Ik ben Breezer, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumper.
Ik ben een man en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Waker.
Ik ben geboren op 01/01/2009 en ben nu dus 4 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Wandelen, baasje plagen, konijntje plagen en bang maken, mee naar zee gaan, bij baasje gaan zitten en samen tv kijken, baasje om eten vragen, altijd omhoog springen tegen de glazen deur als baasje thuis komt, daarom de nickname Jumper. En in de veranda en.
Annie met dit kaartje wil ik je bedanken voor je vriendschap. Dit doet me goed om te weten dat we vrienden van elkaar kunnen zijn Dikke knuffeltjes xxxxxxx
Ik ben net een kind dat een snoepje krijgt..............Zo gelukkig ben ik. Dat ik Zuster Godelieva ga terug zien, na al die jaren. 1964-1968 2013 49-45 jaar geleden
In het weekend is -Vrijdag mijn slechtste dag. Dan moet ik naar de specialist voor mijn hevige hoest die niet wil weggaan. -Zaterdag komt mijn zus op vakantie, ze verlaat even Blankenberge voor Mol. Kan ze eens genieten van het zonnetje. -Zondag gaan we samen naar Ravels. herinneringen ophalen. Die koer (speelplaats) moet ze gezien hebben.
Wauw, heb net Zuster Godelieva aan de telefoon gehad Ze wist nog wel dikwijls dingen van toen maar soms vroeg ze wanneer was je in Ravels? Dat kon ze niet goed onthouden. Ik heb afgesproken met haar dat ik Zondag naar haar ga komen. Ik kan niet wachten om haar te zien. Ze zei dat ze nog foto's had van toen oohhh, die wil ik eens zien. Dat gaat weer zo'n onvergetelijk dag worden Ik ben blij dat Juffrouw Maria nog leeft en Zuster Godelieva Mijn weekend gaat fantastich zijn. Ik kan deze mensen bezoeken dankzij seniorenblog, zo ben ik erop gekomen om iets te schrijven over Ravels Dan ben ik ernaar toe te gaan, naar Ravels, Daar heb ik Juffrouw Maria Vanakkerveke terug gezien na al die jaren , zo zou de Juffouw Maria heten met haar achternaam zei zuster Godelieva Ik hoop dat ik ze nog herken, gewoon haar grijze haren wegdenken, alhoewel toen had ze alleen een kapje op, weet niet wat kleur haar ze had. Ik laat jullie weten wat we allemaal meegemaakt hebben. Zo te zien gaan we veel lachen, want ze kon het nog goed uitleggen
Blije Annie Memories
Ik hoop dat ik erop sta op haar foto's en vraag of ik er copys van mag maken gelukkig heeft ze foto's bewaard.
TWEEDE HOOFDSTUK
PS: Heb net met mijn zus Bea gebeld. Zij komt Zaterdagmorgens naar mij voor een weekend.
DERDE HOOFDSTUK
Zaterdag gaan we samen naar Ravels Zondag gaan we naar Turnhout Zuster Godelieva bezoeken. We gaan ons amuseren, dat weet ik nu al.
VIJFDE HOOFDSTUK
Volgende week heeft ze opnieuw vakantie: dan komt ze vanaf Donderdag tot Zondag/ Zondag Juli gaan we samen naar Poppel naar Heemkunde, kijken of er enkele foto's van dat tehuis en van ons.
Hier werd ik dikwijls vernederd op deze plaats. Waar de douches stonden. Waar ik kon niet kon wachten met plassen 5a6 jaar jong. Wat was ik blij toen ze zeiden: Nu mag je jezelf proberen te wassen. Ze stonden wel op de uitkijk als het te lang duurde. Zeg, ben je nu nog niet gewassen, doe eens voort?
De stagiair, uitlachen waar haar collega's bijstonden, ik begon te wenen. Wat wil je !!! juffrouw Maria trok nogal ogen toen ik het haar onlangs vertelde.
Ik heb dan toch enkele foto's van de Kinderkolonie in Ravels. In de jaren 20-30 heette het: OL Vrouw van de Kempen: Open-lucht-school- voor zwakke meisjes. Ik heb ze laten zien aan: Juffrouw Maria en ze zei ook: Dat zijn oude foto's. Maar deze koer herken ik wel:
Dit is de voorkant van de school, Het achterste deel was nog net hetzelfde als hier op de foto. Maar de kant met de ramen is in de jaren 60 vernieuwd. Dit is dus een oudere foto, spijtig.
De slaapkamer: Als je goed kijkt dan zie je aan de zijkanten lavabo's, daar moesten we ons elke morgen en avond wassen. En ze kwamen controleren of onze oren proper waren. Achteraan zie je ingebouwde kasten, daar lagen onze Zondagse kleren, werden elke Zondag op ons bed gelegd. Helemaal achteraan linkse kant had je een deur. Als je die open deed je ging erdoor, dan had je aan de linkerkant de kapel, waar we elke dag op nuchtere maag moest gaan bidden. En dan kregen we pas eten. Stel je voor?? De beruchte kapel, moesten met ons knieën gaan opzitten.
Natuurlijk deed ik daar ook dingen die op niks trokken, maar als kind ben je nieuwsgierig. We waren daar met Jongens en meisjes. En we hadden elk onze eigen plaats om naar de wc te gaan. Maar als kind ben je nieuwsgierig, ikke toch. En zo gebeurde het dat ik bij de jongens ging kijken. Maar ik hield altijd de Zusters in de gaten, want natuurlijk mochten we daar als meisje niet komen. Ik was altijd net op tijd weg maar vele meisjes niet. En die werden dan gestraft. Bij de jongens was dat zo een openbaar toilet, je weet wel een .... Ik vind maar geen foto's van toen.
Zoiets, maar dan niet in de bossen maar op de koer. verschillende op een rij. En dat was openbaar, daar konden wij meisjes langs.
Jongens mochten maar blijven tot hun 6 of 7 jaar. Dus werden er weer tranen gelaten, als ze daar waren met broers en zussen. Jongens werden daar weggehaalt. Ik hoop dat Juffrouw Maria dit niet leest.
Wij moesten bijna elke dag gaan wandelen, in zandwegen, en dan kwam je uit op een wei met speeltuigen. En als het tijd was om terug te gaan, moesten we allemaal onze voeten wassen in zo'n voetbaden. Ik weet nog waar ze stonden. Op de koer van de grote school.
In de zomervakantie deden we veel spellekes buiten op de koer. Maar op een dag zat gekke Guy op een klein dak. Hij begon met stenen te smijten naar de koer. En zo raakte hij een meisje met een steen. De dokter moest erbij komen, en zo kregen we bang van zotte Guy. We noemden hem zo omdat er iets niet pluis was met hem. Dat meisje moest al naar bed, En ze hoorde die Guy roepen: Ik krijg jullie nog wel. Zo zat de schrik er goed in bij ons. Elke avond als we spelletjes aan het spelen waren. Nu stop Als ik aan iets denk moet ik het opschrijven, of ik weet het niet meer. En ik wil je zoveel mogelijk vertellen over mijn kinderjaren. Morgen opnieuw. Lieve groetjes Annie
Ravels Kinderkolonie is geen internaat maar een TEHUIS waar geplaatste kinderen worden ondergebracht. De rechter besliste dat. We konden niet naar huis. De rechter besliste wat er moest gebeuren met ons. Ik had daar goede momente maar zeker ook slechte momenten. Juffouw Maria en al de Zusters zorgde goed voor ons. Er is maar één juffouw waar ik problemen mee had. En dan veel van die stagiaires. vele van hen lachte met mij, vernederde me. En dan ben je een kind amper 5a6 jaar jong.
Die boek zou wel eens dik kunnen worden. Lieve groetjes Annie
Elk jaar in Ravels kwamen veel kinderen naar Ravels op vakantie, dachten ze. Ze hadden altijd een volgeladen koffer bij. En ik en Bea moesten hen dan helpen uitpakken. Wij waren daar het langst, daarom mochten we helpen. Wat dat die kinderen allemaal bij hadden. Die kinderen werden voorgelogen door hun ouders denk ik. Sommige hadden een badpak bij. Wij vroegen: Wat is dat? Awel, een zwempak om te zwemmen. Zwempak/zwemmen? Wat is dat? We hadden er nog nooit van gehoort. Wij zeiden dat bestaat hier niet. Ze hebben jullie wat voorgelogen.. Die kinderen wisten niet waar ze terecht gekomen waren. Ouders die in die tijd liever alleen op reis gingen, dan hun kinderen mee te nemen. Of ouders met een eigen zaak.
Voor ons begon de Zomervakantie pas echt. De nieuwe kinderen kenden de routine niet, wij wel. Veel meer kinderen betekende voor ons: Geen bed, geen plaats om te slapen. Dus kregen wij een slaapkamer voor mij mijn zus en ons klikske. 5 a 6 man. We moesten nog altijd een uurkes op rust rond 12u. Na het middagmaal. En waar wij sliepen waren enkele gasten de vensters aan het schilderen. Wij maar spreken met die mannen, en lachen. Want wij dachten dat we het rijk voor ons alleen hadden. Tot op een dag we het erg bont hadden gemaakt. veel te veel lawaai gemaakt. komt ervan een kamertje de stem van een Zuster: gaan jullie nu eens slapen? Hou op met lawaai maken en ga slapen. Gedaan met plezier maken. Maar ja, het was vakantie en dat betekende niet naar school gaan. ANNIE
Dankzij Vera, Een nieuwe vriendin, ben ik op een idee gekomen. Misschien zijn er nog mensen die als kind in de kinderkolonie verbleven hebben rond: 1964-1969. Je mag altijd met me praten, je kan hier een
EMAIL
Klik HIER
en begin maar te schrijven, en stuur het dan door. Dan kom je uit op mijn emailadres. Zo doet Vera dat ook, een hele lieve vrouw met haar versie van Ravels. Misschien kunnen we wat bespreken over wat jij, beleefd hebt in Ravels: Kinderkolonie. Vera zei net dat er: Dat er ongeveer 23 000 kinderen ooit in Ravels kolonie geweest zijn. Dat kan tellen he. Als iemand van jullie dit lezen, kom dan gerust af. Dit is tot nu toe mijn verhaal. En ik ben nog niet klaar. Het zou mooi zijn als we een bundel konden maken met elk ons verhaal maar dan moet je durven reageren. geloof me, Voor ik hierover begon te schrijven ging ik naar een psychologe en als ik over mijn verleden probeerde te praten schokte mijn heel lichaam, maar nu ik er kan over schrijven, heb ik er zo een plezier in. ben zelfs naar Ravels geweest. Iets dat ik vroeger nooit durfde. Maar nu ik er kan over schrijven, wou ik eens zien hoe het er nog uit zag. veel is weg, spijtig genoeg. En foto's zijn er ook niet veel te vinden. Misschien hebben jullie wel foto's, laat het me dan weten aub. Lees dit en durf te reageren. Als Vera het aan kan dan jij misscghien ook, geloof me, het lucht op. Dit is mijn DAGBOEK Over mijn leven als kind in Ravels Kinderkolonie. Lieve groetjes ANNIE
Op een nacht moest ik dringend gaan plassen. Maar daarvoor moest je de Zuster wakker maken om toestemming te krijgen. Wij sliepen in een gezamelijke kamer. En de Zuster van dienst sliep in een klein kamertje aan die slaapkamer. De Zuster zei: maak iemand wakker van de kinderen die met je mee moet gaan. Dus, ik maakte iemand wakker en ze kon er niet mee lachen. We moesten buiten gaan plassen, op de koer, in den donkere. Daarom de titel: Boehoe. Gedaan met plassen, terug naar boven en weer slapen. Daarom moeten we met twee gaan, Je weet nooit wat er kan gebeuren. En zo moesten we dat doen: Winter en Zomer. En de winters konden heel streng zijn met veel sneeuw en min. 20°.
We gingen bijna elke dag wandelen met de Zusters. Allemaal in een rij, twee per twee. We moesten elkaars hand vast houden. Zotte Guy was daar soms ook, liep ons achterna. Die stond daar altijd achter de bomen, en als hij ons zag, liet hij zijn broek zakken. Nu zouden we zeggen: viespeuk-pedofiel. Maar toen bestonden die namen nog niet. En de Zusters joegen hem weg. Maar hij kwam altijd terug. We hadden daar een speeltuin. Met een molen. had ik schrik op. Annie
Als we aan het spelen waren op de koer, stonden er altijd Zuster op de koer, om ons kinderen, in de gaten te houden. Maar de Zuster waar ik over praat, had haar handen altijd op haar rug. Met een vuistje in haar hand. En dan probeerden we daar onze vinger in te steken. In haar vuist, en als ons dat lukte neep ze, en dan moesten wij altijd lachen.
Zo stonden we nog eens op de koer te spelen, maar daar stonden veel bomen. En Zuster ......haar kapje viel af. Hylarisch was dat, we lachten ermee. Jaja, het was niet altijd wenen. Ik denk dat ze heel lang opgestoken haar had, mijn zus zegt dat ze heel korte haar had. Wie heeft nu gelijk?
Ik en mijn zus en ons klikje, vonden af en toe een vogeltje, uit de nest gevallen denk ik. En dan glipten we weg van de speelkoer naar een zandbak, ergens aan het gebouw. en dan lieten we het daar achter. s'Morgens glipten we opnieuw weg om gaan te kijken naar het vogeltje. Maar we wisten toen niet dat zo'n klein vogeltje veel eten nodig had. Zodus, daar aangekomen, lag het dood in de zandbak. Hoe wij weende voor dat vogeltje. We hebben het later begraven maar weet niet waar. Waarschijnlijk in de zandbak.
Mijn naam is Annie Lambrechts, en gebruik soms ook wel de schuilnaam BANANIE Vrienden noemen mij zo, rijmt op Annie. Ik ben een vrouw en woon in Mol (Belgiê) en mijn beroep is Huisvrouw. Ik ben geboren op 25/10/1959 en ben nu dus 53 jaar jong. Mijn hobby's zijn: Ratjes, mijn hond Breezer, fietsen met mooi weer, computeren, blogs maken, Fitnessen . Elk jaar mijn zus opzoeken in Blankenberge, daar woont ze. Relaxen. Ik ga in September lessen volgen, hoe omgaan met uw camera. Bij Pionier. Ik heb gekozen voor een CANON.
Deze kaars laat ik branden voor onze medebloggers die overleden zijn, en voor de erge zieke mensen
Bedankt John,voor het in orde brengen van mijn blog. Jij hebt je Hart op de goede plaats. Ik vraag iets en jij doet dat,zonder mopperen. Deze bedank kaart is speciaal voor U Annie
Bob Davidse alias Nonkel Bob, heb hem ooit mogen ontmoeten als kind. Toen we verbleven in Ravels: tehuis. Mochten we elk jaar een dagje opstap, met een zorgvuldig uitgekozen familie. De Zusters lieten ons voor een dagje weggaan. Wat heb ik en mijn zus Bea genoten van die dag.
Nonkel Bob met kinderen Vrolijke vrienden. Nostalgie Maakt me zo vrolijk als ik dit hoor
, 
