Ik ben Marleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Snikylou.
Ik ben een vrouw en woon in Zele (Belgie) en mijn beroep is Niks nemeer.
Ik ben geboren op 18/06/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: cursiefjes schrijven, lezen, computerspelletjes spelen.
Ik ging als 6 jarige op internaat in Brussel wegens mijn spastische handicap. Ik zou er 8 jaar van mijn leven doorbengen.Daarover schrijf ik :
"ma vie"
en ook over mijn leven in 't algemeen.
Bij Sinterklaas in de Innovation in Brussel
Op trouw van Astrid, pet Jef kijkt ontroerd toe
Spiegelbeeld, vertel eens even. ben ik echt zo oud als jij ? Waarom gaan toch al die jaren, als je jong bent, zo vlug voorbij ? 'k Ben nog niet oud en versleten, k zou het graag eens overdoen. En mijn leven zou, zeker weten, er heel anders uitzien zien als toen !
Tante francine met Argiro Nadine en ikke
Peter Jef en Meter Adrienne
Meter Mathilde en Peter Arthur
Bij het eerste bezoek aan mij. Je ziet aan mijn lip, dat ze bijna weg gaan
Lionel, Dominique Ik en Danny Lenseclaes
Ik en Papa genieten van een smoutebol
ikke bij will tura in 1964
Foto de Home Fraiteur NU
Ik met Geatana Talluto mijn laatste jaar "1968"
Inkomhall fraiteur met de bewuste muurschildering
Ik met tante Josee en Josee Delavande
Ik met mijn Pa in 1968
Ik en eduard Van Zwol en Andre Lemmens op het podium van de Fancy-fair
25 juni 1976 Een dag om nooit meer te vergeten
Mijn droomprins staat voor de deur
Er zijn geen rozen zonder doornen En geen liefde zonder pijn.
In deine augen steht so vieles was mir sagt, Du fuhlst genau so wie ich. Du bist das mädchen, das zu mir gehört, ich lebe nur noch fur dich.
Eric met zijn moeder
Moeder aan de arm van erics vader.
Tante Marie-louise en Erics schoonbroer Gaston
Peter Pierre en Erics jongste zus Lisette
Ik met Papa, en bruidskinderen Chris en Anja
Aan de kerk met meter Adrienne Opzij mijn vriendin Linda Bonnarens
In de open auto aan de kerk
Ma Vie
Het leven als gehandicapte
09-09-2006
52) Autorijles
Het heeft lang geduurd maar na de bevalling van mijn dochter sta ik voor een nieuwe uitdaging. Ik ga leren autorijden. Ik ben een self-made madam dus koop ik mij een boek. Ik studeer dat er de stukken afvliegen en ga naar het examencentrum in St.Niklaas voor het theoretisch examen. Het is nieuw voor me, ik zit in een grote kamer met wel 30 anderen. Vooraan staat een diascherm opgesteld en daarop verschijnen de foto's. Het is nieuw en dat met de zenuwen lapt het mij dat ik er niet in slaag. Maar niet getreurd , de volgende week opnieuw, ik heb immers 3 kansen. De tweedekeer is het nieuwe eraf en voila: ik ben geslaagd... Joepie ! Nu komt het erop aan om veel te oefenen met de auto, maar... het is een nieuwe auto ! Aiaiai Zo zelfverzekerd ben ik nu ook weer niet (het zou zonde zijn)en we besluiten een tweedehandse te kopen om te leren rijden. Ik ben niet bang en dat scheelt een stuk en ik zwier mij overal tussen... zegt mijne vent ! Terwijl hij soms zelf met een ei in zijn gat zit. hihihi Wij hebben een ver familielid die werkt in een rijschool en die vragen we om raad voor de manoeuvers, die komt persoonlijk een paar maal tonen hoe het moet. Na negen maand ben ik er klaar voor en gaan we weer examens doen. Weer spelen de zenuwen mij parten want het begint al goed... Ik geraak die helling niet op zonder achteruit te bollen. Nondenonde... Dat kunt ge nergens oefenen hé ! Maar daar vinden we iets op. Bij ons loopt de Dender en de Schelde in de buurt en langs de dijken loopt een helling om er op en af te gaan. Eigenlijk moogt ge daar niet op want er staat een verbodsteken, maar we gaan niet zover hé . Erop en eraf..., erop en eraf.... Voila we zijn klaar voor de tweede poging. Ook nu weer is de tweede keer,de goede keer; en ik heb mijn rijbewijs ! Oef ! Het heeft mij bloed en zweet gekost maar, nu zijn we klaar, nu kan ik met de kinderen overal heen, naar pretparken en naar school en zo.
De kinderen volgden alle 3 muziekschool eerst notenleer daarna met een instrument erbij, nog later met muziekgeschiedenis erbij, ze hebben bijna geen vrije tijd meer, maar doen het graag. Het instrument wordt een piano, Christophe is de eerste en die mag kiezen . Eigenlijk had ik mij ook ingeschreven omdat Christophe niet alleen wilde gaan. Maar net dat jaar kon het niet meer dat we in dezelfde klas zaten en dus heb ik afgehaakt. Maar mijn lidgeld was al betaald en dus kwamen wij op het idee om Dominique dan maar in mijn plaats mee te sturen. Die was toen net oud genoeg maar toch heel jong. Zat al in het eerste leerjaar en kon heel vlug lezen en schrijven. want dat is een vereiste om te kunnen beginnen met muziekles. We huurden een 2de handse piano met aftrek van het huur geld bij aankoop van een nieuwe, ooit en als ze zouden verder doen. Christophe deed heel erg zijn best, Dominique heeft na zijn notenleer meer interesse voor dictie en toneel. Hij is welbespraakt en heeft lef. Hij kan prachtig voordragen en met veel gevoel en mime iets uitbeelden, dus schakelt hij over op dictie. De voorwaarde is dat hij zijn notenleer afmaakt dat doet hij. We kopen een nieuwe piano. Christophe gaat verder heeft 6 jaar notenleer en 5 jaar Piano en 3 jaar muziekgeschiedenis gedaan Ook Ann begint aan de opleiding muziek, de notenleer maakt ze af, maar de Pianoles doet ze niet zo graag en ze haakt af in het 4de jaar. Tja, het is eigenlijk best veel om te doen en je kunt het ene niet volgen zonder het andere. En daarbij nog naar de gewone school gaan en huiswerk maken...
Nu ben ik best wel streng, maar ik was heel tevreden met mijn eigen opvoeding en zodoende wil ik het ook voor mijn kinderen. Ik besef dat schoonmama er niet veel kaas van gegeten heeft. De kinderen boeren en laten winden,(de oudste maakt er zelfs een sport van) zitten in hun neus te pulken en wanneer ze iets niet lusten wordt het gauw aan de kant van hun bord geschoven. De weinige dagen dat ik thuis ben, zijn te weinig om hen nog te corrigeren. Ik moet elke dag kwaad zijn en opspelen en dat komt de sfeer niet ten goede. Ik maak mij er niet populairder mee en ze weten wààr naartoe, naast de deur ! Ik maak ook lange dagen opstaan om 6 uur, om 6u 30 naar het station de trein van 6u 50 nemen naar Brussel Noord, daar overstappen naar die voor Brussel Leopoldswijk, dan nog 5 minuten te voet zodat ik op het werk ben om 7u'45 . De kinderen slapen nog als ik vertrek en ze blijven liggen tot wanneer Eric vertrekt naar het werk dan komt zijn moeder hen opvangen en zorgen dat ze naar school geraken. Gelukkig kan mijn echtgenoot zich onder de middag vrij maken en samen met de kinderen bij zijn ouders warm eten, zodat ik niet meer hoef te koken. Ik doe hetzelfde op 't werk. De kinderen krijgen daar alles wat ze nodig hebben, behalve opvoeding. En 's avonds ben ik tussen 17u en 18u thuis. Dan rest er nog net een beetje tijd om de kinderen hun huiswerk te bekijken en de lopende zaken te bespreken. Ik erger mij blauw dat schoonma geen discipline heeft en geen voorbeeld is voor hen, maar ik moet zwijgen ! Er is geen alternatief. Ik verdien het meeste van ons twee en wij hebben het nodig.
Wie zal er ons kindeke douwen en doet het zijn moederke niet? Wie zal er zijn dekentjes vouwen, dat 't schaars door een holleke ziet? Kleine, kleine moederke alleen, douw-douw-douwderideine, kleine, kleine moederke alleen kan van uw wiegske niet scheên.
Wie zal naar ons kindeke kijken, dien bleuzenden stouten kapoen? Wie zal er zijn hemdekes strijken, zijn haarken in krullekes doen? Kleine, kleine moederke alleen, douw-douw-douwderideine, kleine, kleine moederke alleen kan van uw wiegske niet scheên.
Wie zou voor ons kindeke derven haar laatste kruimelke brood? Wie zou er, wie zou er voor sterven, en lachen op kind en op dood? Kleine, kleine moederke alleen, douw-douw-douwderideine, kleine, kleine moederke alleen kan van uw wiegske niet scheên.
De herderkens lagen bij naaachte, ze lagn bij nacht in het ved Z hielden vol trouwe de waaachte , ze hadden hun schaapjesgeteld Daar hoorden zij d' engelen zingen hun liederen voeiend en klaar
Opeens hoorden zij daar een gerucht , maria die liet er al ene zucht
Zij dachten dat Herodes was die 't kindje kwam vermoorden 't was Siske Rochus en bellemankee en siske rochus die kwam mee
wat zullen we de bakker geven voor zijne nieuw jaar Een kindje in de wiege met zwarte krullekes haar Drol drol drol, steekt de bakker een stek in zijn hol
Een van de beloftes die we maakten na de goede afloop van mijn 3de bevalling, het was even kantje boord, was dat we ooit terug naar Lourdes zouden gaan, later als de kleinste wat groter is. We kopen na de bevalling een nieuwe auto, een nissan stationwagen, diesel en ruim genoeg voor ons vijven. Als Ann 2 jaar is, is ze ons inziens groot genoeg om de stap te wagen en we smeden plannen voor deze zomer. We gaan met de wagen langs gewone wegen ( geen autotrades) en gaan er 2 dagen over doen. We bereiden ons heel goed voor en krijgen van het lokale VAB kantoor een routeplan om via dorp naar dorp te kunnen reizen. We leggen een hotel vast in Bourges omdat het centraal gelegen is op onze reis weg , het snijdt de afstand mooi in 2, maar we moeten in het toeristenseizoen wel minstens 2 dagen blijven. Dat is niet echt een probleem, zo kan Eric goed uitgerust aan het tweede deel van de reis beginnen. We vertrekken heel vroeg op 14 juli, de franse nationale feestdag, om 5u30 Rond 8 uur moeten we voorbij Parijs zijn. Het ziet er allemaal ingewikkeld uit maar het valt best mee. Het is rond 16 u wanneer we in Bourges aankomen en er zijn problemen met de "vouchers" Blijkt dat we er maar een hebben. We zeggen dat we er 2 betaalt hebben en tonen het betalingsbewijs dat we gelukkig mee hebben. Jaja, zegt de gerante: maar ik moet de 2 vouchers hebben, dus bellen we naar huis naar het reisbureau om de zaken recht te zetten. Pech, want het reisbureau is reeds gesloten. Tja, wat nu ? De vrouw achter de balie belt naar de baas (het moet ons weer overkomen hé zeg) legt het geval uit en de baas zegt: oké laat hen maar blijven, we bellen morgen wel. Eric heeft er koppijn van gekregen en gaat liggen, ik wil de stad verkennen, het is ondertussen al 17u30 en ik ga op zoek naar een apotheek om tandpasta te kopen, het enige dat we vergeten zijn.
Als je moe bent als je geen raad meer weet en je diep ongelukkig voelt... Denk dan even terug aan de mooie dagen, dat je lachte en danste, dat je tegen iedereen vriendelijk was...
Vergeet de mooie dagen niet, als de horizon zover je kunt kijken, donker blijft zonder een teken van licht. als je hart vol verdriet is en misschien vol bitterheid. Als schijnbaar alle hoop op nieuwe vreugd en geluk verwenen is. Zoek dan toch zorgvuldig in je herinnering ik vraag het je, de mooie dagen; de dagen dat alles goed was, geen wolkje aan de hemel,
Want als je ze vergeet, komen ze nooit meer terug. Neem jezelf opnieuw in handen. Vergeet de mooie dagen niet...
Voor elkeen wiens huis werd afgebroken Tot stof en as werd neergehaald een sprankje hoop opnieuw ontloken 't was weer de mens die heeft gefaald
Voor elkeen die drugs zijn pasie noemt En langzaam sterft, elke dag, iets meer Een vleugje moed, voor een nieuw begin De weg terug, hard zonder verweer
Voor elkeen die geweld moet incasseren En de wonden niet meer kan helen Een dosis hoop, de tijd zal leren Je bent niet alleen tussen zovelen
Voor elkeen die zich ziek en verlaten voelt En eigenlijk geen uitweg ziet Een portie vreugde, goedbedoeld Als pleister op klein of groot verdriet.
Als ik er morgen niet meer ben
Als ik er morgen niet meer ben, herinner jij je dan nog mijn beeld en mijn stem ? Als ik er morgen niet meer zou zijn, zou je dan verdriet hebben en pijn ? Hoe zou je verder door 't leven gaan ? als je geen grond vindt om op te staan. Ik hield van jou, dat blijft bestaan, en zal in je wezen als een traan. Herinneringen komen angst omklemt je in je dromen. Maar je houdt nog van mij, de liefde voor mij blijft je altijd bij. Door je tranen heen roep je mijn naam, en vraagt waarom ik heen ben gegaan. Het verdriet is voor jou nu nog groot , en je denkt zeker: was ik ook maar dood. neen liefste, zo mag je niet denken, het leven heeft je vast nog wat moois schenken. Dit zijn mijn laatste woorden van leven en geest, Bedankt voor die fijne tijd met jou, Lieveling, van jou hield ik het meest.
Wie dagelijks vlijtig is als een bij, kracht heeft als een stier, werkt gelijk een paard, die moet eens naar de dierenarts gaan. Het zou kunnen dat hij een Ezel is !
Er zijn weinig mensen die ons nationale volkslied kennen , wel hier heb je de tekst even:
O dierbaar Belgie, O heilig land der Vaad'ren. onze ziel en ons hart zijn u gewijd. Aanvaard de kracht en het bloed van onze aad'ren; wees ons doel in arbeid en in strijd. Bloei, o land in eendracht niet te breken; wees immer uzelf, en ongeknecht,
Het woord getrouw dat ge onbevreest moogt spreken; Voor Vorst, voor vrijheid en voor recht. (2x) Voor Vorst, voor vrijheid en voor recht
Depressies overwin je niet met een pil. Hier tien tips waarmee het beter zal lukken.
1 - Durf boosheid en verdriet te uiten. 2 - Stop het slikgedrag: soms moet je iets durven uitspuwen; 3 - Zoek persoonlijke warme contacten bij échte vrienden; 4 - Twee uur per dag voor jezelf alleen is geen luxe; 5 - Wees minder met geld bezig; 6 - Expressie zoals zingen, tekenen, schrijven, toneel spelen en sporten kan depressie vermijden; 7 - Leer foert zeggen; 8 - Het heeft geen zin om je voortdurend met anderen te vergelijken; 9 - Lachen is gezond; 10- leer afscheid nemen en loslaten. De grootste ziekte is helemaal niets kunnen vergeten en vergeven. Verlies hoort bij het leven.
Om de mensen eens een voorbeeld te geven:
Doof of Blind, aan U de keuze:
Er waren eens een dove en een blinde. Ze namen beiden de trein van Hasselt naar Brussel. De dove zette zich neer en keek door het raam. Veel meer kon hij niet doen. De blinde werd op de trein geholpen en begon een praatje met de mensen rondom hem. In Brussel werd de blinde van de trein geholpen, en aan de deur van het station vertelden vriendelijke mensen hem welke tram hij moest nemen en na hoeveel haltes hij moest uitstappen. Tegen 10 uur was de blinde man ter plaatse. De dove stapte uit de trein, verliet het station en kende ook de weg niet. Hij klampte een voorbijganger aan en sprak hem toe op de specifieke toon van de doven. De man liep verstoord weg. Drie, vier keer werd hij weggehoond. Niemand verstond hem tot een geduldig man probeerde hem te begrijpen en hem het nummer van de tram op papier zette. De dove nam eerst de verkeerde richting, keerde toen terug en kwam na de middag op zijn bestemming aan. Heel die tijd had hij met niemand enig contact. Dat is het verschil tussen een dove en een blinde. En natuurlijk is elke handicap een spijtig verschijnsel.
Wie de dag pukt als een bloem, oogst het boeket van zijn leven... en wij willen jou met veel liefde deze bloemen geven...
We wensen je een levensjaar vol kleur waarin je tijd kan vinden om stil te staan bij de goede dingen van het leven, waarin het klimmen van de jaren je een uitzicht geeft dat steeds weidser wordt, waarin herinneringen de kiemen vormen van nieuwe dromen... _______________________
aan iemand in het bijzonder
Ik vraag me af vandaag wat jij morgen zal doen. Je ben ontoereikbaar (voor mij) nu, maar in de toekomst zal jij mij de hand reiken. Misschien denk je dan aan de dag dat ik dit schreef en ik zal misschien denken aan de dag dat jij dit leest. Nog één ding wil ik je zeggen Wees een bloem die ontluikt als er mensen zijn die om je geven. En wees een oester die zich sluit als je alleen bent en niet omgeven. Luister dan naar de stilte. Hoor wat ze je te zeggen heeft Misschien ontdek je dan het hoe en waarom je leeft.
Ons gezin bij de 1ste comunie van Christophe
Ons gezin compleet bij de doop van Ann Christophe 8 jaar, Dominique 6 jaar
A rose is a rose every day, every night You too are the same, exept different in my sight You are like a rose, such a beautyful creation But a rose in disguise meant to blume for every nation So show you beauty, for I know what you are You are a rose in disguise, and very very wise
De inkomhall met de muurschildering
Zonnewijzer aan de binnenzijde
het terras van fraiteur
Feestzaal van fraiteur
Dit zijn 2 vrienden die ik terugvond bij een recent bezoek Bernard VanOoidonck en Daniel Laidèr
Doof nu 't licht en sluit je ogen en vergeet de strijd Jouw leven hier is omgevlogen maar je liefde blijft Maar waar je gaat zijn zon en maan gelijk De kleinste bloem is daar als de hoogste eik en alle koningen en kinderen zijn daar gelijk Laat nu die laatste droom maar komen en wees niet meer bang Jouw nacht van vrede is gekomen na een levenlang
En waar jij gaat daar is geen haat of pijn Het heetste vuur wordt dat als van een kaars zo klein Zoals de zon schijnt na de regen Zo zal het zijn En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand samen gaan Wat stof is zal tot stof vergaan En elke storm komt weer tot rust daar Zo zal het gaan En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel met jou mee gaan jouw taak op aarde is voldaan Zoals je was in alle liefde Zo zal je gaan
Mijn naam Mijn naam? Wat maakt hij jou toch uit. Hij gaat verloren als droevig klotsen van golven tegen verre rotsen als in het woud een dof geluid.
Hij laat een spoor na, bleek en vaal hier op je albumblad, wat lijnen Waarvan de inhoud zal verdwijnen, Een grafschrift in een vreemde taal.
Mijn naam? Hij zal vergeten zijn In nieuwe stormen van je leven En zo zal hij geen tere schijn Aan jou herinneringen geven.
Maar spreek mijn naam heel zachtjes uit En zeg, als je verdriet voelt knagen: Er is een hart dat mij omsluit, Waarin mijn beeld nooit zal vervagen.
