Ik ben Christine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Crika.
Ik ben een vrouw en woon in Kempen (Luilekkerland) en mijn beroep is een vrij beroep.
Ik ben geboren op 30/04/1950 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Te veel om op te noemen.
Fibromyalgie en Lyme patient.
Dus het zal geregeld gebeuren dat ik niet op blogbezoek kan komen.
Mijn dochter, schoonzoon en kleinzoon zijn zaterdag naar een trouw van vrienden geweest, het was in een cowboydorp en iedereen was in de aangepaste outfit.
Een gesprek rond de tafel tussen vijf chirurgen ... De eerste, van Gent, zegt : Ik heb het liefste boekhouders op mijn tafel, want als je die opent, vind je alle organen genummerd, en dat is vreselijk gemakkelijk. De tweede, van Hasselt, antwoordt : Ja, maar je moet eens elektriciteitsmannen op je tafel leggen, alles in hun lichaam is geordend volgens de kleurcode. De derde, van Nieuwpoort, repliceert : Nee, de bibliothecarissen zijn het beste om te opereren, alles in hun lichaam ligt op alfabetische volgorde. De vierde, van Halle, zegt hierop : Weten jullie, ik heb het liefste de constructiebouwers, die mannen hebben er begrip voor als je reserveonderdelen over hebt. De vijfde, een Antwerpenaar, zegt uiteindelijk : ge zijt allemaal goe mis. De politiekers zijn 't gemakkelijkste. Geen ruggengraat, geen hart, geen ballen, geen hersenen, en ge kunt hun gat met hunne kop verwisselen !!!!
wij zijn terug van ons weekend in Duitsland met onze wandelclub,spijtig genoeg niet mijn dochter,schoonzoon en kleinkind, zij zitten vast in Egypte. Gelukkig niet op het vliegveld,zij hebben het geluk dat ze in hun hotel mogen blijven. Zij weten echter nog niet wanneer zij naar huis zullen kunnen vertrekken.
Een verhaal met heel wat wijsheid in een notendop.
Een man in een luchtballon is verdwaald.
Hij laat de ballon zakken, ziet gelukkig een voetganger op de begane grond lopen.
Hij roept hem toe: "ik heb geen idee waar ik nu ben."
De voetganger roept terug: "U bevindt zich in een ballon op ongeveer tien meter boven de begane grond.
U zit tussen de 51 en de 52 graden noorderbreedte en tussen de 5 en de 6 graden westerlengte".
"U bent Informaticus", zegt de man.
"Inderdaad, hoe weet u dat?" vraagt de voetganger.
"Wel", zegt de man, "u hebt mij een technisch perfecte uitleg gegeven, maar ik weet niet wat ik met die informatie moet doen en heb nog steeds geen idee waar ik me bevind.
In alle eerlijkheid, u hebt me niet veel geholpen en u hebt mij bovendien nog eens kostbare tijd doen verliezen."
"En u bent Manager neem ik aan?" antwoordt de voetganger.
"Klopt, hoe weet u dat?"
"Wel, u weet totaal niet waar u bent en nog minder waar u naartoe moet.
Een grote massa lucht heeft u gebracht waar u nu bent.
U hebt een belofte aan anderen gedaan waarvan u geen idee hebt hoe u die moet nakomen en u verwacht nu dat mensen die onder u staan dit probleem voor u oplossen.
En ondanks U een perfecte uitleg kreeg bevindt u zich nog in dezelfde uitzichtloze situatie als vijf minuten geleden, alleen is dat nu ineens mijn fout".
HET SPIEGELGLAS Er leefde eens heel lang geleden een boertje werkzaam en tevreden, aan weelde was hij niet gewend, een spiegel had hij nooit gekend .
En eens toen hij aan het spitten was vond hij een stukje spiegelglas. Hij nam't in zijn vereelte hand 't zat onder't vuil en onder't zand.
Hij veegde't aan zijn broekspijp af en keek er in, en stond toen paf. Mijn vader zei hij, sapperloot, die is al vele jaren dood .
Mijn vader, och die goeie man, hij is het en hij kijkt me an . Hoofdschuddend stak hij 't in z'n zak, en bekeek het thuis op zijn gemak.
En hij begon te overleggen, wat zijn vrouw ervan zou zeggen. Ze was wat bazig zijn Katrien en zou er wel om lachen misschien .
En omdat hij daar zo bang voor was, verborg hij 't onder zijn matras. Maar telkens ging hij er weer heen. 'Mijn vader,' zei hij dan tevreên . Dat wekte argwaan bij z'n vrouw die het hare er van weten wou, en zodra hij weer de deur uit was, zocht en vond zij 't spiegelglas . Wat moet hij daarmee, peinsde zij, er moet iets niet in orde zijn! Zij wantrouwde zo haar goede Hein, dat ze 't omkeerde en keek, doch raakte toen geheel van streek. Daar heb je 't nou, ik dacht het wel, er is een andere vrouw in 't spel. Mijn man, hij heeft geen hart in 't lijf, waarom houdt hij van zo'n lelijk wijf ???
We starten met de wandeling als naar oude gewoonte in het SMIK te Kasterlee. Er zijn 8 verschillende afstanden dus komt de eerste splitsing er vlug aan.
De 6 km gaat richting Hoge Mouw, de andere afstanden gaan de andere kant uit.
Na een goeie km splitsen we opnieuw en gaat de 10 en 15 km door de Rulheide en komen zo terug samen met de 6 km. Samen gaan ze dan via de Koningsbossen naar hun eerste rustpost.
De overige afstanden gaan richting Turnhoutsebaan waar de volgende splitsing is. De 20 en 30 km gaan naar de bosomgeving van de Zandhoef. De 25, 40 en 50 km gaan door de woonwijk van de Kattenberg, vervolgens door de bossen richting Kleinrees om daarna aan te sluiten bij de andere afstanden in de Zandhoef en samen naar de eerste rustpost in Lage Rielen te gaan.
Na de rust stappen de 30, 42 en 50 km langs de Lage Rielen en Kleine Winkel en door de mooie natuur van de Balderij naar Tielen naar de volgende rustpost.
De 50 km-wandelaars maken hier een lus richting Watermolen, door de bossen van Zandhoevenheide en Lammerheide om vervolgens langs het ijsboerke terug aan de rustpost te komen.
Na de controle stappen ze met de andere afstanden richting Lage Rielen door de bebouwde straten en natuurgebied naar de volgende rustpost.
Na een hapje en een drankje stappen ze verder langs de Rielenkapel om met de andere wandelaars die al in de Rulheide en de Koningsbossen vertoeven naar de volgende controlepost te wandelen.
Daar maken de 15, 20, 42 en 50 km nog een lus richting Lichtaart en omgeving.
Na deze rust kan men dan de laatste rit aanvatten door het Provinciaal Domein en de Hoge Mouw om terug aan het Smik te komen en te genieten van een fris pintje
Ik ben Christine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Crika.
