Met onze trouwe wandelgezel hebben wij maar gekozen voor het groene deel van de wandeling, het bos. Vertrokken vanuit het H.H. College te Heverlee met de 2O Km als doel. Eerste stuk was al direct kennismaking met de gladde ondergrond die ons vandaag de ganse tocht zal vergezellen. Met een enthousiaste Lois was het soms wel erg moeilijk stappen, gelukkig hebben we ons staande weten te houden. We werden weer getrakteerd op pure natuur van het Meerdaalwoud, Heverleebos en Egenhovenbos, de groene long van Leuven. Het was dus voor ons drietjes weer volop genieten, enkel wat meer uitkijken waar we onze voeten moesten plaatsen.
Onze trouwe wandelmaat, Lois, gunstig gesteld vandaag en naar Tielt-Winge gereden voor een wandeling van 17 km. Bestaande uit 2 lussen. Een eerste lus van een 12 km bracht ons richting Houwaart, via het Walenbos en dan via landelijke wegen naar ons vertrekpunt. Dan nog een kleine lus van 5 km langs de Blereberg naar Motbroek weer naar het eindstation. Dit laatste stuk had ik beter achterwege gelaten want daar heb ik mogen kennis maken met de Tieltse aardbodem. Het was weer genieten van de Hagelandse vergezichten en de enkele kuitenbijters.
Vandaag gekozen voor onze innerlijke vriend, we zouden toch eens ne Geuteling willen proeven. Vanwaar komt de geuteling? Toen de Nederlanden bezet werden door de Spaanse overheerser, waren ook in Elst troepen van Alva gekazerneerd. Na verloop van tijd zagen zij hun voorraad maïs opgebruikt, zodat zij geen tortillas meer konden maken. De legeraanvoerders gaven aan de plaatselijke bevolking bevel een soort tortillas te maken van het lokale meel : tarwebloem. En zo zouden de geutelingen ontstaan zijn !! Deze wandeling hadden we onze trouwe viervoeter thuis gelaten daar we verwachtten ovens in werking te zien en dat zou dan moeilijk geweest zijn om samen naar binnen te gaan. Ze bestond uit 3 lussen, geel, groen en blauw. En nu we toch dat eind gereden hadden, op voor alle 3. De eerste lus, geel, werd ons gezegd dat het de mooiste en zwaarste zou zijn, dus wij op stap. De lus bracht ons langs "Het hof van Sieregem", de Perlinckmolen, de kasseien van de Haaghoek, de Leberg, het monasterium Mariakluizen en eindelijk gevonden: het hol van Pluto. Na een tasje soep de groene lus verkend, deze ging richting Michelbeke en passeerde het huis van Panamarenko. Op deze lus hebben we dan ook gebruik gemaakt om de oven in werking te zien. Dan tijd voor de blauwe lus, langs de flanken van de Valkenberg, het bos te Elst en de wijken Dompels. Helaas niet binnen gegaan, maar een typisch volkscafé "In den hengst" lag ook op het parcours. Na dit alles werd het hoog tijd om de geuteling te proeven, en we zeggen beiden: Lekkerrrrrrrrrrrr. Anita heeft dan maar een uurtje staan aanschuiven om een pakje geurlingen mee huiswaarts te nemen. Het was een mooie wandeling en de weergoden waren ons zeer gunstig gestemd.
Na twee weekjes rust wegens verkoudheden en slecht weer, terug op tocht met onze kameraad. Gekozen voor de wandeling te Oud-Heverlee omwille van de belofte van veel natuur. En natuur was er, amper vertrokken kwamen we via bos en velden aan het natuurgebied de Doode Bemde, dat met zijn 9 kilometer wandelpaden het best toegankelijke natuurgebied van Vlaams-Brabant is. Na onze eerste rustpost in Sint-Joris-Weert effe met de taalgrens geflirt, voor onze Lois iets moeilijker, daar we verschillende poortjes moesten passeren en het even duurde voor hij het systeem beet had. Nadien via Meerdaalbos, waar we DOVO en de Chardonnay-druivenranken van het Domein Meerdael te Vaalbeek passeerden (zonde, gesloten, dus geen champagnebad of proevertje), terug naar ons vertrekpunt, het ZoetWaterPark. Psssssssst toch opletten, haaien aanwezig op het parcours (zie foto).
