Krit en Bernard in Thailand

Op zondagmorgen naar de bakker rijden, Wienerpistolekes kopen en dan thuis met een goei taske koffie opeten met préparé, kaas of andere charcuterie... zalig. Je kunt hier bijna alles verkrijgen maar toch niet hetzelfde als thuis. Je bent die produkten nu eenmaal gewoon en een oude boom moet je niet verplanten maar ook geen ander eten geven (dat heb ik nu juist uitgevonden sè) Vermits ik hier wil blijven wonen moet ik mij natuurlijk aanpassen want anders blijf je maar hunkeren naar de produkten van thuis. Krit en ik waren in in een farrang warenhuis waar je dus een hele hoop westerse produkten kunt kopen. We hadden puree uit een pakje gekocht en daar moet natuurlijk muskaatnoot bij. Krit kent dat echter niet en we vonden het dan ook nietonmiddellijk. Een beetje verder was een farrang, in het thais, van zijn tak aan het maken tegen een lokale bediende. Bleek dat dus een Duitser te zijn en, uit de +- 10 beschikbare soorten moest hij natuurlijk de 11de hebben. Hij was echt die bediende aan het uitkafferen omdat die soort er al een paar weken niet was. Nu kennen we allemaal de mentaliteit van duitsers in het buitenland maar je moet weten dat het ergste dat een thai ( en misschien in het algemeen alle aziaten) kan overkomen, gezichtsverlies is. Dit gaat echt tot in het absurde: je vraagt iemand de weg, hij weet het niet (=gezichtsverlies) dus hij zal je een totaal verkeerde weg uitleggen; in een restaurant bestel je iets dat er niet meer is (inderdaad gezichts...) en het kan goed zijn dat je die ober niet meer terugziet. Ik was dat al een paar keren vergeten bij Krit: ik maakte een opmerking (meestal over haar rijkunst of gebrek aan) in het bijzijn van anderen: uren lang alleen maar beeld en geen klank. Ik weet dan helemaal niet wat er verkeerd was tot , na lang aandringen, het er dan uitkomt dat ze wel goed kan rijden en dan weet ik wat ik verkeerd heb gedaan.

(De muskaatnoot hebben we dan gevonden, ze zaten nog in de schil en leken niet op muskaatnoten) , Heinz heeft zijn pasta niet gekregen, hi hi.

Het lesgeven gaat goed al redelijk goed. Ik heb nu drie groepen, de jongsten zijn vanaf 8 j, de oudsten tot 16j. De bedoeling is van hen vooral een correcte uitspraak aan te leren, maar ik stel vast dat ze hier gewoon alles van buiten leren en, eens je andere woorden gaat gebruiken, het uit is met de pret. maar ze zijn wel willing, en zowel de kinderen als de leerkrachten zijn zeer enthousiast.

Teacher Ben in aktie

Die shirt heb ik gekregen voor mijn verjaardag van mijn schoonzuster, op de foto in dezelfde shirt.

Mijn verjaardagsfeestje is trouwens goed verlopen:

Als ze genoeg gegeten en gedronken hebben dan gaat iedereen hier slapen. Van dat drinken moet ge U niet te veel voorstellen: van buitenlands bier kun je hier enkel Heineken krijgen (goed om te plassen) en verder is er het lokale bier: wij drinken meestal LEO bier, maar het is hier zo warm dat er een glas gevuld wordt met ijs en dan wordt er bier ingegoten... er wordt dus hoofdzakelijk water gedronken. Ik neem wat minder ijs maar zet dan telkens de fles terug in de koelkast ( het zijn allemaal 70 cl flessen) want niks zo slecht als lauw bier.

Vermits we elke dag naar de markt gaan heb ik nog een paar foto's die de moeite waard zijn:

De kinderen zijn hier snel tevreden

Echt heel lekker... zelf geprobeerd

Echt heel lekker... van horen zeggen

Ja, mijn principe is altijd geweest van alles te proberen maar er zijn grenzen; ik heb kikkervisjes gegeten, kikkers (en niet enkel de billen) kevers, torren en sprinkhanen maar die half bebroede, gekookte eieren ... daar pas ik toch voor ook al schijnt het lekker te zijn.

Voor ik hier weer de verkeerde toets indruk zal ik dit bericht maar vlug plaatsen. Ik zou echt graag willen weten wie deze berichtjes leest: mag ik dus vragen om iets op mijn gastenboek te willen plaatsen; je weet wel aan de rechterkant: 'voeg toe' en dan zie ik het wel.

Nog een fijne donderdagavond, voor mij is het weeral tijd om er in te kruipen. groetjes van Krit en Bernard

23-08-2012 om 17:01 geschreven door Linda