Heeft Karel De Gucht volgens U in het verleden reeds "gesjoemeld"?
Beoordeel dit blog
APENLAND
Waar Koning Filip I regeert En het ABVV en de PS de bevolking terroriseert
08-12-2010
Politieke manipulaties binnen Justitie
Gisterenavond keek ik naar de VRT-reportage "God en klein Pierke" over oud-kardinaal Danneels. De reporter, Martin Heylen, is een zacht man. Toch werd de hele reportage ingepalmd door de seksuele misbruiken binnen de Katholieke Kerk. En dat is misschien wel een gemiste kans. Want het interesseerde mij wel om een bredere kijk op Danneels te kunnen krijgen. Hoe waren zijn kinderjaren, zijn ouders, zijn familie...Wanneer heeft de man roeping gekregen en hoe ziet hij God, het hiernamaals en dergelijke. Een diepgaander filosofisch-religieus gesprek had wellicht meer inhoud gebracht. Maar natuurlijk, dit programma wordt gebracht in "primetime" en op de VRT. Diepgaande religieuze programma's vindt men momenteel enkel nog in de daluren op Canvas.
Op een bepaald ogenblik zei de oud-kardinaal dat hij het meeste respect heeft voor Justitie. Ik moet U eerlijk bekennen dat ik dat al lang niet meer heb. Ons gerechtelijk apparaat is een aanfluiting voor een democratisch land. Iedereen weet intussen hoe rechters aan hun benoeming geraken. Het heeft te maken met manipulaties van de Loge (Groot-Oosten) en de Katholieke Zuil. Alle posten worden intern verdeeld. Waarom anders worden mensen als de vrouw van De Gucht of De Crem, de zus van Leterme, Verwilghen of Reynders plots beloond met zulke mooie functies. Overigens, er zijn rechters die het mij zelf gezegd hebben hoe ze benoemd zijn geraakt. Zogezegd is er een scheiding der machten. Je zal als echtgenote van een De Crem maar moeten oordelen over een hooggeplaatste CD&V-er...Men moet de kat niet bij de melk zetten. Eigenlijk zou er een verbod moeten komen op benoemingen van dat dichte verwanten van ministers.
Met deze benoeming toont De Crem ostentatief aan dat hij in niets verschilt met de rest van de politieke klasse; Zoveel mogelijk nemen, pakken terwijl je kan...Ons land is diep gezonken.
Echtgenote De Crem krijgt topjob bij gerecht
Minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V)
Advocate Caroline Bergez, de vrouw van federaal minister van Defensie Pieter De Crem (CD&V), is vorige week aangesteld als plaatsvervangend rechter bij het Gentse hof van beroep.
Justitiespecialist Stefaan Van Hecke (Groen!) vindt de benoeming van de echtgenote van de defensieminister echter "een toonbeeld van vriendjespolitiek" en een slag in het gezicht van jonge rechters, zo bericht De Morgen.
Benoemd na advies Volgens Bergez klopt het helemaal niet dat ze de job aan haar echtgenoot te danken heeft. Ze benadrukt dat ze enkel is ingegaan op een vraag van de stafhouder.
Aan de functie in kwestie gaat geen examen vooraf, de kandidaten krijgen een advies en worden op basis daarvan benoemd door de Hoge Raad voor de Justitie. Als er niet genoeg 'echte' rechters zijn, vallen de plaatsvervangers in.
Zwitsers horlogemerk Hublot maakt speciale reclame
F1-baas leent toegetakeld gezicht aan reclamecampagne
Bernie Ecclestone heeft niet lang getreurd na de overval van 25 november in Londen. De 80-jarige F1-baas, die voor 240.000 euro aan juwelen moest afgeven, heeft zijn toegetakelde gezicht geleend aan het Zwitserse horlogemerk Hublot. Die maakten daar dankbaar gebruik van in een reclamecampagne. 'See what people will do for a Hublot', klinkt de slogan of vrij vertaald 'Kijk eens tot wat mensen allemaal in staat om een Hublot te bemachtigen'.
Het viel mij op dat Yves Leterme gisterenavond uitgebreid aan het bod kwam in Terzake. Het ligt er vingerdik op dat de VRT iets wil goedmaken, na het onprofessioneel gedrag van Ivan De "verschrikkelijke" Vadder in De Zevende Dag. Het was overigens opmerkelijk hoe lief Leterme in de pers bleef van deze slechte journalist. De "deal" met VRT was allicht al lang geklonken.
Gisteren las ik de column van Marie-Rose Morel in Het Laatste Nieuws. Om bij te huilen. Ik was er een ganse dag niet goed van. Het is onbegrijpelijk dat de natuur of God jonge mensen laat sterven. Wat is het nut voor de natuur om een jonge moeder met twee kinderen dood te laten gaan? Sommigen zeggen dat het een straf is van God. Maar zeg mij eens waarom er in alle ziekenhuizen jonge kinderen liggen die kanker hebben? Die kinderen hebben niemand iets misdaan. Waarom worden kinderen gehandicapt geboren? Het is duidelijk dat de natuur vele interne fouten en afwijkingen heeft. Na vele generaties ontstaat er een vorm van survival of the fittest. De fouten en afwijkingen in de natuur maken gewoon een deel uit van dit proces. Sommige "fouten" hebben nut en worden nadien generaties doorgegeven. Zo ontstaat er een nieuwe soort. Maar je zal maar deel uitmaken van dit proces en net een fout hebben in Uw lichaam dat Uw leven kost. We beschouwen ons allemaal zo belangrijk, maar zijn niet meer als een schakel in een eindeloos project.
Ondertussen boekt de Wetenschap enorme vooruitgang, maar blijkt ze nog altijd niet in staat om kanker te verhelpen. Binnen één of twee generaties zullen we zeggen dat Marie-Rose Morel niet had moeten sterven met moderne medicatie. Ik heb een grootvader die is gestorven als gevolg van een bloedklonter. Nu geven ze deze patienten een simpele spuit en de bloedklonter lost zo op. Mijn grootvader liet een weduwe met negen jonge kinderen achter!
Ik ken Joyce De Troch en haar familie al meer dan 30 jaar. Haar vader Ides had een optiekzaak in de Dijkstraat te Dendermonde, terwijl haar moeder, Vera er één had in de Brusselsestraat. De familie van Joyce was een beetje extravagant. Vader Ides reed met zo'n rode opvallende sportwagen, een Bitter. Joyce was een product van haar opvoeding en was van kindsbeen af een opvallende verschijning. Als kind liep ze al te flaneren met uitdagende pakjes en als jonge humaniorastudentin (te Sint-Vincentius) had ze al een paar vriendjes. Ze kickte daarbij steeds op oudere jongens en mannen. Op een bepaald ogenblik, ze was toen rond de 16 jaar oud, had ze een relatie met een bekende Dendermondenaar van minstens 20 jaar ouder. Gans de stad sprak er toen schande over. Voor haar ouders werd het ook wat teveel en Joyce werd verbannen naar een internaat in Wallonië. Enkele jaren later zag ik haar terug in de Dancing Ckomilfoo in de Dijkstraat te Dendermonde. Ze was toen enorm verdikt. Ze moet toen wel 80 kilogram zwaar geweest zijn. Haar nieuwe vriend, een bekend Dendermonds garagist, betaalde haar lyposuctie en opnieuw enkele maanden later verscheen ze als finaliste van de Missverkiezingen. Daar maakte ze het opnieuw te bont door de nacht door te brengen met een zekere Thomas Siffer en haar naam in de Show Business was gemaakt. Joyce's leven is tot op heden een hobbelig parcours geweest van schandaaltjes, kleine en grotere drama's. Joyce is en was een opvallende verschijning, maar er zijn teveel duistere zijden aan haar om haar écht knap te kunnen vinden.
Beroepsverbod van drie jaar gevorderd tegen Joyce De Troch voor fiscale fraude
Joyce De Troch met dochtertje Alexia op schoot.
Mediafiguur Joyce De Troch en haar moeder Vera Van den Abbeele zijn vandaag voor de Dendermondse strafrechter verschenen op verdenking van van fiscale fraude in het kader van het evenementenbureau Enjoy dat ze leiden. Het openbaar ministerie vorderde een gevangenisstraf van 18 maanden met uitstel voor De Troch en een beroepsverbod van drie jaar. Voor Van den Abbeele werd zes maanden voorwaardelijk geëist.
Huwelijksfeest Joyce De Troch (36) kreeg in mei vorig jaar de politie op bezoek voor huiszoekingen op haar privé-adres en op de zetel van de bvba in Dendermonde. Het gerecht vermoedde een btw-fraude en fraude met de inkomstenbelasting, nadat een klant aan de speurders had verteld dat hij De Troch voor de organiseren van een huwelijksfeest een deel in het zwart had betaald. Het onderzoek dat volgde, leerde de speurders dat De Troch niet al haar inkomsten aangaf. De Troch en haar moeder werden gedagvaard voor ontduiking van belastingen en voor fraude.
Geregulariseerd Volgens De Trochs advocaat, Marijn Van Nooten, is de zaak ondertussen geregulariseerd met de belastingen en werd een bedrag van 273.000 euro betaald. De strafrechtelijke kant van de zaak kwam vandaag voor de correctionele rechtbank. De verdediging drong aan op de gunst van de opschorting. Vonnis op 4 januari 2011.
De chinese Ao heeft wel een heel speciale poedel. Liu Liu loopt niet graag op vier poten en verkiest tijdens de wandeling dan ook om steeds op haar achterpoten te lopen. Het dier heeft nog meer menselijke trekjes, want Liu Liu kijkt graag cartoons. Het beestje blijft ook niet graag alleen achter en begint te blaffen als haar baasje vertrekt zonder haar. Om dat probleem op te lossen, zet Ao cartoons op als ze weggaat en dan is Liu Liu gelukkig.
Nomen est omen heet het in het Latijn. Ivan De "Verschikkelijke" Vadder heeft zich vandaag tijdens het VRT-programma De Zevende Dag langs zijn slechtste kant laten zien. Tijdens een interview met Yves Leterme ergerde hij zich zo erg aan de premier dat hij woest zijn stoel verliet midden in het gesprek.
Ik heb het interview met Yves Leterme nogmaals herbekeken. Wat De Vadder deed kan gewoon niet. Misschien wil De Vadder een hit worden op Youtube, maar hij zal de geschiedenis niet ingaan als het prototype van een goed journalist. Het is niet gebeurd zoals Het Laatste Nieuws schrijft op haar website. Het is niet dat Leterme een hele reeks vragen negeerde. Neen, reeds bij vraag twee en amper twee minuten later verloor de VRT-journalist het geduld! De eerste vraag was er nochtans één waar men inderdaad enkele minuten kan mee vullen, namelijk hoe het zo ver is kunnen komen met ons migrantenbeleid. Men mag ook niet vergeten dat men het programma De Zevende Dag al voor de helft gevuld had met interviews en debatten over het ontspoord migrantenbeleid. Als dan uiteindelijk de eerste minister aan het woord kwam, kreeg die amper de tijd om te antwoorden...
Neen, de talrijke steunbetuigingen ten spijt, wat Ivan De Vadder gedaan heeft, kan niet en dient te worden gesanctioneerd. Ik heb de vorige verkiezingen niet op Leterme gestemd en het is sinds Leo Delcroix -en de afschaffing van de dienstplicht- geleden dat ik nog op een CD&V-er gestemd heb, maar dit schouwspel was de journalistiek onwaardig!
Een journalist en zeker één die op Televisie komt moet neutraal zijn of toch tenminste doen alsof hij objectief is. Ivan De Vadder geeft net zoals vele VRT-journalisten de indruk niet objectief te zijn, maar eerder progressief of socialistisch. Het is typisch voor journalisten dat zij een verzwakt politiek dier willen afmaken. En inderdaad Leterme is "over the top". Hij zal nooit meer premier worden en misschien nooit meer minister. Op zo'n moment worden de messen geslepen. Dan zien bepaalde reporters de kans om hun ware "slechte" aard laten zien. Op lokaal vlak heb ik hetzelfde meegemaakt toen ik in onmin viel met een grote partij. Opeens las ik de belachelijkste verhalen over mij in de pers. Dat ik in de politiek zat voor het geld bij voorbeeld, terwijl de politiek amper 0,5% van mijn inkomen vertegenwoordigde. De onnozelste losse flodder werd plots een verhaal. Reporters hebben veel macht en vooral de macht om iemand te maken of te kraken. Ze hebben Bart De Wever als "slimste mens" groot gemaakt. Anderzijds stigmatiseren zij al jaren mensen aan de rechter zijde van het politieke spectrum. Jean-Marie Dedecker bij voorbeeld. Hij wordt al afgemaakt vooraleer hij in media verschijnt. Of Yves Leterme, die eerst de Hemel werd ingeschreven als de nuchtere notarisklerk om kort nadien te worden afgeschoten als onbekwaam of besluiteloos. L'histoire se répète. Net zoals in 2007 slaagt Bart De Wever er nu ook niet in een staatshervorming door te voeren. Dit belooft voor De Wever binnen drie jaar. Als hij geluk heeft mag hij nog eens in de Zevende Dag verschijnen. Maar als hij niet op zijn tellen let, zal hij worden uitgelachten zoals men dat met Jean-Marie Dedecker doet, of worden behandeld als Leterme vandaag op één.
Bij mijn weten is de VRT nog steeds een staatszender en is premier Leterme nog altijd de premier van dit land...Wordt hopelijk vervolgd!
BRUSSEL - Het optreden van aftredend premier Yves Leterme in De Zevende Dag leverde opmerkelijke beelden op. Journalist Ivan De Vadder kreeg van de premier geen kans om vragen te stellen over diens asielbeleid. Waarop De Vadder zijn stoel verliet.
De eerste minister kwam in het De Zevende Dag het mank lopende asiel- en opvangbeleid verdedigen, maar ging daarbij nauwelijks in op de vragen van De Vadder. Die wou weten hoe Leterme de vertraagde opvang kan uitleggen aan mensen die op straat slapen. De premier bleef echter onverstoorbaar doorpraten over de werkwijze van zijn regering, waarop Ivan De Vadder zich kwaad maakte, evenwel zonder zijn stem te verheffen. 'Premier, ik probeer even een vraag te stellen. Zal ik anders gewoon verdwijnen? Dan kunt u rustig verder doen. Ja, daar is de camera.'
Leterme deed alsof er niets aan de hand was en bleef doorpraten. De Vadder merkte nog op 'dat dit echt geen regeringsmededeling is. Dat moet u begrijpen.' Maar de premier maakte zijn betoog af, waarna De Vadder - die even naast de premier was gaan staan en dan weer ging zitten - snel afsloot met 'Dankuwel, meneer de premier.'
Door de aanhoudende crisis rond de opvang van asielzoekers kreeg Leterme de voorbije dagen heel wat kritiek te slikken. Hij is immers bevoegd voor de coördinatie van het asiel- en migratiebeleid.
Ik herinner mij dat ik als kersvers gemeenteraadslid geconfronteerd werd met de linkse koerswijziging van Guy Verhofstadt. Verhofstadt moest en zou de Snel-Belgwet door onze strot jagen. Verhofstadt was zo machtsgeil dat hij bereid was één van de meest linkse politieke maatregelen te nemen. Hij haalde er zelfs de partijnestor Willy De Clercq bij. De oude man verdedigde met vuur het onverdedigbare op het partijcongres en de basis slikte de bittere pil door. Enkel de (machts)geile Annick De Ridder probeerde een beetje weerwerk te bieden, terwijl buiten aan het congres het Vlaams Belang betoogde. Nadien bleek het optreden van De Ridder niet meer dan een ongemeende marketingstunt. De Ridder heeft ondertussen haar naam gemaakt als de meest ruggegraatloze politica van het parlement, die nog het best kan vergeleken worden met de gemene Hilde Vautmans, die haar carrière ook op een weinig eerbare manier heeft uitgebouwd. (De mensen binnen de VLD zullen wel begrijpen wat ik bedoel.)
Waarom dat de meesten binnen de VLD bleven is een raadsel. Wellicht is er de traditie. Sommigen zijn al generaties lang liberaal. Dikwijls waren liberalen goddelozen of logebroeders die tot de burgerij behoorde. Ik denk dan aan industrielen, vrije beroepers en dergelijke. Van oudsher vonden liberalen en socialisten elkaar in hun strijd tegen de macht van de Kerk in Vlaanderen. Dergelijke mensen kunnen natuurlijk geen kant op. Ook al verklaart de VLD plots dat ze pro-migrant is, dan nog zullen zij in zo'n partij blijven. Maar de overgrote massa van VLD-ers zijn ordinaire carrièrejagers. Mensen die leven van de politiek, kabinetards, politiek benoemden, schepenen, parlemetsleden, parlementsmedewerkers, deputés e.d. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt. Dit oude spreekwoord is nog steeds brandend actueel. Er is ook een groep die eigenlijk weinig te vertellen heeft. Voor hen is de politiek een bezigheidstherapie, een manier om eens buiten te komen onder de mensen.
Of de excuustruzen van de VLD. "Vrouwen-van" die eigenlijk niets te betekenen hebben, maar die dienen om de lijst op te vullen om zo aan het minderheidsquorum te geraken. Hier en daar geraakt er eens een excuustruus in het parlement, maar daar horen we dan niet veel meer van. Zulke individuen trekken zich op aan hun P-nummerplaat, titel en mooie verloning. Het ergste is natuurlijk als zulke middelmatige individuen naast hun schoenen beginnen te lopen. Ganse afdelingen zijn in Vlaanderen kapotgemaakt omwille van het feit dat een excuustruus plots tot lijsttrekker werd gepromoveerd. Iemand als een Karel De Gucht heeft vele afdelingen om zeep geholpen door zijn vriendje -maar vooral vriendinnetje- bovenaan een lijst te droppen. U moet zich eens inbeelden dat U al 20 jaar aan de kar trekt van een lokale afdeling en dat daar ineens een truttebel verschijnt die lijsttrekker wordt, zonder enige vorm van inhoud te hebben. Bij voorbeeld Marc Verwilghen kan er over mee spreken in Dendermonde.
Terug naar het migrantenbeleid van de VLD. Zoals gezegd ligt de VLD zelf aan de basis van het falend migrantenbeleid. Jarenlang zaten zij in de regering en jarenlang lieten zij alles ontsporen. En nu moeten zij de vermoorde onschuld spelen. Nu eisen zij plots harde maatregelen en vragen zij stemming van hun wetsvoorstellen...Wetsvoorstellen? Er werden geen neergelegd door de VLD. Het is gewoon te belachelijk voor woorden. De "open" VLD heeft de staatsgrenzen "open" gezet voor de ganse wereld. Vandaar het prefix "open"! Ik begrijp wel dat de nieuwe garde binnen de VLD streeft naar oude meer rechtse waarden, maar het zal nog zijn tijd duren. Overigens Alexander De Croo heeft zijn achternaam niet mee. Hij draagt het verleden mee. In een nog niet zo ver verleden was vader De Croo diegene die zich kandidaat stelde tegenover Guy Verhofstadt met een "meer progressieve aanpak". Vele mensen zijn misschien wel naïef, maar onderschat toch niet de macht van het collectief onderbewuste. De Croo zijn haring braadt niet en je ziet het pijnlijke resultaat bij de verkiezingen. De VLD wordt zo stilaan een stuurloos schip, een mossel noch vis situatie. Er is de oude garde, maar die heeft afgedaan en er is de nieuwe generatie en die kan het gewoon niet waarmaken. Ik zie maar één lichtpunt in de duisternis en dat is Vincent Van Quickenborne. Nochtans heeft die zijn politiek verleden niet mee. Ooit begonnen bij de Volksunie en dan carrière bij de VLD. Eigenlijk is Q een echte jobhopper. Maar voor de rest heeft hij wel een goed politiek inzicht. Zijn huidige vriendin of moet ik zeggen "babe" is misschien ook wel een rem op zijn toekomst. Maar ik denk dat hij veel meer pro's heeft dan contra's. Dus als Alexander DC mislukt, is hij misschien de geschikte crisismanager.
Zijn er nog alarmkreten nodig over ons falend migratiebeleid? N-VA-voorzitter Bart De Wever stelt vast hoe non-beleid ons jarenlang verkocht werd als een humane, sociale, en open aanpak. Maar daar blijken vreemdelingen noch burgers wel bij te varen. Tijd voor verandering, dus.
Nieuwe internationale cijfers tonen aan dat onze leerlingen slecht scoren op democratische attitudes. Ze zouden intolerant zijn en terughoudend ten opzichte van de multiculturele samenleving en immigranten. In één beweging werden de leerkrachten met de vinger gewezen omdat ze de democratische en sociale verworvenheden te weinig zouden verkopen. De realiteit is echter dat dit migratiebeleid onverkoopbaar is geworden.
Waar migratie vroeger een maatschappelijk randgebeuren was dat enkel de grootsteden trof, is het vandaag een fenomeen waar geen enkele burger van het land aan ontsnapt. De demografische veranderingen van de laatste drie decennia zijn van een schaal en snelheid die burgers noch politici hadden durven voorspellen. Elk jaar ontvangen we alleen al op legale wijze meer dan 50.000 vreemdelingen. De bevolking van België stijgt 2,4 maal zo snel als het Europees gemiddelde, binnen enkele jaren wordt de kaap van 11 miljoen inwoners gerond. Een migratie van die omvang kent onvermijdelijk een grote maatschappelijke impact die, zonder krachtdadig optreden van de overheid, negatief kan uitdraaien.
De Belgische verblijfswet dateert van 15 december 1980. Na 30 jaar past het de balans op te maken. N-VA pleit dan ook voor een nieuwe totaalaanpak die de rechten en plichten van maatschappij en vreemdeling koppelt en die de basisverwachtingen van de samenleving erkent en respecteert.
Eén beleid, één gezicht Met zeven ministers/staatssecretarissen blijft een coherent migratiebeleid vandaag uit. Naast verblijf en verwijdering (Joëlle Milquet en Melchior Wathelet, allebei CDH), opvang en sociale rechten (Laurette Onkelinx en Philippe Courard, allebei PS), afgifte van verblijfsdocumenten (Annemie Turtelboom, Open VLD), nationaliteitsverwerving (Stefaan De Clerck, CD&V), is de premier in lopende zaken, Yves Leterme (CD&V), bevoegd voor de coördinatie van het migratie- en asielbeleid. Een totaalvisie ontbreekt.
Tegelijk nemen onze buurlanden wel de nodige maatregelen. België hinkt niet alleen op financieel en sociaaleconomisch vlak achterop, het is nu ook op migratievlak de zwakste schakel geworden. Eind juni trok ons land 4,5 keer meer asielzoekers aan dan het Europees gemiddelde en zelfs zes keer meer dan Duitsland. De asielcrisis toont bovendien aan dat er een acuut tekort is van 7.000 opvangplaatsen, dat 1.200 vreemdelingen in hotels worden ondergebracht en dat al meer dan 330.000 euro aan dwangsommen werd uitbetaald. De verdubbeling van het budget voor Fedasil van 223 miljoen euro in 2005 naar 430 miljoen voor 2011, blijkt niet te volstaan. Van 2005 tot en met 2009 werden bovendien meer dan 61.000 illegale vreemdelingen geregulariseerd, in 2010 staat de teller al op 16.353.
Het volstaat dan ook niet om hier en daar een puzzelstukje te vervangen. Integendeel moet de volledige migratiepuzzel opnieuw worden gelegd.
Er is nood aan een coherent migratieverhaal dat wordt uitgevoerd door één minister. Een verhaal dat maatschappelijk gedragen is, dat uitgaat van de realiteit van migratie en dat de uitdagingen niet uit de weg gaat. Dit beleid moet worden vormgegeven in een volledig vernieuwd migratiewetboek waarin de 30 jaar oude vreemdelingenwet drastisch wordt gemoderniseerd, de misbruiken worden afgestraft en het eindeloos combineren van verschillende procedures wordt uitgesloten.
De N-VA heeft grondig onderbouwde wetsvoorstellen voorbereid op vlak van nationaliteit, gezinshereniging, opvang, asiel, medische en humanitaire regularisatie, arbeids- en studentenmigratie en terugkeer. Wij blijven de hand uitsteken, maar de regering in lopende zaken blijft weigeren die te schudden. In het parlement wordt het gesprek ten gronde uit de weg gegaan. Resultaat is dat het land blijft steken in een negatief migratieverhaal en dat het maatschappelijk draagvlak volledig wegsmelt. Een ruim beleid wordt als 'humaan en sociaal' verkocht, maar houdt eigenlijk in dat vreemdelingen worden vernederd en dat de roep van de bevolking naar een degelijk beleid totaal wordt miskend.
Vreemdeling als speelbal De laatste jaren wordt het non-beleid verkocht als een humane, sociale, en open aanpak. De realiteit ligt net iets anders. De wachtrijen zijn eindeloos, velen leven in onzekerheid, in een grijze zone, op straat. Dit alles in de hoop om uiteindelijk in aanmerking te komen voor een regularisatie.
Een moderne en performante overheid creëert geen verwachtingen die veel ruimer gaan dan de EU verplichtingen en waarvan iedereen weet dat ze niet kunnen worden ingelost. Zij schrijft ook geen wetten die vreemdelingen en hun - vaak door de overheid betaalde - advocaten aanmoedigen om 'op z'n Belgisch' allerhande achterpoortjes te zoeken.
Het eerste slachtoffer is immers de bona fide vreemdeling die niet als doel heeft procedures te misbruiken en sociale voordelen maximaal uit te putten. Zwaar zieke vreemdelingen die onze steun meer dan verdienen, verzuipen vandaag in de massa oneigenlijke aanvragen. Oprechte politieke vluchtelingen moeten tot 16 maanden wachten op een beslissing, omdat van de 100 aanvragen er 80 worden ingediend door economische vluchtelingen die weten dat ze uiteindelijk toch niet als politiek vluchteling zullen worden erkend. Arbeidsmigranten en studenten die een economische en maatschappelijke meerwaarde kunnen betekenen, worden overladen met administratieve lasten en kiezen er dus al te vaak voor om een carrière uit te bouwen in andere landen.
Door onrealistische verwachtingen en onaangepaste procedures zijn we in een aanzwellende spiraal terechtgekomen. Steeds meer vreemdelingen bieden zich aan. Het aantal meldingen van misbruiken stijgt. De nu al moegestreden migratiediensten kunnen steeds minder volgen, waardoor het aanzuigeffect toeneemt en nog meer vreemdelingen in België hun kans komen wagen.
Niet alleen de vreemdeling lijdt onder dit beleid. Het draagvlak voor een positief vreemdelingenbeleid verdampt zienderogen. De grondstroom in België is er echter geen van egoïsten en racisten. Wel wordt verwacht dat de overheid werkt en een genuanceerd antwoord biedt op de reële noden van alle burgers. Dat vereist onder meer een kordaat optreden tegen proceduremisbruiken en de uitvoering van het volledige beleid, inclusief het sluitstuk van de verwijdering.
Vanzelfsprekend kan niet alle heil van de overheid worden verwacht, maar moet ook gewezen worden op de concrete impact en verantwoordelijkheid die elk individu draagt om deze samenleving draaiende te houden. Te lang werden enkel de rechten benadrukt, terwijl ook verplichtingen op ieders schouder rusten. De verplichting om zich in te passen in de samenleving (inburgering), om zijn steentje bij te dragen (werken), en om verantwoordelijkheid te nemen (procedures en sociale rechten niet misbruiken).
Olivier Maingain, de voorzitter van het FDF, stelt de andere partijen voor om een federale regering te vormen zonder N-VA, maar met de MR (waar FDF deel van uitmaakt). Dergelijke regering zou het accent leggen op het socio-economische, zo zegt Maingain vandaag in een interview in Le Soir.
Het FDF heeft het gevoel dat de Vlaamse eisen steeds zwaarder worden, zowel inzake de overdracht van bevoegdheden als wat betreft fiscale autonomie, left Maingain uit.
Uitbreiding Brussel Hij heeft ook de indruk dat de Franstalige onderhandelaars de eis om Brussel uit te breiden erg snel hebben laten vallen. "In de onderhandelingen wordt elke stap in de richting van de andere door de Franstaligen gezet", luidt het nog.
Prioriteiten omdraaien De FDF-voorzitter vindt dat de Franstaligen niet moeten aanvaarden "de essentiële belangen op te offeren" onder druk van de noordzaak om een regering te vormen om de crisis te bestrijden. Hij stelt voor de zaken om te draaien: "laat ons eerst onderhandelen over de socio-economische prioriteiten en dan zullen we zien hoe we het institutionele aanpakken". Maar aangezien de N-VA dat niet wil, stelt Maingain voor een regering te vormen zonder N-VA en met MR.
Nu dat de economische en financiële druk toeneemt, roepen steeds meer politici dat er dringend een regering moet komen. NV-A leider Bart De Wever zegt zich niet te laten opjagen en wilt niet plooien. Het is spijtig dat de Franstaligen de economische malaise aangrijpen als een ultiem chantagemiddel. Anderzijds, eet men geen brood van eindeloze onderhandelingen. Onze primaire behoefte is te kunnen voorzien in ons levensonderhoud. Nadien wensen wij als Vlamingen te kunnen samenleven in een nieuw land, met nieuwe staatsstructuren. Indien deze onderhandelingen op niets zouden uitdraaien, hebben we echter geen andere optie dan een voorlopige regering te vormen rond de meest pragnente economische problemen. Iedereen zal het Bart De Wever kwalijk nemen indien hij voet bij stuk houdt en ons land in een financiële crisis laat terecht komen. Nieuwe verkiezingen kunnen we ons echt NIET permitteren. Of wilt men misschien echt België laten fungeren als internationale schietschijf? Men moet toch echt een slag van de molen hebben om in deze moeilijke tijden zelf met zijn miserie naar buiten te treden. Waar is ons eergevoel? Waar zitten die wijze mannen toch? Dit verdient ons land écht niet!
De Wever: "Onderhandelingen niet eindeloos rekken"
HLN updateN-VA-voorzitter Bart De Wever vindt het niet kunnen dat sommige partijen de economie en de toestand op de financiële markten aanhalen om de druk op te voeren om snel een regering op de been te brengen. Een perfide strategie, luidde het vandaag tijdens een toespraak bij de Waalse werkgevers in Namen.
De Wever zei de onderhandelingen te willen afronden, al toonde hij zich niet echt optimistisch over de afloop. "Ik vrees dat we het momentum kwijt zijn en dat het moeilijk zal zijn het terug te vinden", verklaarde de N-VA-voorzitter in de Cercle de Wallonie.
Volgens De Wever mag er geen tijd meer worden verloren. "Indien de zeven partijen de onderhandelingen niet kunnen afronden, dat men dan de eerlijkheid heeft dat ook te zeggen en de onderhandelingen niet eindeloos rekt", benadrukte hij.
"Twee totaal verschillende democratieën" De Wever stelde geen voorstander te zijn van nieuwe verkiezingen, maar wil evenmin in een regering stappen zonder akkoord over een staatshervorming, zoals dat in 2007 het geval was. Hij wees erop dat de CD&V in 2007 in zo'n is regering gestapt en daarvoor niet echt op veel bijval heeft kunnen rekenen van de kiezer.
De Wever deed zijn visie uit de doeken over Belgiës geschiedenis, die volgens hem twee democratieën heeft voortgebracht, een Vlaamse en Waalse. En die zijn totaal verschillend. Hij somde ook een reeks domeinen op - sociaaleconomisch beleid, asiel en migratie, sociale zekerheid, ... - waar de verschillen zeer groot zijn. Wallonië neigt naar links en Vlaanderen naar rechts en de oplossingen van de een zijn niet goed voor de ander. Daarom is een staatshervorming nodig die het zwaartepunt van de beslissingsmacht overhevelt naar de deelstaten, luidde het.
"Schrik van eigen schaduw" De Wever spoorde Wallonië aan om komaf te maken met de schrik om te verarmen. Dat gevoel teistert de regio al te lang, zei hij. "Wallonië heeft schrik van zijn eigen schaduw. Dat is spijtig, want het gewest hoeft zich niet te schamen".
De onderhandelingen gingen tot nu toe alleen over communautaire dossiers. Andere thema's, zoals de besparingen die nodig zijn, kwamen nauwelijks aan bod. De Wever was hierover duidelijk. Hij pleit voor het terugschroeven van de uitgaven, het beperken van de werkloosheidsuitkeringen in de tijd en een vermindering van de vennootschapsbelasting.
De N-VA-voorzitter beklemtoonde niet te willen tussenkomen in een Franstalig spel dat door de PS wordt gedomineerd. Op vragen over de MR als eventuele coalitiepartner bleef De Wever voorzichtig. "PS heeft gewonnen in Wallonië en leidt de dans. Ik heb niet te zeggen wie rond de tafel zit. We kunnen samen lunchen, maar ik heb niet de macht om de Franstaligen te zeggen: de formule moet er anders uitzien".
Ons land is ontspoord op vele vlakken en niet het minst op het gebied van migratie. Om één of andere duistere reden hebben de socialisten in het algemeen en de Waalse socialisten in het bijzonder een enorme drang om voor OCMW van de wereld te spelen. Ze gooien met onze zuurverdiende centen en zenden een signaal uit over de wereld dat niet strookt met de mening van Jan Modaal. Niemand, behalve één of andere ontspoorde rasta, wenst dit soort van toestanden in ons land. En toch biedt onze regering totaal geen weerwerk aan de socialistische eisen. Natuurlijk hopen de socialisten op deze manier aan zieltjes te kunnen winnen bij elke verkiezing.
Maar blijkbaar slikken de meerderheidspartijen de eisen van de progressieven. Per slot van rekening zijn het niet de politici die het kind van de rekening zijn. Neen, het zijn brave tweeverdieners die hun geld zien versluizen naar dit "sociaal" project. Het is het geld van de overleden grootmoeder, het zijn de taksen en accijnzen, de belastingen die worden aangewend voor deze zogenaamde "sukkelaars". Want het gaat hier natuurlijk niet over échte mensen in nood, maar over economische vluchtingen. Deze economische vluchtelingen verschillen in weinig van de Mexicanen die de Amerikaanse de grens proberen over te steken op zoek naar een betere toekomst.
Ieder mens die in nood verkeert moet worden geholpen, waar ook ter wereld en ook in ons land. Maar indien ons land relatief gezien veel meer azielzoekers over de vloer krijgt dan de rest van Europa dan loopt er iets fout. In België loopt er al jaren iets fout. Het is begonnen met Guy Verhofstadt die omwille van het premierschap zijn ziel aan de duivel verkocht. Hij joeg de snel-Belgwet door onze strot en zond een signaal uit over de ganse wereld dat alle gelukszoekers hier welkom zijn. Verhofstadt is wellicht de zwakste politicus van de voorbije 20 jaar. Ooit werd hij de hemel in geprezen als een soort Baby Tatcher. Maar toen hij aan het bewind kwam, bleek zeer snel ingenomen door een bepaalde progressieve intellegentia, zoals een Hugo Claus. Rechts Vlaanderen is door Verhofstadt bedrogen. En de problemen waarmee de VLD vandaag de dag kampt zijn voor een groot deel de gevolgen van de rampzalige politiek van deze politicus. Het zal jaren duren vooraleer de VLD een nieuwe adem zal vinden.
De stigmatisering van het Vlaams Belang zorgt ervoor dat niemand nog openlijk durft op te komen voor een streng migratiebeleid. Het succes van het Belang heeft paradoxaal genoeg een omgekeerd evenredig effect op ons migratiebeleid. Niemand van de meerderheidspartijen wou immers de negatieve stempel van de media over zich heen. Liever een braaf doetje dat de hemel wordt ingeschreven dan een gehate hardliner à la Jean-Pierre De Decker.
Het resulaat is een staat die kraakt onder de massale inwijking van de economische vluchtelingen. Het begint altijd braaf met een jong koppeltje, waarbij de vrouw (of soms de man) zijn hart verloren heeft aan een zuiderling. Nadien volgt dan de gebruikelijke gezinshereniging waarbij de ouders van de bruidegom overkomen. Enkele jaren later is de ganse familie naar België verhuisd. Er zijn momenteel ganse Turkse dorpen naar België geëmigreerd. Ieder land land is best een mix van inheemse en vreemde culturen. Indien de vreemde culturen beginnen te overwoekeren, verliest een land haar eigenheid. Het kan toch niet de bedoeling zijn dat wij een soort van melting pot worden, waarin we ons eigen waarden en geschiedenis niet meer terugvinden.
Iedereen weet dat de islam de Belgische godsdienst van de toekomst is. We hebben onze eigen godsdienst verketterd. Priester-zijn staat in dit land bijna synoniem voor kinderverkrachter. Zo erg is het gekomen. De media en de loge hebben hieraan gretig meegewerkt. En dan is er een militante godsdienst in een snelgroeiende bevolkingsgroep: de islam. Nu, ik wil de islam ook niet stigmatiseren. De islam telt net zoals het Christendom vele strekkingen. Bepaalde moderne strekkingen binnen deze geloofsgemeenschap kunnen perfect in het Westen worden beleid. Islam betekent zeker niet altijd hetzelfde als terrorisme. Toch gebiedt eerlijkheid mij te zeggen dat de positie van de vrouw in een Islamitische staat onder druk zal komen te staan. Het is ondenkbaar dat een moslimland 50% vrouwen in de politiek zou promoten. De emancipatie van de vrouw zou in een moslimland zonder twijfel een flinke deuk krijgen.
Het is aan ons om nu belangrijke beslissingen te nemen voor de toekomst. Een degelijk rechtlijnig migratiebeleid en een duidelijke houding ten opzichte van de verworven rechten en waarden zijn noodzakelijk om als Westers land de 21e eeuw te overbruggen.
Ze hebben niets en ze kunnen nergens terecht. Zelfs in de inkomhal van het Brusselse Noordstation zijn ze niet meer welkom. Tientallen dakloze asielzoekers dwalen dezer dagen door Brussel, op de vlucht voor de vrieskou: 'We staan voor een ramp, want het zullen er alleen maar meer worden.'
Gisteravond omstreeks 18 uur werden de laatste moeders met kinderen geëvacueerd uit het Brusselse Noordstation. Ze duffelden hun kleuters nog eens extra goed in en propten hun baby's en hun weinige spullen in de kinderwagens voor ze zich naar buiten waagden. Bij hoge uitzondering had daklozenorganisatie Samusocial ermee ingestemd de vluchtelingen een nachtje op te nemen in de daklozencentra.
De Franstalige kinderrechtencommissaris Bernard De Vos, die Samusocial zover gekregen had, haalde opgelucht adem. Al besefte hij heel goed dat het probleem daarmee niet opgelost was. Vandaag stelt het zich opnieuw. Dan staan die families weer op straat, en moeten ze weer op de vlucht voor de vrieskou.
Warmte in stationshal
'Het Noordstation is een van de weinige plekken waar die mensen terechtkunnen', zegt Daniel Alliët, een Brusselse priester die zich al jarenlang inzet voor de daklozen en vluchtelingen. 'Het is een gemakkelijk vindbare verzamelplaats. Het is er warm. En het is dicht bij Fedasil, de overheidsdienst die eigenlijk voor opvang zou moeten zorgen.' Vandaar dat er de voorbije dagen tientallen Afghaanse, Iraakse en Kosovaarse asielzoekers hun heil hadden gezocht in de stationshal. Ze sliepen er op stukken karton en oude matrassen. Ze bedekten zich met dekens die door vrijwilligers waren aangedragen. De kleine kinderen speelden er met de ballen die door een goede ziel waren uitgedeeld. En de ouders wachtten, tot er hulp zou komen. Zoals Burim en Esad Beriza, twee jonge vaders uit Kosovo, die geen woord Frans of Engels spreken en ook geen idee hadden wat de toekomst zou brengen.
Maar de burgemeester van Schaarbeek besliste afgelopen weekend dat de stationshal niet meer als opvangplek mag worden gebruikt. 'Te onhygiënisch en te onveilig', vond ze.
'Wat de gemeente Schaarbeek doet, is een schande', vindt Bernard De Vos. 'Hoe kunnen ze die mensen bij min 6 graden naar buiten jagen?' Er wordt de komende dagen wel een wachtlokaal ter beschikking gesteld in het station, maar dat stemt hem niet milder. 'Dat lokaal valt nog het best te vergelijken met een kooi in de zoo.'
Kraakpanden
Hoeveel asielzoekers dezer dagen door de Brusselse straten dwalen op zoek naar warmte en beschutting, weet niemand. Officieel zijn er zowat zesduizend asielzoekers voor wie Fedasil geen opvangplaats heeft. 'Maar die slapen gelukkig niet allemaal op straat', zegt priester Daniel Alliët. 'De meesten vinden onderdak bij kennissen of in kraakpanden. Maar dat zijn allemaal tijdelijke oplossingen. We moeten ons realiseren dat we deze winter afstevenen op een humanitaire ramp. Het is aan de overheid om nu in te grijpen.'
Volgens Alliët heeft de overheid zich, ondanks alle waarschuwingen, laten verrassen door de plotse toename van de asielaanvragen. 'Tweeduizend per maand zijn het er nu', zegt hij. 'Het opvangprobleem zal alleen maar erger worden. Nu zijn er zesduizend asielzoekers zonder opvang. Tegen het einde van het jaar zullen het er al achtduizend zijn.'
Klein verzet
Vreemd genoeg is het niet de overheid, maar zijn het kleine hulporganisaties en particulieren die de hoogste nood proberen te ledigen. Toen de tientallen gestrande asielzoekers gistermorgen wakker werden in het Noordstation waren het vrijwilligers van 't Klein Verzet, een actiegroep uit Geel, die soep, brood en warme kleren kwamen uitdelen. 'We weten ook wel dat we het grote, structurele probleem niet oplossen met onze soep. Maar die mensen hier hebben wel honger, dorst en kou.'
Ze zijn niet alleen. Om de haverklap kwam er wel iemand langs met enkele zakken eten en kleren. Of met speelgoed voor de kinderen. Anderen hielpen actief meezoeken naar een geschikt kraakpand. Zo toonde een groepje geëngageerde Brusselaars enkele tientallen, mannelijke asielzoekers gistermorgen de weg naar een groot leegstaand gebouw bij het Zuidstation.
Een noodoplossing, want het gebouw is zeker niet ideaal. Het is er steenkoud. Nergens is er sanitair, zelfs geen toilet. Maar de mannen hebben het al lang afgeleerd om kieskeurig te zijn. Vier Afghanen legden zich er onmiddellijk bij neer dat ze toch niets beters zouden vinden. 'We moeten het hiermee doen', zei Ahmed, nadat hij enkele dekens op de ijskoude vloer had gelegd. Een van zijn vrienden was op dat moment alweer diep weggedoken in zijn slaapzak. Moe, en ziek. Uitgeput door de kou van de voorbije dagen.
'Al drie weken slaap ik buiten', zegt Omar, een jonge West-Afrikaan. 'Soms was het zo koud dat ik verplicht was om de hele nacht te blijven ronddolen.' België is niet zoals hij het zich had voorgesteld, geeft hij toe. Minder gastvrij. Kouder ook. 'Doodvriezen zullen die jonge mannen niet doen', zegt Alliët. 'Daar zijn ze te sterk voor. Ze jagen een droom op een beter leven na. Ze vriezen niet dood. Maar ze gaan wel geleidelijk aan kapot.'
Premier Raila Odinga van Kenia vindt dat alle mannelijke en vrouwelijke homoseksuelen in het Afrikaanse land moeten worden gearresteerd. Hij maakte zijn mening zondag kenbaar in een rede in een sloppenwijk van de hoofdstad Nairobi.
Odinga, die deze sloppen wijk in het parlement vertegenwoordigt, wees erop dat uit een volkstelling is gebleken dat er ongeveer evenveel mannen als vrouwen in Kenia wonen. ''Er is geen noodzaak voor homoseksualiteit, hield hij zijn gehoor voor.
''Dit soort gedrag zal in dit land niet worden getolereerd. Mannen of vrouwen die zulke handelingen plegen, dienen opgepakt te worden en zij zullen worden opgepakt'', zei de premier. De toehoorden applaudisseerden en lachten.
Indiër trouwt met 60 vrouwen en verkoopt ze aan bordelen
De Indiase politie heeft vandaag een man opgepakt die 60 vrouwen ten huwelijk zou hebben gevraagd, om ze dan vervolgens te verkopen aan bordelen.
De 27-jarige verdachte werd opgepakt in de deelstaat West-Bengalen waar hij zich voordeed als een goedbetaalde soldaat van het Indiase leger. "Hij had de gewoonte om zich voor te doen als een soldaat die voor vakantie naar huis kwam, en die graag wenste te trouwen voordat hij terugkeerde", aldus politiechef Debendra Prasad Singh.
Arme families De man trouwde met minstens 60 vrouwen, alvorens hen te verkopen aan bordelen in Mumbai en Pune, in het zuiden van het land. De vrouwen, waarvoor hij telkens tussen de 1.150 en 1.650 euro kreeg, waren afkomstig uit arme families in het oosten van India, waar ze voornamelijk werkten op theeplantages. Negen van zijn vermoedelijke slachtoffers konden worden teruggevonden.
Een Spaanse vrouw van 49 uit de regio Galicië claimt de zon. Ze is naar haar notaris gestapt en wil nu geld van iedereen die gebruik maakt van haar nieuwe eigendom.
Een internationale overeenkomst bepaalt dat een land niet het eigendom van een planeet of ster kan opeisen, maar daarin wordt niet gesproken over individuen, weet de vrouw. Nadat ze had gelezen dat een Amerikaan de maan en enkele sterren als eigendom opeist, zette ze haar zinnen op de zon.
De helft van de eventuele opbrengsten wil de vrouw schenken aan de Spaanse regering, die het economisch moeilijk heeft. Een vijfde wil ze in de Spaanse pensioenfondsen stoppen, 10 procent zet ze in om een einde te maken aan de wereldhonger en nog eens 10 procent is bestemd voor onderzoek. De rest houdt ze voor haar, schrijft De Telegraaf.
Nergens meer hartaanvallen dan op golfterreinen, jaarlijks duizenden gewonden met golfwagentjes en nergens meer kans om doodgebliksemd te worden
Een tuinman van een golfclub in het Amerikaanse Sanford is om het leven gekomen doordat hij een golfballetje op zijn hoofd kreeg. Golfterreinen blijken overigens ware killing fields: nergens gebeuren bijvoorbeeld meer hartaanvallen dan op de "green" en als u niet wil sterven door bliksem blijft u ook best weg daar.
De 42-jarige Maurice Hayden was onkruid aan het wieden bij een boom, ongeveer 35 meter vanaf de plaats waar golfer Brian Donohue een bal sloeg. De man kreeg het balletje tegen de slaap. Hij overleed een dag later in het Central Florida Regional Hospital, meldt CNN.
Het slachtoffer had drie jaar gewerkt op golfbaan Mayfair Country Club in de staat Florida.
Vorig jaar overleed Janet Llwellyn, een 66-jarige Schotse weduwe, op de Strathendrick Golf Course toen een slecht geslagen bal haar slaap raakte.
Bliksem Balletjes die tegen iemands hoofd vliegen zijn uitzonderlijk. De twee belangrijkste doodsoorzaken op golfterreinen zijn hartaanvallen (er sterven nergens zoveel mensen van hartaanvallen, wat veelal met de leeftijd van de beoefenaars te maken heeft) en kapriolen met golfwagentjes. Cijfers van verzekeraars: de jongste 15 jaar belandden alleen al in de States 147,700 golfers in het ziekenhuis na een ongeval met een golfwagentje. De meeste slachtoffers vallen uit het karretje en blijkbaar is daar vaak alcohol bij in het spel.
De kans dat een golfer sterft door een blikseminslag blijkt overigens ook hoger te liggen dan dood-door-balletje. Eén op twintig dodelijke slachtoffers van blikseminslagen bevindt zich op een golfterrein. Het gaat overigens niet alleen om spelers; in de States zijn ook al toeschouwers bij golftornooien doodgebliksemd.
Bosbrand Amper twee maanden geleden veroorzaakte een golfer in een exclusieve club in Californië een heuse bosbrand. Na een eerder slecht gemikte slag, was het balletje van de speler in de rough (hoge gras) beland. Toen hij de bal daar met een ijzeren club uit probeerde te slaan, raakte hij een steen. De vonk die door de impact werd veroorzaakt, zette een deel van de rough in brand. Het vuur verspreidde zich razendsnel en 150 brandweerlieden waren nodig om de brand te doven. In totaal ging uiteindelijk 5 hectare in vlammen op.
Alligator En vorige herfst verloor een 77-jarige Amerikaan zijn arm toen hij op de Ocean Creek Golf Course in South Carolina bukte om een golfbal uit een vijver te pakken. Een 3,5 meter lange alligator sleurde de man de vijver in en beet zijn arm af. Golfvrienden konden de man uit het water trekken.
Saoedische vrouw sterft van verdriet om verongelukte man
In Saoedi-Arabië is een vrouw letterlijk gestorven van verdriet. De 30-jarige vrouw zat emotioneel compleet aan de grond nadat haar man een week geleden was overleden.
De vrouw had op de bewuste dag uren zitten wachten op haar echtgenoot die maar niet thuiskwam. Toen de politie op een gegeven moment voor haar deur stond en haar het slechte nieuws kwam brengen dat haar man omgekomen was bij een verkeersongeluk, stortte ze in.
Ze werd overgebracht naar het ziekenhuis. Daar werd haar toestand van langsom slechter. Een week later overleed ze in de kliniek.
Hoe geleerder iemand is, hoe slechter die er in slaagt de emoties van anderen te herkennen. De reden? Ze hebben het gewoon niet nodig, zo claimt een Amerikaanse studie.
Onderzoekers vroegen vrijwilligers om naar foto's te kijken en in te schatten welke emotie ze uitdrukten. Hoe hoger geschoold, hoe slechter er gescoord werd. Opvallend: proefpersonen die werden gedwongen om te geloven dat ze in een lagere sociale klasse zaten, scoorden beter dan voorheen.
Een andere studie toonde ook al aan dat wie van hogere komaf was, minder goed de emoties van een vreemde sollicitant kon lezen.
Relevanter voor armen Volgens de onderzoekers kunnen 'arme mensen' beter inschatten wat de ander denkt en voelt, omdat ze vaker moeten terugvallen op anderen. Zo kunnen zij geen babysit of kinderopvang betalen, en moeten ze rekenen op de hulp van buren of vrienden om op de kinderen te letten als ze gaan werken of naar de dokter moeten, zo argumenteert co-auteur Michael Kraus van de University of Californië.
Voor hen is het dus relevant om te weten wat anderen denken en voelen. Voor de 'slimmen' is dat niet het geval: zij zijn onafhankelijker, en worden 'blind' voor wat anderen denken of voelen.
"Het is niet zo dat lager opgeleiden minder intelligent zijn, wel dat de sociale context een grote rol speelt", aldus Kraus, die meent dat zijn onderzoek vooroordelen doorprikt.
Synoniemen De Amerikaanse onderzoekers gebruiken 'hoog opgeleid' en 'laag opgeleid' gemakkelijk als synoniemen voor 'rijk' en 'arm', wat niet noodzakelijk zo is.
Of de resultaten stand houden als rekening wordt gehouden met het werkelijke inkomen of met de dominante klasse bij het opgroeien, werd niet onderzocht, terwijl dit misschien wel meer invloed zou kunnen hebben dan het opleidingsniveau.
Als de resultaten zouden bevestigd worden, zou dit eventueel wel een verklaring kunnen zijn voor de verharding van onze samenlevong, waarom wij steeds egoïstischer worden en ons steeds moeilijker kunnen verplaatsen in de schoenen van iemand anders.
Mirakel: Rolstoelatlete genezen na verkeersongeluk
Rolstoelatlete kan weer lopen na verkeersongeluk
19/11 De Nederlandse sportwereld is verbijsterd nadat een rolstoelatlete plots weer kan lopen na een verkeersongeval. De 26-jarige Monique van der Vorst zat sinds haar dertiende aan een rolstoel gekluisterd en haalde al verschillende medailles op de Paralympische Spelen.
De rolstoelatlete blonk de afgelopen jaren uit in het wielrennen en triatlon voor gehandicapten. Op de Paralympische Spelen 2008 in Peking veroverde ze twee zilveren medailles op de handbike. Ook won ze vorig jaar in oktober de beruchte triatlon op Hawaï. Ze werd daarvoor uitgeroepen tot mindervalide Nederlandse Sportster van het Jaar.
Dit voorjaar kreeg van der Vorst tijdens een trainingskamp een verkeersongeluk. Na dat ongeval begonnen haar verlamde benen weer gevoel te krijgen. "Na een intensieve revalidatie is ze nu zover dat ze weer tot de valide sporters wil behoren", bevestigde delegatiehoofd André Cats van de paralympische ploeg in De Telegraaf.
Ik heb reeds vele artikels op mijn blog geplaatst over de Katholieke Kerk en het Katholiek onderwijs in Vlaanderen. Van oudsher staat het Katholiek Onderwijs in Vlaanderen garant voor een uiterst degelijke opleiding. De meeste scholen kiezen voor een gulden middenweg; een evenwicht tussen kennis, ethische waarden en ontspanning. Een schoolvoorbeeld hiervan is het Heilig-Maagdcollege te Dendermonde. Evenwichtige leerkrachten en goed leerprogramma zorgen ervoor dat deze school één van de betere is in Oost-Vlaanderen. Voor sommige scholen echter wordt het leerprogramma een doel op zich. Trop is teveel zei Vandenboeynants en dat is juist. Men kan door te focussen op één aspect de andere aspecten teveel verwaarlozen en dan krijgt men excessen.
Het Jezuïetencollege van Aalst is één van die oude grote monumenten binnen het Vlaams Katholieke landschap. Deze school is fier te kunnen zeggen dat ze de lat héél hoog leggen. Enkel de besten zijn er welkom. Men punten wordt er nooit gegooid. Een middelmatig student haalt er gemiddeld amper 60%. Een 7/10 is het absolute maximum dat men er kan behalen en de leerkrachten zijn er fier op. Nog recent moest een lerares Frans haar punten verlagen omdat ze te weinig studenten buisde! Let op, het ging hier over leerlingen van amper 13 en 14 jaar oud!
Het is dus niet verwonderlijk dat er meer en meer klachten verschijnen over het Aalsters Jezuïetencollege. Sommige leerkrachten gedragen zich onmenselijk hard tegenover deze iets grotere kinderen. Maar ook in het verleden waren er prominenten die zich tegen het harde regime in de school verzetten. Iemand als een Karel Van Isacker deed maar liefst acht jaar over zijn humaniora te Aalst en noemde deze school "een kazerne". Ik ken iemand die met grootste onderscheiding afstudeerde aan de K.U.L. en in het jezuïtencollege een jaar moest overzitten!!!Hij behaalde er maximaal 60%!
Men kan zich dus de vraag stellen of het wel nut heeft de kinderen zo te terroriseren. Wat is het nut om dag in dag uit in te hakken op de jonge studenten? Is het een vorm van sadisme? Kinderen die week in week uit geconfronteerd worden met een enorme druk, raken gestresseerd. Op de lange duur ontwikkelen sommigen onder hen complexen, falingsangsten en dergelijke. Dat is niet goed voor de mentale gezondheid van een kind. Men moet een kind voldoende ruimte geven om zich te ontplooien en dit op alle vlakken: sociaal, ethisch, sportief, creatief en cultureel. Boekenkennis is belangrijk, maar is niet het belangrijkste in een mensenleven. Een "winner" is iemand die op alle vlakken "all round" is. Een redelijke kennis, maar vooral een gezonde geest in een gezond lichaam. (mens sana in corpore sano)
Ik zal nooit mijn kinderen naar het Jezuïetencollege te Aalst sturen. Ik hoop dat sommige ouders en het bestuur van deze school ook eens op mijn site terechtkomen en hun houding bijsturen.
Agressief en crimineel gedrag lijken voor een stuk genetisch aangeboren. De intrigerende bevinding komt uit een grootschalige studie onder Amerikaanse adoptiejongeren.
Al kan criminaliteit beslist door een heleboel factoren opgewekt worden, de invloed van genetica lijkt niet onbelangrijk. Een Amerikaanse studie onder adoptiejongeren toont aan dat deze 4,5 keer meer kans maken om met de politie in aanraking te komen als hun natuurlijke ouders een strafblad hebben. De opvoeding door de adoptieouders schijnt minder effect te hebben dan de invloed van de genetica.
Studie Meer dan 250 jongeren werden periodiek gevolgd gedurende 13 jaar aan de Universiteit van Florida. De resultaten tonen duidelijk aan dat de jongeren van een biologische ouder met een crimineel verleden, vaker in de problemen komen dan de jongeren wiens natuurlijke ouders zich gezagsgetrouw gedragen.
Gevangenis De invloed van genetica gaat zelfs verder. Verblijft een biologische ouder een tijdje in de gevangenis, is de kans groot dat ook het kind een tijdje de gevangenis of een jeugdinstelling opzoekt. Hoe meer problemen de biologische ouder met de wet krijgt, hoe problematischer de situatie voor het kind wordt. Enzymen Genen spelen een enorme rol, bepaalde genen produceren enzymen die chemische stoffen in de hersenen opwekken, verbonden met agressie. Deze genen schijnen het grootste effect te krijgen in combinatie met een problematische opvoeding. De bevindingen werden neergepend in het tijdschrift Biological Psychiatry.
