Stil en verdoken als een bloem net ontloken
zit je wachtend op het leven
wat door god je werd gegeven,
bang en schuw door het aangedane lled
ontwijkend de werkelijkheid
omdat je het niet meer weet,
vechtend voor je eigenbehoud
trachtend naar iemand die echt van je houd

vele richtingen om te gaan
maar te zwak om op eigen benen te staan
in de draaikolk van je leven
maar met een warme gloed omgeven,
gesteund door vele vrienden
die je helpen de weg naar het leven,
voor altijd terug te vinden.