Beste lezers, spijtig genoeg neemt mijn klaagzang van vorige week nog geen einde. Maandag huisdokter, woensdag oogarts (moet nu ook een leesbril gaan dragen!!!) en mijn oncoloog. Het bezoek aan mijn oncoloog bracht geen soelaas. Blijkbaar is er nu weer een probleem met mijn nieren en zit er teveel urinezuur in mijn water. Dit is weer iets nieuws en ik dacht dat alles al aan bod was gekomen. Het zal dus weer een geschuifel van dokter naar dokter zijn. Maar ondanks alles zit het mentaal terug op zijn plaats.
Donderdag naar de seniorenraad geweest. Eerst vergaderen dan een zeer interessante toelichting van Luc Ceulemans over de Ommeganck van dit jaar. Dit alles afgesloten met een lekker dinertje, zelf te betalen, in het Hof van Aragon. Het was lekker knolseldersoep, pepersteak met groentjes en fritjes en ijscreme met profiterolletjes, meer moest dat niet zijn.
Woensdag was ik tijdens de middaglunch met mijn vrouwtje gaan eten nabij het ziekenhuis in eetcafé 22b (http://www.22b.be/) "Het concept van het Antwerpse 22B Zoet Zout Enzo is zo simpel en eenvoudig dat je er haast wordt door ontroerd. Je neemt je bestek, kiest een lekkere zelfgemaakte maaltijd en een stuk brood uit de koelvitrine, vervolgens neem je je dienblaadje mee naar de bar, betaal je, en laat je het gerecht daar opwarmen terwijl je iets te drinken kiest uit het uitgebreide biologische gamma." Het was een aangename verrassing maar superlekker. Mijn vrouwtje had zelfgemaakte lasagne en ik broccolisoep en een thaïse sla.
En ja zaterdagavond, na terugkomst van de nieuwjaarsreceptie van Groen, zijn we voor de 3de keer deze week op restaurant gaan eten. Een chinees etentje was weer lang geleden en we gaan graag op de Grote Markt in Lier, dus daarheen en genieten. Een haaievinnensoep, BabyPangang en de naam van het andere gerecht ben ik kwijt (maar het was er daarom niet minder lekker om). Gebakken r(l)ijst, garnalen, kip en varkensvlees met currysaus en dit alles overgoten met een heerlijk duveltje.
De nieuwjaarsreceptie is een jaarlijks terugkerend fenomeen en een ideale gelegenheid om wat mensen te spreken. En de enige afspraak met mijn partij waar mijn vrouwtje mee naar toe gaat. De maiden-speech van onze nieuwe voorzitter heeft geen van ons beiden echt bekoord. Teveel negativisme terwijl op een nieuwjaarsreceptie de positiveit de bovenhand zou moeten hebben. Maar misschien is dat nu eigen aan de huidige context in onze maatschappij. We zijn eigenlijk met een slecht gevoel naar huis gegaan, zo van "is er nu echt niets meer goed heden ten dage???". Maar de chinees heeft veel goedgemaakt.
Hier ga ik eindigen want seffens zit iedereen met een hongergevoel en dat is niet de bedoeling. Maar blijf ondanks alles net zoals wij genieten van de dagelijkse dingen.
En voor hen die nog niet ingeschreven zijn voor de ontbijtjogging (https://www.facebook.com/events/1574491106099009/) vergeet het niet en onze dank bij voorbaat.
Zoals jullie al gemerkt hebben, heb ik vorige week al een beurt moeten overslaan. De positivo in mezelf heeft het tot op heden laten afweten. Het is mijn algemene gezondheid die me lelijk parten speelt in het begin van dit nieuwe jaar.
Sinds half november ben ik op de sukkel en er zit tot op vandaag eigenlijk niets beterschap in. Hoesten, moe, soms snot, een keel die niet wilslikken wat ik er doorjaag, een rug die parten speelt, en dan spreek ik nog niet over de mentale ingesteldheid die zeer, zeer sterk onder het nulpunt ligt. Er is geen weerstand in my-total-body. Probleem is ik zie niet direct een oplossing tot beterschap.
Alle activiteiten en vergaderingen van dit jaar heb ik afgezegd en er zullen er nog volgen. De fut is er niet zelfs de mentale kracht om mijn mond te roeren is er niet. En dat wil wat zeggen!!!
Komt er dan nog bij dat ik dan ook nog domme dingen ga doen. zoals het belanden op de spoeddienst in Lier na een dikke halve centimeter vlees van mijn vinger te hebben gesneden. Koken is een veilige hobby als je de tools gebruikt waarvoor ze dienen.
Ik ga er mee ophouden want mijn eigen gezaag komt me de strot uit. "Ooit', schreef iemand, zal het allemaal anders zijn. Wel laten we daar onze bonen op te wijk leggen.
Tot een volgend, en hopelijk, ook voor mezelf, aangenamer leesstukje. Maar het moest me even van me af. Blijf toch "genieten" ondanks alles!!!
Voor al mijn blog-lezer(essen)s een fantastisch 2015 toegewenst en veel leesgenot.
Voor ons kan het jaar al niet meer stuk eigenlijk, een tweede kleinkind op komst. En elke week supergenieten van onze kleinzoon, het zal vanaf heden terug op vrijdag zijn. Wat wil je nog meer?
Het werd een langdurend-super-leuk einderjaarsfeestje. Lekker gegeten, hapjes, bloemkoolsoep, eend en appelstrudel, de eend hebben we niet zelf geschoten maar de rest was homecooked. En tot besluit nog een kaasplankje, dit alles overgoten met de nodige wijnen en bieren. Om 4u in de morgend was iedereen toch het huis uit. Op nieuwjaarsdag, zoals de traditie het wil, maakt mijn schoonmoeder paling in het groen en dat is smullen man!!! Fynn is blijven slapen, tot 8u geslapen, en rond de middag kwamen de mama en de papa hem halen om naar de zoo te gaan.
We zijn met de trein geweest, zijn eerste echte treinrit. Ik denk dat hij het wel leuk vondt. Dieren vindt hij vermakelijkke objecten en vooral door giraffen is hij gefascineerd. Er was veel leegte in de dierentuin maar voor hem was er zeker genoeg te zien. En nadat we een pannekoek verorbert hadden is hij als een blok in slaap gevallen.
Zaterdagavond hadden wij mijn broers en hun vrouwtjes uitgenodigd om een kaasschotel (met de nodige cava, wijn en bier) te komen degusteren. Want eigenlijk zijn wij in het jaar enkel maar cafékennis, daarbuiten zien we elkaar zelden. Het werd een aangename avond.
Gisterenmorgen naar de nieuwjaarsreceptie op de Markt in Lier. Wij vertrokken thuis iets later in de hoop dan de speeches al voorbij zouden zijn. Maar dat was fout gerekend, maar veel heb ik er niet van verstaan, heb trouwens ook geen behoefte aan hun uitleg. Enkel besparen komt er uit hun mond en zeker tegenover de eigen Lierse burger.
Zo mijn eerste artikeltje zit er op hopelijk in een rij van vele. Merci voor jullie leestijd en geniet van een prachtige toekomst.
De titel is misleidend, dat geef ik toe, want ik neem niet echt afscheid maar wel van een prachtig 2014. Een jaar met maar 2 minpuntjes, wie kan dat zeggen.
Met mijn superpartner-vrouwtje vele reisjes, kleine en grote, gemaakt. Tenerife met ons klein familietje, 2 wandelweken en en één fietsweek in het aangename gezelschap van een chaotische bende GroenPlussers, een weekje Landal met bomma en bompa, beiden 80 jaar geworden, een heerlijk verlengd weekend in Zonhoven met vrienden. En als kers op mijn persoonlijke taart 7 dagen supersport op het EK-atletiek in Zurich. Het is net of we het ganse jaar van huis waren. 2015 zal op dit gebied een stapje moeten terugdoen vermoed ik. Wat we gehad hebben kan men ons niet meer afpakken.
En dan onze kleinzoon!!! Het is formidabel om hem een gans jaar zien op te groeien en hoe. Elke week babysitten en hem af en toe eens in huis halen en dan gewoon "genieten". Het veranderd toch een beetje je leven, had ik niet verwacht, want ik had daarvoor ook al een geweldig leventje, je geniet intenser van elk moment dat je bij hem bent. En nu, beste vrienden, een 2de kleinkind op komst. Waarschijnlijk kan 2015 ook al niet meer stuk.
Sportief liep het volledig mis, maar dat was ingecalculeerd.Geen enkele natuurloop heb ik dit jaar gelopen, spijtig maar het is zo. " 't zal noet ni mier weurde wa dat was" schreef ooit een zanger en dat kan ik enkel maar beamen. Er was nog een sprankeltje hoop maar ook dat is nu volledig van de kaart geveegd. Waarschijnlijk is het ook mijn laatste Roparun geweest, maar ik heb getracht van er toch nog van te genieten. Maar dit is absoluut geen minpunt, het is iets waar ik me al enige tijd bij neergelegd heb.
Veel energie heb ik dit jaar gestoken in de verkiezingen. Een beetje "te" veel zou achteraf blijken. Maar ik heb er geen spijt van. Mijn laatste verkiezingen hebben een klein steentje bijgedragen tot de (te magere) winst van onze partij. En ik ben opnieuw verkozen tot provinciaal GroenPlus (55-plussers van Groen) dat heeft me ook veel deugd gedaan. Mijn inzet zal 150% blijven maar op een iets rustiger niveau en tempo. En er staat een stunt in de maak, maar dat horen jullie later wel.
Met vrienden een pintje of een koffietje drinken, regelmatig eens lekker gaan eten en af en toe thuis genieten van de rust zijn nog enkele puntje die bijdragen tot een positief jaar.
De spijtige misval van onze dochter was een serieuze domper op dit prachtige jaar maar gelukkig is ze nu terug zwanger en kan dit leed een beetje aan de kant geschoven worden. Vooral ikzelf heb er stevig van geweten en ik heb er een "ongepubliceerd" blogje over geschreven. Misschien laat ik het jullie ooit wel eens lezen.
Het 2de minpunt is van een andere orde en diegenen die mijn blogje regelmatig hebben gelezen weten wel waarover ik het heb. Dus verder geen woorden meer aan vuil maken. En ja verhuizen doen we toch. Binnen enkele jaren wordt Mol onze nieuwe thuishaven. Mede dankzij ... .(toch een klein beetje)
Er staat genoeg op papier.
Ik wens jullie allen een fantastische start van een superleuk nieuw jaar en doe nooit dingen die ik ook niet zou doen. Maar blijf vooral GENIETEN!!!
Dit blogje komt er vanuit onze (tijdelijke), nieuwe woonplaats, Mol. Sinds zaterdagmorgenzijn we hier gearriveerd. We hebben onze dochter en kleinzoon netjes afgeleverd op het vliegveld van Eindhoven. Een paar uurtjes later kregen we bericht dat ze in Salzburg geland waren en dan nog een uurtje met de auto. En hopelijk komt er nu wat sneeuw want een skivakantie zonder sneeuw is ook maar niets.
's Middags hebben we onszelf tegoed gedaan aan een etentje in de Postelse abdij. Een trio van wild (neen geen wild triootje!!!!) met groentjes en kroketjes, het was overheerlijk. Gisteren zijn we met onze 2 labradors een stevige wandeling (8,5km) gaan maken. Zacht, grijs weer en bijna geen wind, dat zijn leuke dingen voor de mensen. Het was koopjesdag in Mol maar na een heerlijke lunch in de Onthaasting (http://www.deonthaasting.be/), een curry van kip en scampi, zijn we uitgeregend terug naar huis weergekeerd.
Vrijdag was het, naar jaarlijkse traditie, kerstreceptie van GroenPlus. Na het openingswoord van onze nationale voorzitter en een cultureel intermezzo, werden we nog toegesproken (beiden kort maar krachtig) door de nieuwe JongGroen voorzitster en onze nieuwe ondervoorzitter. Daarna was het tijd om van de hapjes en drankjes te genieten en nder mekaar te socializen. Er was dit jaar wel uitzonderlijk veel volk opgedaagd, meer dan er op de inschrijvingslijst stonden, waaronder vele nieuwe mensen. Niet enkel onze partij groeit maar ook het aantal senioren is in stijgende lijn en daar kunnen alleen maar trots op zijn.
Hopelijk blijft het een beetje goed weer en kunnen we met onze 2 schatjes alle dagen een stevige wandeling gaan maken. En ja we gaan ook al eens bekijken of we hierin de buurt een appartement op de kop kunnen tikken, maar dat is voor de toekomst.
Blijf net als ik genieten van elke minuut en zeker van de laatste minuten van dit jaar.
Tot hoors of tot ziens, trouwens iedereenis hier welkom in Mol Rauw.
Een volle zaal Voorzitster Jong Groen
Onze nieuwe ondervoorzitter Receptie
De steen der 7 Heerlijkheden
Een der vele bunkers langs het kanaal (hier overwinteren vleermuizen)
Vandaag gaat het even niet over mijn naaste omgeving en mezelf maar "sport" dat toch een groot deel van mijn leven heeft bepaald en misschien nog bepaald.
Gisteren heb ik niet gekeken naar de verkiezing van sportvrouw/man van het jaar. Het is hier in ons landje al enkele jaren huilen met de pet op (met af en toe een individuele uitschieter). Courtois, ik heb niets tegen deze sterk-keepende jongeman, maar is hij nu echt de sportman in ons landje? Ik zou zeggen arm België. Geen enkele europees laat staan wereldkampioen? Bij de dames is er maar eentje die de titel verdiende, Persoons, en zij wint hem niet omdat men in Wallonie enkel Thiam kent. Arm België, met een bescheiden bronzen medaille (verdient en heb het met eigen ogen mogen aanschouwen) sportvrouw van het jaar worden. In Nederland zijn er niet-genomineerd met wereldtitels!!! Waaraan ligt dat? Er is hier geen topsport-cultuur, nooit geweest en het beleid, nu niet maar ook in het verleden, draagt daar één steentje toe bij. We zijn goed in nevensporten (niet-olympisch) biljarten, veldrijden (Belgisch-Nederlands onderonsje) en zo zullen er nog wel een aantal zijn.
Heb gisteren naar het EK veldlopen gekeken en de winnaar is : een geboren Keniaan en de 2de en de 3de idem dito of toch van die kanten. Ook wij doen daar aan mee El Hachimi, Kemeli, Bekele en ga zo maar door. Op zich is daar niets mis mee want dit gebeurd in alle sporten. Maar hoe kan je nog jonge Belgen motiveren? Zij hebben niet altijd de mogelijkheden, moeten studeren (want zonder diploma ben je hier niets. Chapeau voor de Van Ackers, Hannes en anderen in deze maatschappij maar wat brengt het op voor later, NIETS.
Hier in mijn eigen stad. Wie kan zich nog vereenzelvigen met een voetbalploeg waar amper een Belg, laat staan een streekgenoot mag meespelen? En ik geef de grote baas gelijk als hij zegt "ik ben geen liefdadigheidsinstelling en ik moet mijn geld hier terug uithalen" (de akademiespelers moeten spelen!!!). Maar waar brengt dat je ploeg naartoe?
Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan maar ik ga het hierbij houden want anders word ik nog een oude zageman. Het zal bij woorden blijven en telkens als er olympische spelen zitten aan te komen zijn er toch weer een aantal individuen met goede bedoelingen en zo blijven we maar aanmodderen. Ik zou zeggen ga eens te rade bij je buren die het wel sportief voor mekaar hebben en vindt niet altijd het warm water zelf uit. Dat is al jaren geleden uitgevonden.
Nog veel sportief succes aan iedereen en blijf genieten ook van de sporten die ons kleine landje te bieden hebben.
"Goeiemorgen meneer de voorzitter". Als ik 's morgens in de spiegel kijk zijn dit mijn eerste woordjes. Grapje natuurlijk maar sinds maandag mag ik me terug "voorzitter GroenPlus provincie Antwerpen" (een mondvol) noemen. Een tegenkandidaat was er niet, dat maakt het wel wat makkelijker, maar het applaus was er niet minder om. Ik ga de volgende vijf jaren er weer stevig invliegen om niet enkel mijn eigen Groene partij voort te helpen maar ook om de senioren (één van de grootste doelgroepen) te motiveren om Groen te stemmen. Op mijn FB-pagina (https://www.facebook.com/rony.vanoosterwijck) is mijn verkiezing zeer enthousiast onthaald ook door niet-Groene kiezers en dat heeft me enorm deugd gedaan. Waarvoor mijn hartelijke dank.
Verbaasd was ik ook dat onze FB-pagina (https://www.facebook.com/pages/NEEN-aan-de-afvaltaks-van-Ivarem/1433958540161170?fref=photo)"Neen aan de afvaltaks" nog steeds zo succesvol is. Het blijft de mensen tegen de borst stoten dat ze zoveel moeten betalen. Hoeveel mensen hier, bij mij thuis, al over de vloer zijn geweest om hun ongenoegen te uiten, het is en blijft een frappant gegeven. In Mechelen wil mijn er blijkbaar toch iets aan doen en zou men ook de roze zakken komen ophalen en indien het restafval verminderd zou hierdoor ook de prijs van die ophaling kunnen zakken. Waar blijven de initiatieven in onze stad? 2 Jaar is er nu een nieuw bestuur en tot wat heeft dit al geresulteerd voor de Lierse burger? Tot niets, totaal niets.
Voor de eerste keer dit seizoen naar een optreden in De Mol geweest (de 2 vorige heb ik moeten laten voorbijgaan). Rob De Nijs 70 en nog (redelijk) springlevend. De ouderdom begint toch stilaan door te wegen. Wij hebben er toch van genoten en ook vele van zijn liedjes staan voor altijd in ons collectief geheugen.
De sint is hier ook voorbijgekomen (voor mijn persoonlijk nogal letterlijk, niets heb ik gekregen, nochtans een gans jaar zeer braaf geweest) en onze kleinzoon heeft zijn portie wel gehad. Hij beseft het nog niet allemaal maar mij leek hij er toch van te genieten.
"Een laatste dans wil ik je nu nog schenken" op die manier, op de tonen van Mia hebben mijn vrouwtje en ik zaterdag iets na 2 uur afscheid genomen van Luc De Vos. Bedankt Luc en tot ... .
Beste leesvrienden de feestdagen komen er stilaan aan (een periode waar ik persoonlijk nogal een hekel aan heb, je "moet" weer vriendelijk zijn tegen iedereen) en ik blijf het wekelijks herhalen blijf genieten want "het leven is toch al zo kort dat je beter lachend wakker wordt"
Eerst en vooral hebben we schitterend nieuws gehad, onze dochter is terug in verwachting. Wat willen een moeke en een voke nog meer, een tweede kleinkind. Een jongen of een meisje mij maakt het niets uit. Hopelijk is het even gezond en actief als onze Fynn. Ik zal er met plezier achter lopen en hen de trukken van de foor wel wijsmaken, daar zijn vokes voor!!!
Voor de rest ...
... een ziekelijke week achter de rug, ik nog steeds niet ok en mijn vrouwtje vanaf woensdag ziek in bed moeten blijven. Ze is vandaag wel terug gaan werken en bij mij is het een ietsie-pietsie aan het beteren. Maar er zijn ergere dingen in het leven.
Het overlijden van Luc De Vos heeft me wel kippevel bezorgd. Niet dat ik de one-and-only ongelooflijke fan van hem was maar hij had iets. Wat kan ik niet definiëren maar een soort uitstraling (een soort chaotiche uitstraling) die anderen niet hebben (of hadden!!!). Ik heb hem wel een aantal keren live aan het werk gezien (mijn status van liefhebber van het nederlandstalige lied verplicht mij daartoe). Eén keer in Leffinge (Lefelingeleuren) waar hij het ganse concert op zijn sofa bleef zitten zonder één keer recht te staan. Het was ook geen goed concert, met hem was er alleszins iets mis. Maar de andere keren veroverde hij het ganse podium en bracht ongelooflijk veel leven in de brouwerij. Ik denk dat hij de zanger was met de meeste meezingliedjes. Hij moest praktisch nooit alleen zingen er was altijd een soort samenzang met het publiek. De mens De Vos ken ik natuurlijk niet, maar als je hem hoorde hij was altijd zijn persoonlijke zichzelf. Het gaat je goed meneer De Vos en ik zal je songs nog lang blijven meezingen.
Na een oproep op RTV hebben mijn vrouwtje en ik een schaap gesponsort.http://kempvzw.be/kuddefinanciering/Ons%20verhaal.html Hier lees je alle info waarom je een schaap sponsort en wat je moet doen. Als Lierenaar en echte schapekop, die in de toekomst in Mol gaat wonen, vonden wij het onze plicht om dit te doen.
Vrijdag ben ik toch nog eens terug gaan wandelen en het heeft me deugd gedaan en toen ik thuis kwam was mijn superkleinzoon in huis. Het was een tijdje geleden dat ik hem nog gezien had. Hij is samen met mij naar de markt geweest en in de Refuge hebben we een koffietje gaan drinken. En uitleggen, zijn mondje staat geen seconde stil, als hij niet babbelt, eet hij.
Hier ga ik het bij laten. Zoals steeds GENIET van de kleine dingen in het leven en heb respect voor iedereen rondom U. En de wereld gaat nog een mooie toekomst te gemoet.
Goed nieuws zie ik jullie al denken, bij de Rony is het toch altijd goed. Daar is iets van maar na 10 dagen ziek zijn is er eindelijk beterschap te merken. Zoals in een vorig blogje al gezegd elk jaar hebben ze me wel eens te pakken en dat duurt en blijft dan duren.
Maar er is licht aan het eind van de tunnel. Eindelijk terug buitenkomen, zo opgesloten zitten tussen de vier muren van je huis is niet de meest plezierige bezigheid.
Een vergadering heb ik vorige week bijgewoond, een korte want zat op de verkeerde plaats (hahaha!!!). En voor de rest wat lezen, seffens trouwens naar de bib, veel gekookt, mijn vrouwtje zal het geweten hebben en veel, veel rust.
Econoshock 2.0 van Geert Noels, ja ook ik lees al eens een te intelligent boek, heb ik in één week verslonden, sommige delen heb ik zelfs 2 keer gelezen. Soms lijkt hij groener dan mijn partij, dat is leuk om vast te stellen. Maar een geruststellend boek is het niet.
En koken is en blijft een kleine maar zeer plezante hobby. Ben in de verste verte geen echte kok maar ik kan een klein beetje mijn plan trekken. Niet overtuigd vraag het aan mijn vrienden (ja ik heb vrienden!!!) die vrijdag zijn komen eten.
Mijn dagje babysit heb ik moeten overslaan en blijkbaar was het voor mijn vrouwtje ook niet het beste idee want zij heeft een gans weekend in haar bedje gestoken. Aangetast door mij en de rest van de familie die blijkbaar stevige snotteraars zijn geworden.
Deze week hou ik het zeer bescheiden, de rest van mijn ziekte moet totaal uit mijn lijf verdwijnen en dan kunnen we er terug tegen aan.
Ondanks alles blijf genieten van de fantastische dingen die je in je eigen leventje mag meemaken.
Voorgerechtje met mozzarella en tijgergarnalen
Mijn eigenbereid stoofpotje (kip, chorizo, tomaat, ui, selder en veel kruiden)
Een kort en rustig weekverhaal. Geen dagje babysitten maar 's morgens een loopje gedaan van een uurtje, vervolgens een heerlijke sauna en afsluiten met een douchke. Een mens als ik voelt zich dan als gewassen en gestreken, kortom een nieuwe. Donderdag opnieuw een uurtje gaan joggen. Heb het nieuwe 10km-parcour van de natuurlopen gaan verkennen (verkennen is misschien een groot woord, ik ken ondertussen alle wegeltjes wel in mijn eigen stad) en tot de bevinding gekomen dat het waardig alternatief is. Vergaderen was er deze week ook bij. Zit nu in het bestuur van de seniorenraad van onze stad en ik voel me daar als een visje in het water. Zoals meestal op vrijdagnamiddag ga ik mee wandelen (Sport overdag in Lier) en ditmaal was Nijlen (Slappe Uier) de place-to-be. Twee urtjes stappen en dan een duveltje drinken, zalig.
Zaterdag een ganse dag aanwezig in Brussel op het Groen-congres. Nieuwe statuten bepalen, een nieuw bestuur kiezen en uiteraard een nieuwe voorzit(st)er. Heb persoonlijk voor Elke en Wouter gekozen maar ik ben er wel van overtuigd dat Meyrem en Jeremy dat fantastisch gaan doen. Nog wat oude vrienden tegengekomen en tijd gemaakt om wat bij te praten.
Gisteren op bezoek geweest in de koekenstad (Antwerpen) bij Mieke en Dirk. Het was een aangenaam weerzien want het was wel lang geleden. De jongste aanwinst van de familie was blijven slapen en zo hebben we die flinke meid ook eens kunnen bewonderen. Een wandelingetje gemaakt in hartje stad en een drankje gaan nuttigen. 's Avonds samen lekker "wild" gegeten. Fantastisch toch om een prachtige zondag mee af te sluiten.
En nu lig ik ziek in mijn bed. Hoesten, koud en warm, wat hoofdpijn kortom een stevige griep heeft mij hier om de oren geslagen. Maar dat is in deze tijd jaarlijks weerkerende kost dus me zorgen maak doe ik niet.
Hopelijk gaan we toch weer een leuke week tegemoet en zoals steeds blijf genieten.
Na eens een blogje op zondag, nu eentje op woensdag. Het moet allemaal kunnen, het is tenslotte mijn blogje en ik ben jullie allen dankbaar voor het veelvuldig lezen.
Verleden week was sportief een (k)rampweek. Enkel een wandeling met onze kleinzoon en onze dochter haar 2 labaradors op woensdag was het enige sportieve wapenfeit. Heb ik iets verkeerd gegeten, iets verkeerd gedronken wie zal het zeggen maar als dit niet overwaaid (???) dan zal er toch een dokter aan te pas moeten komen.
Een tweetal vergaderingen heb ik toch kunnen bijwonen. Donderdag op het "Beheersorgaan Sport" werd er een voorstel ingediend door Herakles (hockey) om in het Zevenberge bos een drietal velden te leggen. het kwam me zeer eigenaardig over dat bijna niemand in de vergadering wist dat dit bos niet zo maar een bos is maar habitatgebied. Nu ja ik zeg wel dat deze velden daar nooit zullen komen maar met deze meerderheid in Lier weet je maar nooit. Hopelijk blijven onze geëngageerde politici dit goed opvolgen.
Met onze kleinzoon 2 keer naar de kermis geweest. Vissen vindt hij wel leuk maar op de paardemolen zitten is niet echt zijn ding lijkt mij. Hij is natuurlijk nog maar 14 maanden en hij heeft zich kostelijk geamuseerd.
Zondag op bezoek geweest in het verre Limburg bij de oudste neef en nicht van onze familie, wij zijn alle drie op en rons de 60. Lekker gegeten, leuke babbels en een stevige wandeling in de Limburgse bossen hebben ons deugd gedaan.
Mijn vrouwtje was tot gisteren ook thuis en wij hebben een leuke "thuis"dag gehad (mijn vrouwtje letterlijk, nog enkele Thuisafleveringen bekeken) en ik heb 8 liter soep en savooistoemp klaargemaakt.
De rest van de week zal kort zijn maar blijf vooral genieten.
Een zalige week "echte" vakantie in Hapert (niet zo ver over de grens maar toch het echte buitenland) hebben we doorgebracht. Al verschillende jaren nemen we onze intrek in één van de Landallparken, dit keer de "Vennenbossen" (http://www.landal.be/be-nl/vakantieparken/nederland/brabant/het-vennenbos). Het schitterende weer heeft zeker zijn duit in het zakje gedaan, enkel woensdagnamiddag regen gehad.
Elke dag wandelen, lopen, zwemmen, duveltjes drinken en lekker eten en aangenaam gezelschap. Zou een mens voor iets anders willen tekenen, ja anderen waarschijnlijk wel maar ik niet? Onze kleinzoon is een fantastisch ventje hij slaapt als je wandelt en hij is superzot van water, hij heeft van niets bang. En eten!!! De papa zegt dat hij overuren zal moeten doen om dat allemaal te blijven bekostigen.
Vrijdag terug thuis en van de heerlijke namiddag geprofiteerd om eens door ons stadje te wandelen en te genieten van een duvelrijk terrasje. De verplaatste markt (wegens de jaarlijkse foor) bezocht en met mijn broertjes een koffietje gaan nuttigen in de Refuge.
Mijn zondagmorgendloopje was niet je dat, net zoals woensdag (toen heb ik zelfs moeten wandelen). Nochtans heb ik tijdens onze vakantie 2 loopjes van 70 minuten gedaan. Ik dacht dat ik vertrokken was, maar sta terug met beide voetjes op de grond. morgen probeer ik opnieuw en hopelijk ... .
Goede vrienden blijf genieten van dit prachtige leven en tot één dezer ergens ten velde.
Voor het eerst (denk ik) mijn wekelijks blogje op zondagavond geschreven.
Vanuit Nederland dan nog wel. Maar dat is niet de eerste keer.
Het is een zeer sportieve week geworden. Dinsdag mijn rondjes vesten gedraaid, donderdag de nieuw 10km van de Natuurlopen uitgetest en goedgekeurd. Er zijn wel enkele plaatsen waar je aandachtig (bij het wegdraaien van het Netekanaal naar de Nete heb je 3 mogelijkheden (!!!), en je moet de spoorbaan onder door lopen (het is er zeer smal en er kunnen tegenliggers komen) moet zijn. Een goede bewegwijzering, waar ik het volste vertrouwen in heb, zal deze probleempjes helpen voorkomen.
Gisternamiddag in en rond Hapert een stevige wandeling gaan maken. Een mooie langs en door de Cartierheide (http://nl.wikipedia.org/wiki/Cartierheide). Vanmorgen heb ik, deels samen met mijn vrouwtje, een dik uur gelopen op Hapertse bodem en deze namiddag 2u gaan wandelen, in en rond de bossen van deze schitterende buurt.
De rest van de week hebben we nog tijd genoeg om dit Brabants (Kempisch) landschap nader te onderzoeken. We drinken wel Belgisch bier want dat van hier is niet te genieten.
Donderdag was het toneeldag. 2 Voorstellingen van theater Paljas "Afscheid" georganiseerd door de Lierse Seniorenraad. Na de middag waren er ongeveer 70, vooral senioren, aanwezig en 's avonds was het uitverkocht. Met volgens mij niets dan tevreden mensen, de commentaar was niet meer dan lovend.
Mijn zondagblogje zit er op. Blijf levensGENIETER in hart en ziel, ook de nog-werkende zielen onder ons.
De op-en-top sporter in mij is deze week weer boven water gekomen en hopelijk voor een lange periode.
Dinsdag en donderdag heb ik eindelijk mezelf het woord "loper" of"jogger" kunnen opkleven. Meer dan een uur, langste afstand 11km, heb ik aan één stuk gelopen. Het ging nog verduiveld goed ook. Snelheid zit er niet meteen in maar dat hoeft voor mij niet echt. Jullie kunnen echt niet begrijpen hoe gelkkig ik me hierbij voel. En ik ben al zo gelukkig!!!
Vrijdag even stilgestaan in de strijd tegen armoede. Voor mij nog steeds het grootste onrecht in onze moderne maatschappij. En alle politici lullen er elk jaar even over maar er echt iets aan dien, nothing rien de knots. Toch vond ik het fantastisch dat voor het eerst onze stad zich inzette om het probleem aan de kaak te stellen. Ik heb wel het rapport gelezen "Voor stad en OCMW Lier, vanwege Ons Gedacht en Samenlevingsopbouw prov. Antwerpen".
Vanuit Samenlevingsopbouw en vanuit Ons Gedacht, de vereniging waar armen het woord nemen, willen we benoemen wat goed loopt voor Lierse mensen in armoede, maar we willen ook de knelpunten en verbeterpunten signaleren.
Besluit
Jullie zijn goed gestart : jullie tonen inzet en goede intenties. Toch signaleren we enkele knelpunten. Met dit rapport willen we jullie dan ook aanmoedigen om verder te investeren in een beleid dat rekening houdt met maatschappelijk kwetsbare mensen. Samenlevingsopbouw Antwerpen provincie en Ons Gedacht volgen dit op en maken daarom jaarlijks dit rapport op.
Wat me wel opviel en tegelijkertijd ook tegenviel er wordt met geen woord over ouderen gerept. Begrijpe wie begrijpe kan.
De rest van de week alle dagen stevig gaan wandelen. Met vrouw en kleinzoon in Postel, met "Sport overdag" in Koningshooikt en zaterdag en zondag met Trage Wegen Hooikt en Lier een stevige wandeling langs respectievelijk Voetweg 49 en het Kapellekesbos. Gisteren was RTV aanwezig om "Trage wegen" onder de aandacht te brengen die het zeker verdient. Guy Meulepas die zich ontzettend voor deze zaak inzet mocht even zijn zegje doen en van mij verdient hij meer dan een pluim; Merci Guy voor al je werk.
Hier ga ik het bij houden, blijf genieten van de nieuwe week die jullie te wachten staat. Volgende week komt mijn blogje vanuit Nederland waar wij met onze kleine familie een week gaan verblijven.
Deze week betrap ik er mezelf op dat ik geen tijd heb gehad om een paar loopjes te ondernemen. Behalve maandag alle dagen iets om handen, maar dat moet gezegd altijd superleuke dingen.
Met GroenPlus Antwerpen organiseren we jaarlijks 2 activiteiten, eentje politiek getint (was dit jaar in Zwijndrecht) en eentje meer sociaal gericht. Plaats van gebeuren Turnhout. Mijn (eigen) verslag moet je maar lezen op onze website (http://www.groen-plus.be/antwerpen/GroenPlus%20belangstelling%20voor%20erfgoed%20en%20tewerkstelling.htm).
Onze wekelijkse babysitdag bracht ons in hartje Mol. Wat winkeltjes bekijken en een tasje koffie gaan drinken meer moet dat niet zijn.
Als jongste lid van de Seniorenraad was ik aanwezig op de viering van de 70-, 80- en 90-jarigen van onze stad. Ik was aangenaam verrast om zoveel mensen die ik kende ofwel die mij kende te ontmoeten. Word ik dan toch oud? 370 aanwezigen het is niet niks, maar het zegt ook dat onze stad een oude stad is, kwestie van ouderdom. En Marleen (V. D. Poorten, OCMW-voorzitster) gaf dat ook toe. We gaan naar een ouderenbevolking van 1/3. Een nieuwe seniorenconsulent is dus wel op zijn plaats. Mijn schoonouders waren ook aanwezig, ze werden allebei 80.
Vrijdag is wandeldag. Met mijn fiets naar Kessel en dan een stevige wandeling met een drankje (ditmaal geen alcohol) als afsluiter. Zaterdag is marktdag en omwille van de regen liep het gezellig samenzijn (met mijn 2 broertjes en vrienden) wel wat uit.
St. Gummarusprocessie moet je als Lierenaar gezien hebben. Om 11u waren we thuis vertrokken en na een koffietje op een terrasje met Myrthe en Wodan, vanuit het balkon wat fotootjes genomen. Maar ik kan ze niet tonen want ik vind mijn fototoestel niet meer!!! Lekker gaan eten in Het Moment en bij toeval zat Bruno, mijn goede vriend, op hetzelfde terras dat we vanmiddag verlaten hadden. Dus??? De ene vriende weg, de andere in de plaats en om 18u (7u onderweg) was het stilaan tijd om naar de Merelstraat terug te keren. Deze morgen wel mijn enig loopje van de week gedaan, een uurtje ongeveer.
Een nieuwe week kondigt zich aan. Een rustige week en weer tijd om mijn sloefjes boven te halen. De boodschap blijft als altijd, genieten!!!
Vandaag ga ik het niet hebben over mijn eigen beperkte entourage maar over 2 feiten die me deze week in de media zijn opgevallen en waar ik mijn eigen bedenkingen over heb.
Sport ligt me zeer nauw aan het hart en de "situatie" Thomas Van der Plaetsen heeft me enorm gestoord. Het zal je maar overkomen, beticht worden van doping om daarna te moeten vaststellen dat je teelbalkanker hebt. Hier zijn de media en het hele dopinggebeuren zeer kort door de bocht gegaan. Hij werd bij voorbaat al aan de schandpaal genageld en zoals hij zelf aanhaalde het lijkt me moeilijk om daar nog af te raken. Ik moet wel eerlijk toegeven dat Thomas dat heel sereen heeft afgehandeld (http://www.gva.be/cnt/dmf20141002_01299411/van-der-plaetsen-staat-pers-te-woord-dopingzondaar-of-kankerpatient). Waar de media die info vandaan haalt is mij een raadsel, maar diegenen die het bericht laten uitlekken hebben zijn evenzeer in de fout als deze media.
Het 2de feit is ivm die uitgestelde schoolreis naar Brussel (http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/regio/limburg/141004-schoolreis-Brussel-geschrapt). Een lichte vorm van paranoia steekt hier de kop op. Moeten we onze kinderen misschien allemaal onder een glazen bokaal zetten zodat ze aan de realiteit onttrokken worden? Neen toch niet, maar men moet geen angst creëren. Ook hier gaan de media deels in de fout. Kijk naar een nieuwsuitzending en dat geeft voor 80% en soms meer al het slechte weer dat in de mens opkomt. De realiteit is toch het tegengestelde of stel ik me hier te naïef op? Dat men de feiten moet weergeven daar kan ik me in vinden, maar ik denk dat het anders kan. Sensatiebelusting zou ik het noemen tot angstcreatie toe. 15 minuten per uitzending over Sharia4Belgium, die gasten kicken daar op, om nog maar te zwijgen van alle andere gebeurtenissen die op hetzelfde neerkomen. Hoe meer zij het nieuws halen hoe beter en hoe drister ze te werk gaan. De waarheid moet zeker niet verzwegen worden maar breng het op een degelijke manier en niet "te" naar buiten.
En misschien af en toe eens wat leuke en interessante dingen tonen die de mens in ons een aangenaam gevoel doet krijgen.
Toch blijft de positivo in mezelf de bovenhand halen en ja we hebben alweer een aangename week achter de rug.
Zoals telkens sluit ik af met aan iedereen de raad te geven GENIETEN van het leven is en blijft de boodschap.
Positief denken is een, volgens mij, fantastische eigenschap. Maar "te" positief is ook niet goed. Na de lichte euforie van vorige week, na een loopje van meer dan 9km, dacht ik dat ik voor goed vertrokken was. Maar zo werkt het niet. Vanmorgend met mijn beide voetjes terug in de realiteit gezet.
De bedoeling was om 2 rondjes vesten onder mijn sloefjes te lappen. Na 3km'tjes waren mijn benen al totaal verzuurd. Ik heb me afgesloofd om dat ene rondje vol te maken maar dat was het dan. Weg euforie terug met de voetjes op de grond. Heb teveel recuperatietijd nodig om er een goed gevoel aan over te houden.
Krijg stilaan het vermoeden dat de voorbije maanden, waar ik "te"veel gepresteerd heb zich langzaam beginnen te wreken. Het is me al meermaals overkomen en toch laat ik me er altijd door vangen. De rust laten weerkeren lijkt me een goede optie, het een beetje kalmer aan doen!!!
Morgen is het babysitdag maar donderdag probeer ik het opnieuw. Traag maar zeker, maar zeker traag!!!
Vorige week is niet alles verlopen zoals gepland. Het babysitten heb ik woensdag moeten overslaan wegens ziekte en zondag zijn wij niet naar de "Race for the Cure" geweest wegens ongemakken bij ons Nellytje. Heb er dan maar een koersrijk weekend van gemaakt (op de weg en in het veld) en ook daar heb ik van genoten.
Rust inbouwen en blijven genieten van de kleine dingen des levens. Alles komt immers goed dat is altijd al zo geweest.
Alles begint stilaan terug routineus te worden, vergaderingetje hier, babysitje daar. Maar dat wil niet zeggen dat de dingen minder superleuk zijn. Donderdag eerste nationale bestuursvergadering van GroenPlus van het nieuw ingezette jaar. Vandaag een debat over energie an alles wat er rond draait met Kristof Calvo. Zeer interessant en hij gaf zelfs leuke en goede tips aan ons, senioren.
Wandelen wordt in mijn routineschaal een blijvend gegeven op vrijdag. Sport overdag is, wat de wandelaars betreft, hoe langer hoe meer een succesverhaal en dat mag de verdienste zijn van Guy Meulepas. Wat enkele jaren geleden begon met een 15-tal is nu uitgegroeid tot een (senioren)bende van meer dan 40 wandelaars. Ondertussen was mijn vrouwtje dochter en kleinzoon gaan ophalen in Mol. Door haar gebroken pink kan ze geen autorijden en is ze op hulp aangewezen. We hebben ons kostelijk geamuseerd en het was 21u voorbij eer we door de muggen het huis werden ingejaagd.
Onze dochter en haar zoon moesten zich aanmelden in de Colibrant (http://www.gva.be/cnt/dmf20140921_01280473/al-300-vrijwilligers-voor-ommegang-tijdens-sint-gummarusfeesten) want ze wil 25 jaar na data opnieuw meelopen in de Lierse Ommeganck. Ondertussen werd ik afgehaald om mijn jaarlijks optreden in Vorselaar te maken. Ik ben tijdens de Monumentenloop en bijhorende marathon al jaren starter en hulpje bij speaker Dirk Vissers (waarvoor dank mijn vriend). Het was een superwarme dag toch zeker om een marathon of een 28km te lopen. Chapeau voor alle aankomers!!! Spijtig moest ik om 16u de zaak verlaten want wij werden verwacht op een diamanten bruiloft in het verre maar groene Limburg. Na onze dochter en kleinzoon afgezet te hebben in Mol, op naar Zolder. Eerst ingechekt op onze B&B en dan let's party maar met mensen op ouderdom. Simpel maar zeer lekker gegeten, goed gedronken (Christal Alken is niet echt mijn bier maar ja) en aangenaam gezelschap. Na nog wat afspraken gemaakt lagen we rond 1u30 in ons nieuwe bed.
Een stevig ontbijt, inpakken en terug op weg naar Mol. Een gemeente waar altijd wat te doen is, in tegenstelling met ons eigenste stadje. 's Middags Spaans gaan eten georganiseerd door één van de Rauwse verenigingen en de paëlla was superlekker. Onze kleinzoon, die volgens mij alles lust, heeft flink zijn best gedaan en zelfs het dessert (iets met advokaat) kon hij pruimen. Wij zijn dan tot de vaststelling gekomen dat Mol echt wel de grootste gemeente (in oppervlakte) van Vlaanderen is. Van Mol rauw naar Mol Millegem is van het ene uiterste naar het andere en dat om een bezoekje te brengen aan de opendeurdagen van de Molse bier-en wijnbrouwers. Pas geperst appelsap (ook dat werd door onze kleinzoon lekker bevonden), een wijntje van appel en nog iets (mijn vrouwtje vondt het lekker) en enkel zelfgebrouwde biertjes (het Molse Honigbiertje vond ik maar niets, maar de Molse Stoere was wel lekker) ging onder onze neus en door onze mond.
Het werd tijd om onze eigen haard op te zoeken en moe maar alweer tevreden over het voorbije weekend hebben we ons afgekapt in onze zetel.
Dit is mijn 2de poging na het debacle van gisteren hopelijk kan het jullie behagen om het te lezen. Tot één dezer en zoals altijd GENIETEN!!!
Een uitermate schitterende week achter de rug. De westhoek heeft meer gebracht dan verwacht. Aangenaam gezelschap, lekker eten en drinken, de weergoden waren mee en een prachtig landschap om door te fietsen.
Het weekend kondigde zich diversifieel aan, maar door omstandigheden werd het maar half werk. Zaterdag een marktje gedaan en dan naar " 't Looks oep zijn leukst". Genieten van de muziek, de nieuwe sportmarkt bezocht (waar ik nog wat mensen kende) en een stevig duveltje gedronken. Met dochter en schoonzoon, mijn vrouwtje was met onze kleinzoon naar huis gegaan, blijven plakken en toe zij ook huiswaarts keerden nog steviger blijven plakken. Ik weet het dit is niets om naar huis over te schrijven en het is mij niet bekend hoe lang het geleden is, maar den duvel was meer dan in de man.
Aan de zondag heb ik dan ook jammer genoeg niets gehad. Ik wou gaan Schapenkoppenlopen, ben er wel lichamelijk even geweest maar daarmee is alles gezegd. Ook geen monumenten bezocht en eventjes naar de Schapenraces gaan kijken. Het Looks heb ik bewust links laten liggen en eten en drinken verliepen zeker niet vlotjes. Zo heb ik mijn lesje weer (tijdelijk???) geleerd.
Op naar een nieuwe week en we maken er weer het opperbeste van.
Het werd een korte fietstocht, amper 17km en 's avonds werden het nog 11. Laat ons eerlijk zijn we waren meer gewoon.
Ieper was vandaag de place-to-be. Kerkbezoek is steeds een vereiste als men gelijk welke stad aandoet. De St. Maartenskathedraal, wel mooi inside, en een Anglikaans kerkje, kitcheriger heb ik ze nog nooit gezien, zijn Iepers grootste en kleinste kerk.
Een wandeling rond de vesten kon niet ontbreken. Waar ze in Lier de ganse stad omgorden is dit hier niet het geval. Bijkomend spectakel was dat we konden genieten van enkele kunstenaars die bezig waren hun work-in-progress opte stellen.
Piknikken doen we in De Spiegel, een vereniging waar 300 vrijwilligers 700 leden met een beperking een goed gevoel willen bezorgen. Dit kan gaan van kaartspelen over creatief bezig zijn tot uitstapjes en een jaarlijkse reis. Eén woord RESPECT.
Iedereen klaar voor een bezoek aan Flanders Fields museum, maar ik ga zelf niet mee. Heb een samen met onze dochter een 6-tal weken geleden bezocht en wij vonden het tegenvallen. Niet getreurd, deels een einzellganger zijnde, heb ik een stevig wandelingetje gemaakt en op mijn stappen teruggekeerd naar die kunstwerken op de vesten. Sociaal als ik ben en altijd bereid tot een gesprek, in het Engels, Frans en Antwaarps. Maar een kunstenaar blijft toch een raar iemand. Misschien denken mensen dat ik een rare gedachtengang heb maarvoor hen telt dit dubbel. Probeer nooit een kunstwerk te begrijpen. Maar er zou wel iets moois uit bloeien.
Paul tegengekomen in het Klein stadhuis en een duveltje en een koffietje verorberd. We moesten nog een Groene Pluim uitreiken in een zeer speciaal schooltje, Koningsdale. Een Steiner-school met een visie op de toekomst van onze planeet. Zij mag niet aan vlijt ten onder gaan. Nog een aperitiefje, stoofvlees met frietjes gegeten en genoten van de "Last Post". Wat een drukte zeg. Een heerlijke babbel gedaan met Jeffrey uit Surrey, 81 jaar en volgend jaar 60 jaar getrouwd. Hij was er fier op want zij zouden een boodschap ontvangen van the (real) Queen. Nadat alle bloemen en kransen neergelegd waren was het tijd om onze terugtocht aan te vatten. Het was pikdonker als we terug in onze B&B aanstormden.
De avond werd afgesloten met een "soort" zangstonde en een evaluatie van ons tripje in de westhoek. Spijtig genoeg komen aan alle mooie liedjes een einde, morgenmiddag is het definitief voorbij.
