Mijn dochter en kroost zijn er voor een weekje tussenuit. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Of ik het erg vond dat ze niet thuis waren met Moederkesdag?

Dat vind ik absoluut niet erg want ik ben niet zo vastgepind op al die opgelegde feestdagen. Liever krijg ik “zomaar” eens een bloemetje.

Deze morgend kreeg ik natuurlijk wel een telefoontje van haar, en tegelijkertijd vroeg ze me:

als je seffens naar de poes gaat (want die laat ik dan ’s morgens buiten en ’s avonds terug binnen…met eten natuurlijk), kijk dan eens in de wasplaats want ik denk dat daar nog papiertjes liggen die ik uit mijn jeans gehaald heb. Als je ze niet ziet liggen moet je niet verder zoeken hé.

Richting poes, richting wasplaats, geen briefjes, maar wel zag ik daar een grote rol papier waar opstond “bomma”. Dus wou ik dat wel eens bekijken.

Natuurlijk was dat dé verrassing. Ieder had daar zijn persoonlijk berichtje opgeschreven.

Nu weet ik ineens wat ze denken van hun bomma:

kleindochter (13):

-         kei goeie bowlster (hang altijd aan het staartje maar kom)

-         een soort van goeie bakker

-         een soort van fantastische ober (????)

-         de redder in noot (bij zo’n compliment zien we niet naar d’s en t’s)

-         is er altijd

kleinzoon: (10)

-         komt ons altijd halen van school

-         speelt altijd spelletjes met mij

-         maakt altijd pannenkoeken voor mij

dochter (38):

-         mijn beste vriendin

-         mijn rots in de branding

-         onmisbaar

-         mijn klankbord

-         mijn telefoonoor

-         een schat van een mama

schoonzoon (41):

-         smak, smak

Als ik dat zo allemaal lees dan zal ik toch niet zo slecht de eeuwigheid ingaan en maak ik me de bedenking: ik heb het nog  niet zo slecht gedaan als moeder, als bomma en zelfs als schoonmoeder….

Trish