Foto
Hier ben ik  5 maand
(Wat je niet ziet is,  
dat er iemand achter
mij zit die mij
rechthoudt )
Foto

Ik met Papa en Mama

Inhoud blog
  • Lourdes met ons gezin
  • liedjes van toen probeersels
  • Ongemanierd !
  • 54) De muziekschool
  • 52) Autorijles
  • 53) Na de bevalling van mijn dochter
  • 51)De medische gezondheidsdienst van de savaanstraat (Gent)
  • 50) Hoera ! een dochter
  • 49) De begrafenis vanTante Ann
  • 48) Dominique valt uit het trapgat
  • 47) Bomma ?
  • 46)De eerste schooldag van Dominique
  • 45) Onze Tweede zoon
  • 44) De geboorte van ons 1ste kind: Christophe
  • 41) Ik voel mij een voetveeg op het werk
  • 40) Mama heeft borstkanker
  • 39) De bouwplannen
  • 38) De eigenaars van ons appartement
  • 37) De zeurkous van het appartement
  • 36) Oude jaar 1976 -1977 auto gepikt
  • 35) Ons eerste nestje
  • 34) Wij gaan trouwen
  • 33) Will Tura
  • 32) De eerste reis samen
  • 31) 19 de verjaardag
  • 30) Theo Bozek en Linda Bonnarens
  • 28) Het bushokje aan de Kerk
  • 27bis) Mijn nieuwe werkplaats
  • 27) Ik bouw verder aan mijn weg
  • Mijn Papa
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    5 jaar 
    met beer op schoenen
    Foto

    Op de scooter van Tante Marie-Louise

    Over mijzelf
    Ik ben Marleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Snikylou.
    Ik ben een vrouw en woon in Zele (Belgie) en mijn beroep is Niks nemeer.
    Ik ben geboren op 18/06/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
    Mijn hobby's zijn: cursiefjes schrijven, lezen, computerspelletjes spelen.
    Ik ging als 6 jarige op internaat in Brussel wegens mijn spastische handicap. Ik zou er 8 jaar van mijn leven doorbengen.Daarover schrijf ik : "ma vie" en ook over mijn leven in 't algemeen.
    Foto
    Bij Sinterklaas in de Innovation in Brussel

     

    Foto
    Foto

    Op  trouw van Astrid,
    pet Jef kijkt ontroerd toe

     
    Spiegelbeeld, vertel eens even.
    ben ik echt zo oud als jij ?
    Waarom gaan toch al die jaren,
    als je jong bent, zo vlug voorbij ?
    'k Ben nog niet oud en versleten,
    k zou het graag eens overdoen.
    En mijn leven zou, zeker weten,
    er heel anders uitzien zien als toen !
    Foto
    Tante francine met Argiro
    Nadine en ikke
    Foto

    Peter Jef  en Meter Adrienne

    Foto
    Foto
    Meter Mathilde en Peter Arthur
    Foto
    Foto

    Bij het eerste bezoek aan mij.
    Je ziet aan mijn lip, dat ze bijna weg gaan

    Foto
    Lionel, Dominique
    Ik  en Danny Lenseclaes
    Foto
    Ik en Papa genieten
    van een  smoutebol
    Foto
    ikke bij will tura  in  1964
    Foto
    Foto

    Foto de Home Fraiteur NU

    Foto
    Ik met Geatana Talluto
    mijn laatste jaar "1968"
    Foto

    Inkomhall fraiteur met de bewuste muurschildering

    Foto
    Ik met tante Josee en
    Josee Delavande
    Foto
    Ik met mijn Pa in 1968
    Foto
    Ik en eduard Van Zwol en Andre Lemmens  op het podium van de Fancy-fair
    Foto
    Foto

                 25 juni 1976 
    Een dag om nooit meer te vergeten

    Foto
    Mijn droomprins staat
    voor de deur
    Foto
    Er zijn geen rozen  zonder doornen
    En geen liefde zonder pijn.
    Foto

    In deine augen steht so vieles was mir sagt,
    Du fuhlst genau so wie ich.
    Du bist das mädchen, das zu mir gehört,
    ich lebe nur noch fur dich.

    Foto
    Eric met zijn moeder
    Foto
    Moeder aan de arm van erics vader.
    Foto
    Tante Marie-louise en Erics schoonbroer Gaston
    Foto
    Peter Pierre en  Erics jongste zus Lisette
    Foto
    Ik met Papa, en bruidskinderen Chris en Anja
    Foto
    Aan de kerk met meter Adrienne
    Opzij  mijn vriendin Linda Bonnarens
    Foto
    In de open auto aan de kerk 
    Ma Vie
    Het leven als gehandicapte


    Snikylou heet u welkom


    14-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.34) Wij gaan trouwen
    Na bijna 7 jaar verkering besluiten we de grote stap te zetten.  We gaan trouwen.
    Ik werk nu al bijna 4 jaar in de Maatschappij en verdien er goed, Eric werkt nu en dan eens ergens. die heeft zijn draai nog niet helemaal gevonden, maar daar kunnen we op wachten als we getrouwd zijn ook.  Hij werkt voorlopig overal en nergens, dan stempelt hij.
    We zijn bijna 22 jaar, de meesten van onze kennisen zijn al  getrouwd (moetens) en hebben al kinderen. 
    We gaan bij de pastoor en vragen wat we moeten doen ?  En de brave mens zegt:  "Elkaar graag zien "    Ik antwoord hem gevat: "Dat doen we al, maar verder ?"
    Hij zegt dat we eens moeten komen zien in de pastorij, elke zoveelste dag van de week is daar een soort leering over wat het huwelijk inhoudt en over kindjes krijgen enz...
    Dat duurt zo'n 2 weken.  Hebt ge een datum in gedachten ? vraagt hij ; we zeggen dat we willen trouwen de week na mijn 22 ste verjaardag.
    (dit omdat mijn moeder ook zo oud was toen ze trouwde en om te vermijden dat we het later zouden moeten horen als er problemen zouden komen) 
    Dus wordt de datum vastgelegd op 25 juni 1976  om 15 uur in de namiddag.
    We zijn dan ongeveer half januari 1976. Ja, zegt Mijnheer pastoor: dat kan. 
    Ook voor de Gemeente is het goed.
    Nu konden de voorbereidingen beginnen,  Mijn pét Pierre de echtgenoot van mijn Tante Marie-Louise zou mijn getuige zijn samen met Erics jongste zus Lisette.
    Later kwam moeder mij vragen of ik geen 4 getuigen wou nemen zo kon haar zus ook eens mee.
    dus dat werd het dan : Tante ML  en Erics schoonbroer Gaston en dan Pét Pierre met Lisette.
     We gingen naar St. Niklaas om een trouwkleed, en meteen de suite kleding van mama en Tante ML De mannen zouden hun smoking huren, allemaal hetzelfde.  Het was een grijs kostuum.
    De dochter van Gaston en de zoon van Erics broer zouden onze  bruidskinderen zijn.  
    De feestzaal zou het café wat verder zijn.
    De auto s zouden van een taxibedrijf komen gelegen bij ons aan het station.
    Nu hadden wij ooit eens op een zaterdag in het Waasland shoppingcenter in St Niklaas een blauwe old timer gezien met open dak en we hadden toen al gezegd  tegen elkaar: "dat is het! "
    Dus wij op zoek naar die wagen, bleek dat die van Waasmunster was.  Die legden we vast en met nog 2 auto's van het andere bedrijf bij .
    Dan volgen er nog de voorbereidingen voor de menukaartjes, de keuze van de menu, het bruidsboeket, het orkest , de suikerbonen enz. enz.
    De menukaartjes ;zouden witte linten zijde worden, die draaiden we gewoon in de schrijfmachine.
    Het bruidsboeket dat moesten volgens moeder absoluut  Witte orchideeen zijn,  ik had liever rozen, maar ja !
    Het kleed zag ik van de eerste maal en: dat was het ! ze probeerden mij nog op andere gedachten te brengen maar neen,   het moest en zou dàt zijn punt. dààr heb ik mijn zin gekregen.
    Ik had zoooo  graag een lange sleep gehad, maar laat het nu net mode zijn van een hoed!!
    Achteraf wel makkelijk natuurlijk, dat kunt ge afzetten hé,   als het te warm wordt.
    De suiker bonen hebben we zelf opgevuld, daar zijn mogelijkheden genoeg voor.
    Het orkest, Dat waren een broer en zus uit Lokeren die  overal optraden en die we eens zien spelen hadden op een feest. "Duo Leo" of zoiets. De Jongen speelde op een orgel en het meisje speelde gitaar en beiden zongen ze de populaire "Johnny Hoes achtige liedjes" van toen.  Die hadden we dus al gevraagd  en die vader had het opgeschreven op een bierviltje en in zijn portefeuille gestopt.
    "hij zou dat thuis wel inschrijven in zijn agenda"
    We tellen af !


                                                 [[[25 juni 1976 is onze trouwdag.]]]
    Het fameuze jaar ' 76 dat de geschiedenis zou ingaan als "de lange hete zomer".
    Wij hielden ons hart vast toen het in mei al zo lang,  zo heet was  dat we vreesdden dat het wel eens gedaan zou kunnen zijn in de maand juni.
    Maar neen, hij bleef duren. En  het belooft een mooie dag te worden.
    De voormiddag begint voor ons als altijd, het was om 15 uur dat we trouwden.
    Iets voor de middag begint het kanongebulder, papa had immers een kanon op de kop kunnen tikken bij een boer, die het gebruikte om de vogels uit het graan en het koren te houden.
    om de 10 minuten is het : BOEM !!
    Rond de middag komt er een jonge man van rond de 30 aan pa vragen of zijn dochter thuis is,
    Pa kijkt raar op en vraagt aan de man wat hij van mij wil ?   blijkt dat het de nieuwe onderpastoor is van de parochie die mij komt halen voor de ondertrouw !
    Daar begint het mee. Vandaar gaat het richting kapper en later naar de schoonheidspecialiste voor de smink. Dan gaan we het kleed aantrekken en zijn we klaar.   Om 14u30 worden we op het gemeentenhuis verwacht.
    Eric komt rond 14u in de open auto aangereden met zijn moeder.
    en ook de getuigen zijn meegekomen in de andere auto's.
    Ze komen binnen en er wordt al een glaasje gedronken.  "op de goede afloop".  Nadat de nodige foto's genomen zijn binnenshuis maken we ons op om buiten te komen.  Ondertussen buldert het kanon om de minuut:  Boem !
    Eerst verschijnt Eric aan de arm van zijn moeder Stella,  dan komen het eerste koppel getuigen:  mijn tante Marie-Louise aan de arm van Erics schoonbroer Gaston. daarna het 2de  koppel:  Eric's jongste zus Lisette met mijn tantes echtgenoot en mijn peter Pierre.
    Dan komen Chris en Anja, de bruidskinderen.  Chris heeft een wandel stokje met daaraan de ringen.  Anja draagt een boeketje.
    En daarna kom ik aan de arm van mijn vader.
    Pa kan het niet laten, en begint te zwanzen zoals altijd, en iedereen lacht.
    Zo gaan we plaats nemen in de limousine en rijden we naar het centrum van Zele, naar het gemeentenhuis.
    De toenmalige burgemeester dhr Avil Geerinck staat ons al op te wachten. Nadat we daar de levieten te lezen gekregen hebben  zetten de getuigen en wij onze krabbel en gaat het richting kerk.  De oude Kouterkerk is pas onlangs afgebroken en er is een nieuwe gezet.  Het is een groot rond gebouw, best gedurft voor die tijd.  Heel sober wat betreft de inrichting, houten banken en witte muren met veel lichtinval dat vooral van boven komt.
    Het altaar is een stenen tafel  en het kruisbeld erboven is een abstract geval in steen,  precies een boomstronk in een rare vorm.
    Maar het past wonderwel bij het geheel.
    We schrijden binnen langs de hoofdingang, een grote dubbele glazen deur.De kerk zit al half vol met vrienden, kennisen, buren en familie.
    Het orgel speelt: daar komt de bruid.  Iedereen is aan 't wuiven en aan 't duimen.
    Wanneer we een klein uurtje later buiten komen zijn we mijnheer en mevrouw G - V .   In het portaal van de kerk krijgen we felicitaties en  bloemen van de aanwezigen.  Die krijgen  dan iets terug in de vorm van een postuurke met suikerbonen dat hen wordt uitgereikt door Peter, de zoon van tante Marie-Louise.
    Dan gaan we de buiten foto's nemen, maar daarvoor moeten we naar Aalst.   We hebben immers het park van Aalst uitgekozen.   Met de open  wagen naar Aalst tegen 50 per uur.   We hebben onderweg veel beziens natuurlijk.  De mensen blijven staan en wuiven.  
    De fotoreportage wordt verzorgd door Foto Wilga, die nog ver familie is van Eric aan moeders kant.
    Wanneer dat achter de rug is gaat het richting feestzaal,  achter het café "de nellevrienden"
    Nog meer bloemen en kaarten !   Dan beginnen we aan het festijn.   Rond 19 uur zegt iemand: "waar blijft het orkest?" Nou ja ze zullen wel komen,  het is niet ver hé  en zo heel veel hebben ze niet uit te stallen  een orgel en twee micros + een aantal luidsprekers.  dat is vlug uitgeladen.
    De avond is nog lang, en de nacht ook !
    Om 21 uur beginnen we toch te twijfelen  en besluiten te gaan kijken,  we hebben immers geen gehoor aan de telefoon.  Er gaan een paar mannen mee naar de Oude brugstraat in Lokeren.
    Ze vinden er niemand thuis.   Daarop gaat Eric naar huis, neemt het nodige mee,  paar boxen, en heel veel platen.
    Een half uurtje later kunnen we aan dansen denken en die openen wij met "Du" van Peter Maffay 

    "In deine augen steht so vieles, was mir sagt, du fühlst genau so wir ich.
    Du bist das mädchen, das zir mir gehôrt, ich lebe nur noch für dich.
    Du bist alles  was ich habe auf der welt, Du bist alles was ich will
    Du, du allein  kannst  mich versteh'n;  Du,  du darfst nie mehr von mir geh'n
    Seit wir uns kennen, ist mein leben bunt und schön, und es ist schön nur  durch dich;
    Was auch gescheh'n mag,  ich bleibe bei dir,  ich lass' dich niemals im stich.
    Duuuuuu  !!....."

    Tot in de vroege uurtjes spelen we zelf  DJ op ons trouwfeest, om 4 à 5 uur beginnen de gasten te vertrekken.
    Rond 5u 30 in de morgen kunnen ook wij naar huis.  Mijn moeder stelt voor; om voor deze nacht nog thuis te blijven slapen, maar neen dat willen we niet.  We gaan naar ons appartement in Dendermonde.
    Binnen 2 dagen vertrekken we op huwelijksreis naar Palma de Mallorca.

    14-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    15-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.35) Ons eerste nestje
    Onze toekomstige thuis zou een nieuwbouw appartement worden aan het station in Dendermonde.
    Mijn Pa en ik zijn daar eens gaan kijken, het is nog in aanbouw: een blok van 9 verdiepingen waar ze nog enkel binnen moeten afwerken op de hoogste verdiepen .
    We leggen het vast aan de ingang waar er een kiosk staat om koop en kijklustigen te verwelkomen en tevens als verhuur makelaar dienst te doen.
    Het is een ruim appartement met een grote living, een kleine maar functionele keuken, 1 grote en 1 kleine slaapkamer, een hall en een bad en WC ruimte zonder invallend licht, maar dat is niet erg.  
    De andere plaatsen zijn goed verlicht, dat is genoeg.  En er is centrale verwarming.  Er is ook een aparte kelderruimte voorzien voor elk appartement.

    Het ligt op 5 minuten stappen van het station van Dendermonde, dus ideaal voor mijn beroepsbezigheden  in Brussel.   Ik ben dan een 3/4 uur dichterbij.
    Het is wel prijzig voor die tijd  16.000 fr. + elk jaar een deel van de onderhoudskosten + stookkosten + de consierge.  Daar gaat elk jaar onze vakantiepremie aan op.
    We zouden er 3 jaar blijven wonen, zo stond in de overeenkomst.

    We trouwen met een huwelijkscontract, zo willen het mijn ouders.
    Dus hebben we een afspraakje met de Notaris: Meester Andre Ide uit Hamme.
    Vader heeft daar nog geschilderd, vandaar.
    Nu is dat eigenlijk een beetje aan mij voorbij gegaan want meer dan een heleboel papierwerk is dat niet voor ons;  wij moeten nadat de notaris de hele zaak afgerammeld heeft en , waar wij beiden eigenlijk niks van snapten, wel 5 keer onze handtekening plaatsen en that is it !
    Dat vodje papier kost ons wel een aardig centje.  pff !

    15-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    16-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.36) Oude jaar 1976 -1977 auto gepikt
    Ons appartement was gelegen op een hoek, we konden naar 2 straten kijken.
    En toch was dat niet genoeg om te zien hoe onze auto gepikt werd.
    Het was onze eerste auto, een lichtblauw ford escortje,  We waren er de avond voordien mee naar huis gereden waar we oudjaar gevierd hadden en ze verwachtten ons opnieuw in Zele rond 10u30 om met de familie nieuwjaar te gaan wensen.
    We maken ons klaar en Eric zegt dat hij alvast de auto gaat starten om op tijd te kunnen vertrekken.
    Binnen de kortste keren is hij terug boven;  zeg zegt hij:  waar heb ik die auto vannacht gezet ?
    Ik bekijk hem eens scheef en vraag of de wijn van vannacht nog in zijn hoofd zit.
    Ik ga naar het venster en zeg ha daar hé, maar...daar  staat hij niet !  er staat iemand anders op onze plaats.  Waw, dat doet vies zeg. !  En wij hebben niks gehoord, niemand eigenlijk in gans de blok die bij navraag iets gezien of gehoord heeft.
    Waren allemaal zat zeker ? 
    De laatsten die thuis gekomen waren om 3 uur in de morgen ook niet.
    Nou ja, en wat nu ? De politie dan maar gebeld  om vaststellingen te doen en te beginnen zoeken.
    Er waren nog al vandalenstreken gebeurd op onze parking,  we waren dus de enige slachtoffers niet.
    Zo was er eens iemand die zijn auto van zijn 4 banden ontdaan was en die stond dan maar op 4 bakstenen.  En ook toen heeft niemand iets gezien of gehoord.
    Na een week  kwam hij boven water of liever boven veld, ergens in een zijstraatje in St Gillis Dendermonde rechtover de Delhaize, daar werd hij gevonden met een lege benzinetank en alle draden los getrokken.
    Maar we waren al blij dat we ons karretje terug hadden.
    Van de dieven nooit nog iets gehoord en van de politie evenmin.

    16-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    17-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.37) De zeurkous van het appartement
    Net nadat we getrouwd waren maakten we deel uit van een groepje van 7 koppels waaronder ook mijn ouders behoorden en we spraken af met de ganse groep om dan bij elk van ons allemaal samen te komen bij de koffie met taart en avondeten toe.   Dat duurde dan tot in de kleine uurtjes omdat we altijd veel plezier maakten.  We tapten moppen en vertelden verhalen en we hadden altijd veel plezier. 
    Toen het onze beurt was om de groep te ontvangen was het net kerstmis, en dus dubbel zo gezellig als anders, bij onze eerste kertboom.   Het ging er soms luidruchtig aan toe en we kregen problemen met de buren.
    Naast ons woonde een oude zeurkous en daarnaast nog een, die hadden  min of meer altijd commentaar.   Of er was teveel lawaai  van muziek of  teveel mensen.  Ze wisselden elkaar af om te klagen.
    Over het algemeen woonde ik er graag, ik was er dicht bij de winkelstraat  en dicht bij het station.
    Voor mij alvast heel makkelijk,  ook al omdat ik toen nog niet met de wagen reed en Eric tot 5x toe aan zijn teen werd geopereerd (ingegroeide nagel) en hij niet kon buiten komen de eerste weken.

    17-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    18-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.38) De eigenaars van ons appartement
    Ons appartement is eigendom van 2 bevriende koppels, een uit Puurs en andere uit St Amands.
    We zien ze nooit, maar betalen hen via de bank.
    Nu komt er op een dag een rekening voor nog bijkomende kosten, en wij vinden dat we toch al heel veel betalen en dat dit even kan wachten.  bovendien is Eric net geopereerd aan zijn teen en kan moeilijk uit de voeten.
    Na een paar weken krijgen we een aangetekend schrijven en dat op allerminst vriendelijke toon.
    Dus besluit ik om even een woordje terug te schrijven,  ik had al een schrijfmachine, omdat ik moeilijk kan schrijven met de hand.  maar ik had geen deftig papier.  Dus neem ik een paar vellen mee van 't werk.  Dat doen er wel meer.
    Dus ik schrijf de brief , post hem en drie dagen later staan ze allebei voor de deur ! tot onze grote verbazing.  Waar hebben  we dàt aan te danken ?
    Ze beginnen ons uit te vragen en waarom ik officieel papier van de staat gebruik ?!!!!
    Hein ?!!   officieel papier ???? Van de staat ?!!!  Ik haal het mapje met de bladen boven en leg uit vanwaar het komt.
    Ja,  zeggen ze kijk maar eens naar het watermerk; en er staat inderdaad "Eendracht maakt macht".
    Oei, nu begrijpen we het !!  waarom ze plots wel konden komen!
    Ze kunnen er nu wel mee lachen natuurlijk  en ik heb het mapje zorgvuldig opgeborgen tot ik het weeer mee kon nemen naar 't werk.

    18-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (3 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    19-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.39) De bouwplannen
    Toen we bijna 3 jaar in het appartementsblok woonden werd het tijd om te beslissen: gaan we voor nog 3 jaar of zoeken we iets anders?
    We woonden hier graag maar hadden stilaan onze buik vol van onhebbelijke geburen. En we wilden verder met ons leven, kinderen  en ja direct in t meervoud, ik was zelf enig kind en wist hoe het voelde  en een tuintje.
    Er werd toen net een pand te koop aangeboden per opbod, niet ver van Eric's  thuis en we waagdden onze kans .
    We hadden het niet maar kwamen op een idee:  vermits Eric toch het laatste stuk (met het ouderlijk huis) zou erven later konden we misschien nu al bouwen voor later.
    Zo gezegd zo gedaan,   en we brachten de nodige formaliteiten in orde. 
    De grond was 100 meter lang op 20  meter breed.   Omdat de rooilijn  midden in de voorste plaats loopt willen we alles neergooien en te midden van het terrein iets villa-achtig neer zetten.  Alles beneden gemakkelijk voor mij, geen trappen.
    Doch dat mag niet, we moet aansluiten met het huis ernaast en naar boven.
    Dat is dan goed  dus de plans worden getekend,  Maar er is nog een moeilijkheid, mijn schoonouders wonen daar nog en zij moesten er blijven wonen zolang ze leefden.
    Als het huis af zou zijn moesten ze wel opnieuw met ons er intrekken.  Dat was geen probleem omdat we aan de architect gevraagd hadden om  voor hen apart, het hoogst nodige zouden voorzien.  3 kamers was genoeg,  1 om te slapen, 1 om te leven en 1 keuken en wasplaats met apart toilet, wat moet een oude mens nog meer hebben ?
    De plans worden dus aangepast aan hun noden,  maar dan komt de kat op de koord, geen van de andere kinderen kon of wou die 2 in huis nemen  al was het maar tijdelijk voor 5 of 6 maanden tot het huis klaar was.   En zelf wilden ze eigenlijk ook niet weg.
    en een woonwagen huren voor hen  konden wij financieel ook niet aan.  Zelf bezitten ze niks, enkel een klein pensioentje, daar konden ze het ook niet van doen. dus...
    De oorspronkelijke nieuwbouw plans worden opgeborgen.  Ondertussen dringt de tijd voor het appartement.
    Dan kom ik op de proppen met de oplossing, een halve nieuwbouw aan het achterhuis aanbouwen.
    Zo omzeilen we  dat we in de hoogte moeten, en kunnen we alles beneden laten.
    En de oudjes blijven gewoon (zoals ze willen) waar ze zijn. in hun bouwvallig krot ! "dat wel een deel van het onze is"
    Intussen schuift de tijd voorbij, maar eens we bezig zijn kunnen we uitsel van verhuis vragen en telkens met 2 of drie maand de huur verlengen naar gelang de vorderingen.
    We beginnen in augustus 1979  en  het is pas is maart dat we verhuizen,  het is nog niet af maar we willen van die huur af.
    Ondertussen ben ik zwanger van ons eerste, het is voor september dus tegen die tijd zitten we dan wel al goed.
    Schoonmama kan dan oppas spelen, dat heeft ze voor de anderen ook gedaan.  Ze moet bijna niet eens de deur uit.  Ze wordt wel een dagje ouder maar is nog goed te been.
    We zorgen er wel voor dat we strikt gescheiden leefruimtes hebben, enkel wanneer we op de koer zijn kunnen we elkaar zien ...
    Ze heeft er dan al 3 onder haar hoede, eentje van elke dochter, 2 meisjes en 1 jongen.
    Haar opvoedkundige waarden zijn niet de mjne maar ja, we hebben geen keuze op dat moment.

    19-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    20-08-2006
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.40) Mama heeft borstkanker
    Ergens in 1978 gaat mjn tante M-L op kontrole bij de dokter wegens een bolletje in haar borst en na een gesprek met Ma ontdekt die dat ze reeds lang hetzelfde heeft maar ja,  klagen staat niet in haar woordenboek en dus denkt ze er niet aan tot nu dus mijn tante naar het ziekenhuis moet.  En ze gaat mee.  Bij tante blijkt het onschuldig te zijn maar wordt het verwijderd.  Bij Ma daarentegen die moet binnen  enkele weken in het ziekenhuis opgenomen worden voor autopsie.
    Blijkt dat het kanker is en de borst wordt weggenomen samen met een deel van de lymfeklieren onder de oksel.  bestraling hoeft niet en chemo ook niet.   Ik heb dan zoiets van: laat ik nu aan kinderen beginnen anders ziet zij ze misschien niet meer.  Dat was voor mij het startsein ! Niet langer uitstellen maar doen !
    Ma herstelt en ze is er nu 78,  nog heel kwik voor haar leeftijd (beter dan ik eigenlijk)

    20-08-2006 om 00:00 geschreven door snikylou

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    >> Reageer (0)

    Archief per week
  • 05/02-11/02 2007
  • 27/11-03/12 2006
  • 13/11-19/11 2006
  • 04/09-10/09 2006
  • 28/08-03/09 2006
  • 21/08-27/08 2006
  • 14/08-20/08 2006
  • 07/08-13/08 2006
  • 24/07-30/07 2006
  • 17/07-23/07 2006
  • 10/07-16/07 2006
  • 03/07-09/07 2006
  • 26/06-02/07 2006
  • 19/06-25/06 2006
  • 12/06-18/06 2006

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek




    Blog als favoriet !

    Als je moe bent
    als je geen raad meer weet
    en je diep ongelukkig voelt...
    Denk dan even terug aan de mooie dagen,
    dat je lachte en danste,
    dat je tegen iedereen vriendelijk was...

    Vergeet de mooie dagen niet,
    als de horizon zover je kunt kijken,
    donker blijft zonder een teken van licht.
    als je hart vol verdriet is en misschien
    vol bitterheid.
    Als schijnbaar alle hoop op nieuwe vreugd
    en geluk verwenen is.
    Zoek dan toch zorgvuldig in je herinnering
    ik vraag het je,
    de mooie dagen;
    de dagen dat alles goed was,
    geen wolkje aan de hemel,

    Want als je ze vergeet,
    komen ze nooit meer terug.
    Neem jezelf opnieuw in handen.
    Vergeet de mooie dagen niet...
    Hoofdpunten blog marleen1954_eric1954_wij_1976
  • Van de jager en zijn slimme vrouw
  • Van de gierige mulder (molenaar)
  • van Smidje Smee
  • Van de kei, de mol en de pad
  • Van de spin en de koorts

    Voor elkeen wiens huis werd afgebroken
    Tot stof en as werd neergehaald
    een sprankje hoop opnieuw ontloken
    't was weer de mens die heeft gefaald

    Voor elkeen die drugs zijn pasie noemt
    En langzaam sterft, elke dag, iets meer
    Een vleugje moed, voor een nieuw begin
    De weg terug, hard zonder verweer

    Voor elkeen die geweld moet incasseren
    En de wonden niet meer kan helen
    Een dosis hoop, de tijd zal leren
    Je bent niet alleen tussen zovelen

    Voor elkeen die zich ziek en verlaten voelt
    En eigenlijk geen uitweg ziet
    Een portie vreugde, goedbedoeld
    Als pleister op klein of groot verdriet.


    Als ik er morgen niet meer ben

    Als ik er morgen niet meer ben,
    herinner jij je dan nog mijn beeld en mijn stem ?
    Als ik er morgen niet meer zou zijn,
    zou je dan verdriet hebben en pijn ?
    Hoe zou je verder door 't leven gaan ?
    als je geen grond vindt om op te staan.
    Ik hield van jou, dat blijft bestaan,
    en zal in je wezen als een traan.
    Herinneringen komen
    angst omklemt je in je dromen.
    Maar je houdt nog van mij,
    de liefde voor mij blijft je altijd bij.
    Door je tranen heen roep je mijn naam,
    en vraagt waarom ik heen ben gegaan.
    Het verdriet is voor jou nu nog groot ,
    en je denkt zeker: was ik ook maar dood.
    neen liefste, zo mag je niet denken,
    het leven heeft je vast nog wat moois schenken.
    Dit zijn mijn laatste woorden van leven en geest,
    Bedankt voor die fijne tijd met jou,
    Lieveling, van jou hield ik het meest.


    Foto

    Wie dagelijks vlijtig is als een bij,
    kracht heeft als een stier,
    werkt gelijk een paard,
    die moet eens naar de dierenarts gaan.
    Het zou kunnen dat hij een Ezel is !



    Voor iedereen die hier vragen over heeft:
    http://home.scarlet.be/~frplass/html/
    hersenverlamming.html


    Er zijn weinig mensen die ons nationale volkslied kennen , 
    wel hier heb je de tekst even:

    O dierbaar Belgie, O heilig land der Vaad'ren.
    onze ziel en ons hart zijn u gewijd.
    Aanvaard de kracht en het bloed van onze aad'ren;
    wees ons doel in arbeid en in strijd.
    Bloei, o land in eendracht  niet te breken;
    wees immer uzelf,  en ongeknecht,

    Het woord getrouw dat ge onbevreest moogt spreken;
    Voor Vorst, voor vrijheid en voor recht.  (2x)
    Voor Vorst, voor vrijheid en voor recht
    Foto

    Depressies overwin je niet met een pil. 
    Hier tien tips waarmee het beter zal lukken.

    1 - Durf boosheid en verdriet te uiten.
    2 - Stop het slikgedrag: soms moet je iets durven uitspuwen;
    3 - Zoek persoonlijke warme contacten bij échte vrienden;
    4 - Twee uur per dag voor jezelf alleen is geen luxe;
    5 - Wees minder met geld bezig;
    6 - Expressie zoals zingen, tekenen, schrijven, toneel spelen en sporten kan depressie vermijden;
    7 - Leer foert zeggen;
    8 - Het heeft geen zin om je voortdurend met anderen te vergelijken;
    9 - Lachen is gezond;
    10- leer afscheid nemen en loslaten. De grootste ziekte is helemaal niets kunnen vergeten en vergeven.
     Verlies hoort bij het leven.


    Om de mensen eens een voorbeeld te geven:

    Doof of Blind, aan U de keuze:

    Er waren eens een dove en een blinde. Ze namen beiden de trein van Hasselt naar Brussel.
    De dove zette zich neer en keek door het raam. Veel meer kon hij niet doen.  De blinde werd op de trein geholpen en begon een praatje met de mensen rondom hem.  In Brussel werd de blinde van de trein geholpen, en aan de deur van het station vertelden vriendelijke mensen hem welke tram hij moest nemen en na hoeveel haltes hij moest uitstappen.  Tegen 10 uur was de blinde man ter plaatse.
    De dove stapte uit de trein, verliet het station en kende ook de weg niet.  Hij klampte een voorbijganger aan en sprak hem toe op de specifieke toon van de doven.   De man liep verstoord weg.  Drie, vier keer werd hij weggehoond.  Niemand verstond hem tot een geduldig man probeerde hem te begrijpen en hem het nummer van de tram op papier zette.  De dove nam eerst de verkeerde richting, keerde toen terug en kwam na de middag op zijn bestemming aan.  Heel die tijd had hij met niemand enig contact.  Dat is het verschil tussen een dove en een blinde.
    En natuurlijk is elke handicap een spijtig verschijnsel.



    Wie de dag pukt als een bloem,
    oogst het boeket van zijn leven...
    en wij willen jou met veel liefde
    deze bloemen geven...

    We wensen je een levensjaar vol kleur
    waarin je tijd kan vinden om stil te staan
    bij de goede dingen van het leven,
    waarin het klimmen van de jaren
    je een uitzicht geeft dat steeds weidser wordt,
    waarin herinneringen de kiemen vormen
    van nieuwe dromen...
    _______________________

    aan iemand in het bijzonder

    Ik vraag me af vandaag
    wat jij morgen zal doen.
    Je ben ontoereikbaar (voor mij) nu,
    maar in de toekomst
    zal jij mij de hand reiken.
    Misschien denk je dan
    aan de dag dat ik dit schreef
    en ik zal misschien denken
    aan de dag dat jij dit leest.
    Nog één ding wil ik je zeggen
    Wees een bloem die ontluikt
    als er mensen zijn
    die om je geven.
    En wees een oester die zich sluit
    als je alleen bent en niet omgeven.
    Luister dan naar de stilte.
    Hoor wat ze je te zeggen heeft
    Misschien ontdek je dan
    het hoe en waarom je leeft.

    Foto

    Ons gezin bij de 1ste comunie van Christophe
    Foto

    Ons gezin compleet  bij de doop van Ann
    Christophe 8 jaar, Dominique 6 jaar

    Foto

    A rose is a rose every day, every night
    You too are the same, exept different in my sight
    You are like a rose, such a beautyful creation
    But a rose in disguise meant to blume for every nation
    So show you beauty, for I know what you are
    You are a rose in disguise, and very very wise
    Foto

    De inkomhall met de muurschildering
    Foto

    Zonnewijzer aan de binnenzijde
    Foto

    het terras van fraiteur


    Foto

    Feestzaal van fraiteur
    Foto

    Dit zijn 2 vrienden die ik terugvond bij een recent bezoek Bernard VanOoidonck en Daniel Laidèr
    <a href="http://www.blogoloog.be">De Blogoloog: zoeken in Vlaamse weblogs</a>
    Laatste commentaren
  • Mijn vriendin Marleen (jos verstraten)
        op 14) Mevrouw Hublou : mijn godsdienstlerares
  • Zomaar eens komen zien en een groetje nalaten (valerieke)
        op 1) Hoe het allemaal begon
  • Welkom op het blog Pip (Pip)
        op
  • Doof nu 't licht en sluit je ogen
    en vergeet de strijd
    Jouw leven hier is omgevlogen
    maar je liefde blijft
    Maar waar je gaat zijn zon en maan gelijk
    De kleinste bloem
    is daar als de hoogste eik
    en alle koningen en kinderen zijn daar gelijk
    Laat nu die laatste droom maar komen
    en wees niet meer bang
    Jouw nacht van vrede is gekomen na een levenlang

    En waar jij gaat daar is geen haat of pijn
    Het heetste vuur
    wordt dat als van een kaars zo klein
    Zoals de zon schijnt na de regen
    Zo zal het zijn
    En waar jij gaat daar zullen vriend en vijand
    samen gaan
    Wat stof is zal tot stof vergaan
    En elke storm komt weer tot rust daar
    Zo zal het gaan
    En waar jij gaat laat ik mijn hart en ziel
    met jou mee gaan
    jouw taak op aarde is voldaan
    Zoals je was in alle liefde
    Zo zal je gaan
    Mijn naam

    Mijn naam? Wat maakt hij jou toch uit.
    Hij gaat verloren als droevig klotsen
    van golven tegen verre rotsen
    als in het woud een dof geluid.

    Hij laat een spoor na, bleek en vaal
    hier op je albumblad, wat lijnen
    Waarvan de inhoud zal verdwijnen,
    Een grafschrift in een vreemde taal.

    Mijn naam? Hij zal vergeten zijn
    In nieuwe stormen van je leven
    En zo zal hij geen tere schijn
    Aan jou herinneringen geven.

    Maar spreek mijn naam heel zachtjes uit
    En zeg, als je verdriet voelt knagen:
    Er is een hart dat mij omsluit,
    Waarin mijn beeld nooit zal vervagen.

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!