Jaren terug gingen m'n broers en ik altijd naar
de "foor" op't Sint-Jansplein in Antwerpen.
Eén van de favoriete attrakties bij de jeugd was toen de "rups",
De meisjes gingen elk in een ander wagentje zitten,
de jongens bleven even langs de kant staan tot er wat vaart inkwam
en sprongen dan in een wagentje bij het meisje van hun dromen,
in de hoop een kus te krijgen als de kap van de rups dichtging.
De grootste versierders bleven dan ook nog rechtstaan in
het wagentje dat meer en meer snelheid kreeg,
om zo nog meer indruk te kunnen maken,
alleen moesten ze er wel op letten op tijd hun hoofd
in te trekken als ze aan de tunnel kwamen.

m'n jongste broer was hier héél bedreven in
en de oudste wilde zich natuurlijk ook niet laten kennen.

Na zichzelf wat moed te hebben ingesproken sprong ook hij
op een gegeven moment zo'n wagentje in,
was op dat moment waarschijnlijk zo verwonderd
dat het hem was gelukt en vergat daardoor zijn hoofd in te trekken.

Gelukkig voor hem had de rups nog géén al te grote vaart,
hij viel terug aan de kant en maakte zich vlug uit
de voeten voor de rups weer tot stilstand kwam.

De zijkant van zijn gezicht heeft 2 weken blauw gezien,
en hij is dat jaar niet meer op de foor geweest.