|
Ik was hier nog wat op de laptop bezig en ik dacht: allez, nog maar een berichtje plaatsen. Ik weet dat half België aan het wachten is op mijn hoogstaande litteraire hersensprokkels (of hoe ge dat ook moogt schrijven, hier staat gene spellingskontrole op) en die kan ik toch niet laten wachten. Zeker niet als ik er aan denk dat al die mensen hard werken om mijn pensioen te helpen betalen. Ik voel me dan ook moreel verplicht om hier dan ook iets aan te doen. Het is wel aangenaam dat ge hier zo veel meer kunt doen met hetzelfde geld. Ook al is de wisselkoers van de euro de laatste jaren fel verminderd, zelf dan kun je hier nog goed leven. Op Thailandblog.nl ( voor de liefhebbers van leven in Thailand een must) klagen de vele nederlanders die hier wonen (blijkbaar toch zo'n 10.000) natuurlijk steen en been. Maar enerzijds zijn nederlanders nu eenmaal echte 'zagen en zeurpieten', maar anderzijds willen ze wel in het buitenland wonen maar moeten ze alles hebben wat ze thuis ook hadden, en dan bedoel ik voornamelijk eten (alhoewel: wie zou er nu hollands eten willen???). Alles wordt dan ook ingevoerd (van hagelslag tot rookworst) en dat kost natuurlijk wel een aardige duit. Daarenboven zitten ze dan ook nog eens hoofdzakelijk in Pukhet, Pattaya en Hua Hin, helemaal niet het echte Thailand en natuurlijk ook nog eens veel duurder, onder andere door die vele farang...
Ik geef grif toe dat ik ook wel eens verlang naar Belgische kost en dat ik dan ook regelmatig wel eens duurdere ingevoerde produkten ga kopen, maar dat is lang niet elke dag... alleen als de nood het hoogst is.
Vorige week dus die crematie. Ik wil altijd van alles weten (altijd al zo geweest) en ik vraag er dan ook naar. Soms werden doden niet gecremeerd maar in de grond begraven. Meestal worden de slachtoffers van een plotse (ongeval) of gewelddadige dood begraven. De dood is daar te plots gekomen en het lichaam zit dan ook vol spanningen; door dergelijke lichamen te cremeren kan die spanning niet weggewerkt worden en kan de dode niet aan een aangename reïncarnatie beginnen. Door in de grond begraven te worden wordt die stress verwerkt.
Ik heb me al altijd afgevraagd of in onze streken de mensen vroeger ook zo vindingrijk waren, uit bittere noodzaak wel denk ik maar hier zijn ze er toch wel specialist in. Hier in Khon Kaen zitten we al dicht bij de Isaan, het noordoosten van Thailand en de armste streek van Thailand. In voorgaande stukken heb ik al gezegd dat hier echt alles opgegeten wordt. Misschien is het wel daarom dat de gerechten hier dan ook serieus gekruid zijn, want misschien zijn niet alle zaken zo lekker en misschien zijn bepaalde zaken niet meer zo vers: dan maar wat meer kruiden er op en dan schuift dat ook wel naar binnen. Ik had ook gezegd dat men hier ratten eet: ik moet er wel aan toevoegen dat de ratten hier niet in de riolen leven (als die er al zijn) maar op de rijstvelden. Het zijn dus feitelijk wel propere diertjes... net zoals de eekhoorns. ik ben trouwens uitgenodigd om eekhoorn te gaan eten, maar de Thai houden wel van een grapje dus kunnen ze me ook wel rat opdienen, je weet maar nooit. Van grapjes gesproken: regelmatig, als ik in de auto stap en wil vertrekken stel ik vast dat ze weeral het stuur van plaats verwisseld hebben... ze vinden dat grappig...
Van vindingrijk gesproken: men neme een voorlader (voor de leken: geweer met lange loop, wordt met kruit en loden bol geladen langs de loop) , en
Ge plaatst daar een fietspomp op...
Nu kun je al goedkoper gaan schieten want kruit is niet goedkoop en ook niet altijd te vinden. Als je nu bijvoorbeeld op ratten gaat jagen is dat 's nachts en dan kan dat beest, ook al is het geraakt, al eens gaan lopen... en dan heb je weeral lood voor niks verspild. Je neemt dus een spaak van een wiel, je vijlt de top naar de diameter van de loop van het geweer, slijpt er een punt aan en maakt daar een draad aan vast die je op de loop van het geweer monteerd; voila:
Simpel en goedkoop...
In een van de volgende stukjes ga ik eens een reeks voorwerpen tonen die allemaal nog gebruikt worden.
Vorige maand, allez het was al in November, hebben we Loy Krathong gevierd, het feest van het licht en het water waarbij , tijdens volle maan, bloemstukjes in het water worden geplaatst bij meren, plassen en waterlopen. De Thai vragen de watergeesten om geluk en om de slechte dingen te laten wegvaren (loy = varen). traditioneel wordt een krathong gemaakt van een plak van een bananenboom, versierd met bloemen, bladeren, kaarsen en wierookstaafjes. Om slechte dingen te laten verdwijnen worden allerlei dingen in de krathong geplaatst, bvb haar (om een slechte schoonmoeder ?), en ook 9 muntjes want 9 is een geluksgetal.
Iedereen blij met de zelfgemaakte Krathong
Wij een gekocht in brood: wordt nadien voedsel voor de vissen...
Soms reageren de geesten zeer snel...
Vaarwel slechte dingen in het leven...
In de volgende dagen gebeuren nogal wat ongelukjes want de minder bedeelden proberen dan de muntjes die in de Krathong's liggen te recupereren... wat nogal dikwijls natte kleren opleverd... maar met deze temperaturen is dat nu ook weeral geen probleem.
Nog enkele foto's want ik kan er maximum 9 plaatsen, en waarom iets niet benutten?
Klein en groot...
Voordien is er al wat gevierd...
Echt een feest...
Tot binnenkort,
Krit en Bernard
|
