Ik ben de laatste tijd gewoon geobsedeerd door de Twilight saga van Stephenie Meyer waarover ik vroeger al schreef. Ik heb de vier boeken al drie keer gelezen en ben al 4 keer naar de film gaan kijken die momenteel in de bioscoop draait en het eerste boek uit de saga visueel weergeeft. Ik ben niet meer zo enthousiast geweest over een film sinds de eerste drie Star Wars uit de jaren 70 en 80. ( Die boeken waren niet goed maar de films wel) Dit keer is de film (bijna) zo goed als het boek. Ik weet wel dat het jeugdboeken zijn en ik zag ook wel dat de mensen in de bioscoop allemaal rond de 17 jaar waren maar waarom zou dat mij stoppen? Ik hou nu eenmaal van Romantiek en dit is de beste Romantische film sinds Titanic of Ghost... Gewoon gaan zien die film, maar neem een jong meisje mee... dan kan je je tenminste verantwoorden en mijn 17 jarig nichtje vond de film geweldig. We zijn afgesproken de volgende verfiming van New Moon ook samen te gaan zien. Voor mijn part kan die niet vlug genoeg klaar zijn. Ondertussen herlees ik de boeken nog wel enkele keren...
Jennifer Brannigan heeft maar één droom: politieagente worden. Ze komt er echter al snel achter dat Justitie niet altijd synoniem staat voor gerechtigheid.
Wanneer ze te horen krijgt dat ze geadopteerd werd gaat ze op zoek naar haar natuurlijke ouders. In haar zoektocht naar het verleden stuit ze op onomstotelijk bewijs van gerechtelijke dwalingen die haar geliefde adoptieouders mogelijk in een kwaad daglicht stellen.
Moet ze verder graven en het recht laten zegevieren of moet ze het potje gedekt houden?
Deze roman illustreert de zoektocht van een vader en een dochter naar liefde en gerechtigheid in een niet zo perfecte wereld.
Het is zover! Mijn nieuwe boek is af. Het staat op de site en ik ben heel trots op de cover. Het is een dunner boek geworden. Slechts 193 bladzijden, wat weinig is voor mij. Het kunnen niet altijd trilogiën zijn. Ik weet niet of mensen het net zo goed zullen vinden als de eerste drie, het is dan ook een beetje anders. Ik zal moeten afwachten. Ik kreeg al héél wat reacties binnen op mijn blog van lezers. Mensen die ik ken maar ook vreemden en ik ben gelukkig dat ze het goed vonden. Ik had het idee dat ik een echt vrouwenboek had geschreven maar blijkbaar valt het ook in de smaak bij mannen. Daar had ik niet op gerekend. Zoveel te beter.
Zondag ben ik op de boekenbeurs gaan werken en daar stond een stand van wwaow. Enkel een T.V. waarop uitleg wordt gegeven over een boek uitgeven via print-on-demand en het misleidende 5 boeken voor 48.00 Ja, als je boeken flinterdun zijn kan dat natuurlijk want de prijs wordt berekend volgens het aantal bladzijden dat je boek telt. Ik gaf wat uitleg aan enkele mensen die er stonden naar te kijken, want erg duidelijk was het niet. Jammer dat er niemand bij de wwaow stand was die meer uitleg gaf of misschien was een P.C. een idee geweest zodat mensen er ook daadwerkelijk de site konden bekijken. Print-on-demand is immers nog steeds niet duidelijk voor mensen, nogthans is het de toekomst voor boeken. Niet alle boeken kunnen op grote oplages gedrukt worden. Het is nu al onmogelijk voor uitgeverijen om veel risico te nemen, vandaar ook alle vertaalde werken. De Vlamingen die gedrukt worden zijn ofwel al erg bekend of ze komen met hun kop op T.V. en dan kunnen ze publiceren wat ze willen. De uitgeverijen nemen immers geen risico meer, ze moeten echt zeker zijn van een afzet. (en zelfs bij voorheen gepubliceerde namen is men niet meer zeker van verkoop)
Ik wil het nog eens hebben over de boeken van Stephenie Meyer. Van haar eerste boek Twilight komt de film vanaf 21 november uit in Amerika. In België zal dat waarschijnlijk januari 2009 worden. De eerste trailers zijn te zien op Stephenies website en het ziet er spannend uit. De boeken staan al maandenlang op de bestsellerlijst en ze zijn echt niet enkel voor de jeugd geschikt, romantische zielen die houden van starcrossed lovers in de trent van Romeo en Juliet, Jane Eyre en Mr. Rochester of Sarah en Simon zullen ze net zo goed kunnen appreciëren. Ik merkte op hoeveel jongeren de boeken kwamen bestellen in het engels. De boeken zijn echt niet dun, dus ik begreep dat het niet om verplichte literatuur voor school ging. Ik las het eerste boek Twilight uit nieuwsgierigheid, maar ik was meteen verkocht. Ik zou gewoon dag en nacht willen verder lezen. De prachtige liefdesgeschiedenis tussen het jonge meisje en de knappe vampier is doorspekt met wilde actie, moeilijke vriendschappen, gevaar en vooral diepe gevoelens van zowel mens, vampier als weerwolf. Voor jongeren die groot werden met Harry Potter zijn er nu Bella, Edward, Jake, Alice, Jasper, Emmet, Rosalie etc. Ik hoop enkel op een happy end De Nederlandstalige versie van Twilight en Nieuwe Maan zitten al een tijdje in herdruk maar die zullen waarschijnlijk herverschijnen samen met derde deel Eclips, voorzien voor november. Wanneer het vierde deel verschijnt weet ik nog niet. Wie niet kan wachten: in het Engels is deel vier al verschenen en op Proxis.be zijn alle delen in superprijs te verkrijgen. (In mijn winkel momenteel ook) Echt een aanrader!
PS: Twilight en Nieuwe Maan zijn uit herdruk sinds deze week.
Ik zoek ideeën om mijn boek meer bekendheid te geven. De mensen die het lazen zijn erg lovend maar hoe bereik je meer mensen? De Print-on-demand sites zijn nog niet zo bekend en zelfs indien je ze kent is het nog steeds moeilijk te beslissen of je een boek dat je besteld wel leuk zal vinden of niet. (Natuurlijk weet je dat ook niet zeker wanneer je het boek in een winkel koopt, maar aangezien het is uitgegeven is er een beetje meer zekerheid (alhoewel!?!?!)) Mensen betalen ook niet graag op voorhand want wanneer ze een eerste keer met de site in contact komen weten ze natuurlijk niet of het wel betrouwbaar is. Die mensen kan ik gerust stellen: Wwaow levert binnen enkele dagen en de artikels en verpakking zijn heel goed verzorgd. De boeken zelf zijn niet duurder dan in de winkel. Boeken van vergelijkbare dikte kosten ongeveer evenveel. Je betaalt natuurlijk verzendkosten maar ze worden dan ook aan huis geleverd. Ik heb de mensen die mijn boek lazen gevraagd een reactie naar mijn blog te sturen. Dat zullen de meeste dan ook wel doen, maar hoe laat ik meer mensen mijn blog lezen? Ik had gedacht aan een aparte blog of website waar ik misschien mijn boek gratis opzet, in episodes dan zoals een serie in een magazine. Sommige mensen waarschuwen me dat eender wie mijn verhaal dan kan stelen en uitgeven onder eigen naam, of slechter nog: mij beschuldigen van plagiaat! Ik zou mijn werk moeten registreren bij Sambam, maar hoe werkt dat? En kost mij dat dan ook weer veel? Ik heb nu al een paar honderd euro uitgegeven aan uitprinten, copies maken en postzegels om het manuscript naar uitgeverijen te sturen, ook het wettelijk depot komt op eigen kosten en ik gaf ook een exemplaar van mijn trilogie aan de plaatselijke bibliotheek cadeau. Ik ben maar verkoopster en dus niet erg goed betaald, de euros liggen niet voor het rapen. Ik ben ook bijna klaar met het verbeteren van mijn nieuwe boek. Wanneer ik het op de site zet moet ik het weer naar het wettelijk depot sturen (in twee exeplaren) en begint alles weer van voor af aan. Schrijven is geweldig, en je eigen boek in de hand houden voelt héél goed maar al die wetten, reglementen en bijkomende zaken zijn er teveel aan. Kan ik mijn boek op internet zetten? Kan ik daardoor in de problemen raken? Kan Hollywood ermee aan de haal zonder problemen? (Dat laatste is natuurlijk een beetje overdreven, maar begrijp je wat ik bedoel?) Zoveel vragen en O zo weinig duidelijke antwoorden.
Ook kinderboeken kunnen me bekoren. Als je het geluk hebt lezende kinderen in het gezin te hebben kan je ze volgende boeken cadeau doen, nadat je ze zelf las natuurlijk! Ik heb met veel plezier de Harry Potter boeken gelezen en ook de verhaaltjes van Tiernan waren plezant. Pulmans gouden compas trilogie was niet slecht en na Paolinis Eragon en De Oudste komt derde deel Brsinger waarschijnlijk in november uit. De elfen in de Artemis fowl- boeken van Eoin Colfer verbazen me telkens weer maar het allermooiste is de serie van Stephanie Meyer. Twilight, Nieuwe Maan en binnenkort verschijnt ook Eclips in het nederlands. Ik had nooit gedacht nog eens verliefd te worden op een vampier maar Edward is onweerstaanbaar. De liefde voor het gevaarlijke kennen we allemaal wel maar dit gaat wel ver. Als je het liever wat minder avontuurlijk hebt is Voor ik Doodga van Downham een must. Die is ook voor volwassenen uitgebracht maar de kindereditie kost enkele euro minder.
Laat je verleiden door de romans heruitgebracht in mid price ( 7.50) door De Bezige Bij. Ik las Alice Sebolds De wijde Hemel. De ik-figuur is een vermoord meisje die vanuit haar hemel naar het verwoestende effect kijkt dat haar dood bij haar gezin en klasgenoten nalaat. Het is een heel bizar gegeven maar het is zo herkenbaar als je het leest dat het bijna realiteit lijkt. Het geeft ook een mooi beeld over de hemel en het voortbestaan van onze geest. Zeker het lezen waard! De laatste tijd lees ik regelmatig identieke visies op dat gegeven. Of ik nu over Wicca lees of The Secret of Deepak Chopras laatste boek: De derde Jezus, alles lijkt op wat ik zelf ook neerschreef in mijn boek Geloof, Hoop en Liefde. Chopra herhaalt bijna letterlijk wat mijn personage ook al zei in mijn boek: religie heeft niets met geloof te maken, het kan helpen maar het kan je evengoed mijlenver van God verwijderen. Vandaar de onverdraagzaamheid, het fanatisme en zelfs het moorden in naam van het geloofwaarbij ze eigenlijk bedoelen: mijn religie. Alles waartegen een figuur als Jezus was! Als geloof je ding is probeer dan ook eens de bijbelreeks van Marianne Fredrikkson: Kinderen van het Paradijs. Dat is een héél aparte visie op het verhaal van Adam en Eva. Het evangelie volgens Maria Magdalena gunt een (verzonnen) blik op de mens Jezus, maar ook haar eigentijdse verhalen lezen vlot.
Dit keer gaat het niet om fictie. Felix, mijn mooie, grote, rosse kater is niet meer. Op drie weken tijd was hij zo sterk vermagerd dat hij niet meer op zijn pootjes kon staan. Hij weigerde alle eten en dronk met moeite wat regenwater. Hij had wel nog zijn eigen sterke willetje en toen ik hem probeerde tegen zijn wil te voederen is hij in de tuin gebleven en liet zich niet overhalen binnen te komen. Die nacht stormde het. s Morgens kwam hij zwak en verkleumd naar binnen zodra ik hem riep. Die avond vroeg ik de dierenarts hem te euthanaseren. Felix kwam zon 15 jaar geleden ons leven binnengewandeld. Hij koos ons uit, niet omgekeerd. Hij was een prachtkat, groot en zon zeven kilo zwaar. Hij had ook een zacht karakter en bij gevechten met andere katers bracht hij het er meestal niet te goed vanaf. Hij kon wel goed zingen en zodra ik hem onder mijn raam een serenade hoorde geven sprong ik uit bed om hem van het gevecht te gaan redden. Hij was erg sociaal en mijn tuin werd het domein waar alle katten in de buurt samenschoolden. Het duurde dan ook niet lang voor een kattin bij hem haar heil zocht en haar drie kittens ter wereld bracht in een kartonnen doos bij de kolenschuur. Felix was zo voorzichtig met de kleintjes, je zou denken dat hij de vader was (Maar dat was nu eenmaal onmogelijk!) Toen ik de eigenaar ging vertellen dat zijn kat gejongd had in mijn tuin zei hij dat we ze mochten houden, de moeder ook (Makkelijk, hé?) Ik vond makkelijk een plaats voor de twee katertjes maar het kattinnetje (Bonnie) is gebleven, samen met de moeder (Musti). Ik weet niet hoe oud Felix was maar we schatten tussen de 18 en 20 jaar en toch kwam zijn dood nog veel te snel. Zo gaat het altijd je houdt van ze en ineens zijn ze er niet meer. Het leven gaat door maar het plekje in ons hart dat Felix vulde zal nog een tijdje de pijn voelen vòòr de herinneringen aan zijn leven de herinneringen aan zijn dood vervagen. Bedankt dat je ons uitkoos, Felix.
Rachel Hore schreef eerst het Droomhuis en daarna moest er natuurlijk ook een Droomtuin bijkomen. Luchtige verhalen, niet slecht maar meestal wel voorspelbaar. Een mooi tussendoortje en misschien wel leuk om op reis mee te nemen als strandlektuur. Als je naar Venetië gaat is Salley Vickers: Miss Garnets Engelen misschien leuker gezelschap. Het is een mooi verhaal dat gaat over Miss Garnets reis naar Venetië en wat engelen daarmee te maken hebben lees je best zelf eens na. Het is al een ouder werk maar nog steeds verkrijgbaar (misschien zelfs in pocketformaat). Als de reis naar Down Under gaat is Australië Op Blote Voeten een must. Het werk is al meer dan 10 jaar oud maar een van de betere romans. Aboriginals zijn een volk waar we erg weinig vanaf weten en de werken van Margo Morgan werpen eens een ander licht. Echt het lezen meer dan waard. Trek je de andere richting uit en bezoek je Het Wilde Westen dan zijn de romans over indianen misschien wel waard om in de koffer mee te nemen. 13 Manen van Frasier toont de meer acceptabele kant van de relatie rood/blank terwijl Arthur Japins De Overgave het meer bloederige aspect bespreekt. Beide romans zijn hard, waarheidsgetrouw maar toch leesbaar en eindigen op een positieve noot. Ga je daarentegen, zoals een kwart van Vlaanderen, naar Frankrijk dan is Joanne Harris misschien wel een goede reisgezel. Wellicht heb je Chocolat gelezen of gezien (Depp is een schatje, niet?), Een tikkeltje misterieus, een tikkeltje decadent en vooral héél zoet dat is het verhaal van Chocolat. Rode schoenen (het vervolg) is misschien nog misterieuzer maar het heksengedoe is hier te overdreven vind ik. Haar andere verhalen zijn stukken beter en allemaal spelen ze in Frankrijk. Bramenwijn, Vijf Kwarten van een Sinaasappel en vooral Stranddieven vond ik zeker het lezen waard.
Meave Binchy is weer haar eigen goede zelve in haar laatste werk: Quentins. Het gaat niet altijd goed met de personages van Binchy, maar vriendschap en liefde staan steeds weer centraal in de romans van deze Ierse schrijfster. Het rustige levensritme in Ierland (zelfs in de altijd drukke stad Dublin), en de vriendelijkheid van de bevolking druipt van de paginas. Een herademing! (Net zoals het land ) Er is niet direct een link tussen Binchy en Geert Mak maar In Europa is echt een aanrader. Voor wie de T.V. reeks gemist heeft of nog eens wil nalezen: je reist samen met Mak door het Europa van de 20ste eeuw. Een eeuw vol geweld en wreedheden (en daar zit Ierland natuurlijk ook tussen!). Wat het zo leesbaar maakt zijn de vele anekdotes en verhalen van gewone mensen en hoe ze op de ongewone situaties reageerden. We zitten nu te vitten over de wrede, fundamentalistische moslims, maar we waren echt niet veel beter en het was niet eens zo lang geleden Het ergste is dat we gewoon nooit leren uit de geschiedenis, we maken steeds opnieuw dezelfde fouten. Ze zeggen niet voor niets: het mensDOM!
Ann Basheres Laatste Zomer laat me met een goed gevoel achter, ondanks het feit dat ik me ergerde aan de besluiteloosheid van de personages. Ze waren zodanig onzeker van zichzelf dat ze niet konden geloven dat geluk ook voor hen was weggelegd. De romans van Jennifer Donnelly: de theeroos en winterroos zijn ook op dat thema. Prachtige boeken maar ik kon me zo ergeren aan de verliefde koppels omdat ze maar niet durfden toegeven dat de ander misschien ook wel voor hen voelde. Die laatste twee zijn in identieke vormgeving met een reeks van romans van diverse auteurs. Ze hebben één ding gemeen: dikke pillen maar prachtige (historische) verhalen. Enkele titels: Donkere Rosetta, De geur van koffiebloesem, Wilde orchidee, Granaatappel, Doornappel er komen waarschijnlijk nog titels uit in deze reeks en ze staan mooi in de boekenkast.
Een boek die me aangenaam verraste was Carrie Adams De Peettante. De cover deed me twijfelen want die leek teveel op een Chiclit cover, maar het is een goed boek. Het gaat over een vrouw die al enkele keren doopmeter was maar zelf nog op zoek is naar de juiste man om een gezin mee te stichten. Het gaat over alle problemen die Singles maar ook getrouwde koppels en ouders kunnen overkomen een blik op ons jachtig bestaan, onze vooroordelen, onze dromen en onze teleurstellingen. Het echte leven dus. Het tegenovergestelde in een andere meevaller: Titania Hardies Rozenlabyrint. Hier geen realiteit maar een spiritueel getinte liefdesroman die het midden houdt tussen De Celestijnse Belofte van Redfield en Browns Da Vinci Code. Enige kennis van William Shakespeare en zijn tijd is mooi megenomen maar geen vereiste. Ik hou nogal van het spirituele en bovennatuurlijke. Ik lees graag over het paranormale, magie, regressie etc. Medium Allison Dubois, die raad geeft aan het programma Medium, schreef haar ervaringen neer in het boek Medium. Ook Kus ze geen vaarwel spreekt over haar ervaringen of aanvaringen met onze dierbare overledenen. Leuk, maar ik zou niet in haar plaats willen zijn. Regressie (vorige levens) worden mooi beschreven in de boeken van Richard Moody, meestal pockets want ze zijn al oud. Wat de laatste tijd enorm in is zijn de boeken over visualiseren. The Secret, maar nog tientallen andere boeken beschrijven hoe je, door in te beelden dat je iets al verkregen hebt, het daadwerkeleijk ook verkrijgt Niets nieuws onder de Wicca zon! Wicca is een religie die nauw verband houdt met magie. Ik las alle boeken van Scott Cunningham in een periode waarin ik me teleurgesteld voelde in mijn geloof. Het is alsof de Katholieke Kerk terugkeert naar de middeleeuwen i.p.v. te evolueren naar de 21 ste eeuw. Wicca is een moderne godsdienst (laat je niet wijsmaken dat die terugkeert naar de oude Kelten en druïden, daar is immers niets tastbaar of neergeschreven van overgebleven.) . Nieuw aan deze godsdienst is dat iedereen er gelijk is. Geen onderscheid tussen mannen en vrouwen, geen verguising van lesbos of homos, iedereen doet goed en het milieu wordt beschermd. Er bestaat zoiets als zwarte magie, maar dat is geen uitvinding van heksen, slechte mensen zijn er al altijd geweest en zullen jammer genoeg ook altijd blijven bestaan. Wicca stond me echt aan dus waarom veranderde ik dan niet van geloof? Raar maar waar: ik kreeg alle antwoorden die ik zocht in mijn boek terwijl ik het schreef. Mijn personage Elisabeth stelde het duidelijk: godsdiensten zijn van mensen voor mensen, geloof is tussen mezelf en God. Zo simpel was het! Mochten alle mensen dat beseffen dan zouden godsdienstoorlogen tenminste al tot het verleden behoren. De Athéisten onder jullie moeten niet op hun teentjes getrapt zijn, hetzelfde principe geldt ook voor niet-gelovigen. Dat is tussen jullie en (vul zelf maar in: Natuur, Toeval )
Als het om de beste verhalen gaat die ik laatst las moet ik toegeven dat Hosseini er met De Vliegeraar en Duizend schitterende Zonnen met vlag en wimpel (en toeters en bellen) bovenuit steekt. Wie die boeken nog niet verslonden heeft zat de laatste maanden waarschijnlijk op Antarctica of Mars. Was je het altijd al van plan maar had je er nog geen tijd voor, begin er dan nu aan. Het zal je niet spijten. Op de tweede plaats maar zeker even goed zit Zusak met De Boekendief. Ik heb tranen met tuiten geweend met dit boek en je zal me niet dikwijls een boek weten lezen dat zich afspeelt tijdens de tweede wereldoorlog in Duitsland en bovendien door de Dood verteld wordt. Machtig! Stukken beter dan het (volgens mij) overroepen Schaduw van de Wind van Zafon. Geen slecht verhaal maar wel héél voorspelbaar. Ik wist al hoe het verder zou gaan na de eerste hoofdstukken. Flauw! Zoeken naar Nouf van Ferraris was dan wel weer een ontdekking. Het verhaal speelt zich af in Saoudi Arabië, weer zon plaats waar we weinig of niets vanaf weten. (Zoals het Afghanistan van Hosseini). Het verhaal houdt het midden tussen een detective en een liefdesroman, en geloof me, het is echt niet simpel om verliefd te worden ginder achter! Boeken zijn het perfecte middel om andere landen en culturen te leren kennen. Het geeft een inzicht die je als toerist niet echt kunt krijgen. Hoe leeft de gewone man en vrouw in deze landen? Alles wat we horen of zien in het nieuws zijn politiekers, terroristische aanslagen of natuurdocumentaires. Soms vergeten we wel eens dat in die zwaar geteisterde landen ook mensen als U en ik proberen te overleven. Gewone gezinnen. Weldenkende mensen die elkaar geen leed willen berokkenen. Daar horen we niets van. In die romans staan zij in de belangstelling en dat is maar goed ook. Het leven onder fundamentalisten zoals de Taliban of Adolf Hitler is niet makkelijk maar goede mensen zijn er overal. Mensen die stil verzet bieden door anderen te helpen op gevaar van eigen leven. Ze zijn er wel degelijk en, gelukkig voor de mensheid, in grotere getale dan zij die wel de kranten halen door moord en doodslag.
Als je, zoals ik, graag romantische verhalen leest bekijken sommige mensen je meewarig. Alsof het om minderwaardige boeken gaat! Ik lees graag een mooi verhaal, er hoeft echt geen grote naam of cultuur met de grote C aan vast hangen. Literaire romans vind ik meestal langdradig zonder echte inhoud. Ik vind het fijn dat die auteurs graag gelezen worden en ook de thrillers mogen hun fans hebben, maar een mooi romantisch verhaal heeft net zoveel waarde als een ander boek. Geef toe, moest iedereen graag hetzelfde lezen, er zou maar 1 boek in mijn winkel staan! Zaterdag kwam een dame vragen welke boeken er nog verkrijgbaar waren van de schrijfster Santa Montefiore. Ze had De Franse Tuinman gekocht en dat was zo meegevallen dat ze nog andere titels wou. Soms is het de enige mogelijkheid om een auteur te ontdekken maar boeken kopen en ze achteraf niet graag lezen is niet altijd evident. Boeken zijn niet goedkoop! Ik heb van al Montefiores verhalen genoten maar jammer genoeg zijn sommige titels niet meer in druk. Andere zijn nog in pocket verkrijgbaar en sommige in mid-price aan 12.50. Montefiore doet altijd heel goede research voor ze haar verhalen op papier zet. Aangezien ze gehuwd is met Sebag Montefiore (auteur van geschiedkundige werken: o.a. Stalin) is dat niet meer dan normaal. Haar personages kennen meestal grote, onmogelijke liefdes. Veelal met mensen uit andere landen waarvoor ze de halve wereld rondreizen . Maar er is steeds een (relatief) happy end. De Franse Tuinman is haar laatste werk, andere titels zijn: onder de ombu boom, de zwaluw en de kolibrie, de vergeet-mij-niet sonate, het vlinderkistje, de zigeunermadonna, het geheim van Montague en Valentinas laatste reis. (Dat laatste is gebaseerd op een waargebeurd verhaal)
P.S. Ik las zonet een artikel in de krant over De Franse Tuinman. Het was erg lovend maar de journalist had toch iets minder van het verhaal mogen neerpennen. De hele plot is er uitvoerig beschreven. Hij is vast zo één van die mensen die het einde van het boek (of de film) verklapt als hij iemand ziet lezen (kijken).
Een ander auteur die ik zeker wil noemen is Douglas Kennedy. Hij is gestart als thrillerauteur maar zijn romans zijn echt bijzonder. Het eerste werk dat ik van hem las was En de liefde Pracht verhaal! Zijn tweede was zo mogelijk nog mooier: Een bijzondere Relatie. Als een klant me een mooi verhaal vraagt beveel ik dat zeker aan. Kennedy is een man maar hij kan zich zo goed in het leven en de psyche van een vrouw inleven dat ik soms twijfel Mannen zijn steevast schurken maar de vrouw wint steeds het pleit. Zelfs Dolle Minas zouden dol zijn op die man! Deze twee verhalen zijn nog in pocket en mid price te verkrijgen, de latere werken De afspraak en In verleiding zijn aan gewone prijs. Binnenkort komt zijn nieuwste werk Liefde in Parijs uit. Ik ben benieuwd!
Ik hou van mooie verhalen waarin mensen het beste van zichzelf geven en liefde sterker blijkt dan haat of geweld. Het zijn de verhalen die het maken tot de alomgeprezen klassiekers hoewel ze in hun eigen tijd net zo stiefmoederlijk behandeld werden als de romantische verhalen nu. Ik ben een echte Jane Austen fan. Haar boeken vormen een hilarisch beeld van de tijd waarin zij leefde. Ze steekt de draak met haar tijdsgenoten en schenkt ons een ander beeld van de brave meisjes die door, op geld beluste, moeders aan een goede partij worden geholpen. Pride and prejudice, Sense and Sensibility en Emma zijn de meest gekende werken maar ik vind Northanger Abbey nog altijd het leukst. Waarschijnlijk omdat de heldin gek is op lezen en haar fantasie duidelijk een loopje met haar neemt. Héél herkenbaar! De Brontë zusjes zijn andere koek maar, omdat ik hun leefwereld zo goed ken, ook begrijpbaar. Als dochters van een dominee kenden ze niet het mondaine leven van de gegoede middenklasse zoals Austen. Zij waren in het kleine Haworth vooral op zichzelf aangewezen en op de heide rondom het dorp. Griezelige spookverhalen en hopeloze romances overgoten met een sausje van wanhoop en bijgeloof maar met een duidelijke boodschap: liefde overwint alles. Zij konden er enkel van dromen en niet eens lang want ze stierven erg jong. Er zijn nog andere klassiekers die ik tot mijn favoriete lektuur reken: Oscar Wildes Picture of Dorian Grey. John Steinbecks East of Eden en nog zo vele andere. Als men mij echter vraagt wie mijn lievelingsauteur is zeg ik zonder nadenken James A. Michener. (1907 1997) De Amerikaanse auteur is hier niet zo goed gekend maar de meesten herinneren zich nog de miniserie Centenial gebaseerd op zijn gelijknamige roman. Jammer genoeg zijn zijn boeken niet meer in de handel maar bij een bibliotheekbezoek kom je ze misschien nog tegen. Hawaï was het eerste werk dat ik van hem las en ik was meteen verkocht. Hij schrijft het verhaal van een land of streek en begint meestal bij het prille begin: The Big Bang! Het ontstaan en de evolutie van het land heeft immers veel te maken met de geschiedenis van de mensen die het later bewonen. Hij brengt de geschiedenis van een land en verschillende generaties van zijn bevolking levendig in beeld. Ik reisde zo de wereld rond vanuit mijn luie stoel. Israel (The Source), Zuid Afrika (The Covenant), Alaska, Texas, Chesapeake Bay, Mexico, South Pacific maar ook Spanje (the Drifters), Polen en Afghanistan (Caravans). Hoewel hij dikwijls in België kwam (Hij had vrienden in Antwerpen) schreef hij jammer genoeg nooit over ons landje. Ik wenste dat ik de man kon bedanken voor de vele uren leesplezier dat hij me gaf. Hierbij doe ik dat dan, misschien is er wel internet in de hemel?!
Aangezien dit blog niet enkel over lezen gaat wil ik het eens hebben over schrijven. Dat vind ik immers net zo prettig. In feite is het opvallend eender. Toen ik mijn trilogie schreef dacht ik echt een kort verhaal te beginnen. Ik had de grote lijnen voor het verhaal in mijn hoofd maar dat was zonder mijn personages gerekend. Ik zette mijn heldin op papier en van dan af ging ze een eigen leven leiden. Hoewel ik in de ik-vorm schreef is Elisabeth helemaal niet zoals ik. Ze had haar eigen karakter en dat kleurde haar daden. Het boek ging een andere richting uit dan ik voor ogen had. Dat maakte het schrijven spannend. Ik wist immers niet meer hoe het verhaal zou eindigen. Dikwijls stond ik ook versteld van de wijze Er kwamen ook steeds nieuwe personages bij die later een grote rol zouden spelen in Elisabeths leven. Soms schreef ik iets waarvan ik dacht: wat heeft dat er nu mee te maken? Steeds weer bleek dat van cruciaal belang verder in het boek. Men spreekt dikwijls van een Muze. Nu begrijp ik wat men daarmee bedoelt. Het was echt alsof iemand anders dan ik schreef. Ik stond dan ook versteld dat er plots een tweede deel kwam waarin een mannelijk personage de hoofdrol kreeg. Dit keer was de ik-figuur Richard. Pas daarna ging het verhaal van Elisabeth verder maar was ze ineens een grootmoeder en het einde was ook voor mij een complete verrassing. Op het moment dat ik het laatste woord op papier zette ging de telefoon. Het was een vroegere vriend van school (HIVET te Gent) die ik in geen jaren had gezien. Hij vroeg of ik naar de launch van zijn boek wou komen in het Gravensteen. (Toeval? Mijn personage Elisabeth zou zeggen: Toeval bestaat niet!) Ik vroeg mijn vriend (Pat Van Beirs) hoelang het duurde eer je een tweede boek kon schrijven. (Jonkvrouw is het derde boek dat hij schreef samen met zijn vriend J.C. Van Rijckegem) Hij zei dat het binnen enkele maanden kon maar dat een tweede boek automatisch een vervolg wordt aangezien de personages nog zo sterk aanwezig zijn. Ik wachtte niet en schreef Beau. Na zijn verhaal was mijn boek af! Het eerste boek was echter nogal dik dus spiltste ik het op. De trilogie Geloof, Hoop en Liefde was een feit. Nu nog een uitgeverij zoeken! Meestal kwam mijn boek terug op zon korte tijd dat ik betwijfel dat ze zelfs maar hadden gekeken, laat staan lezen Rudy Van Schoonbeeck van The House of Books schreef wel een briefje. Hij weigerde weliswaar mijn werk maar gaf enkele tips om het beter te maken. Eén ervan was inkorten! Door zinnen te herschrijven en andere te suprimeren won ik zon 30 bladzijden. Niet echt veel minder. Ik stuurde het werk niet meer door maar maakte gebruik van Wwoaw en kon zo mijn boeken krijgen zoals ik ze zelf wou. Goed, ze liggen niet in mijn winkel maar ik heb er toch al een boel van verkocht en krijg héél goede reacties. Ik heb zelfs al bestellingen voor mijn volgende boek Ik zal dringend werk moeten maken van de verbeteringen daarvan. Hou Wwoaw in het oog! Mijn volgende werk heet: Drie Jongens en een Viool en het gaat niet over drie jongens en nog minder over een viool.
P.S Aangezien mijn verhaal start in het begin van de twintigste eeuw en ik pas op de wereld kwam in 1957 had ik nogal wat opzoekwerk gedaan naar de eerste wereldoorlog. Het boek waaruit ik de beste gegevens kon halen was van Lannoo en noemt simpelweg Wereldoorlog I (Er is er ook één van W.O.II) Het is een prachtig boek en nu zelfs in prijs verlaagd. 19.95 i.p.v. 37.95. Echt een aanrader! Voor mijn data over Australië gebruikte ik reisgidsen, daar staat redelijk wat geschiedenis in en zo kon ik het leven in Bourke goed reconstrueren. Ik reisde wel al naar down under maar het moderne Australië is niet hetzelfde als dat tijdens W.O. II. De gegevens over Noord Engeland komen wel uit eigen ervaring. Ik hou van Yorkshire, het ruige landschap van de heide en het ritje van de stoomtrein van Oxenhope tot Haworth. Ik liet het verhaal spelen rond Oxenhope om de mooie naam. (Wat voor Hoop heeft een Os feitelijk nog?) Het valt op dat in elk van mijn verhalen een priester voorkomt en ook Ieren. Ik vraag me dan ook af of ik in een vorig leven een Iers priester was? Misschien grond voor een volgend verhaal?
Ik lees graag Feel Good romans. Er is al genoeg kommer en kwel in de wereld dat ik er niet hoef over te lezen als ik eindelijk weer eens wat tijd heb voor mezelf. Mijn roman is dan ook in hetzelfde genre, een verhaal uit het leven gegrepen maar met een Happy End. Als je ook houdt van de "betere" liefdesroman (ik spreek dus niet van stationromannetjes) zit je goed op mijn blog. Ik zal regelmatig de boeken en auteurs aanraden die ik graag lees. Het is immers niet altijd makkelijk om af te gaan op de korte inhoud en weinig mensen durven een verkoopster om uitleg vragen. Heb je indertijd (en nu spreek ik van lang geleden) de film Gone With the Wind (Clark Gable, Vivian Leigh etc.) gezien of het boek gelezen? Als je net zo verliefd was op Rhett Butler als ik dan zal je ongetwijfeld smullen van Rhett, het verhaal van zijn jeugd en waarom hij viel voor de opstandige Scarlett. Wat nog beter is we komen te weten wat er gebeurt na de fameuze woorden: Frankly, my dear, I dont give a damn! Net zoals in het boek van Margareth Mitchell worden racisme en oorlogsgeweld niet doodgezwegen maar de helden vechten terug. Het is tegelijk een historische roman maar ongelofelijk actueel. Het boek Gejaagd door de Wind is ook terug uitgebracht en vormt samen met Rhett een prachtverhaal. Een aanrader!
Ik heb zopas het tweede boek van Edmondson uit. Villa Rivièra biedt, net als haar eerste: Villa Dante, een waaier van mogelijkheden die de auteur niet benut. Ze brengt kleurrijke personages naar voren die in een spannend crescendo naar de ontknoping kruipen om vervolgens op twee bladzijden een einde te schrijven die ontgoochld omdat je beseft dat er zoveel meer inzat. Ik vraag me af of zij één van de (on)fortuinlijke auteurs is die luisterde naar de uitgever en haar epos inkortte! O.K. ze werd uitgegeven maar wel ten koste van een mooi verhaal, want dat zou het kunnen worden mocht ze haar einde net zo uitgebreid maken als begin en midden. Ik gaf haar krediet bij haar eerste werk maar nu het tweede weer met zo'n einde komt vrees ik dat ik volgende werken laat liggen.
Achter het engelengezichtje waar wij voor vielen, zat een ruige rocker. Terwijl wij fantaseerden over Keith Partridge beleefde David Cassidy een helse tijd waarin hij nauwelijks tijd had voor zichzelf en uitspattingen van sex, drugs and rock&roll schering en inslag waren. Zijn leven ging niet over rozen en het is wellicht uitzonderlijk dat hij het overleefde en nu een gelukkig en evenwichtig man is. Ik kocht Could it be Forever: My Story via www.proxis.be want jammer genoeg is het niet in het nederlands vertaald. Ik stond versteld wat voor leugens tienermeisjes allemaal te slikken kregen in de boekskens. En ook over het feit dat hij bestolen, bedrogen en uitgebuit werd door zijn werkgevers Bell Studio. Ik had al gehoord dat Danny Bonnaduce, die Danny Partridge speelde, veel financiele problemen had en aan de kost kwam als ober, maar niet dat ook David aan de grond zat. Eigenlijk zouden de jongeren die dromen van naam en faam dit boek moeten lezen om te beseffen dat niet alles goud is wat blinkt. Het was erg ontnuchterend maar ik ben blij voor David dat hij eindelijk, op zijn 58ste, een gelukkige man is en samen met zijn derde vrouw Sue, zijn zoontje Beau en zijn (buitenechtelijke) dochter Katie een mooi bestaan heeft opgebouwd. Lezen dus als je een fan was! ( Bij Proxis zijn ook CDs en DVDs van David Cassidy verkrijgbaar)
Wanneer Elisabeth een brief krijgt van haar oude vriend Jean denkt ze terug aan de eerste keer dat ze elkaar ontmoetten.
Deel 1: Thuis is waar het hart is.
Wanneer het jonge weesmeisje Elisabeth haar oom verliest, betekent dit een enorme ommezwaai. Met de hulp van haar vrienden gaat ze op zoek naar haar roots. Die brengen haar van het fiere Gent naar het Noord-Engelse Yorkshire.
