Lang geleden heb ik al uitgemaakt om het rustiger aan te doen en meestal lukt dat wel maar soms zijn er van die weken!!! Deze was er zo eentje.
Alle dagen wel iets om handen. Vergaderen met de seniorenraad, laatste voorbereidingen met GroenPlus voor onze dag "Kleurrijk Samenleven", vergadering Beheersorgaan Sportinfrastructuur. Tussendoor eventjes gaan helpen bij mijn goede vriend Geert (Vedette Sport), een aangenaam gesprek gehad met één van de Lierse schepen.
De week was eigenlijk een beetje kort.
Vrijdag sinds lang nog eens gaan wandelen (zie Lier Sport overdag). Viersel was de place-to-be en het was er aangenaam vertoeven. De uitbater van de Kroon was precies niet in zijn nopjes toen we met bijna 40 man een drankje kwamen nuttigen. Hij moet niet van blijdschap een gat in de lucht springen maar een beetje enthousiasme zou hem goed doen. Enfin we hebben drank gekregen (mits betaling uiteraard) en daar ging het tenslotte om. 's Morgens eventjes kunnen genieten van onze kleinzoon maar zij reden naar Brussel, iets van een babybeurs, niets voor mannen zou ik zeggen.
Zaterdag met mijn vrouwtje de auto in richting Wijnegem shopping-center. Dat was lang geleden en ik ben één van de weinige mannen die zelf graag winkelt heb ik vernomen. Mijn vrouwtje stond in een pashokje en een mevrouw naast mij was verbaasd dat ik dit deed, haar man had er aan hekel aan. Moet nu wel toegeven ik heb zelf ook wat aankopen gedaan broeken, t-shirts, hemden en een nieuw paar schoenen. Op de middag lekker gaan eten, nog enkele Lierse vrienden tegen gekomen, en rond 17u waren we terug thuis. Nog een klein hapje gegeten en op naar Freek.
70 Jaar, een op-en-top conditie, soms uitzinnig soms intiem dit is Freek de Jonge ten voeten uit. Er is maar één komiek die het aandurft om de mensen te laten schokken van het lachen en dan een kwartiertje bloedserieus over zijn overleden kleinkind spreekt, het was een kippenvelmoment en muisstil in de zaal, om vervolgens de zaal terug te laten gieren. Super, super, super!!! Hopelijk mag hij ons nog veel laten lachen en zien we hem ooit nog eens terug in Lier.
Zondag heb ik een namiddag in de gietende regen doorgebracht. Het was de laatste natuurloop van het seizoen en ik was uitgenodigd voor een VIP-moment. Heb gans de wedstrijd iedereen die ik kende aangemoedigd maar ik was één van de weinigen denk ik. Mijn paraplu was volledig paraplu door de wind. uiteindelijk heb ik nog 60 km genoten van een super interessante Gent-Wevelgem. Dit was koers uit de oude doos en proficiat aan al diegenen die zowel de natuurloop als de koers heb uitgedaan.
Een nieuwe week, hopelijk iets minder druk maar toch interessant, staat voor de deur. Geniet, zoals ik dagelijks doe, van elk moment en ergens kome we elkaar wel weer tegen.
Wat heb ik mezelf aangedaan? Donderdag op de seniorenraad in Lier kwam Geert spreken over "Valpreventie bij 55-plussers", dat leek me wel iets. Hoe ouder we worden hoe minder standvastig (op de benen he) we zijn. Zaterdagnamiddag ik naar de judoclub in het KTA in Lier. Eerlijkheid gebied me deze les heeft op zich niets met judo te maken, het is echt het leren vallen als je struikelt of achterovervalt. Een 16-tal senioren waren aanwezig, waar ik er enkele van kende en een aantal mensen uit de judo, die ik allemaal al kende. De lesgever zelf kwam me na de les nog even spreken en vertelde me dat ook hij mij kende. Tot mijn verbazing nog politiek, hij had in het OCMW van Kampenhout gezeten als lid van onze partij. Soms is de wereld toch klein.
Terug naar de les, het was de film van het vallen maar dan in omgekeerde richting. Vele oefeningen, heb zelfs zweet achtergelaten, hebben we samen ingeoefend. Dit zou allemaal een soort routine moeten worden. Eigenlijk zou elke 55-plusser dit eens moeten doen. Maar nu, 3 dagen later, ben ik stijf en ben ik tot de vaststelling gekomen dat ik nog spieren hebe waar ik dacht dat ze verdwenen waren. Dank Geert en anderen het was een zeer aangename kennismaking.
Met het schitterende weer van vorige dinsdag heb ik terug mijn wandelschoenen uit de kelder gehaald en er een stevig 13km wandeling van gemaakt. Het heeft me goed gedaan, hopelijk kan ik terug wat meer mijn schoentjes aantrekken!!!
Bezoek van onze kleinzoon is altijd een beetje jonger worden, hij zit geen minuut stil. Tot zaterdagnamiddag. Mijn vrouwtje en onze dochter hebben uiteindelijk het wijze besluit genomen om er mee naar de arts van wacht te gaan, het ventje had bijna 40° koorts. Nog wat medicamentjes gehaald en eindelijk is hij toch in slaap gevallen. Zondagmorgen zat er terug wat leven in, maar optimaal was het nog niet. Hopelijk is alles vlug ok en kan hij er terug stevig tegen aan.
Gisterennamiddag waren we uitgenodigd op een verjaardagsfeestje van iemand die van toeten of blazen wist. Zijn gezicht was geld waard bij het binnenkomen. Enkele duveltjes gedronken en smakelijke hapjes gegeten. Het was een leuk feestje en rond 19u zijn we met de fiets terug naar de Merelstraat gereden.
De komende week zit vol variatie, alle dagen heb ik 1 of soms 2 dingen te doen. Ik heb het niet graag zo druk maar wat komt dat komt en we blijven genieten van alle dingen die op ons afkomen.
Wat gaat alles veel sneller als je je ongelooflijk amuseert. Met vrienden op verlengd weekend naar Rozebeke (Brakel) in de Zwalmstreek. Wat normaal een wandelweekend, we hebben wel gewandeld hoor, moest worden is weer uitgeggroeid tot een driedaags eet- en drinkfestijn. Afgesloten met een lekker etentje in 't Plezant (http://www.plezant-lier.be/) overgoten met een laatste duveltje.
Veel woorden ga ik er niet aan vuil maken, beelden zeggen meer dan woorden.
We hebben 2 mooie wandelingen (van 10 en 12km) gemaakt, de Geutelingentocht en eentje langs het riviertje, de Zwalm. We zijn lekker gaan eten in Old Sotteghem (een aanrader) in Zottegem en veel eten klaargemaakt in ons vakantiehuisje. En het bier, de cava heeft rijkelijk gevloeid. heb ook de trippel-hop, editie 2015, geproefd en niet lekker gevonden. Mijn vrouwtje vind hem heerlijk, bij mij is de nasmaak teveel "gepeperd".
Het is voorbij!!! De 8ste "Ontbijtjogging" was tevens de laatste. 10 jaar heb ik mij ingezet voor het goede doel en daar ik volgende maand 60 wordt leek dit me een goede reden om er een eind aan te maken (niet letterlijk hoor!!!).
Om 8u30 verzamelden al een aantal mensen aan de atletiekpiste in Lier onder een stralend zonnetje. Ook RTV was aanwezig, zij hadden gevraagd om een interviewtje te mogen afnemen. Het resultaat ziet u op de pagina hierboven. Het is een leuk interviewtje geworden en eentje zoals ik denk dat ik ook ben. Na de mensen even toegesproken te hebben vertrokken de wandelaars o.l.v. Ludo (waarvoor mijn hartelijke dank) en de lopers voor een uurtje beweging. Het was een leuk groepje van een 25-tal lopers en loopsters die nadien even rustig konden douchen.
De zaal was al redelijk gevuld als ik ter plaatse kwam. 126 Eters hebben genoten van een heerlijk buffet gesponsort door zaal Familia (Koen Wellens) in Nijlen. Een volle zaal, alle stoelen gevuld meer kan je niet verlangen. Mijn speechke was een emotioneel afscheid en als ook nog onze voorzitter Winy (http://www.lotgenoten-vlaanderen.be/) zijn duit in het zakje deed werd het me even te machtig.
Ik kan niet anders zeggen dan dat het een fantastische laatste Ontbijtjogging was.
Met deze wil ik iedereen, mijn vrouwtje, mijn Lotgenoten, voor hun jaarlijkse hulp, mijn sponsor (hierboven al vernoemd) en vooral JULLIE die jaarlijks aanwezig waren bedanken voor jullie medewerking. Ook de pers wil ik bedanken om steeds ruchtbaarheid te geven aan mijn organisaties. Het was gisteren, zoals altijd, alweer een dag om van te genieten.
Nog één organisatie staat voor de deur, op 20 juni de Midzomernachtrun en ik hoop van jullie allen daar ook nog te mogen ontmoeten.
De week is tamelijk rustig verlopen op één vergadering na. Maar ik betrap er mezelf meer en meer op, nu het lopen zo goed als verleden tijd is, dat ik veel te weinig buiten kom. Maandagmorgen doe ik met de fiets wat boodschappen en ga in de Refuge mijn koffietje drinken. En als ik iets moet doen, een vergadering, boodschappen of naar de kinesist, dan kom ik nog wel eens uit mijn kot maar anders binnen, binnen, binnen. Daar moet ik echt wel dringend verandering in brengen!!!
Vrijdagmorgen wij de auto in en naar Mol. Onze dochter was stevig ziek en wij namen onze kleinzoon voor het ganse weekend mee naar Lier. Uitzieken was voor haar de boodschap en met haar zwangerschap moest het pilloos verlopen.
Fantastisch hebben we ons geamuseerd, vooral met ons drietjes superveel gelachen. Lachen is onze kleinzoon zijn eerste hobby. En energie heeft hij ook genoeg dat hebben we wel gemerkt, geen drie seconden kan hij stilzitten. Hij neemt wel voldoende slaap, 11u aan één stuk 's nachts en in de dag een supermiddagslaapje van twee uurtjes.
We zijn gaan wandelen, naar de markt geweest, hebben flink gespeeld en hij helpt zelfs een "beetje" opruimen. Zijn op café geweest, naar de natuurlopen gaan kijken, heeft zich op de atletiekpiste volledig uitgeleefd. Soms loopt hij zijn eigen kleine beentjes voorbij. En hij verstaat veel meer dan wij denken dat hij verstaat. Hij gooit rommel zelf in de vuilbak, neemt zijn bord en gerief zelf uit de kast. Op korte tijd worden kleine kindjes zeer zelfstandig.
Gisteren hebben we hem terug thuisgebracht en hebben we samen frietjes met stoofvlees gegeten. Onze kleinzoon had het samen met mijn vrouwtje klaargemaakt en het was lekker. Onze dochter had kippenstoofvlees (zij eet geen vlees) gemaakt en dat was ook lekker. Het komt er eigenlijk op neer dat ik veel te veel heb gegeten.
Hier ga ik er mee stoppen. Heb nu 2 drukke maar superplezierige weken voor de boeg. Geniet van het aangename en ik hoor of zie jullie wel ergens ten velde;
Een ganse week samen met mijn vrouwtje, het is weer eens wat anders. Dinsdag een ganse dag in het ziekenhuis doorgebracht. Bedankt trouwens aan iedereen die op mijn FB-pagina zijn aanmoedigingen heeft mee gegeven (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck). Hiervoor vind ik het leuk om een pagina te hebben. Er is inderdaad een probleem met mijn nieren maar het heeft meer met mijn leeftijd (is 60 jaar dan toch oud?) en niets met mijn prostaat. Diëten en veel drinken, maar wat minder alcohol, is nu de boodschap.
Een paar keer deze week toch onze wandelschoentjes aangetrokken, want ook ons Nellytje vindt dat ze wat meer moet bewegen. Naar de Kesselse heide, die inderdaad langzamerhand terug echte heide aan het worden is en naar het provinciaal domein Averegten, waar we een stuk gewandeld hebben dat we nog nooit gedaan hadden en daar zijn we een oorlogsmonument tegen gekomen. Blijkbaar een vliegtuig met Canadezen dat daar neergestort was.
Vrijdag nog eens naar Mol, was een tijdje geleden, om te babysitten. De regen heeft ons belet van een wandeling te maken maar we zijn dan maar pannekoeken en wafels gaan eten. Naar de markt geweest, weinig gekocht maar lang blijven plakken!!! En gisteren ben ik nog eens naar een matchke basket gaan kijken. Nog een helft van de dames gezien di met winst afsloten en ook de heren hadden het niet moeilijk, meer dan 30 punten verschil. Maar dan de aftermatch, om 10u thuis vertrokken en om 17u terug thuis aangekomen. Daar zijn wat verlengingen gespeeld hoor!!! En 's avonds naar de chiro-spaghetti, maar daar zonder bier.
De week was alweer veel te kort maar we blijven standvastig genieten van alles wat er ons overkomt. Een zalige week aan iedereen!!!
Hebben, jullie mannen, soms ook dat gevoel dat jullie eigen vrouwen toch niet luisteren? Ik wel, sinds vorige zondag was mijn vrouwtje al aan de zieke kant. Maar toch nog 2 dagen gaan werken en dan liggen ze volledig strijk en moet de dokter er aan te pas komen. Die herhaalt dan wat ik meermaals gezegd heb en misschien, ik zeg wel misschien, luisteren ze dan toch eens. En dat is al meermaals zo gebleken, het is beter dat een buitenstaander iets zegt dan dat je dat zelf doet.
Het begin van de week verliep zeer rustig en dat vind ik altijd een fijne gewaarwording. Het drukke in mijn leven hoeft niet echt meer. Donderdag was het vergadering van de Groene senioren en 's middags mocht ik met Christof Calvo in het federaal parlement lekker gaan eten. En het was lekker.
Eindelijk, de eerste keer dit jaar, nogeens gaan wandelen. Met de groep van "sport-over-dag", met 56 (???) deelnemers, een wandeling van ongeveer 8km gemaakt. In de sporthal nog een thee'tje, jawel thee, gaan drinken en ik was blij om thuis te komen. ik was stikkapot. Er zit echt wel geen greintje fysiek meer in dat lange lijf van mij. Als ik op tijd wil klaar zijn voor onze stunt dan zal er nog veel moeten veranderen.
's Avonds heb ik me laten meeslepen door het valentijn-offensief en voor mijn vrouwtje een heerlijk dinertje klaargemaakt. Olijfjes en turkse hapjes als starter, een halve canadese kreeft en als hoofdschotel indische wok. Om af te sluiten een ex(r)otische fruitsalade en als doorspoeler natuurlijk een duveltje. Het was om duimen en vingers af te likken, vooral de kreeft was vleesvullend en superlekker.
Zaterdag is en blijft marktdag, op mijn eentje dit keer en zondagmorgen hebben we samen een lekkere wandeling in het prille ochtendzonnetje gemaakt. Het was allemaal weer veel te snel voorbij. Mijn vrouwtje is nu een ganse week in vakantie en daar gaan we beiden eens goed van profiteren.
Ook aan jullie blijf profiteren en genieten van dag tot dag.
Moet er altijd iets speciaals gebeuren om mijn blogje wekelijks aan te vullen? Ik denk het niet, dus daarom als titel doordeweekse week. Maar ze was er daaromniet minder plezierig om.
Mijn eerste vergadering als nieuwe (en oude) provinciale GroenPlus-voorzitter is, met een zekere zin voor dicussie, goed verlopen. Stilaan raakt alles in zijn plooi voor de komende evenementen die we gaan organiseren. Woensdag ben ik in Mechelen samengekomen met mijn collega uit West-Vlaanderen om het één en het ander te bespreken voor de nakende, maar toch nog even weg-zijnde, toekomst. Onze stunt die in de maak is, is nu zijn embryonaal ei voorbij en kan stilaan vorm aannemen. Maar er is nog veel werk te doen en nog "een lange weg" (hahaha, inside joke) af te leggen.
Voor mijn vrouwtje heb ik weer optimaal gezorgd, maar ze maakt zichzelf wat zorgen. Ze klaagt dat ze een beetje dikker wordt. Moest ik niet zoveel lekker eten klaarmaken!!! Witloofpuree met spekjes en worst, gebakken aardappeltjes met vogelnestje en vrijdag een Italiaans dinertje. Mozzarella met tomaatjes, groene pesto, peper en truffelolie als voorgerecht. Een stoofpotje met scampi's, spinazie en zelfgemaakte groene pesto (bieslook, basilicum, okkernoten, parm. kaas en olie, hmmmm superlekker), met geroosterd brood en om af te sluiten tiramisu.
Onze kleinzoon was ook weer in-da-house en dat zal je geweten hebben. Maar ook al is het soms een hooligan, hij is altijd supergoed gezind. We hebben veel gespeeld, gewandeld, gelachen en vooral veel gegeten. Het is echt zoals ze hier zeggen een vreetvarken. Ongelooflijk wat hij in dat kleine lijf verzameld aan eetwaren!!!
Gisteren zijn we voor de eerste keer naar een "filmontbijt" geweest en het is supergoed meegevallen. Het eten was lekker en de film "The Good, the Bad and the Ugly" was pure nostalgie. 3 Uur genieten van schitterende decors, fantastische muziek tot in het belachelijke goed geacteerd.
De week zit er alweer op. De toekomst lacht (groen!!!) ons toe, hahaha. Maar zoals elke week blijf vooral genieten van elk moment dat er in je schoot geworpen wordt.
Beginnen ga ik vandaag met "het gedicht" dat ik vergeten was. Dank voor jullie aanmoedigingen. Het is me zelden, of zelfs nog nooit, overkomen dat ik gedichtendag vergeet.
Vergeef het mij, ik probeer het hiermee goed te maken.
Mijn draai
ben ik verloren
Mijn liefde
ben ik kwijt
als kaf gescheiden van het koren
't is zonde van de tijd
Ooit heb ik een droom gehad
Ooit was ik verliefd op jou mijn stad
Zaterdag was in het CC De Mol een optreden van Lucas Van den Eynde met zijn gezelschap 'Door het venster van den tram'. Een ode aan Wannes Van de Velde, de grote meneer van het Vlaamse lied in zijn totaliteit. Ik geef eerlijk toe, ik ben een grote fan en regelmatig speel ik nog een LP (kent iemand dat nog???) of een CD van hem en sta nog altijd met verwondering over de eenvoud van de liederen maar oh zo to-the-point. Het was een leuke bedoening er werd gezongen, gespeeld en gedeclameerd en Wannes zong het laatste lied te samen met de 4 muzikanten, kippevel. Daarna met vrienden nog een duveltje degusteren en de avond was weer rijkelijk gevuld.
Wandelen is er nog niet van gekomen maar hopelijk op het einde van de week kan ik terug mijn schoentjes aanveteren om er in te vliegen. Mijn hoest blijft me parten spelen en dat verontrust me een beetje.
Voor de rest, blijf genieten van dag-tot-dag en hopelijk zijn we er volgende week weer.
"De juiste mening op de juiste tijd, je gelooft haast niets maar wel in iets." (uit het liedje Roze Bloemen van "Van Dik Hout") (http://www.songteksten.nl/artiest/3831/van-dik-hout.htm).
Hebben we nog wel een mening of beter mogen we er nog wel eentje hebben? Klagen en zagen is wat ieder van ons het best kan (of toch de meesten onder ons!!!). Meestal laat ik alles voor wat het is, ik heb een lange rug alles schuift er wel af maar het duurt eventjes.
Maar de laatste tijd wordt het me toch wat gortig hier in dit apenlandje. Eerst moesten we met zijn allen het licht uitdoen want er is geen electriciteit genoeg voorradig. Het werd er door onze overheid zo ingepompt dat we zelfs schuldgevoelens zouden krijgen. Het was toch allemaal onze eigen fout, we verbruiken te veel. daar zal wel een deel waarheid in schuilen maar om mezelf schuldgevoelens aan te kweken dat lijkt me een brug te ver.
Vervolgens planten we maar wat militairen in het straatbeeld, het geeft ons toch een gevoel van veiligheid? Of heb ik het hier mis? Eerlijk gezegd ik heb me nog nooit onveilig gevoeld. Dat bekwame mensen zich bezighouden om terroristen uit te schakelen is fantastisch en laten we die mensen hun erk doen. Maar dat (sommige) politici ons willen opzadelen met een angstgevoel ook dit is een brug te ver.
Wat me uiteindelijk heeft aangezet om dit schrijfsel te verzinnen is dat we nu ook geen water genoeg meer hebben. Is dit ook een uitspraak, net zoals die over onze electriciteit, om de prijs op te drijven? Ik vrees van wel, als ik gisteren al die uitspraken hoorde van al die inteligente mensen, dan ben ik er bijna zeker van. Dat we niet moeten morsen met ons drinkwater staat als een paal boven water maar gaan ze ook hier weer doorrammen om mezelf een schuldgevoel te geven?
Maar gelukkig heb ik een oplossing. En dat is bij onze beleidsmakers nooit aan de orde. Oplossingen bieden, jongens toch, wij hebben het probleem al op tafel gegooid is dat niet genoeg. Dus de oplossing : blijf altijd binnen in je huisje, geen gevoel van onveiligheid. Kook je aardappeltjes droog, geen verbruik van water, en liefst op een kampvuurtje, verbruik je ook geen electriciteit.
Geniet van het leven en laat sommige dingen toch maar in een gedachtenvlucht voorbij vliegen.
Beste lezers, spijtig genoeg neemt mijn klaagzang van vorige week nog geen einde. Maandag huisdokter, woensdag oogarts (moet nu ook een leesbril gaan dragen!!!) en mijn oncoloog. Het bezoek aan mijn oncoloog bracht geen soelaas. Blijkbaar is er nu weer een probleem met mijn nieren en zit er teveel urinezuur in mijn water. Dit is weer iets nieuws en ik dacht dat alles al aan bod was gekomen. Het zal dus weer een geschuifel van dokter naar dokter zijn. Maar ondanks alles zit het mentaal terug op zijn plaats.
Donderdag naar de seniorenraad geweest. Eerst vergaderen dan een zeer interessante toelichting van Luc Ceulemans over de Ommeganck van dit jaar. Dit alles afgesloten met een lekker dinertje, zelf te betalen, in het Hof van Aragon. Het was lekker knolseldersoep, pepersteak met groentjes en fritjes en ijscreme met profiterolletjes, meer moest dat niet zijn.
Woensdag was ik tijdens de middaglunch met mijn vrouwtje gaan eten nabij het ziekenhuis in eetcafé 22b (http://www.22b.be/) "Het concept van het Antwerpse 22B Zoet Zout Enzo is zo simpel en eenvoudig dat je er haast wordt door ontroerd. Je neemt je bestek, kiest een lekkere zelfgemaakte maaltijd en een stuk brood uit de koelvitrine, vervolgens neem je je dienblaadje mee naar de bar, betaal je, en laat je het gerecht daar opwarmen terwijl je iets te drinken kiest uit het uitgebreide biologische gamma." Het was een aangename verrassing maar superlekker. Mijn vrouwtje had zelfgemaakte lasagne en ik broccolisoep en een thaïse sla.
En ja zaterdagavond, na terugkomst van de nieuwjaarsreceptie van Groen, zijn we voor de 3de keer deze week op restaurant gaan eten. Een chinees etentje was weer lang geleden en we gaan graag op de Grote Markt in Lier, dus daarheen en genieten. Een haaievinnensoep, BabyPangang en de naam van het andere gerecht ben ik kwijt (maar het was er daarom niet minder lekker om). Gebakken r(l)ijst, garnalen, kip en varkensvlees met currysaus en dit alles overgoten met een heerlijk duveltje.
De nieuwjaarsreceptie is een jaarlijks terugkerend fenomeen en een ideale gelegenheid om wat mensen te spreken. En de enige afspraak met mijn partij waar mijn vrouwtje mee naar toe gaat. De maiden-speech van onze nieuwe voorzitter heeft geen van ons beiden echt bekoord. Teveel negativisme terwijl op een nieuwjaarsreceptie de positiveit de bovenhand zou moeten hebben. Maar misschien is dat nu eigen aan de huidige context in onze maatschappij. We zijn eigenlijk met een slecht gevoel naar huis gegaan, zo van "is er nu echt niets meer goed heden ten dage???". Maar de chinees heeft veel goedgemaakt.
Hier ga ik eindigen want seffens zit iedereen met een hongergevoel en dat is niet de bedoeling. Maar blijf ondanks alles net zoals wij genieten van de dagelijkse dingen.
En voor hen die nog niet ingeschreven zijn voor de ontbijtjogging (https://www.facebook.com/events/1574491106099009/) vergeet het niet en onze dank bij voorbaat.
Zoals jullie al gemerkt hebben, heb ik vorige week al een beurt moeten overslaan. De positivo in mezelf heeft het tot op heden laten afweten. Het is mijn algemene gezondheid die me lelijk parten speelt in het begin van dit nieuwe jaar.
Sinds half november ben ik op de sukkel en er zit tot op vandaag eigenlijk niets beterschap in. Hoesten, moe, soms snot, een keel die niet wilslikken wat ik er doorjaag, een rug die parten speelt, en dan spreek ik nog niet over de mentale ingesteldheid die zeer, zeer sterk onder het nulpunt ligt. Er is geen weerstand in my-total-body. Probleem is ik zie niet direct een oplossing tot beterschap.
Alle activiteiten en vergaderingen van dit jaar heb ik afgezegd en er zullen er nog volgen. De fut is er niet zelfs de mentale kracht om mijn mond te roeren is er niet. En dat wil wat zeggen!!!
Komt er dan nog bij dat ik dan ook nog domme dingen ga doen. zoals het belanden op de spoeddienst in Lier na een dikke halve centimeter vlees van mijn vinger te hebben gesneden. Koken is een veilige hobby als je de tools gebruikt waarvoor ze dienen.
Ik ga er mee ophouden want mijn eigen gezaag komt me de strot uit. "Ooit', schreef iemand, zal het allemaal anders zijn. Wel laten we daar onze bonen op te wijk leggen.
Tot een volgend, en hopelijk, ook voor mezelf, aangenamer leesstukje. Maar het moest me even van me af. Blijf toch "genieten" ondanks alles!!!
Voor al mijn blog-lezer(essen)s een fantastisch 2015 toegewenst en veel leesgenot.
Voor ons kan het jaar al niet meer stuk eigenlijk, een tweede kleinkind op komst. En elke week supergenieten van onze kleinzoon, het zal vanaf heden terug op vrijdag zijn. Wat wil je nog meer?
Het werd een langdurend-super-leuk einderjaarsfeestje. Lekker gegeten, hapjes, bloemkoolsoep, eend en appelstrudel, de eend hebben we niet zelf geschoten maar de rest was homecooked. En tot besluit nog een kaasplankje, dit alles overgoten met de nodige wijnen en bieren. Om 4u in de morgend was iedereen toch het huis uit. Op nieuwjaarsdag, zoals de traditie het wil, maakt mijn schoonmoeder paling in het groen en dat is smullen man!!! Fynn is blijven slapen, tot 8u geslapen, en rond de middag kwamen de mama en de papa hem halen om naar de zoo te gaan.
We zijn met de trein geweest, zijn eerste echte treinrit. Ik denk dat hij het wel leuk vondt. Dieren vindt hij vermakelijkke objecten en vooral door giraffen is hij gefascineerd. Er was veel leegte in de dierentuin maar voor hem was er zeker genoeg te zien. En nadat we een pannekoek verorbert hadden is hij als een blok in slaap gevallen.
Zaterdagavond hadden wij mijn broers en hun vrouwtjes uitgenodigd om een kaasschotel (met de nodige cava, wijn en bier) te komen degusteren. Want eigenlijk zijn wij in het jaar enkel maar cafékennis, daarbuiten zien we elkaar zelden. Het werd een aangename avond.
Gisterenmorgen naar de nieuwjaarsreceptie op de Markt in Lier. Wij vertrokken thuis iets later in de hoop dan de speeches al voorbij zouden zijn. Maar dat was fout gerekend, maar veel heb ik er niet van verstaan, heb trouwens ook geen behoefte aan hun uitleg. Enkel besparen komt er uit hun mond en zeker tegenover de eigen Lierse burger.
Zo mijn eerste artikeltje zit er op hopelijk in een rij van vele. Merci voor jullie leestijd en geniet van een prachtige toekomst.
De titel is misleidend, dat geef ik toe, want ik neem niet echt afscheid maar wel van een prachtig 2014. Een jaar met maar 2 minpuntjes, wie kan dat zeggen.
Met mijn superpartner-vrouwtje vele reisjes, kleine en grote, gemaakt. Tenerife met ons klein familietje, 2 wandelweken en en één fietsweek in het aangename gezelschap van een chaotische bende GroenPlussers, een weekje Landal met bomma en bompa, beiden 80 jaar geworden, een heerlijk verlengd weekend in Zonhoven met vrienden. En als kers op mijn persoonlijke taart 7 dagen supersport op het EK-atletiek in Zurich. Het is net of we het ganse jaar van huis waren. 2015 zal op dit gebied een stapje moeten terugdoen vermoed ik. Wat we gehad hebben kan men ons niet meer afpakken.
En dan onze kleinzoon!!! Het is formidabel om hem een gans jaar zien op te groeien en hoe. Elke week babysitten en hem af en toe eens in huis halen en dan gewoon "genieten". Het veranderd toch een beetje je leven, had ik niet verwacht, want ik had daarvoor ook al een geweldig leventje, je geniet intenser van elk moment dat je bij hem bent. En nu, beste vrienden, een 2de kleinkind op komst. Waarschijnlijk kan 2015 ook al niet meer stuk.
Sportief liep het volledig mis, maar dat was ingecalculeerd.Geen enkele natuurloop heb ik dit jaar gelopen, spijtig maar het is zo. " 't zal noet ni mier weurde wa dat was" schreef ooit een zanger en dat kan ik enkel maar beamen. Er was nog een sprankeltje hoop maar ook dat is nu volledig van de kaart geveegd. Waarschijnlijk is het ook mijn laatste Roparun geweest, maar ik heb getracht van er toch nog van te genieten. Maar dit is absoluut geen minpunt, het is iets waar ik me al enige tijd bij neergelegd heb.
Veel energie heb ik dit jaar gestoken in de verkiezingen. Een beetje "te" veel zou achteraf blijken. Maar ik heb er geen spijt van. Mijn laatste verkiezingen hebben een klein steentje bijgedragen tot de (te magere) winst van onze partij. En ik ben opnieuw verkozen tot provinciaal GroenPlus (55-plussers van Groen) dat heeft me ook veel deugd gedaan. Mijn inzet zal 150% blijven maar op een iets rustiger niveau en tempo. En er staat een stunt in de maak, maar dat horen jullie later wel.
Met vrienden een pintje of een koffietje drinken, regelmatig eens lekker gaan eten en af en toe thuis genieten van de rust zijn nog enkele puntje die bijdragen tot een positief jaar.
De spijtige misval van onze dochter was een serieuze domper op dit prachtige jaar maar gelukkig is ze nu terug zwanger en kan dit leed een beetje aan de kant geschoven worden. Vooral ikzelf heb er stevig van geweten en ik heb er een "ongepubliceerd" blogje over geschreven. Misschien laat ik het jullie ooit wel eens lezen.
Het 2de minpunt is van een andere orde en diegenen die mijn blogje regelmatig hebben gelezen weten wel waarover ik het heb. Dus verder geen woorden meer aan vuil maken. En ja verhuizen doen we toch. Binnen enkele jaren wordt Mol onze nieuwe thuishaven. Mede dankzij ... .(toch een klein beetje)
Er staat genoeg op papier.
Ik wens jullie allen een fantastische start van een superleuk nieuw jaar en doe nooit dingen die ik ook niet zou doen. Maar blijf vooral GENIETEN!!!
Dit blogje komt er vanuit onze (tijdelijke), nieuwe woonplaats, Mol. Sinds zaterdagmorgenzijn we hier gearriveerd. We hebben onze dochter en kleinzoon netjes afgeleverd op het vliegveld van Eindhoven. Een paar uurtjes later kregen we bericht dat ze in Salzburg geland waren en dan nog een uurtje met de auto. En hopelijk komt er nu wat sneeuw want een skivakantie zonder sneeuw is ook maar niets.
's Middags hebben we onszelf tegoed gedaan aan een etentje in de Postelse abdij. Een trio van wild (neen geen wild triootje!!!!) met groentjes en kroketjes, het was overheerlijk. Gisteren zijn we met onze 2 labradors een stevige wandeling (8,5km) gaan maken. Zacht, grijs weer en bijna geen wind, dat zijn leuke dingen voor de mensen. Het was koopjesdag in Mol maar na een heerlijke lunch in de Onthaasting (http://www.deonthaasting.be/), een curry van kip en scampi, zijn we uitgeregend terug naar huis weergekeerd.
Vrijdag was het, naar jaarlijkse traditie, kerstreceptie van GroenPlus. Na het openingswoord van onze nationale voorzitter en een cultureel intermezzo, werden we nog toegesproken (beiden kort maar krachtig) door de nieuwe JongGroen voorzitster en onze nieuwe ondervoorzitter. Daarna was het tijd om van de hapjes en drankjes te genieten en nder mekaar te socializen. Er was dit jaar wel uitzonderlijk veel volk opgedaagd, meer dan er op de inschrijvingslijst stonden, waaronder vele nieuwe mensen. Niet enkel onze partij groeit maar ook het aantal senioren is in stijgende lijn en daar kunnen alleen maar trots op zijn.
Hopelijk blijft het een beetje goed weer en kunnen we met onze 2 schatjes alle dagen een stevige wandeling gaan maken. En ja we gaan ook al eens bekijken of we hierin de buurt een appartement op de kop kunnen tikken, maar dat is voor de toekomst.
Blijf net als ik genieten van elke minuut en zeker van de laatste minuten van dit jaar.
Tot hoors of tot ziens, trouwens iedereenis hier welkom in Mol Rauw.
Een volle zaal Voorzitster Jong Groen
Onze nieuwe ondervoorzitter Receptie
De steen der 7 Heerlijkheden
Een der vele bunkers langs het kanaal (hier overwinteren vleermuizen)
Vandaag gaat het even niet over mijn naaste omgeving en mezelf maar "sport" dat toch een groot deel van mijn leven heeft bepaald en misschien nog bepaald.
Gisteren heb ik niet gekeken naar de verkiezing van sportvrouw/man van het jaar. Het is hier in ons landje al enkele jaren huilen met de pet op (met af en toe een individuele uitschieter). Courtois, ik heb niets tegen deze sterk-keepende jongeman, maar is hij nu echt de sportman in ons landje? Ik zou zeggen arm België. Geen enkele europees laat staan wereldkampioen? Bij de dames is er maar eentje die de titel verdiende, Persoons, en zij wint hem niet omdat men in Wallonie enkel Thiam kent. Arm België, met een bescheiden bronzen medaille (verdient en heb het met eigen ogen mogen aanschouwen) sportvrouw van het jaar worden. In Nederland zijn er niet-genomineerd met wereldtitels!!! Waaraan ligt dat? Er is hier geen topsport-cultuur, nooit geweest en het beleid, nu niet maar ook in het verleden, draagt daar één steentje toe bij. We zijn goed in nevensporten (niet-olympisch) biljarten, veldrijden (Belgisch-Nederlands onderonsje) en zo zullen er nog wel een aantal zijn.
Heb gisteren naar het EK veldlopen gekeken en de winnaar is : een geboren Keniaan en de 2de en de 3de idem dito of toch van die kanten. Ook wij doen daar aan mee El Hachimi, Kemeli, Bekele en ga zo maar door. Op zich is daar niets mis mee want dit gebeurd in alle sporten. Maar hoe kan je nog jonge Belgen motiveren? Zij hebben niet altijd de mogelijkheden, moeten studeren (want zonder diploma ben je hier niets. Chapeau voor de Van Ackers, Hannes en anderen in deze maatschappij maar wat brengt het op voor later, NIETS.
Hier in mijn eigen stad. Wie kan zich nog vereenzelvigen met een voetbalploeg waar amper een Belg, laat staan een streekgenoot mag meespelen? En ik geef de grote baas gelijk als hij zegt "ik ben geen liefdadigheidsinstelling en ik moet mijn geld hier terug uithalen" (de akademiespelers moeten spelen!!!). Maar waar brengt dat je ploeg naartoe?
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan maar ik ga het hierbij houden want anders word ik nog een oude zageman. Het zal bij woorden blijven en telkens als er olympische spelen zitten aan te komen zijn er toch weer een aantal individuen met goede bedoelingen en zo blijven we maar aanmodderen. Ik zou zeggen ga eens te rade bij je buren die het wel sportief voor mekaar hebben en vindt niet altijd het warm water zelf uit. Dat is al jaren geleden uitgevonden.
Nog veel sportief succes aan iedereen en blijf genieten ook van de sporten die ons kleine landje te bieden hebben.
"Goeiemorgen meneer de voorzitter". Als ik 's morgens in de spiegel kijk zijn dit mijn eerste woordjes. Grapje natuurlijk maar sinds maandag mag ik me terug "voorzitter GroenPlus provincie Antwerpen" (een mondvol) noemen. Een tegenkandidaat was er niet, dat maakt het wel wat makkelijker, maar het applaus was er niet minder om. Ik ga de volgende vijf jaren er weer stevig invliegen om niet enkel mijn eigen Groene partij voort te helpen maar ook om de senioren (één van de grootste doelgroepen) te motiveren om Groen te stemmen. Op mijn FB-pagina (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck) is mijn verkiezing zeer enthousiast onthaald ook door niet-Groene kiezers en dat heeft me enorm deugd gedaan. Waarvoor mijn hartelijke dank.
Verbaasd was ik ook dat onze FB-pagina (https://www.facebook.com/pages/NEEN-aan-de-afvaltaks-van-Ivarem/1433958540161170?fref=photo)"Neen aan de afvaltaks" nog steeds zo succesvol is. Het blijft de mensen tegen de borst stoten dat ze zoveel moeten betalen. Hoeveel mensen hier, bij mij thuis, al over de vloer zijn geweest om hun ongenoegen te uiten, het is en blijft een frappant gegeven. In Mechelen wil mijn er blijkbaar toch iets aan doen en zou men ook de roze zakken komen ophalen en indien het restafval verminderd zou hierdoor ook de prijs van die ophaling kunnen zakken. Waar blijven de initiatieven in onze stad? 2 Jaar is er nu een nieuw bestuur en tot wat heeft dit al geresulteerd voor de Lierse burger? Tot niets, totaal niets.
Voor de eerste keer dit seizoen naar een optreden in De Mol geweest (de 2 vorige heb ik moeten laten voorbijgaan). Rob De Nijs 70 en nog (redelijk) springlevend. De ouderdom begint toch stilaan door te wegen. Wij hebben er toch van genoten en ook vele van zijn liedjes staan voor altijd in ons collectief geheugen.
De sint is hier ook voorbijgekomen (voor mijn persoonlijk nogal letterlijk, niets heb ik gekregen, nochtans een gans jaar zeer braaf geweest) en onze kleinzoon heeft zijn portie wel gehad. Hij beseft het nog niet allemaal maar mij leek hij er toch van te genieten.
"Een laatste dans wil ik je nu nog schenken" op die manier, op de tonen van Mia hebben mijn vrouwtje en ik zaterdag iets na 2 uur afscheid genomen van Luc De Vos. Bedankt Luc en tot ... .
Beste leesvrienden de feestdagen komen er stilaan aan (een periode waar ik persoonlijk nogal een hekel aan heb, je "moet" weer vriendelijk zijn tegen iedereen) en ik blijf het wekelijks herhalen blijf genieten want "het leven is toch al zo kort dat je beter lachend wakker wordt"
Eerst en vooral hebben we schitterend nieuws gehad, onze dochter is terug in verwachting. Wat willen een moeke en een voke nog meer, een tweede kleinkind. Een jongen of een meisje mij maakt het niets uit. Hopelijk is het even gezond en actief als onze Fynn. Ik zal er met plezier achter lopen en hen de trukken van de foor wel wijsmaken, daar zijn vokes voor!!!
Voor de rest ...
... een ziekelijke week achter de rug, ik nog steeds niet ok en mijn vrouwtje vanaf woensdag ziek in bed moeten blijven. Ze is vandaag wel terug gaan werken en bij mij is het een ietsie-pietsie aan het beteren. Maar er zijn ergere dingen in het leven.
Het overlijden van Luc De Vos heeft me wel kippevel bezorgd. Niet dat ik de one-and-only ongelooflijke fan van hem was maar hij had iets. Wat kan ik niet definiëren maar een soort uitstraling (een soort chaotiche uitstraling) die anderen niet hebben (of hadden!!!). Ik heb hem wel een aantal keren live aan het werk gezien (mijn status van liefhebber van het nederlandstalige lied verplicht mij daartoe). Eén keer in Leffinge (Lefelingeleuren) waar hij het ganse concert op zijn sofa bleef zitten zonder één keer recht te staan. Het was ook geen goed concert, met hem was er alleszins iets mis. Maar de andere keren veroverde hij het ganse podium en bracht ongelooflijk veel leven in de brouwerij. Ik denk dat hij de zanger was met de meeste meezingliedjes. Hij moest praktisch nooit alleen zingen er was altijd een soort samenzang met het publiek. De mens De Vos ken ik natuurlijk niet, maar als je hem hoorde hij was altijd zijn persoonlijke zichzelf. Het gaat je goed meneer De Vos en ik zal je songs nog lang blijven meezingen.
Na een oproep op RTV hebben mijn vrouwtje en ik een schaap gesponsort.http://kempvzw.be/kuddefinanciering/Ons%20verhaal.html Hier lees je alle info waarom je een schaap sponsort en wat je moet doen. Als Lierenaar en echte schapekop, die in de toekomst in Mol gaat wonen, vonden wij het onze plicht om dit te doen.
Vrijdag ben ik toch nog eens terug gaan wandelen en het heeft me deugd gedaan en toen ik thuis kwam was mijn superkleinzoon in huis. Het was een tijdje geleden dat ik hem nog gezien had. Hij is samen met mij naar de markt geweest en in de Refuge hebben we een koffietje gaan drinken. En uitleggen, zijn mondje staat geen seconde stil, als hij niet babbelt, eet hij.
Hier ga ik het bij laten. Zoals steeds GENIET van de kleine dingen in het leven en heb respect voor iedereen rondom U. En de wereld gaat nog een mooie toekomst te gemoet.
Goed nieuws zie ik jullie al denken, bij de Rony is het toch altijd goed. Daar is iets van maar na 10 dagen ziek zijn is er eindelijk beterschap te merken. Zoals in een vorig blogje al gezegd elk jaar hebben ze me wel eens te pakken en dat duurt en blijft dan duren.
Maar er is licht aan het eind van de tunnel. Eindelijk terug buitenkomen, zo opgesloten zitten tussen de vier muren van je huis is niet de meest plezierige bezigheid.
Een vergadering heb ik vorige week bijgewoond, een korte want zat op de verkeerde plaats (hahaha!!!). En voor de rest wat lezen, seffens trouwens naar de bib, veel gekookt, mijn vrouwtje zal het geweten hebben en veel, veel rust.
Econoshock 2.0 van Geert Noels, ja ook ik lees al eens een te intelligent boek, heb ik in één week verslonden, sommige delen heb ik zelfs 2 keer gelezen. Soms lijkt hij groener dan mijn partij, dat is leuk om vast te stellen. Maar een geruststellend boek is het niet.
En koken is en blijft een kleine maar zeer plezante hobby. Ben in de verste verte geen echte kok maar ik kan een klein beetje mijn plan trekken. Niet overtuigd vraag het aan mijn vrienden (ja ik heb vrienden!!!) die vrijdag zijn komen eten.
Mijn dagje babysit heb ik moeten overslaan en blijkbaar was het voor mijn vrouwtje ook niet het beste idee want zij heeft een gans weekend in haar bedje gestoken. Aangetast door mij en de rest van de familie die blijkbaar stevige snotteraars zijn geworden.
Deze week hou ik het zeer bescheiden, de rest van mijn ziekte moet totaal uit mijn lijf verdwijnen en dan kunnen we er terug tegen aan.
Ondanks alles blijf genieten van de fantastische dingen die je in je eigen leventje mag meemaken.
Voorgerechtje met mozzarella en tijgergarnalen
Mijn eigenbereid stoofpotje (kip, chorizo, tomaat, ui, selder en veel kruiden)
Een kort en rustig weekverhaal. Geen dagje babysitten maar 's morgens een loopje gedaan van een uurtje, vervolgens een heerlijke sauna en afsluiten met een douchke. Een mens als ik voelt zich dan als gewassen en gestreken, kortom een nieuwe. Donderdag opnieuw een uurtje gaan joggen. Heb het nieuwe 10km-parcour van de natuurlopen gaan verkennen (verkennen is misschien een groot woord, ik ken ondertussen alle wegeltjes wel in mijn eigen stad) en tot de bevinding gekomen dat het waardig alternatief is. Vergaderen was er deze week ook bij. Zit nu in het bestuur van de seniorenraad van onze stad en ik voel me daar als een visje in het water. Zoals meestal op vrijdagnamiddag ga ik mee wandelen (Sport overdag in Lier) en ditmaal was Nijlen (Slappe Uier) de place-to-be. Twee urtjes stappen en dan een duveltje drinken, zalig.
Zaterdag een ganse dag aanwezig in Brussel op het Groen-congres. Nieuwe statuten bepalen, een nieuw bestuur kiezen en uiteraard een nieuwe voorzit(st)er. Heb persoonlijk voor Elke en Wouter gekozen maar ik ben er wel van overtuigd dat Meyrem en Jeremy dat fantastisch gaan doen. Nog wat oude vrienden tegengekomen en tijd gemaakt om wat bij te praten.
Gisteren op bezoek geweest in de koekenstad (Antwerpen) bij Mieke en Dirk. Het was een aangenaam weerzien want het was wel lang geleden. De jongste aanwinst van de familie was blijven slapen en zo hebben we die flinke meid ook eens kunnen bewonderen. Een wandelingetje gemaakt in hartje stad en een drankje gaan nuttigen. 's Avonds samen lekker "wild" gegeten. Fantastisch toch om een prachtige zondag mee af te sluiten.
En nu lig ik ziek in mijn bed. Hoesten, koud en warm, wat hoofdpijn kortom een stevige griep heeft mij hier om de oren geslagen. Maar dat is in deze tijd jaarlijks weerkerende kost dus me zorgen maak doe ik niet.
Hopelijk gaan we toch weer een leuke week tegemoet en zoals steeds blijf genieten.
