|
Het is weeral een tijdje geleden, ik weet het, maar de dagen vliegen hier voorbij. daarbij weet ik ook niet altijd wat schrijven, wat jullie feitelijk interessant vinden. Ik krijg niet zo veel commentaren op de blog, dus aan allen: schrijf er maar op los, doe maar voorstellen. (Als het me niet bevalt kan ik nog altijd deleten, hi hi)
Het leven gaat inderdaad door, bij dood hoort ook leven. Een nicht van Krit is juist bevallen van een zoontje, Csawarat, 2.8 kg. Dat lijkt naar westerse normen een kindje voor de couveuse, maar hier is dat een normaal gewicht.
Csawarat, 4 uren oud
De moeder zat hier met haar moeder bij ons thuis, ze had precies wat last van krampen (eerste kind), twee uur later was de Warre er al. ( men heeft mij gevraagd om hem een roepnaam te geven, Warre leek mij het beste bij zijn naam te passen, daarmee). Als ik daartegen onze Wannes bekijk: die is bijna tweemaal zo groot, die floept er niet zomaar eventjes uit. Hier moet de familie de kersverse moeder en de baby in het ziekenhuis verzorgen. Dat is ook zo als er iemand in het ziekenhuis ligt. Het lijkt inderdaad raar maar hier zie je dus continu mensen het ziekenhuis binnengaan met eten en drinken. Wie al in Thailand geweest is weet dat ze hier alles, maar dan ook alles, in plastiek zakjes verpakken. Alle soorten eten en drinken, warm of koud. Het is geen verspilling want die plastiek zakjes worden nadien verkocht evenals alle verpakkingsmateriaal: alles richting China.
Terug naar de Warre: er moest even gewacht worden, na de bevalling, en de grootouders hadden nog niks gegeten: geen nood: op de parking voor het moederhuis achteraan in de pick-up is zeker zo goed.
Felicitaties aan de grootouders...
Vorige vrijdag was het ouderdag op de school waar ik les geef; daarna hebben de leerlingen ( en teacher Ben) verlof tot begin November. Ze plaatsen me weeral in het middelpunt van de festiviteiten, dat is allemaal niet nodig maar Thai zijn nu eenmaal zo. Een andere leerkracht ging op pensioen: en daar horen de gelukswensen bij: een koordje rond de pols
Hoe moet dat weeral juist...
Zoals je kunt zien heb ik weeral aangepaste kledij gekregen, en Krit trouwens ook. Deze kledij is zowat typisch voor ''belangrijke'' personen: overheidspersoneel, bedienden en ook leraars. Voor elke dag van de week een andere kleur. De leerlingen brengen dan ook een aantal voorstellingen
Traditionele dansen
De verplichte foto
Ja inderdaad, de volledig linkse is inderdaad een jongen; hier wordt daar echter helemaal niet moeilijk over gedaan; je ziet ze overal en soms moet je verdomd goed gaan kijken. Wat ik zelf wel zie is dat ik inderdaad dringend op dieet moet... het kan natuurlijk ook zijn dat de kleur dik maakt, hi hi hi.
Ook een deel van mijn leerlingen
En hier de oudste klassen
Gisteren weer een fijne dag gehad, we waren op bezoek bij familie die dichtbij het grote stuwmeer wonen, Ubolrattana. Aan het meer zelf wonen vrienden en we wilden daar vis gaan halen, de man is namelijk visser op het stuwmeer. Nu had hij er zelf geen voorhanden, dus, met zijn allen in zo'n gammel bootje naar de overkant van het meer waar ze de vis verwerkten tot een soort vispasteitjes, met rijst, look en palmbladeren. De boottocht duurt toch zo'n half uur enkel want het is een groot stuwmeer, maar het was echt de moeite waard.
Ik was natuurlijk de rust zelve zoals je kunt zien aan mijn mond
Ik beloof van wat meer te gaan schrijven als iedereen beloofd van wat suggesties op de blog te zetten.
Groetjes van Krit en bernard
en tot schrijfs
|
