Vrijdag 18 en zaterdag 19 oktober

Rustdagen in Nouakchott/ Mauritanië

We wachten hier op de groep die uit de Sahara komt.

Zicht op Carlientje vanuit de kamer. Ze wordt 24 uur bewaakt door de security van het hotel. Ze staat pal voor de deur naast het mooie shuttle busje van het hotel. 2 alcoholvrije dagen, hier niets te kopen , ook niet in dit mooie hotel. In Senegal zullen we terug een frisse pint kunnen drinken.

Straks verhuizen we naar het Emira hotel waar de meeste deelnemers logeren.

Morgen om 8 uur vertrekken we in konvooi naar de grens met Senegal.

Weerom de auto uitvoeren en tijdelijk invoeren in Senegal. Terug betalen !!

We moeten al 2 keer 40€ klaarhouden en nog eens 10 €......

In Senegal hebben ze een strenge wetgeving wat invoer van auto’s betreft en ook wel terecht!

Geen invoer meer als de auto ouder is dan 8 jaar. Geen auto kerkhof meer in Senegal.

Dus al onze deelnemende wagens moeten uit Senegal geraken, anders moeten er hoge invoertaxen worden betaald.

Wij rijden door Senegal met een tijdelijke permit. Ook moet er terug een verzekering worden afgesloten voor enkele dagen.

Wij hebben geen idee in hoever zulke verzekeringen hun ding doen bij een ongeval????? We hopen met zijn allen dat niemand er beroep moet op doen.

Misschien rijdt de grote massa hier wel rond zonder verzekering??

In Marokko was het druk in het verkeer, met momenten in de steden zeer druk. Er was dicipline!

Hier is het ook zeer druk , maar complete chaos. Iedereen rijdt er maar op los. Ge moet uw plekje in het verkeer afdwingen en er durven voor gaan. Ze steken links voorbij om rechts af te slaan. Pinkers gebruiken ze niet. Ze stoppen plots. Ze stoppen in het midden van de weg om een babbelke te doen met iemand die ze kennen. Overal voetgangers die oversteken. Kar en ezel in het verkeer.

Honden die de straat oversteken.

Ja, het is wat.

Er wordt gelukkig niet zo hard gereden dan bij ons.

We kregen gisteren een bericht dat de Sahara groep vervroegd terug zou keren naar het hotel.

Normaal zouden ze een keer overnachten in de woestijn en een keer op het strand.

Wegens veel problemen (veel weten wij er nog niet over hier) moeten ze hun Sahara tocht stopzetten en inkorten. Er zouden 2 auto’s bij zijn met een defecte koppeling.

Ook zouden er bijna 2 auto’s door de Oceaan opgeslorpt zijn.

Cor had verwittigd om niet in het water te rijden en de auto’s ver genoeg van de waterlijn te parkeren. Ze ook met de snuit richting water te zetten ....... De stroming van de Atlantische oceaan is zeer sterk.

Eens een auto begint te drijven , ben je hem kwijt.

Maar gelukkig zou iedereen goed en wel in het hotel zijn aangekomen.

Onze land Roover heeft ( volgens dat ik hoor van Ludwig )geen schade.

Wel zou hij een andere auto gedurende heel veel kilometers (meer dan 200 km, omdat er niemand anders wou overnemen) hebben moeten slepen. In nood kent men zijn vrienden.

Vandaag ( zaterdag) zal het voor een aantal teams een drukke en een spannende dag worden. Sleutelen aan de auto’s zodat ze morgenvroeg tegen 8 uur klaar zijn om verder te rijden.

Ons Carlientje heeft goed kunnen rusten. Hopelijk wil ze nog met ons mee naar Gambia. We beginnen nu al te denken hoe het gaat zijn als we haar moeten achterlaten.

Raar gevoel, nu al. We voelen ons als een trio stoere madammen .

Zot hé.

Ook Fonske achterlaten zal ons iets doen. Mannen tillen daar allemaal niet aan. We gaan ervoor zorgen dat Fonske goed terecht komt in kleine kinderarmpjes.

Hij heeft al de hele reis veel beziens, iedereen wil hem hebben.

Maar hij moet samen met ons de eindstreep halen!!!!

15u15 We zaten meer dan 2 uur op het terras van het hotel ( straatkant) te zitten. We vervelen ons, pfffff. Dat het maar snel morgenvroeg is dat we kunnen rijden.

Even op straat gaan wandelen is niet echt een optie vanwege de hitte. Zeker 40 graden in de zon.

Even op bed gaan liggen.

Ludwig en Luc gaan inkopen doen. Er zou toch ergens frisse Heineken te koop zijn. Op zo’n wachtdag smaakt dat zelfs.

De wifi is terug niet prima.

We horen dat het morgen een hele mooie rit wordt, maar wel een moeilijke omdat de wegen heel slecht zijn . Het heeft ook nog recent geregend ( doet er geen goed aan).

Ze zullen door een nationaal park rijden. We zijn benieuwd. Ook de grensovergang kan ons nog parten spelen. Hopelijk laten ze ons niet te lang wachten.

Houten beeldje gekocht aan 9€, startprijs 100€.

We zijn nu 2 Icetea’s, een pakje chips en een suikerwafel verder.

We gaan straks samen iets eten.

Maar 1 stopcontact in de kamer. Al onze op te laden dingen liggen in de wachtrij, de Go Pro, 2 powerbanks, 2 Gsm’s , fototoestel.

Op tijd naar bed

23-10-2019, 14:48 geschreven door Linda

Dinsdag 22 oktober. Dag 18

We checken vandaag een dag vroeger uit, langer blijven is geen optie. Bij het betalen vroegen ze wat de reden was van ons vroegere vertrek.

Pffffff geen woorden meer aan vuil maken.

Een drukke weg met heel veel camions. 1 rijvak en1 rijvak met tegenliggers. 250 km aan soms 30 km per uur, schiet niet op, Het is onze laatste dag met veel kilometers. Niet te geloven !!!

We rijden door hele drukke stadjes, pfff bijna niet te doen.

Ludwig is meegereden met ons en zit geplet - benepen tussen onze bagage ( rommel) .

Hij kan daar geen venster openzetten en ziet bijna geen steek naar buiten omwille onze prachtige stickers op de ruiten ( die hij daar zelf heeft op geplakt, ha ha ).

Koeien over de weg....

Ezels over de weg...

Geiten over de weg....

Rond 16 uur  aangekomen in de B&B

 We hebben een machientje was mogen insteken. Terug propere kleren voor de volgende dagen.

 VAKANTIE dagje morgen.

23-10-2019, 00:00 geschreven door Linda

18-10-2019, 20:31 geschreven door Linda

18-10-2019, 20:02 geschreven door Linda

Ons Fonske  !!!!!

18-10-2019, 19:37 geschreven door Linda

18-10-2019, 19:29 geschreven door Linda

18-10-2019, 19:27 geschreven door Linda

18-10-2019, 19:26 geschreven door Linda

18-10-2019, 19:25 geschreven door Linda

18-10-2019, 19:24 geschreven door Linda

18-10-2019, 13:51 geschreven door Linda

donderdag 17 okt. Dag 13

Ontbijt was maar povertjes, maar geen gezeur.

We staan te wachten om te vertrekken. Gisteren werd er afgesproken om tegen 10 uur te vertrekken.  Nu vangen we op dat we om 9u15 zouden vertrekken. Wij zijn gelukkig klaar !    Een paar andere deelnemers hebben het nieuwe uur niet te horen gekregen en zijn nog rustig terug naar hun kamer gegaan en terecht  ( nog 45 minuten tijd ) .  Een voorbeeld van slechte communicatie.   Wij gaan in konvooi rijden. Eerst rijden we  de stad uit en gaan de deelnemers  tanken die het nog niet gedaan hebben. Hier kopen we onze blauwe Sahara sjaal . Geeft mooie foto’s, maar misschien gaan we onze sjaal nog echt nodig hebben als bescherming voor zon , wind en zand.

 Spulletjes weggegeven. De man stond met zijn armen vol en vroeg een zakje of een doosje. Ha ha. Precies gelijk in de supermarkt.

Ook petjes uitgedeeld !

Op weg .....

De wind raast vanuit de Sahara richting zee, het zand schuurt tegen de auto. Het lijkt of we in de mist rijden , maar het is zand.

Bij de pipistop kreeg ik het autoportier haast niet open door de wind.

Inderdaad sjaal gaat nog van pas komen. Zonnebril op en sjaal voor de mond!!

Straks splitst de groep op in 2 groepen, de asfaltrijders en de Sahara rijders.

Er gaan al een aantal teams niet meer mee door de Sahara, vooral om hun auto te sparen. Met het slechte weer ( zandstorm) vrees ik dat er nog gaan afhaken. Een tentje opzetten lijkt mij haast onmogelijk.

Ludwig gaat ook niet meer door de Sahara. Francis gaat de  Land Roover wel nog mee. De Sahara gids zit bij hem in de auto en Ludwig zit bij Luc. Ludwig heeft last van zijn ogen en geeft genoeg zand gezien ( ha ha)

De hele tijd in de weer met de CB om achterliggers te verwittigen dat er diepe putten in de weg  zijn alsook om tegenliggers aan te kondigen.  Als er vrachtwagens passeert, krijg je een hele lading zand over je heen.  Idem als bij ons met hevige regen.

We rijden  ongeveer 60 km per uur.

13u30 al uren hetzelfde landschap : zand!!! Over een 30-tal km’s splitst de groep.

35 graden in de auto . We hebben geen Airco.

14u25 de Sahara rijders zijn vertrokken. Wij ook verder met nog 9 auto’s en de vrachtwagen. Nog 280 km voor de boeg.

Verder zandhappen. Het is de eerste dag dat het zweet langs alle kanten een weg zoekt naar buiten. We hebben al veel gedronken en blijven dorst hebben.  Zou je hier in panne vallen , pffff , zou geen pretje zijn.

De auto die tot nu toe nog altijd vrij proper was , zit nu volledig onder het zand. Ook wij, in elke vouw zit zand!

We rijden zonder escorte , zou niet nodig zijn. Cor heeft een gezamenlijk  document voor alle check points  , daarom moeten we samen blijven.  We rijden van check point naar check point en moeten soms ook nog  een exemplaar ( van onze 35 ex) afgeven. Dit scheelt een pak tijd, anders moeten ze paspoort zien.

Ik heb een roestbruine T shirt aan om bij den decor van al het zand te passen ( ha ha). Maar helaas niet volledig katoen : stink naar het zweet ! Gelukkig wacht ons een goed hotel ( hopen we toch).

15u05 net een grote kazerne voorbij gereden. Hier 40 km per uur en veel zand op de weg . We rijden nu door een woestijn stadje. Kleine lage gebouwen, winkeltjes met auto onderdelen, autobanden, brandstof in plastieken bidons, geiten, koeien, mannen in lange gewaden, geen vrouw te zien.

Als ge iets in je mond steekt, voel je ook het zand tussen je kiezen knarsen.

We stopen niet om te eten, we blijven km’s maken om voor donker in Nouakchott te zijn. Amai, we zien er niet uit ( straks mogen we nog niet binnen in het hotel).

Nog altijd veel putten en zand op de weg. We slalommen om de putten zoveel mogelijk te ontwijken. Amai, weer een slecht stuk.

Terug een klein dorpje.  Alle bewoners staan aan de kant van de weg . Joepie er komt een challenge langs, dan valt er iets te rapen.  Letterlijk dan  !!   We mogen en kunnen ook niet stoppen ( anders raak je er niet meer weg ) . We gooien spullen naar de mensen vanuit het raam van de auto. Zoals de publiciteitskaravaan van de Tour de France.   Ze grabbelen wat ze kunnen. 

Erg  !!! 

Rijden maar ……… kleine stop in het midden van niets.  We wisselen van plek, kleine pipistop.  

 Nu begint het landschap wat te veranderen duinen, grassen en kleine boompjes.

15u45. Nog 205 km !

Er stopt nog een auto die niet bij de challenge hoort.  Een koppel  franse toeristen uit  Montpellier.  Als wij aanzetten wil hun auto niet meer starten.    Onze karavaan vertrekt  .  Ik verwittig Ludwig en Luc . We kunnen deze mensen  hier toch niet achterlaten.   Dat doe je toch niet.  Luc en Ludwig keren om en gaan kijken wat het probleem is.    Ze besluiten om de wagen  van die mensen te slepen . Tot waar ???  Nouackchott is nog 205 km.      Na zo’n  100  km begeeft de koppeling van Luc het.  Slepen is niet meer mogelijk en ze zijn  genoodzaakt om die mensen toch achter te laten.

Wij vragen over de CB aan de groep om een beetje langzamer te zijden zodat Luc terug kan aansluiten.  Groep stopt tot ze er terug zijn.  Probleem met koppeling , maar hij kan nog rijden.         

Het is al donker als we aankomen in de stad.  Eerst de tank nog eens vol gooien ( zoals de Nederlanders het hier zeggen) . 

 20 u aankomst in het hotel. Pffff wat een dagje.

We leken al een kleurtje te hebben, maar na de douche waren we toch terug een tintje lichter.  Het vuil was er afgewassen.

18-10-2019, 12:50 geschreven door Linda

Woensdag 16 okt. Dag 12

Nog iets over gisteren. We hadden goed snor gegeven en waren al om 14u30 in het hotel Doumss in Dakhla( bij de eersten!!!!) Francis is op het strand gaan slapen en Ludwig is bij ons gebleven. We hebben terug de kamer met 3 gedeeld.

De kamer zag er op het eerste zicht proper uit. Doch er liepen mieren in de badkamer ( kamer op 2 de verdieping) en er lagen zwarte lange haren op mijn laken en er lag zand in bed........ wie was mijn voorganger????? Ik heb op het laken geslapen! Geen beten deze morgen, dus geen andere akelige  dingen aanwezig . Ha ha!

We zijn met ons drietjes de stad ingewandeld en zijn een lekkere pizza gaan eten met een colaatje erbij.

Helaas voor Ludwig geen pintje beschikbaar.

In de namiddag heb ik geprobeerd om te bloggen , maar de wifi viel steeds weg.

Geen nieuws- goed nieuws)     Is niet plezant want we willen graag ons verhaal met jullie delen.

Na het eten zijn we in de lobby gaan zitten waar de wifi een stuk beter was. We hadden ook nog een fles Gin in de auto en hebben deze dan samen met Maarten en Nick en wij 3   gekraakt en Gin Tonic gemaakt.

De verhalen van de vorige dagen hebben jullie nu al kunnen lezen ondertussen.

5u15 wekker. 6 uur vertrek !!!

Zonder ontbijt want dat kon maar vanaf 8 uur. Ze zetten er een laat uur op omdat ze weten dat iedereen vroeg weg gaat. Zo hoeven ze niets te doen.

Rijden in het donker en met regen is toch niet simpel. Het werd licht om 7u45.

290 km voor de boeg tot onze plaats van afspraak voor de briefing voor de grensovergang.

Rijden maar.........weerom smalle weg met putten. Het landschap : zand, duinen en kleine struikjes. Dit zover je zien kan.

9u30 de auto volgetankt!

Omelet en thee besteld, deed deugd. Ik had grote honger. Van de straffe bittere thee kwamen mijn haren haast rechtop staan , pfffffff. Veel suiker moeten toevoegen ( anders echt niet te drinken) .

Vervolgens de briefing om de grens over re geraken. Grensovergang : speciaal moment !!

Eerst nog 90 km in konvooi tot aan de grens. Niet voor de veiligheid, wel om allemaal samen door het hele ritueel te geraken, veel controle’s , visum, checken dat je geen alcohol bij hebt, betalen van smeergeld........

We zijn benieuwd. Later hier meer over.

Straks komen we aan onze linkse zijde een noodlandingsbaan tegen van de Space Shuttle. Ze hebben hier plek genoeg om dit hier aan te leggen. Hier woont geen kat!

We rijden langs de kust maar zien de Oceaan niet op dit moment, alleen zand en duinen.

De weg gaat een beetje op en dan weer naar beneden.

Het witte kaartje met QR code dat we in Marokko kregen en zeker niet mochten verliezen moet mee naar het kantoortje. De auto moet worden uitgeschreven in Marokko.

Eerste check van de auto, zou vlot gaan want we verlaten Marokko.

We rijden tussen 2 torens en komen zo in niemandsland. Dit gedurende enkele kilometers. Militairen ( Rosario?moet ik later nog eens opzoeken) zitten in dit gebied. Aan beide kanten mijnenvelden. Van de weg afrijden is geen optie!

In de 15 jaar dat Cor de Challenge georganiseerd  heeft hij nog geen enkele mijn zien ontploffen.

Grens Mauritanië !!

Nu begint het : een slagboom !!

We spraken eerder een koppel die de andere richting uitgingen,  zij  werden afgeperst en   hebben 900 € moeten betalen om de papieren van hun moto terug te krijgen.

We moeten ons melden bij de politie met paspoort voor aanvraag van Visum + 55 Euro!

Vervolgens alcoholcontrole. Er mag geen druppel alcohol de grens over richting Mauritanië.

Indien je het bij hebt moet je het goed verstoppen, goed kunnen liegen en ook een beetje geluk hebben.

Wij hebben niets meer mee!

Er moet ook 10 € betaald worden/ douane?

Het volgende kantoortje in ( eén per één en we wij met een 50-tal personen) bij de gendarmerie met paspoort.   Gaat een beetje duren.  Vele uren ,   zal het uiteindelijk duren.

Dan in konvooi verder naar het douanekantoor.

Het plan was om de nacht door te brengen op het strand , maar Camping Dauphin in niet bereikbaar omwille van het zand. Duinen verplaatsen zich en er was de voorbije dagen veel wind.

Dan naar  hotel Algeciras te overnachten.

Ondertussen moeten ook nog de verzekeringspapieren  voor de auto in Mauritanië  worden geregeld.  Onze eigen verzekering loopt tot en met Marokko.

Ook kan er geld worden gewisseld. De munt in Mauritanië is de  Ouguiya  .

1 € = 394,51 Ouguiya

Wij rijden morgen langs de asfaltweg naar Nouakchott en dat is een grote stad. Dus wij gaan niet wisselen. Ze nemen overal  Euro’s aan. Deze die Sahara gaan rijden moeten wel een beetje wisselen. Ze moeten ook hun reserve jerry kannen vullen met brandstof.

17u45 nog altijd bezig met de formaliteiten om Mauritanië binnen te geraken.

Kantoortje in- kantoortje uit,

wachten, wachten, wachten,.....

55€ visum

In het kantoortje waar we het visum moesten gaan halen zaten 2 grote spinnen op het plafond.

Visum : vingerafdrukken , alle vingers van beide handen + foto.

1€ ???  Parkeergeld , we weten het niet.  We krijgen wel een betalingsbewijsje.

10 € douane / smeergeld   . Geen betalingsbewijs ,ha ha .

19 uur nog niet van het terrein.

Het wordt al donker.

Nog eens stoppen.

We reden net over een spoorlijn. De trein die hier over rijdt zou de langste ter wereld zijn ( 200 wagons??) Ons geduld werd al de hele dag op de proef gesteld, gelukkig kwam er nu geen trein.

Er wordt zand geëxporteerd naar Europa voor de glasindustrie.

En zand hebben ze hier genoeg !!!

19u15 we zijn nu naar het hotel aan het rijden. Daar moeten de verzekeringspapieren nog worden geregeld. We zijn stikkapot! Velen hebben hoofdpijn en ook honger.

Hopelijk geraken we aan een kamer.

19u30 controle gendarmerie

We zijn nog niet aan de nieuwe patatjes!  Straks een goede frisse pint gaat er ook niet inzitten.

19u37 contole police nationale

20u30 na vermoeiende rit door de stad Nouadhibou. Er wordt kris kras door elkaar gereden, zonder licht, dan komt er kar met ezel tussen, rode lichten worden genegeerd. Niet simpel!  Bij Carine breekt het zweet.  Ogen op je gat ( cru gezegd ) is niet genoeg.

Nouadhibou of Nawadhibu is de tweede stad van Mauritanië en een belangrijk economisch centrum. De stad is gelegen in het noordwesten van het land op het schiereiland Ras Nouadhibou en ligt vlak bij de grens met de Westelijke Sahara. Nouadhibou telt ongeveer 90.000 inwoners.

Het hotel Al Jazeera is prima. We zijn eerst vies en vuil gaan eten in een Spaans restaurant, lekkere paëlla en ja hoor frisse pintjes!!!! Wel aan 5€ per blik!

Dan douche en hopelijk goed slapen.

Morgen rijden we naar Nouakchott, zo’n 440 km. Dit is nog een  lange dag. Dan beginnen de km’s serieus te zakken en komen er alvast 2 rustdagen aan . (Met daar hopelijk goede wifi).

18-10-2019, 10:32 geschreven door Linda

15-10-2019, 21:42 geschreven door Linda

Dinsdag 16 oktober. Dag 11

Wekker om 6 uur !!

Geen insecten gehad! Dat weet je niet op voorhand, voor het zelfde geld wordt je wakker vol beten en bulten.

Krakotje gegeten en een mini kattewasje gedaan , tanden gepoetst , spullen in de auto en terug op pad.

Eerst moesten we terug de 4,5 km gravel trotseren. Lange rit ( zoals elke dag) naar Dakhla.

Of voor die dat het zien zitten kunnen

nog een stuk verder. Maar er is een “ MAAR”. Je wint tijd de volgende dag maar het hotel zou zo slecht en vuil en vies zijn dat je er beter niet verblijft. Er zou geen water uit de kraan komen, de toiletten zouden niet doorspoelen,....... is het dan wel een hotel vragen we ons af???

Onze keuze is dan snel gemaakt. We stoppen in Dakhla en moeten morgen om 6 uur vertrekken om tegen 10 uur op de briefing te zijn ivm de grensovergang naar Mauritanië.

11u. Getankt en op die plek zou je bij helder weer de Canarische eilanden moeten zien liggen, helaas donker en bewolkt en al een regenbui gehad.

Het is buiten ook zeer fris. De man van het tankstation had zijn dikke winterfrak aan.

We hopen dat het stopt met regenen zodat we straks ons kommeke water kunnen koken voor een goeie tas thee en Carine ne warme choco.

We hadden thuis een registratiefiche moeten invullen met al de info van onze paspoorten, info van de auto,.... en er werd ons gevraagd om er 35 exemplaren van mee te nemen.

Gisteren hebben we er 1 nodig gehad, vandaag al een stuk of 6. Hier in de Zuidelijje Sahara is heel veel politiecontrole. Ze zijn wel zeer vriendelijk en wensen ons steeds een veilige reis.

Bij de laatste controle verliep het iets anders. Een 4-tal ( wilde) honden kwamen blaffend naast en voor onze auto staan. We geraakten daar haast niet weg ! Grote camion naast ons en de politieman zijn tussen beide moeten komen om de honden weg te jagen. De mannen rijden achter ons en die hebben nog saucissen in hun auto. Benieuwd wat dat gaat geven, ha ha.

12u30 het lijkt op een maanlandschap, zandheuvels, kraters, geen enkele vorm van bewoning......wel net politiecontrole gehad met speedgun. Zo halen ze hier op deze rechte wegen ( waarop te hard wordt gereden) hin centen binnen. Wij volgen de borden langs de kant van de weg. Meestal max 100 km uur, soms 80.

Nog niks uit onze weggeefzak vandaag, a neen, ge komt geen kat tegen.

13u10 kamelen op de weg ( dromedarissen : 1 bult) Geen regen meer, zon ook nog niet doorgebroken. Om te rijden is dat wel prima zo.

De space shuttle zou hier ergens eens geland zijn?

Mijnenvelden, niet van de weg afrijden !!

Eergisteren gestart met onze malariapillen.

14u30 ingecheckt in hotel Doumss in Dakhla.

15-10-2019, 21:36 geschreven door Linda

15-10-2019, 21:30 geschreven door Linda

Maandag 14 oktober   Dag 10

Na het ontbijt stipt om 8u30 vertrokken voor een lange rit naar camp Bedouine bij Luc en Hafida.   Overal zijn ze hier aan de weg aan het werken.  Tegen de volgende Challenge ligt er hier een goede baan.  Nu : putten , bulten.

Carlientje is in form, maar haar schokdempers vooraan beginnen toch wat af te zien.  Volhouden meisje , in Laäyoun kunnen we indien nodig naar  garage Ali.  Het lijkt dat alle garagisten hun naar Ali is , ha ha  !

Het landschap was bij vertrek mooi, nu al lange tijd wat saai en eentonig.  We rijden richting Atlantische oceaan.  We hebben net onderweg , samen met de mannen, casserolleke water gekookt voor onze Knorr bolgonaise. De mannen aten noedels.

Aan een paar kleine gasten hebben we wat spulletjes uitgedeeld. 

13 uur   Tan Tan over 13 km.

Camp Bedouine, nog 290 km en 6 uur rijden volgens Maps.

De laatste 4,5 km naar het camp moeten we over zandpiste naar de camping.  Deze avond tentje zetten en koken.   

De bergen worden heuveltjes. 

13u45 nog 255 km, schiet niet op.

We denken in de verte de oceaan gezien te hebben ???? Een fata morgana ????

Gisterenavond stonden er 4297 km op de teller.

15 uur  Westelijke Sahara binnengereden.  We rijden nu langs de oceaan , een ééntonige weg.   

17 uur aangekomen aan de witte steenblok waar we moeten afslaan naat het Camp Bedouine.  Na 4,5 km gravel ( amai ons Carlientje)  kwamen we aan midden in de duinen en de zoutvlakte , super afgelegen.    Een aantal deelnemers van de groep hadden op voorhand een bedouinen tent geboekt. Wij hadden er op de briefing in Poppel geen nota van genomen dat je deze best wel reserveerde : gevolg geen tent voor ons beschikbaar.  Op zich geen probleem want we hebben als bij.   Door de sterke wind leek het ons haast onmogelijk om onze tent recht te zetten.   Uiteindelijk  “ omdat we het ook ik het Frans konden uitleggen” stelde de man van het camp ons voor om in de grote tent te slapen (  genre hun salon ).   Er stonden 3 banken die we met onze slaapmatjes en  slaapzakken hebben omgetoverd tot bedden.  We hadden een diner besteld :

Groentensoep ( linzen ) ,  stoofvlees van dromedaris , choco mousse.

Het was een moeilijke rit geweest en op zulke momenten komt ge uw eigen wel een tegen , veel emoties. Met moeilijk bedoel ik veel kilometers op slechte , smalle, drukke wegen.

Daar we zoveel mogelijk alle putten willen vermijden , rij je minder snel en kan je niet meer aanklampen bij de voorgaande challengers.  Op zich ook geen probleem,  maar geeft toch stress.   Dan doet een schouderklopje en een knuffel wel deugd. Dank aan Regina en Richard hiervoor.   Uiteindelijk mogen we fier zijn op onze prestatie !!!!  Regina is ook een kanjer , zij rijden om beurt met de vrachtwagen .!!!!  Francis en Ludwig gingen spaghetti maken en wilden voor ons wat extra maken.  Maar wij ze zijn ook koppig en gingen dromedaris eten.  We hebben ons een Bacardi cola gemaakt met een chipske erbij.   Even rusten apéro time !   Toen kwam Richard vragen of we al gegeten hadden.  Ze hadden nog een hele grote portie spaghetti over.  Zo zijn we deze dan bij hen gaan opeten.   Ik heb nog het groentensoepje van het diner  opgegeten maar de dromedaris hebben we aan aan ons laten voorbij gaan.   We hoorden van anderen dat het lekker was ( stoofvlees ) .

Rond 21 uur zijn we in onze slaapzakken gekropen.

15-10-2019, 20:54 geschreven door Linda

Zondag 13 oktober   dag 9

Onze rustdag !  Het is helaas niet gelukt om iets op de blog te plaatsen. De wifi was echt niet goed. Spijtig want nu hadden we net tijd. We hebben Carlientje herschikt en uitgekuist, een halve vuilzak vol !   , lege flesjes van water , papiertjes , ....

Olie bijgevuld !

Een beetje gerelaxt. We hadden een dag voorsprong op de mannen. Zij rijden de piste , zand en keien, dat is zwoegen en zweten.   ( vertellen ze ons ). 

Af en toe moet er team beroep doen op een garage omdat ze brokken hebben gemaakt. 

Tot nu toe is iedereen nog in de running.  Auto achterlaten in Marokko is geen optie want dan moeten er invoertaxen worden betaald en deze kunnen oplopen tot 5000 Euro.  Rond de middag  kreeg ik een sms ke  van Ludwig dat ze later zouden aankomen. 

De nacht van zaterdag op zondag hebben zij een onweder gehad, gelukkg hadden ze ook een kamer geboekt.  Bij de kampeerders tenten nat !!! 

Zondag in de loop van de dag kwam er een massa water uit de bergen. Ludwig zag de modderstroom naar beneden komen , water , modder , stenen , .....  Niet meer door te komen. 

Wachten , wachten , ..... er is politie komen kijken  en volgens hen zouden ze 4 uur moeten wachten.  Of .... even terugrijden en een andere weg rijden.  Dat hebben ze dan ook gedaan. 

Ondertussen hebben wij een zwemmeke gedaan in het kleine zwebad van de Auberge. 

De eigenaars van deze Auberge zijn Fransmannen.   Een super leuke plek om te verblijven.   Niks , niks  ,  in de buurt.    Ze hebben op Booking.com 9.2 tevredenheid. 

1 minpunt is de slechte wifi !!!

Diner : pompoensoep , runds- en kalkoenbrochette, cheese cake.  Ze hadden ook frisse pintjes. 

In ons huisje konden we met 3 slapen.

Ludwig heeft zijn tentje dan ook niet opgezet. 

We hebben met zijn drieën de kamer gedeeld. 

15-10-2019, 20:52 geschreven door Linda

Zaterdag 12 oktober. Dag 8

Weerom lekker gegeten gisteren.

Op tijd in bed, morgen lange rit naar Icht in Zuid Marokko, provincie Tata.

We kijken ernaar uit om te logeren bij Bjorg Biramane.

410 km !!!

Snel op de parking van de kasbah een zak vullen met weggeefspullen .

Zoveel indrukken, soms moeilijk om alles een plaatsje te geven in ons geheugen, daarom is een dagboek /blog dan ook handig.

Maar eerst naar Ali voor onze band!

Bij de check van de band bleek er toch schade te zijn aan de band. Ze hebben de band in een badje gestoken en op die plek kwamen er broebeltjes. 3 mogelijkheden :

1. band uit onze kofferruimte bleek niet de juiste maat te hebben.
2. Reservewiel onder de auto gebruiken, maar dan zouden we niks meer hebben als er een andere band stuk gaat
3. 2 de handsband. We hebben voor die optie gekozen. Dan beginnen ze rond te bellen en binnen de 15 minuten was er een band met de juiste afmetingen.

Terwijl de mannen van de garage beginnen te sleutelen aan de auto hebben we een glaasje thee gekregen en een babbel gedaan met een fransman die er ook stond voor een reparatie aan zijn monstertruck.

600 Dinar, zo’n 60€ voor band en werktijd.

Olie is ietsje gezakt, maar nog ok. Morgen bijvullen.

Plots alarm, olie....aan de amotiseurs!?

Geen groot probleem volgens de garagist als we geen piste’s rijden met veel zand en stenen.

Hij informeert wat het zou kosten om ze te vervangen. 3600 dirham ( 360€) voor 2 nieuwe en werktijd ( 3 uur).

Hij vond geen 2 de hands.

We beslisten om ze niet te vervangen en letten extra goed op voor putten en bulten.

We zijn al goed opgeschoten , ondanks de tijd die we verloren bij de garage.

12u30 Foum-Zguid voorbij. Nu op weg naar Tata.

Juist een krachtreepje gegeten , pipi stop en verder.

Vandaag een stuk warmer dan gisteren. Wij rijden nu al een hele tijd ( wel op asfalt) door de woestijn. De vlakke weg loopt als een lang lint door de woestijn met aan elke zijde bergen.

Er staat regelmatig een bord dat er kamelen de weg kunnen oversteken, maar nog geen gezien.

Onze weggeefzakken worden leger. Met pluchen beesten zijn ze supercontent. We zouden het graag eens zien als de papa s’avonds thuis komt met pluchen hond.

T’Shirts willen ze ook graag, maar petje vinden ze de max. Begrijpelijk dat ze ook hun hoofd willen beschermen tegen de brandende zon,

We hebben veel petjes bij : veel dank hiervoor aan Marleen ( overbuurvrouw van mijn ouders). De petjes geraken dan wel niet in Gambia, maar maken hier in Zuid-Marokko ook mensen blij.

Hier alle tinten rood-bruin-mosgroen.

Afgestompte bergtoppen

Plots hele karavaan kamelen op de weg. We hebben de auto stilgezet en ze zijn langs beide kanten van de auto voorbij gestapt. Mooie foto’s.

14u30 net Tata voorbij, nu op weg naar Akka. Nog 140 km te doen vandaag. Eindbestemming is Icht.

De baan ligt er goed bij, soms beter dan in den Belgique.

Carine is aan het rijden en kreeg hete voeten. Ze wou haar sandalen uit de koffer pakken. Helaas de auto koffer wil terug niet open. Dat probleempje hadden we eerder ook al eens .

Rustig blijven ( met hete voeten verder rijden) en straks zal hij hopelijk wel terug opengaan.

Fonske doet het goed. We moeten goed op hem letten want iedereen wil hem hier hebben. Maar hij moet absoluut mee tot Banjul.

Carlientje is nog altijd content . Temperatuur is prima, ze verbruikt niet teveel diesel. Alleen al een probleempje met haar schoenen. Ha ha.

Na deze rit van vandaag gaat de teller net over de 4000 km staan.

Er zijn ons net militairen voorbij gereden. Gisteren zijn we moeten stoppen aan de kant van de weg tot de hele colonne voorbij was , voertuigen met tanks erop. De grens met Mauritanië is niet zo ver meer.

Ook het geval “zuidelijke Sahara “ligt hier gevoelig.

14u45. Hete woestijnwind!!!!!

Buiten ons omzeggens geen kat op de weg. Prima : zo kunnen we goed doorrijden.

We hebben nog altijd omzeggens geen vuile was. We vinden dat we er nog behoorlijk proper uitzien. Elke avond een ondergoed wasje. Onze reistassen zien er nog hetzelfde uit dan toen we vertrokken. We hebben veel te veel kleren mee. Gelukkig laten we er een deel van acher in Gambia.

Daar de kasbah hotels veel trappen hebben( geen lift) laten we onze tassen in de auto staan en trekken wr af en toe er iets proper uit. Werkt prima zo, we zijn goed bezig ( vinden we zelf).

Carine rijdt lange stukken stukken van onze route. Ik heb last van mijn ogen. Die beginnen dan de tranen en dan zie ik niet goed meer. We rijden met open venster, anders smelten we.

Wind en stof is niet ok voor de ogen.

Carine begint in de rotsen langs de weg dieren te zien????? Tekenen van??? Ha ha...

Als we nu deze weg nog voor 250 km zouden blijven volgen ( wat we niet gaan doen) zouden we uitkomen in Agadir aan de Atlantische Oceaan.

16u30 goed aangekomen in de Auberge In Icht. Superleuke kamer, mooi klein huisje.

Ludwig en Francis hebben een probleempje met de koppeling ( dat had Ludwig verwacht).

Luc een andere deelnemer heeft de radiator stuk, ....volgens Ludwig is hun route loodzwaar.

Zij komen hier morgen aan .

Nu relaxen en straks lekker eten.

Morgen , zondag,

rustdag!!!!!!

15-10-2019, 16:28 geschreven door Linda

15-10-2019, 16:26 geschreven door Linda