|
2/12/05
Het volgend verhaal is echt gebeurd, ik heb lang geaarzeld om het neer te pennen,
en het risico om nu volledig gek verklaard te worden neem ik er maar bij.
Op een gure winteravond (1975) zo omstreeks 20.15 uur loop ik
via de Ossenmarkt (Antwerpen) naar huis na het werk.
Het was koud en regenachtig en ik wilde zo vlug mogelijk thuis zijn,
de straten waren bijna verlaten maar toen ik de Ossenmarkt overliep
zag ik een winkel waar nog licht brandde.
Ik hield even halt om naar de etalage te kijken en het bleek, volgens mij althans,
een muziekwinkel te zijn, dat leidde ik af uit hetgeen in de etalage was uitgestald.
Daar lag een strijkstok, een mondstuk van een blaasinstrument, een triangel,
trommelstokken een paar partituren,enz
.. alles leek daar zomaar achteloos
en rommelig te zijn neergelegd.
De winkel baadde in een fel licht door een grote neonbuislamp aan het plafond
en links en rechts stonden grote rekken met boeken, net zoals in een bibliotheek.
Aan de rechterkant bij een van die rekken stond een oude man, met in zijn handen
een boek dat hij inkeek en die mij deed denken aan een Jood,
was het zijn uiterlijk dat me dat deed vermoeden ?, ik weet het niet,
hij droeg een lange zwarte jas en een hoofddeksel,
alhoewel geen keppeltje of een van die typische hoeden die zij altijd dragen.
In ieder geval, als ik er aan terug denk in mijn herinnering leek het een Jood.
En terwijl ik daar zo voor de etalage stond keek hij op en knikte me vriendelijk toe.
We waren we toen nog in het bezit van een mooie buffetpiano,
(geërfd van mijn Bomma, die tijdens de 1 Wereldoorlog in Engeland had gewoond
en daar pianoles had gekregen, en mij de liefde voor piano doorgaf,
we speelden samen wel eens een quatre main.)
daardoor was ik altijd op zoek naar partituren die ik met mn beperkte kennis
van notenschrift kon lezen en spelen.
Ik wilde de winkel binnengaan om eens te kijken wat ze zoal verkochten,
maar gezien het late uur besloot ik om de dag nadien terug te komen,
ik moest dan niet zo laat werken en dat gaf me meer tijd om eens rond te neuzen.
s Anderendaags rond 16 uur ga ik dus op weg naar de muziekwinkel in de overtuiging
zeker wat te vinden. Ik kom terug op de Ossenmarkt en vind de winkel niet terug,
ik zie wel een café, een krantenwinkel, een frituur een koffiebranderij en verder alleen
enkele verlaten winkelpanden.
De post en de reclamebladen die ik kon zien liggen in de gangen van die panden,
deden me vermoeden dat die panden al héél lang leeg stonden.
Even een stapje terug om van op het plein te kunnen inschatten waar de winkel zou moeten zijn,
maar ook dat bracht me niet verder.
Ik begon aan mezelf te twijfelen en was volkomen verward, ik had die winkel gisteravond gezien,
ik had niet gedronken, was niet moe of overwerkt, en was zeker niet gek.
Ik stond daar verdwaasd te kijken en totaal van slag.
Ben toen de koffiebranderij binnengestapt en onder het mom dat ik voor iemand hier in een
muziekwinkel iets moest komen halen vroeg ik de dame of zij mij kon helpen ,
want ik vond de muziekwinkel niet.
De vrouw zei dat zij daar nooit een muziekwinkel had geweten maar ze zou het even vragen
aan haar moeder die achteraan was.
Zij liep even naar achter en kwam toen met in haar kielzog een oud vrouwtje,
dat op mijn vraag of zij hier een muziekwinkel wist antwoordde
Och, maske, vroeger was er hier wel nn Jood en die verkocht wel wa van muziek,
mor da is al zooooo lang geleden, 'k was toen zelf nog een kind en die is hier al lang weg zenne
Ik heb beide dames bedankt en ben nog verwarder en totaal ondersteboven weggegaan.
Behalve aan mn man, die ik trouwens dezelfde avond al had verteld
over die winkel, is het nu de éérste maal dat ik dit verder vertel,
en terwijl ik dit nu opschrijf zie ik alles weer zo duidelijk voor ogen en vraag me nog altijd af,
wat en hoe?
Ik beschouw mezelf als een nuchter iemand, ik moet eerst zien en dan geloven,
en deze ervaring brengt me nog altijd van mn stuk.
De vraag die ik me al die jaren het meest heb gesteld is,
stel dat ik die avond die winkel was binnengegaan, wat dan ?
een verwarde Bomma
|
