We hebben twee honden gehad, een Duitse scheper Buck en een Boomer, en die gingen meestal ook mee kamperen. Boomer was door ouderdom blind geworden maar Buck zorgde altijd dat Boomer zijn weg overal vond. Als we gingen wandelen lieten we ze op rustige plaatsen vrij rondlopen en Buck duwde dan met zijn snuit links of rechts of ging voor Boomer staan om haar zo te behoeden voor ev. ongelukjes.
Behalve als er water in de buurt was, ...... Zo waren we eens op vakantie in Herbeumont en na een lange boswandeling besloten we om door het water over te steken naar de camping, inplaats van nog enkele km. bij te doen. Heel de familie trok schoenen en kousen uit en waadde door het water, dat echt niet hoog stond, richting overkant. Ook Boomer, die een echte waterrat was,sprong mee in het water en volgde al zwemmend. Behalve Buck die een hemelse schrik van water had, hij bleef aan de kant staan, en weigerde om ook maar een poot in het water te zetten.
We probeerden hem te overhalen, maar zelfs op het geblaf van Boomer, reageerde hij niet, hij bleef gewoon stokstijf staan. Er zat dus niets anders op dan hem maar te gaan ophalen met een kano, en ook dat ging niet zonder slag of stoot, want het duurde wel even voor hij besefte dat hij zo veilig aan de overkant zou geraken zonder het water in te moeten.
Hij is die watervrees nooit kwijtgeraakt en nog datzelfde jaar in Esch-sur-Sure, toen Boomer die, ondanks ze niets zag toch altijd aangetrokken werd door water, in de Sure was gesprongen,zonder dat iemand van ons het had gezien, maar de weg niet terugvond naar de kant, is Buck als een echte boze wolf beginnen blaffen zoals we van hem nog nooit hadden gehoord.
Blaffend en grommend sprong hij om ons heen, liep dan richting water en duwde zo hard tegen Bompa, zodat deze wel in het water moest springen om Boomer eruit te halen.
|