Voor onze Ludo een wandeltocht met hindernissen. Vooreerst GPS, die niet mee wou, nadien kousen en schoenen die niet lekker zaten en uiteindelijk een groot gedeelte van de tocht die samenviel met een mountainbike parcours, zodat het moeilijk wandelen was met een Lois die enthousiast elke boom, elk grassprietje wou besnuffelen. Het Haspengouwse landschap heeft dit jaargetijde echt wel een beetje meer, door de bloeiende bloesems en ondanks het 'slechte begin' was het toch wel genieten onderweg. Borgloon was the place to be vandaag en gisteren. Mooie boomgaarden en velden, prachtige vergezichten, kastelen en holle wegen stonden op het programma. Voor elk wat wils op deze tocht. Wij hebben vooral genoten van het natuurreservaat Zammelen. Deze tocht leverde enorm veel prachtige foto's, heel romantische plaatsjes. Een aanrader!
Daar we alle Vlaams-Brabantse Clubs van VWF willen doen en we de Engelbertustocht verleden jaar op ons palmares hadden, hebben we ditmaal voor de 15 Wing gekozen; kwestie van in het militair milieu te blijven deze week. Er was ons een parcours beloofd met kapelletjes, kastelen, veld- en boswegen. Vergezeld van landende en stijgende vliegtuigen. En de belofte is waargemaakt. Rustige wandeling in bossen vol met bloementapijten, weiden met voornamelijk paarden en de naarstige boeren, die zelfs de zondag hun veld niet kunnen missen. Het kasteel van Ham was een pracht van een afsluiter. Op onze 20 km tocht, hadden we 3 verzorgde rustposten, zelfs eentje met discobar. Tijdens de tocht, een leuke babbel met collega Trip-Trappers.
Als militair zijnde, gekozen om met collega's deze tocht te ervaren. Wij 's morgens vroeg vertrokken richting Hasselt om daar de bus te nemen richting Kwartier Gen. Maj. Libbrecht te Leopoldsburg. Anita had daar afgesproken met Kevin, een collega van het MH. We hadden de 32 km in gedachten maar daar Kevin opteerde voor de 43 hebben we ons dan maar opgeofferd. Nadien gezien geen slechte keus geweest want wat we onder voeten kregen aangeboden was een afwisseling van bos, veld, zand, kassei, verhard... dus alles wat je kan tegenkomen. Het was een pracht wandeling met veel meer natuur dan we eerst hadden verwacht. Deze tocht is voor ons zeker voor herhaling vatbaar. Voor ons, en waarschijnlijk de andere militairen, de beste werkdag van het jaar ;-). Het was voor ons een goede training voor de Tweedaagse van Blankenberge begin mei, daar is het maar 42 km (normaal gezien toch).
Met een stralend zonnetje vandaag op pad, richting Meise (Wolvertem), de discussie tussen ons tweetjes, waar we niet volledig uitgeraakt zijn. De 30ste Crackstochten stonden op ons programma en Lois welgezind mee (hij heeft eigenlijk weinig inblaf wat wandelingen betreft). De eerste kilometers verliepen in woonwijken, een beetje teleurstellend voor ons, natuurliefhebbers. Maar eenmaal na de rustpost, was onze verrassing groot, want ditmaal kregen we een mooi stukje natuur onder de schoenen. Dank zij het eindelijk zalige weertje kregen we een prachtig zicht op het Atomium, het Koning Boudewijnstradion en de Basiliek van Koekelberg, enfin, we kregen Brussel te zien. Nadien bleken een heel deel vrienden daar te zijn, gezellig weerzien en voor Ludo een nieuwe kennismaking : Kossaatbier. Bleek lekker te zijn.... (Zonde dat er niet veel Trip-Trappers daar waren, want de prijzen bleken flessen Palm te zijn, Ludo vond zelfs de verpakking al mooi...)
Een mars georganiseerd door onze eigen club en dit ten voordele van de Stichting Delacroix, dus mochten we zeker niet ontbreken. Een dagje verlof genomen en samen met onze viervoeter richting Hakendover. De mars verliep in vier lussen, twee van 5 km en twee van 9 km. Voor de grootste lussen gekozen, wij dus op stap voor 18 km landelijke wegen. We begonnen met lus B, daar ons gezegd was dat dit het 'winderigste' parcours was. En effectief, aan de hoger gelegen velden, met weidse uitzichten, blies de wind ons danig in het gezicht. Deze lus leidde ons langs oude hoeves : de Bosschellehoeve, de Beenshoeve en de Kruisbeemdhoeve. De tweede lus, de A, voerde ons over verharde wegen door meer verwilderde natuur. Hier primeerden weiden en paarden (waarschijnlijk de hoofdfiguren van de Paasmaandagprocessie). Een mooie wandeling, waarbij de in actie schietende boeren, ons een lentegevoel gaven.
Ondanks de mindere weersomstandigheden, sneeuw, toch de wandelschoenen uit de kast gehaald en richting Bertem gereden. Door de omstandigheden waren er niet zoveel wandelaars op deze tocht af gekomen. We twijfelden tussen de 13 of de 20 km, we hebben dan maar voor het zekere gekozen en de 13 km aangevat. Start was op de Tervuursesteenweg maar deze mochten we onmiddellijk verlaten. De wandeling bracht ons via besneeuwde kasseiweggetjes door veld en bos. Zo kwamen we langs het radarstation van Belgocontrol en het speelbos 't Vossenhol. Onze rustpost was te Meerbeek in de sporthal, waar men sport in het Nederlands, was er te lezen. Ondanks de weersomstandigheden toch een leuke wandeling gehad onder ons drieetjes. Na de wandeling hebben we een extra inspanning geleverd door de organisatoren van hun taartjes te verlossen. Ze moesten maar zo lekker niet zijn ;-).
Daar Ludo toch in Meeuwen-Gruitrode moest zijn om zijn verzameling te spekken, zochten we voor deze zondag een wandeling uit in de omgeving. Onze keuze viel op Peer. Deze wandeling werd door ons, als natuurliefhebbers, niet echt gesmaakt, daar ze voornamelijk over verharde wegen via woonkernen verliep. We kregen de indruk dat we een immobieliënwandeling maakten. We verdenken Wijchmaal ervan extra inwoners te willen aantrekken. Wat we wel geapprecieerd hebben waren het lekkere spek met eieren als ontbijt, de spekkoek als toetje voor onze dappere vriend en de Limburgse vlaaien voor ons. De eerste lentetekenen zijn wel opgemerkt : de katjes aan de bomen, hier en daar al een tikje groen en een mooi bosje sneeuwklokjes. We hebben zelfs al krokussen en jonge lammetjes gespot!!!
De Glazuur in Glabbeek was vandaag onze startplaats. Na de nodige formaliteiten en een kommetje soep begonnen we aan de afgesproken 21 km.. De eerste lus bracht ons via veldwegen, rustige dorpsstraatjes en de Velpevallei naar de rustpost in Kapellen voor de eerste maal. Een tweede lus bracht ons naar de wijk Kattebeek van het kerkdorp Kersbeek. Hier was het vooral de open ruimtes van het Kersbeekveld, en de fruitbomen dat we doorkruistte en zo via Zuurbemde weer naar de controlepost. De terugweg was deels langs de boomgaardenroute, de voormalige tramroute en de wijk Rode om zo weer ons beginpunt te bereiken. De nog kale fruitbomen konden ons niet zo bekoren, dit gaf het landschap een beetje een doods uitzicht. We denken wel als al deze bomen in bloei staan dat het dan prachtige zichten zal opleveren. Te noteren in onze agenda.
Deze wandeling liep over 2 verschillende trajecten, stads- of boswandeling. Met onze trouwe wandelgezel hebben wij maar gekozen voor het groene deel van de wandeling, het bos. Vertrokken vanuit het H.H. College te Heverlee met de 2O Km als doel. Eerste stuk was al direct kennismaking met de gladde ondergrond die ons vandaag de ganse tocht zal vergezellen. Met een enthousiaste Lois was het soms wel erg moeilijk stappen, gelukkig hebben we ons staande weten te houden. We werden weer getrakteerd op pure natuur van het Meerdaalwoud, Heverleebos en Egenhovenbos, de groene long van Leuven. Het was dus voor ons drietjes weer volop genieten, enkel wat meer uitkijken waar we onze voeten moesten plaatsen.
Onze trouwe wandelmaat, Lois, gunstig gesteld vandaag en naar Tielt-Winge gereden voor een wandeling van 17 km. Bestaande uit 2 lussen. Een eerste lus van een 12 km bracht ons richting Houwaart, via het Walenbos en dan via landelijke wegen naar ons vertrekpunt. Dan nog een kleine lus van 5 km langs de Blereberg naar Motbroek weer naar het eindstation. Dit laatste stuk had ik beter achterwege gelaten want daar heb ik mogen kennis maken met de Tieltse aardbodem. Het was weer genieten van de Hagelandse vergezichten en de enkele kuitenbijters.
Vandaag gekozen voor onze innerlijke vriend, we zouden toch eens ne Geuteling willen proeven. Vanwaar komt de geuteling? Toen de Nederlanden bezet werden door de Spaanse overheerser, waren ook in Elst troepen van Alva gekazerneerd. Na verloop van tijd zagen zij hun voorraad maïs opgebruikt, zodat zij geen tortillas meer konden maken. De legeraanvoerders gaven aan de plaatselijke bevolking bevel een soort tortillas te maken van het lokale meel : tarwebloem. En zo zouden de geutelingen ontstaan zijn !! Deze wandeling hadden we onze trouwe viervoeter thuis gelaten daar we verwachtten ovens in werking te zien en dat zou dan moeilijk geweest zijn om samen naar binnen te gaan. Ze bestond uit 3 lussen, geel, groen en blauw. En nu we toch dat eind gereden hadden, op voor alle 3. De eerste lus, geel, werd ons gezegd dat het de mooiste en zwaarste zou zijn, dus wij op stap. De lus bracht ons langs "Het hof van Sieregem", de Perlinckmolen, de kasseien van de Haaghoek, de Leberg, het monasterium Mariakluizen en eindelijk gevonden: het hol van Pluto. Na een tasje soep de groene lus verkend, deze ging richting Michelbeke en passeerde het huis van Panamarenko. Op deze lus hebben we dan ook gebruik gemaakt om de oven in werking te zien. Dan tijd voor de blauwe lus, langs de flanken van de Valkenberg, het bos te Elst en de wijken Dompels. Helaas niet binnen gegaan, maar een typisch volkscafé "In den hengst" lag ook op het parcours. Na dit alles werd het hoog tijd om de geuteling te proeven, en we zeggen beiden: Lekkerrrrrrrrrrrr. Anita heeft dan maar een uurtje staan aanschuiven om een pakje geurlingen mee huiswaarts te nemen. Het was een mooie wandeling en de weergoden waren ons zeer gunstig gestemd.
Na twee weekjes rust wegens verkoudheden en slecht weer, terug op tocht met onze kameraad. Gekozen voor de wandeling te Oud-Heverlee omwille van de belofte van veel natuur. En natuur was er, amper vertrokken kwamen we via bos en velden aan het natuurgebied de Doode Bemde, dat met zijn 9 kilometer wandelpaden het best toegankelijke natuurgebied van Vlaams-Brabant is. Na onze eerste rustpost in Sint-Joris-Weert effe met de taalgrens geflirt, voor onze Lois iets moeilijker, daar we verschillende poortjes moesten passeren en het even duurde voor hij het systeem beet had. Nadien via Meerdaalbos, waar we DOVO en de Chardonnay-druivenranken van het Domein Meerdael te Vaalbeek passeerden (zonde, gesloten, dus geen champagnebad of proevertje), terug naar ons vertrekpunt, het ZoetWaterPark. Psssssssst toch opletten, haaien aanwezig op het parcours (zie foto).
Voor de 15 km afstand gekozen vandaag, want we hadden afgesproken met Eddy, een ex-collega van Anita, zijn vrouwtje en de Rudy en Inge. Deze Gentenaars kwam met de Loeki naar Steenokkerzeel wandelen en daarom mochten wij niet op het appel ontbreken. Wel vroege vogels, voor één keer onze wekker moeten zetten op zondag, niet echt ons hobby. Maar een efforreke gedaan en om kwart voor acht waren we present, samen met Lois. De wandeling zelf ging over rustige wegen en boswegen, vanuit het vertrekpunt te Steenokkerzeel, richting Nederokkerzeel, waar we van een soepje konden genieten. Lekker warm, want de weersomstandigheden zaten niet zo mee. Een temperatuur van om en bij de 0° en op sommige plaatsen spekgladde wegen, vraag dat maar aan onze Eddy, die de bodem van dichtbij onderzocht heeft. Uiteindelijk nog verschillende Oostenrijkse vrienden ontmoet ook, lekkere nieuwjaarskussen... Een fijne wandeling, vergezichten en tot onze verwondering vrij veel in de natuur. En typisch voor deze streek : verschillende opstijgende vliegtuigen gespot.
Vandaag zonder onze trouwe metgezel op stap. Aangesproken door de omschrijving van de tocht en het bezoeken aan enkele kerststalletjes, trokken we naar Landen. Hier kozen we voor de langste afstand die ons langs landelijke wegen al snel naar ons eerste stalletje voerde, Waasmondse Kerstal. Gelukkig stond er net iemand buiten die ons er attend opmaakte dat we de kerk moesten betreden om de kerststal te bewonderen. Van hieruit trokken we richting Walshoutem waar we een lus van een 7 km maakten. In de verste verte geen huis te zien, dus genoten, ondanks het mistig weer, van prachtige panorama's. Nadien de kerk van Wezeren bezocht waar een tweede kerststalletje te bezoeken was. Dan weer tijd om de laatste kilometers aan te vatten richting finisch, waar ons Anitake genoten heeft van een lekker meloenenjenevertje. Na de modder van gisteren was dit een tocht geheel over verharde wegen. Blij dat we deze gedaan hebben. Zeker voor herhaling vatbaar.
Na een weekje verplichte rust, wegens de feestelijke beslommeringen, ging het richting Herselt - Blauberg. Onze viervoeter in zijn nopjes want hij mocht ook zijn wandeltenuetje weer aantrekken. Vanuit de startplaats kwamen we al snel in de bosrijke omgeving van het natuurgebied Hertberg. Hier ging het wandelen nog vlotjes over mooie verharde wegen. Na de rustpost in Bergom werden we langs de meanders van de Grote Nete gestuurd, dit was helemaal wat anders, ploeteren was de boodschap. Veel hebben we van de meanders niet gezien, was kijken waar we onze voeten moesten zetten. Via de bossen van Witbergen en het moerasgebied Elsschot kwamen we weer aan in de zaal te Blauberg. Flink bemodderd. Een fijne natuurwandeling.
Marche des Spartiates Les Spartiates Gembloux NA015 Deelnemers: 881 Trip-Trappers: 4 (bij ons weten)
Wandeling: 44 / 2012 Totaal km: 789
Samen met onze viervoeter de taalgrens overgestoken en de uitspraak van onze voorzitter eens gaan controleren en inderdaad, aan de Waalse landszijde, zijn de ruststops een luxe, in de vertrekzaal kan je aan heel democratische prijzen eten en op de drankenlijst komt naast bier ook wijn voor (Anita blij dat ze ook eens een glaasje kon drinken). De tocht zelf bestond uit twee lussen. De eerste lus tussen de velden en weiden, bracht ons via Cortil terug naar onze eerste rustpost. Hier konden we genieten van mooie panorama's. De tweede lus ging richting Sauvenière, waar we via het industrieterrein tussen verwilderde natuur liepen. Dit allemaal op verharde wegen, tot we bijna terug op onze tweede rustpost belandden, daar kregen we ploeterwerk (we hadden het al gemist). Tot slot kregen we nog een prachtig stukje Gembloux te zien, een afdeling van de Luikse Universiteit en stukken van de ringmuur, met het mooie stadhuis. Spijtig dat de weergoden ons niet echt goed gezind waren, na onze tweede lus kwamen er drie waterkiekens in de cantine.... Al bij al een mooie wandeling en pour les francophones : on revient certainement de vos cotés.
Wintertocht De Bollekens VB018 Deelnemers: 1994 Trip-Trappers: 30
Wandeling: 43 / 2012 Totaal km: 768
Omdat onze stapvriend gisteren forfait gaf, hebben we vandaag een extra trip ingelast. 12 km met vertrek in het Montfortcollege te Rotselaar. Een wandeling, die ons leidde richting Wijngaardberg en Wezemaal, waar onze rustpost zich bevond. Via de rand van de Wijngaardberg, enkele bruggen over de E314 en woonwijken, terug richting Wezemaal dorp en vandaaruit naar het college, waar onze Ludo pech had, wegens 'Leffe op'.
Leuven, hoofdstad van Vlaams-Brabant, met zijn schat aan oude gebouwen. Een thuismatch voor onze fotograaf, die vandaag een beetje vals gespeeld heeft en in zijn archief gaan grasduinen is voor zijn fotomateriaal. Onze Lois bleef wijselijk thuis, hij houdt niet van drukte en de stad en druk was het in elk geval... open winkels en een pracht van een kerstmarkt. Om toch met zijn drieën te zijn hadden we vandaag gezelschap van Ludo's vader en zodoende voor de afstand van 6 km gekozen. We opteerden voor de startplaats aan het station, café Sport. Vandaar via de Bondgenotenlaan (met Justus Lipsius), de Jan Stasstraat naar het Ladeuzeplein, waar de universiteitsbibliotheek en de kerstmarkt voor de nodige sfeer zorgden. Ook de bekende Muntstraat mocht niet ontbreken op onze weg naar het Groot Begijnhof, waar ze voorbereidingen troffen voor kaarsverlichting, waarvoor Ludo onze toer later wou hervatten. Het Redingenhof was onze rustpost, daar is onze groep uitgebreid met twee Horizon Opwijkers, Magda en Etienne. Ludo in zijn nopjes, want hij kon gidsen.... P.S. onze tweede toer door het Groot Begijnhof leverde niks op, de kaarsjes waren uitgeregend en in de kerk werden bezoekers vriendelijk de deur gewezen. Magda en Etienne waren heel gelukkig met hun gids, het graf van Pater Damiaan en heel belangrijk : het Schoëtbêrgske zullen nu in Opwijk wereldberoemd zijn.
Sinterklaastocht Langdorp WSC Langdorp B 006 Deelnemers: 1244 Trip-Trappers: 34
Wandeling: 41 / 2012 Totaal km: 747
Gisterenavond naar de voorstelling geweest van het jaarprogramma 2013 van Scheldeboorden. Daar reeds een planning gemaakt voor enkele IML-Wandelingen. We kijken reeds uit naar de maand mei voor onze IML te Chantonnay.
Vandaag een wandeling met als decor: bossen, heuvels en panorama's. Gelegen in het overgangsgebied tussen Hageland en Kempen. Met een lus door het natuurgebied De Langedonken. Deze periode van het jaar was het op sommige plaatsen wel ploeteren, maar dar heeft natuurlijk ook zijn charmes (en was). Het is steeds een plezier om in deze contreien te wandelen, veel bos en groen. Buiten de regenvlaag die we na de eerste stop moesten trotseren was het weer een pracht wandeling. Onze Lois had wel nood aan een bad, we herkenden zijn eigen kleur niet meer. Op naar de volgende tocht, stadswandeling te Leuven op 15 december.
De Vaartlandstappers organiseren deze tocht op 1 en 2 december. Wij kozen voor de zaterdagwandeling, de 21 km. De startplaats was het BLOSO watersportcentrum Hasewinkel, te Heindonk. Dit centrum bevindt zich in een 300 ha groot en prachtig natuurgebied. De vijvers, twee watervlakken van 60 ha en 40 ha, ontstonden door zandwinning in de Ruppelstreek. Het natuurgebied Het Broek sluit harmonisch aan bij dit unieke sportcentrum. Ze vormen samen de groene long van het Vaartland. Dit Broek is een 675 ha groot natuurgebied en bestaat uit moerasgebied met een groot aantal vijvers. Van daaruit trokken we de Rotteringen in richting Blaasveld, waar we van onze eerste rustpost genieten. Via de kerk, met het beeld van het Broekventje (gelijkenis met een speculaasachtig en gekruid koekje) maken we een lus van 5,8 km die ons leidt naar de kasteeldreef van het Domein van Lacourt. Een tweede maal te Blaasveld gerust, ging het langs de Kebbingen het veld in, langs de idyllische jachthaven van Klein-Willebroek om over een historische brug onze derde rustpost te bereiken. Van hieruit ging het over de Ruppeldijk naar het natuurgebied de Biezenweiden om zo terug het domein Hazewinkel te bereiken. Via de roeivijvers ging het terug naar de startplaats. Een gevarieerde tocht, met vrij veel natuur. Genieten is de boodschap.
