"Ge zult weer niet onbestoeft gaan slapen" zou onze pa gezegd hebben De viering van 3 april is klaar, op de overdenking na... Daar zal ik volgende week eens aan beginnen... eerst nog wat ideeën laten "sudderen"...
nee, geen natuurwandeling maar een middagje shoppen... onder een stralend zonnetje! En iedereen heeft wat gevonden: schoenen, broeken, bloesjes, pulls... behalve de oma!!! Ik heb zelfs geen enkele schoen gepast!!! Nou ja, uitgesteld is niet verloren!!! En Hanne Lore heeft- met eigen centjes- een handtas gekocht... een roze exemplaar van Valentino... past perfect bij haar nieuwe outfits. De papa vond het een dure aankoop, maar ja, mannen hebben niet veel verstand van accessoires... € 105 is best te doen ... En ze is er echt heel zuinig op... handtassen zijn een zwak voor ons Hanne Lore... Heeft ze niet van de oma!!!
Ik ben perfect binnen mijn budget gebleven... Ach, ik kan daar zo van genieten om eens uit de bol te gaan en te tracteren...
Prostaatkanker... hoogst waarschijnlijk ingekapseld... dus dan zou een operatie soelaas kunnen brengen. Volgende dinsdag nader onderzoek... We duimen voor een zo positief mogelijk scenario...
We zagen het geen van beiden echt zitten... dus heb ik me maar "opgeofferd"... De overdenking voor de viering van 3 april... de balans tussen "lernen" en "praxis"... Ideeën genoeg, dat wel, maar dat samenbrengen tot een samenhangend geheel... Zal het zondag eens proberen... Want ja, de Paasdriedaagse komt eraan en wij hebben de Paasviering... één van de hoogtepunten van het werkjaar... Dus daar zal ook wat tijd inkruipen... Enfin, we doen ons best!!!
Zowel dochterlief als Hanne Lore hebben een nieuw kapsel! Opzij en achteraan opgeschoren... 't Is even wennen! Dochterlief had zoiets toen ze 16 was, 24 jaar geleden! Peter zal opkijken vanavond als hij thuiskomt
Volgens de pedicure zal Liselotte steunzolen nodig hebben. Haar voeten zijn vooraan tamelijk breed en achteraan te smal... zodat haar steunpunten verkeerd liggen en ze eelt ontwikkelt... Allez vooruit... Dat wordt dan de derde na de mama en Hanne Lore...
Mag ik even heel cynisch zijn? Waarom die massale respons? Omdat het in onze achtertuin is, omdat we zelf getroffen worden (economisch maar misschien ook militair- dreiging met kernwapens, omdat het om blanke christenen gaat... Shockerend? Best wel, maar het is de realiteit...
het zou alvast een signaal zijn indien seksueel geweld strenger zou worden bestraft en indien niet zoveel zaken zouden geseponeerd worden! "Anders gaan denken", volledig akkoord, maar het begint met de zaak serieus te nemen en niet te bagatelliseren...
Net een mailtje gekregen en mijn aanvraag bijgewerkt. Half maart zou ik dan een persoonlijk voorstel krijgen. Wie de leverancier is stond niet in de mail. maar ik zal wel eens goed nadenken eer ik toehap! Met Mega ga ik alvast niet in zee!
Geen Humo deze morgen. Meteen gebeld naar de klantendienst. een computer natuurlijk! Enfin, mijn abonnement wordt met één week verlengd. meteen naar de Proxy een Humo gaan kopen, want ik kan die echt niet missen. en nu maar hopen dat het volgende week in orde is... want ik heb betaald tot augustus!!!
De tijd dat Humo toonaangevend was is voorbij, maar het blijft toch een magazine waar af en toe goede artikels in staan...
Helaas geen echte verrassing. Op bepaalde vlakken hebben we het "point of no return" bereikt én overschreden. Alleen... wij beseffen het nog niet helemaal... En de overheden blijkbaar evenmin... Machteloos voel ik mij... en bang voor wat mijn kleindochters te wachten staat...
het deed flink pijn bij de kine! En het wordt stilaan duidelijk dat die knie van mij niet zomaar "normaal" zal worden. Mijn eigen schuld, ik weet het... veel te lang gewacht... Enfin, we hopen er het beste van... Jammer voor Luc die voorlopig alleen moet wandelen... Ik kan het niet en Jan zit mentaal niet zo goed in z'n vel momenteel... Wandelen zou hem misschien deugd doen, maar ja...
die ook niets aan de situatie kunnen doen. Maar symbolisch belangrijk... Een onafhankelijke staat binnenvallen en annexeren- want daar komt het op neer- kan nu eenmaal niet worden aanvaard. Waar eindigt dit anders?
De viering van 3 april is klaar, op de overdenking na... Daar zal ik volgende week eens aan beginnen... eerst nog wat ideeën laten "sudderen"...
Machteloos voel ik mij... en bang voor wat mijn kleindochters te wachten staat...
