Alfie is gestorven. Amper 23 maanden jong, na diverse beroertes en - volgens artsen - onomkeerbare hersenschade; inzet van een juridisch dispuut tussen het ziekenhuis dat de beademing wou stopzetten en de ouders die dit absoluut niet wilden. Zelfs de paus bemoeide zich met de zaak en stelde dat alleen God beslist over het levenseinde. Ik leef mee met de ouders van Alfie. Het moet vreselijk zijn een kind te verliezen. Ik leef mee met Alfie zelf, arme stakker die maar zo kort heeft mogen leven en veel te veel heeft moeten lijden. Maar ik begrijp ook de artsen die - geconfronteerd met een onomkeerbare situatie - een in hun ogen logische beslissing nemen. Ik denk dat niemand licht oordeelt over het leven van een medemens, zeker niet als het over een kind gaat. Waar ik moeite mee heb is dat ( excuseer) gelul over "de wil van God" en "de natuur laten beslissen"... Als je de natuur wil laten beslissen, dan moeten we terug naar de oertijd, beste mensen! Wat mij betreft, ik ben zeker niet van plan onnodig te lijden als ik het kan vermijden. En de enige die zeggenschap zou moeten hebben over MIJN leven, dat ben IKZELF en niemand anders!!! Laat iedereen toch voor zichzelf beslissen! Toen ik verleden jaar darmkanker kreeg heb ik meteen een negatieve wilsbeschikking in orde gemaakt ( dit document is te verkrijgen in de apotheek ) en laten regristreren op het gemeentehuis. Ik geloof niet in lijden ter meerdere eer en glorie van.. Ik wil liefst op een waardige manier afscheid nemen van dit leven. En het geeft mij gemoedsrust te weten dat ik het nodige heb gedaan om dit mogelijk te maken.
De kleindochters ( 10 en bijna 12 ) hebben straks examen! In de jucoclub "Kohoro Kwai". Ze zijn lid vanaf vorig jaar september en hopen nu hun gele gordel te halen. Spannend! Ze moeten een aantal worpen uitvoeren terwijl de groep toekijkt en supportert. Judo is echt een toffe sport en ze doen het heel graag. De mama ( mijn dochter ) heeft haar gele gordel al een tijdje geleden behaald. Succes Hanne Lore en Liselotte! Ik duim voor jullie!
is blijkbaar een groeiend probleem, en niet enkel bij ouderen! Ook jonge mensen voelen zich steeds vaker geïsoleerd. En dat in een tijd waarin "in contact staan" toch een gegeven is waar je niet naast kan kijken... Misschien is dat wel het probleem? Geen enkele computer, smartphone, digitale dit of dat kan "lijfelijk contact" vervangen. Ik vind dat hele virtuele gebeuren ook leuk, maar als ik kan kiezen tussen facebook en een terrasje, dan weet ik het wel!!! Geef mij maar een ouderwetse "koffieklets" met een lekker "pateeken" i.p.v. uren naar een of ander scherm te turen. Facebook en co waarop haast iedereen zich gelukkiger voordoet dan hij in werkelijkheid is en waarop het leven een reeks feestjes en toffe gebeurtenissen lijkt is geen realistisch beeld... maar helaas spiegelen héél veel mensen zich aan dat waanbeeld en daardoor gaan ze zich ongelukkig en gefrustreerd voelen over hun eigen "banale" leven. Een oplossing hiervoor,heb ik ook niet , tenzij de goede raad om de vrienden die je hebt te waarderen en wat moeite te doen om vriendschappen te onderhouden, want uiteindelijk, als je in nood bent, zijn het niet je virtuele vrienden waar je hulp zal aan vragen!
Net een uitnodiging gekregen voor de eerste communie-receptie van het dochtertje van onze kersverse buren. Sympathiek! Volgende zondag dus: 29 april. De weersvoorspelling is niet echt schitterend, maar het wordt vast gezellig! Kenneth en Lieselot zijn een aanwinst voor de buurt , dat weet ik nu al! Niet dat wij voortdurend bij elkaar op schoot zitten, maar we hebben nog een "ouderwetse" buurt, waar mensen elkaar "goedendag" zeggen en waar je in geval van nood kunt rekenen op elkaar. En ik denk dat dit jong gezin zich hier wel vlug thuis zal voelen! Wij doen ons best om het hier zo leuk mogelijk te maken... want zeg nu zelf, dat maakt het leven toch een stuk aangenamer!
Met kippen gooien, geitjes met stenen bekogelen, cavia's vertrappelen... het is blijkbaar een groeiend probleem in kinderboerderijen. Nu zijn kinderen- vooral op heel jonge leeftijd- niet of weinig empathisch maar het is aan ons, volwassenen, om hen te leren dat dit soort wangedrag echt niet kan! Nou ja, als je ziet hoeveel dieren in asielen worden gedumpt, achtergelaten worden aan de kant van de weg, mishandeld worden door hun baasjes... dan kan je alleen maar vaststellen dat het veel volwassenen ook ontbreekt aan fundamenteel respect voor anderen schepselen gods. Dat je niet van dieren houdt en ze niet in huis wilt, alle begrip, maar ze verwaarlozen en/ of pijnigen... dat gaat er bij mij niet in en dat maakt me ook héél kwaad!!!
Sofie heeft cannabisolie nodig, maar die is in ons land onwettig. Maggie De Block suggereert dat Sofie en haar ouders dan maar moeten verhuizen naar een land waar ze die olie wél kan krijgen. FOEI!!! En als het uw kind/ kleinkind/ familielid was? Deze reactie is een minister ( en dan nog wel dokter van opleiding! ) ONWAARDIG! In ons land wordt zoveel "gefoefeld" ... maar voor een ziek kind zou dat niet kunnen?
Hier word ik triest én opstandig van! Joden in Duitsland krijgen de raad hun keppeltje te bedekkken omdat er een groeiende agressie is vanwege moslimvluchtelingen. Je ontvlucht je thuisland omdat je er niet meer veilig bent en dan ga je de veiligheid van anderen in gevaar brengen? dat noem ik "de omgekeerde wereld"!!! 1000 maal "NEE"!!!
Las net een artikeltje over een Amerikaanse toeriste in Dublin die een man die haar in het achterwerk kneep een flinke slag in het gezicht gaf. Heb ik zelf ook ooit eens gedaan! Prima, meiske!!! Het wordt hoog tijd dat sommige hardleerse exemplaren van het mannelijk geslacht eens met gelijke munt worden betaald en leren dat er vrouwen zijn die reageren en niet geschokt in een hoekje kruipen of doen alsof er niets is gebeurd!
"Once you stop learning, you start dying" ( Einstein )
Héél waar: ook al ben ik op pensioen, ik wil blijven bijleren, blijven evolueren... want dat houdt je jong! vandaag- in de les informatica- ging het over "facebook"; ik heb weer heel wat bijgeleerd! En we hebben een afspeellijst gemaakt in "spotify". Leuk! Misschien val ik in herhaling maar ik vind gepensioneerd zijn ongelooflijk tof, ondanks de gezondheidsperikelen. Ik heb heel graag les gegeven en was een beetje bang van "het zwarte gat" maar de dagen zijn gewoon té kort!!! Ik prijs me gelukkig!!!
Ik sta in de top 200 van de blogs op deze site ( n° 198 ) en zit al aan 342 bezoekers!!! Apetrots, of vinden jullie dat een beetje onnozel? Kan mij lekker niet schelen Ik amuseer me ermee Wie had dat ooit gedacht? Ik met mijn schrik voor computers!!! Pas op, ik ben nog altijd een sukkel hoor, maar niet te vergelijken met 2 jaar geleden. Dank zij de cursus informatica ( en een speciale vermelding voor onze leraar Marc!!! ) ben ik die angst en aversie totaal kwijt. Ik probeer mijn overburen ( Jef en Hilde ) te overtuigen om zich ook een PC aan te schaffen, maar tot nu toe tevergeefs. Jammer, want ik zou het best zien zitten hen wegwijs te maken in de wondere wereld van het net
Het is wel een beetje verslavend... vroeger konden er dagen over gaan eer ik mijn mails bekeek en nu is dat toch wel dagelijks, soms meerdere keren per dag. Ik zou mijn computer niet graag missen. Maar ja, dat is met veel dingen het geval: wat je eenmaal gewend bent...
Enfin, het zonnetje schijnt, de tuin wenkt en ik ga met een goed boek ( "Jouw perfecte jaar" - Charlotte Lucas ) wat buiten zitten. Tot schrijfs!
Had daarnet een vriendin op bezoek die ongelooflijk mottige buren heeft. Voor een bagatel krijgt ze de politie aan de deur... Ik prijs me gelukkig toffe buren te hebben waar je altijd beroep kan op doen. Anderzijds ben ik ook een goede buurvrouw!
Voor Hilde en Jef speel ik chauffeur want ze hebben (om gezonheidsredenen) zelf geen wagen meer. Als Luc en Elise op reis gaan of eens een weekendje weg neem ik de post binnen en giet hun plantjes. En voor Michel en Sonja aanvaard ik postpakketjes omdat ze overdag uit werken zijn.
Wat is het toch aangenaam om een goede verstandhouding te hebben!!! Het leven is toch véél te kort om elkaar "den duvel aan te doen"!
Ik zou het echt erg vinden en stresserend om voortdurend en om onnozelheden ruzie te maken...
Lies en Lieve zijn getrouwd geraakt! Lies is 77, Lieve bijna 60... op liefde staat geen leeftijd! Dikke proficiat, dames, en doe er nog maar een flink aantal jaren bij!!!
Zoals elke morgen komt de verpleegster van de wit-gele kruis om ons moeder ( bijna 89 ) te wassen. Prachtig toch dat zo oude mensen langer thuis kunnen blijven!!!
Ik amuseer me ermee 
