Van je familie moet je het hebben! Je eigen petekind ... en beide slachtoffers zijn nog in levensgevaar want het was blijkbaar echt wel de bedoeling hen te doden om te voorkomen dat zij de daders zouden identificeren... Heel die familie zal hierdoor worden verscheurd! Jaren geleden werd hier in de buurt een koppel vermoord en het was één van de kleinzonen die onder invloed van drugs de moord pleegde, samen met een klasgenoot. Die familie is dat nooit te boven gekomen... jarenlange ruzies tussen de moeder van de dader en haar zussen... o.a. omwille van de erfenis... Dat huis heeft héél lang leeg gestaan en was totaal verkrot op de duur... Zo triest!!!
Ongedeerd... fysisch dan toch... want wat de mentale gevolgen zullen zijn en wat het kind heeft meegemaakt in die 2 weken... Veel sterkte aan dit gezin!
voor "energieverslindende huizen"... en wat zijn dat precies? Wie bepaalt dat? en dat "verplicht"... daar hangt een serieus prijskaartje aan en niet iedereen kan dat aan! Zeker nu woningen zo immens duur zijn geworden! Ik heb het toch wat moeilijk hiermee...
Ja, ik heb geweend bij het einde van "De 100 jaar van Lenni en Margot"... een zeer ontroerend verhaal over een 17-jarige en een 83-jarige die vriendschap sluiten in het ziekenhuis waar ze allebei zijn opgenomen, een vriendschap die beider leven verandert ten goede. Een aanrader!!!
Mijn collega Magda beviel jaren geleden van haar eerste zoon... 5,7 kg droog aan de haak! En de hele afdeling kwam hem bekijken! En deze weegt nog een kilo meer!!! Respect voor de mama!!!
hoog tijd dat die verplichting werd herbekeken! Het maakt toch totaal niets uit voor de wedstrijd welke broekjes de dames dragen... seksisme en voyeurisme, inderdaad en terecht dat daartegen werd geprotesteerd!
maar was die scheur er vooraf al? Dan had die meneer misschien toch problemen kunnen voorzien... ook al is de weigering hem te laten instappen nogal raar als de nodige gegevens konden worden "gelezen"...
Ik heb het er na de viering zondag nog over gehad met Lieve die haar man 5 jaar geleden verloor aan een auto-imuunziekte... erover kunnen praten is zo belangrijk... Nee, het is niet makkelijk maar luister, leef mee, huil mee... maakt deel uit van het rouwproces. Wij zijn zo bang terwijl de dood toch deel uitmaakt van het leven... wij sterven allemaal, vroeg of laat... Morgen ga ik eten met Gerard en dan komt Myriam ter sprake en we zullen lachen en ook een traantje laten vloeien... so what? Simonne vertelde me ooit dat 2 zussen uit haar kennissenkring verongelukt waren tijdens een vakantie in Turkije en dat ze die ouders nooit heeft bezocht omdat ze "niet durfde"... Ik vind dat echt vreselijk! Stel je voor... je verliest 2 kinderen en niemand durft er over te praten... hoeveel eenzamer voel je je dan, hoeveel zwaarder nog het verdriet?
"smakeloos" is eufemistisch uitgedrukt en ik vraag me ook af wat de rest van de familie hierover denkt... Dat die jongedame blijkbaar niet beseft dat wat zij doet niet door de beugel kan is immens triest...
een andere vorm van"ziek zijn"... alles, maar dan ook alles voor geld... over het welzijn van de studenten die in deze piepkleine en van daglicht verstoken hokjes moeten "leven" maakt men zich totaal geen zorgen...