|
Ik heb echt wat tijd nodig gehad om terug een nieuw bericht te schrijven. De dood van mijn jongste broer (53) heeft mij serieus aangegrepen. Ik heb al een zuster en een broer afgegeven maar Geert was de jongste, hij moest ons allemaal overleven en er voor zorgen dat wij allemaal hierboven afgeleverd werden. Om de paar dagen had ik contact met hem via Facebook, ik had hem bijna zo ver gekregen dat hij ons hier kwam bezoeken... maar allez, bernard toch, zo veel uren in die vlieger zonder sigaretten, dat gaat toch niet. Hij was een trouwe lezer van deze blog en regelmatig kreeg ik te horen dat het tijd was om nog eens iets te schrijven. In een van mijn vorige berichten heb ik nog geschreven dat ik onder mijn voeten had gekregen dat ik al een hele tijd niets meer had geschreven. Hij was een suiker patient, had een paar dagen zijne suiker niet gecontroleerd, in shock gegaan, coma ... het leven gaat verder maar het wordt er niet eenvoudiger op...
Ik mis je
Ik wordt echt ouder want ik wordt gewaar dat ik me meer en meer ga ergeren aan de mentaliteit van sommige Thais... ergeren is misschien een groot woord maar regelmatig denk ik: hoe kunde nu zo stom zijn, gebruik toch eens je verstand.
Thai hebben sowieso geen enkel commerciëel inzicht: ze modderen maar wat aan en denken allemaal dat ze steenrijk gaan worden. Om de 5 meter vindt je hier eetstalletjes. Iemand begint met zo een stalletje; meestal is dat in het begin een karretje waar ze mee rond rijden en later voor hun deur gaan plaatsen; dan gaan ze uitbreiden; de wielen worden van onder het karretje gehaald en iets later gaan ze dit vervangen door een houten tafel: voila, nu hebben ze een restaurant. Het is geenszins mijn bedoeling om de mensen hier belachelijk te maken, maar soms moet je als westerling al eens op je tanden bijten om het niet uit te proesten.
De buurman stelt vast dat er toch wel wat mensen komen eten, of eten komen halen. Het is nu eenmaal zo dat de Thai zeer zelden thuis koken, voor zo'n 30 TB (ongeveer 75 eurocent) kun je al een maaltijd gaan halen. De verkopers worden er niet rijk van maar ze doen toch geen verlies. Sommige zaken draaien zelfs zeer goed. Die buurman ziet dat en denkt; ik ga ook een zaak openen, iets later gevolgd door de buurman aan de andere kant. Die van de overkant van de straat denkt dan: verdorie, ik wil ook rijk worden... vermits er niet zo veel verschillende mogelijkheden zijn om verschillende maaltijden te bereiden is de markt snel verzadigd. Niemand verkoopt nog voldoende en dat begrijpen ze dan weer niet.
Een nicht van Krit had het gevonden: ze zou inktvis gaan verkopen en zodoende rijk worden. Ik heb het voor haar eens allemaal uitgeteld (niet dat ze geluisterd heeft, ze heeft het met scha en schande moeten ervaren). Ze kocht 40 kg diepgevroren inktvis. Die moest dan nog ontdooid en gekuist worden dus, met behulp van de familie, werd gedurende uren met drie man, veel water en ijsblokjes, de inkt verwijderd en de vis klaargemaakt voor verkoop. Ze kon de vis verkopen met een winst van 10 TB per kilo (25 eurocent), voor ons niets maar voor Thailand is dat al niet slecht. Ze kon dus maximum 400 TB winst maken, maar als ze een kilo niet verkocht kreeg of ze miste bij het afwegen al eens een paar keren met 10 gr, dan was er helemaal geen winst meer. Ze is dan ook niet rijk geworden... ze moest het groter aanpakken: ze wou een restaurant beginnen. Nu is een restaurant helemaal niet wat wij in het westen gewoon zijn : als je hier een afdak hebt, een paar tafels en stoelen en een koelkast van Coca Cola dan heb je een restaurant. Er is helemaal geen controle van hogerhand. Nu kon zij enkel bouwen op de grond van haar schoonouders en dit was langs de enige toegangsweg naar een redelijk 'arm' dorp dus van daar was niet zo veel klienteel te verwachten. Geen probleem: haar man werkte op de brouwerij een paar kilometer verder en zijn kollega's zouden allemaal komen eten. Waarom niet aan de uitgang van de fabriek ? Ah nee, daar staat al een restaurant.
Geen lieve moederen aan: het restaurant werd gebouwd. Alleen was ze vergeten dat ze ook nog wat tafels, stoelen en een vuur nodig had... en het geld was op...
Het restaurant staat er ...
Dat gebrek aan inzicht kom je overal tegen. Er wordt hier enorm veel gebouwd, voornamelijk een soort appartementsgebouwen met beneden de mogelijkheid om een zaakje te openen (daar gaan we weer) en erboven 2 verdiepingen met een soort grote studio's, wat ze hier dan appartement gaan noemen. Er is enerzijds geen mogelijkheid tot parking voor die zaken (alhoewel dat geen probleem mag zijn: op een drievaksbaan met pechstrook wordt er gewoon geparkeerd tot op het 2de rijvak) en anderzijds staan er overal zo'n 40 a 50 % van die appartementen leeg, voornamelijk de nieuwbouw. Begrijpe wie begrijpen kan ...
En maar bouwen ...
Zoals duidelijk te zien is ligt de grond veel hoger dan de straat. Hier bestaat zoiets als het stedebouwkundig bureel niet en, als het al bestaat, dan doet het zijn werk niet of worden er nogal wat steekpenningen gegeven. Iedereen doet dus maar wat op. Bij de aanleg van de wegen werden deze hoger gemaakt dan de omliggende grond : het regenwater kon dan gemakkelijk weg naar de velden. Dit waren voornamelijk rijstvelden die toch onder water gezet werden voor het telen van de rijst. Als het hier al regent dan is dat wel meestal kort maar wel zeer hevig. Ondertussen zijn al die velden bouwgronden geworden en moert er dus opgehoogd worden. Thailaznd wordt verplaatst: dag in dag uit, 7 op 7, wordt er hier grond vervoerd. Waar ze het blijven halen weet ik niet want daar moeten op andere plaatsen toch putten gemaakt worden.
Hierover nog een voorbeeld van commercieel inzicht: een kennis van Krit had zijn grond verkocht; letterlijk en blijft dus met een enorme put zitten... hij krijgt dat niet verkocht alhoewel (volgens hem) die put toch kan opgehoogd worden...
En maar aanvoeren ...
En maar ophogen ...
Nu is er zoals gezegd geen enkel richtlijn of controleorgaan dus dat ophogen is aan geen enkele regel gebonden:
Ik zal maar wat hoger gaan, dan heb ik zeker geen water ...
Het zal je maar overkomen: je hebt een mooi huis en plots wordt er naast het grondstuk een ressort gepland (dat waarschijnlijk grotendeels gaat leegstaan) en die beginnen met de grond op te hogen. En dat doen ze ook:
3 meter verschil ...
Nu krijg je, zelfs als het niet regent, uiteraard last van het water. Je krijgt je huis aan de straatstenen niet meer kwijt... dan probeer je maar zo veel mogelijk te recupereren (ramen, deuren e.d.) en dan vertrek je maar.
Dit was een prachtige villa, zeer recent gebouwd...
Thai denken nog altijd dat alle farang stinkend rijk zijn en ze proberen daar natuurlijk van te profiteren... hoe zou je zelf zijn ? Er stond een prachtig huis te huur, mooi gelegen aan een doodlopende straat, drie slaapkamers, zwembad, voor de prijs van 5000 TB (125 €). Er was wat grond aan dus kon onze hof aan huis zijn, water was ook geen probleem was er was ook nog een grote vijver. Wij daar naartoe.
Mooi ...
Toen de eigenaar mij uit de auto zag stappen was het weeral naar de kl... Plots was de huishuur 10.000 TB, ongemeubeld. Nog niet duur natuurlijk maar ik heb mijn been stijfgehouden: aan die prijs krijgt hij het toch niet aan een Thai verhuurd en hij heeft mijn Tf nummer... we zien wel.
Nu gaan we een weekje op verlof want de boog kan niet altijd gespannen staan, hi hi
Krit en Bernard
|
