Mijn kleinzoon die nu acht jaar is speelt héél graag een gezelschapsspel of een kaartspelletje. En Bomma die geacht wordt altijd véél tijd te hebben is dus iedere keer bereid om mee te spelen.
Vroeger was dat gemakkelijk, en dan kon ik terwijl we een spelletje speelden mn gedachten nog eens laten afdwalen naar andere zaken, maar de laatste tijd dus niet meer, dat manneke speelt zo tactisch en doordacht.
Waar ik hem vroeger wel eens liet winnen, moet ik nu echt mn best gaan doen om zelfs nog eens een spelletje UNO te kunnen winnen.
Schakelen (schaken), zo noemde hij het als klein kind, mag hij nu met den Bompa doen,want sinds hij goed kan lezen is het boek Hoe leer ik jong schaken een van die boeken waar hij constant in zit te neuzen, en dat heb ik zelfs nog niet helemaal uitgelezen.
Gisteren was het ook weer zover, 5 spelletjes UNO en Bomma 4 verloren. Nu kan ik niet goed tegen mn verlies, en zeker niet bij het kaarten, dus zeg ik tegen dat ventje nadat ik weer eens was geklopt,
Schatteke, nu wij allebei een jaartje ouder zijn geworden, zijn ook de reglementen bij de spelletjes veranderd. Ik heb jou altijd laten winnen, maar nu je acht bent geworden moet je vanaf nu altijd Bomma laten winnen. Dat zijn de regels, overal ter wereld is dat zo, daar kan je echt niet onderuit, alle grote kinderen laten hun Bommas winnen
Mijn dochter en echtgenoot werpen een blik naar mij van allee wa maakt ze da kind nu weer wijs ?
En ik, blijf met een afgestreken gezicht zitten, terwijl mn kleinzoon beurtelings naar ons kijkt en dan zo héél lief zegt,
Maar Bomma
.., dat doe ik toch al vanaf dat ik 6 jaar ben, ik heb nu al vals gespeeld om jou te laten winnen, en meer kan ik toch niet doen hé, want normaal mag ik niet vals spelen, dat zeg jij toch altijd
Oeps, daar zat ik dan, even mn mond vol tanden
"Ok schatteke, je hebt groot gelijk, kinderen mogen niet vals spelen, zullen we nog een spelletje doen ?"
|