Las net een artikeltje over een Amerikaanse toeriste in Dublin die een man die haar in het achterwerk kneep een flinke slag in het gezicht gaf. Heb ik zelf ook ooit eens gedaan! Prima, meiske!!! Het wordt hoog tijd dat sommige hardleerse exemplaren van het mannelijk geslacht eens met gelijke munt worden betaald en leren dat er vrouwen zijn die reageren en niet geschokt in een hoekje kruipen of doen alsof er niets is gebeurd!
"Once you stop learning, you start dying" ( Einstein )
Héél waar: ook al ben ik op pensioen, ik wil blijven bijleren, blijven evolueren... want dat houdt je jong! vandaag- in de les informatica- ging het over "facebook"; ik heb weer heel wat bijgeleerd! En we hebben een afspeellijst gemaakt in "spotify". Leuk! Misschien val ik in herhaling maar ik vind gepensioneerd zijn ongelooflijk tof, ondanks de gezondheidsperikelen. Ik heb heel graag les gegeven en was een beetje bang van "het zwarte gat" maar de dagen zijn gewoon té kort!!! Ik prijs me gelukkig!!!
Ik sta in de top 200 van de blogs op deze site ( n° 198 ) en zit al aan 342 bezoekers!!! Apetrots, of vinden jullie dat een beetje onnozel? Kan mij lekker niet schelen Ik amuseer me ermee Wie had dat ooit gedacht? Ik met mijn schrik voor computers!!! Pas op, ik ben nog altijd een sukkel hoor, maar niet te vergelijken met 2 jaar geleden. Dank zij de cursus informatica ( en een speciale vermelding voor onze leraar Marc!!! ) ben ik die angst en aversie totaal kwijt. Ik probeer mijn overburen ( Jef en Hilde ) te overtuigen om zich ook een PC aan te schaffen, maar tot nu toe tevergeefs. Jammer, want ik zou het best zien zitten hen wegwijs te maken in de wondere wereld van het net
Het is wel een beetje verslavend... vroeger konden er dagen over gaan eer ik mijn mails bekeek en nu is dat toch wel dagelijks, soms meerdere keren per dag. Ik zou mijn computer niet graag missen. Maar ja, dat is met veel dingen het geval: wat je eenmaal gewend bent...
Enfin, het zonnetje schijnt, de tuin wenkt en ik ga met een goed boek ( "Jouw perfecte jaar" - Charlotte Lucas ) wat buiten zitten. Tot schrijfs!
Had daarnet een vriendin op bezoek die ongelooflijk mottige buren heeft. Voor een bagatel krijgt ze de politie aan de deur... Ik prijs me gelukkig toffe buren te hebben waar je altijd beroep kan op doen. Anderzijds ben ik ook een goede buurvrouw!
Voor Hilde en Jef speel ik chauffeur want ze hebben (om gezonheidsredenen) zelf geen wagen meer. Als Luc en Elise op reis gaan of eens een weekendje weg neem ik de post binnen en giet hun plantjes. En voor Michel en Sonja aanvaard ik postpakketjes omdat ze overdag uit werken zijn.
Wat is het toch aangenaam om een goede verstandhouding te hebben!!! Het leven is toch véél te kort om elkaar "den duvel aan te doen"!
Ik zou het echt erg vinden en stresserend om voortdurend en om onnozelheden ruzie te maken...
Lies en Lieve zijn getrouwd geraakt! Lies is 77, Lieve bijna 60... op liefde staat geen leeftijd! Dikke proficiat, dames, en doe er nog maar een flink aantal jaren bij!!!
Zoals elke morgen komt de verpleegster van de wit-gele kruis om ons moeder ( bijna 89 ) te wassen. Prachtig toch dat zo oude mensen langer thuis kunnen blijven!!!
Dat jonge mensen sterven is triestig. Maar als die dood wordt veroorzaakt door een overdaad aan alcohol en andere middelen, als je op amper 28-jarige leeftijd al "versleten" bent, dan is daar maar één woord voor: DOODZONDE!!!
Als kankerpatiënt ben ik me heel erg bewust van de broosheid en de waarde van het leven. Ik heb het daarom moeilijk met jonge mensen die hun gezondheid zo onnadenkend verspillen.
Vanavond naar "Walili"; Marokkaanse keuken: couscous, tajines... héél lekker en zeer vriendelijke bediening. De jarige is er dol op! En op zaterdag is er meestal een buikdanseres!
Triestig toch, dat echtpaar dat meer dan 60 jaar getrouwd is en nu niet meer samen kan slapen omdat de ene hulpbehoevend is en de andere nog "te goed". Er is een "wettelijk probleem"! Komaan zeg, wat menselijkheid graag! Er is de letter van de wet, en er is de geest ervan! Wat leven we toch in een vaak té kille wereld, waar empathie een verwaarloosbaar iets is geworden. Ik hoop echt dat er een oplossing wordt gevonden want zo'n oude mensen van elkaar scheiden, dat loopt niet goed af!
Er is iets raars aan de hand met mijn blog: ik typ mijn tekst en voeg toe. En als ik dan naar het overzicht ga, kan ik de tekst niet helemaal lezen... Eens even kijken of het nu beter is!
De legertop en de minister sluiten de rangen: er is niets onregelmatigs gebeurd, er werd geen informatie achtergehouden en de klokkenluider wordt leugenachtig gemaakt, alhoewel hij dé specialist inzake deze toestellen is. Arme klokkenluider! Zijn carrière kan hij wel vergeten; waarschijnlijk wordt hij op een zijspoor gezet en misschien wel "buiten gepest"... Daar acht ik onze overheid wel degelijk toe in staat!
Een trieste en ontluisterende affaire die in mijn ogen eens te meer bewijst dat in de allerhoogste regeringskringen het eigen imago véél en véél belangrijker is dan de waarheid.
't Is echt paniekvoetbal in Antwerpen. De NVA hoeft niets meer te doen en wordt door de oppositie in een zetel naar de verkiezingen gebracht.
Komaan, jongens, is dit echt serieus bedoeld? Een kandidaat die de helft van het kiezerscorps geen hand wil geven omdat zijn religie het niet toestaat!?
Ik heb een reis gewonnen... joepie, of toch niet! Dat wou een vriendelijke man met een Nederlands accent me via de telefoon toch wijs maken. Toen ik niet meteen "hoera, hoera" riep en wat vragen wou stellen, werd hij meteen een stuk minder vriendelijk. Brutaal zelfs en dus heb ik zonder veel poespas ingehaakt. Ik heb er een hekel aan om voor een imbeciel te worden versleten!!!
En wat lees ik nu in de krant: controleer je ziekenhuisfacturen, want regelmatig worden er onder de hoofding "facturatie- of coördinatiekost" / "administratieve bijdrage" kosten aangerekend die onwettig zijn. Nu krijg ik regelmatig zo'n facturen en ik beken dat ik die nog nooit zo gedetailleerd heb bekeken. Toch een imbeciel dus?
Maar is het niet triestig dat je zo wantrouwig moet zijn?
Ik amuseer me ermee 
Wie had dat ooit gedacht? Ik met mijn schrik voor computers!!! Pas op, ik ben nog altijd een sukkel hoor, maar niet te vergelijken met 2 jaar geleden. Dank zij de cursus informatica ( en een speciale vermelding voor onze leraar Marc!!! ) ben ik die angst en aversie totaal kwijt. Ik probeer mijn overburen ( Jef en Hilde ) te overtuigen om zich ook een PC aan te schaffen, maar tot nu toe tevergeefs. Jammer, want ik zou het best zien zitten hen wegwijs te maken in de wondere wereld van het net 
