De Orinocodolfijn of boto (Inia geoffrensis) is een rivierdolfijnen die enkel leeft in de Zuid-amerikaanse rivieren de Amazone(en enkele grote zijrivieren) en de bovenloop van de Orinoco.

Beschrijving

De Orinocodolfijn is een van de vier walvisachtigen die in de Amazone voorkomt. Een verwante soort, inia bolivinsis, leeft in het Boliviaanse deel van de Amazone. Deze soort wordt vaak als een ondersoort van de Orinocodolfijn gezien. De meer aan gewone dolfijnen verwante sotalia's , de tucuxe, (Sotalia fluviatilis) en Sotalia guianensis,  komen eveneens in de Amazone voor, Sotalia guianensis echter enkel in de monding van de rivier.

De Orinocodolfijn verschilt van de sotalia's door zijn primitieve uiterlijk en bouw. Het belangrijkste verschil met die andere dolfijnen is dat de halswervelsniet met elkaar vergroeid zijn en dat er daardoor nog een duidelijke hals waarneembaar is. De huidvan de rivierdolfijnen voelt niet zo stug aan als van de hoger ontwikkelde dolfijnen, maar voelt zacht aan. Ze bezitten ook niet de torpedovorm van de "echte" dolfijnen. Boven- en onderkaak zijn uitgerust met 25 tot 35 paar tanden, waarvan de voorste paren puntig zijn en geschikt om prooien te grijpen. De achterste zijn platter en knobbeliger. Hiermee worden harde schilden gekraakt.

De Orinocodolfijn is ruim twee meter lang. Vrouwtjes zijn groter dan mannetjes. Hij heeft kleine, slecht ontwikkelde ogen en opvallende ooropeningen (een primitief kenmerk). De Orinocodolfijn heeft geen rugvin, maar een soort bobbel. Daardoor kan deze dolfijn op de kop zwemmen om zijn prooi te vangen. De bobbel schuurt dan af en toe over de grond zodat de dolfijn ondersteboven net boven de rivierbodem kan zwemmen.

Verwantschappen en verspreiding

De Orinocodolfijn komt voor in de bekkens van de Orinoco in Colombia en Venezuela en het Amazonebekken in Peru , Ecuador , Colombia en Brazilie. De Orinocodolfijnen in het Boliviaanse deel van het Amazonebekken wordt tegenwoordig gerekend tot een aparte soort, Inia boliviensis, alhoewel hij in het verleden vaak werd beschouwd als een ondersoort van de Orinocodolfijn (I. g. boliviensis). De twee soorten worden waarschijnlijk van elkaar gescheiden door watervallen in de Madeira , tussen de Braziliaanse gemeenten Porto Velho en Guajarà-Mirim.

De populatie in het Orinocobekken wordt eveneens soms tot een aparte ondersoort gerekend, I. g. humboldtiana, maar dit wordt niet ondersteund door genetisch onderzoek. Wel zijn de dieren uit de Orinoco kleiner dan die uit de Amazone, hebben ze een duidelijkere meloen en zijn ze meer gestroomlijnd. Dit zijn waarschijnlijk aanpassingen aan het leven in de Orinoco, die in de droge tijd ondieper is dan de Amazone, waardoor dolfijnen uit de Orinoco in de droge tijd in ondieper water moeten zoeken naar voedsel en grotere afstanden moeten afleggen om voedsel te vinden.

Leefwijze

De Orinocodolfijn is een viseter die voornamelijk in troebel water leeft, waardoor hij lastig te vinden is. Om de paar minuten komt de dolfijn boven water om lucht te happen. Om zijn weg te vinden maakt hij gebruik van hoog geluid, dat weerkaatst wordt door de rivierbodem (echolocatie). Deze geluiden vangt hij dan weer op en zo weet hij zijn weg te bepalen. Voor het vangen van voedsel worden de kleine ogen niet gebruikt, daarvoor is het rivierwater vaak te troebel. Sommige Orinocodolfijnen zijn zelfs blind. Deze dolfijn leeft meestal solitair of als paar, maar soms ook in een groep tot 20 individuen.

Voortplanting

De Orinocodolfijn brengt altijd één jong ter wereld met een lengte van 80 cm, dat lange tijd wordt beschermd. De navelstreng is zeer lang, zodat hij niet breekt voordat het jong boven water lucht kan happen. De nageboorte wordt niet opgegeten. De jongen zijn in verhouding met de moeder groot en kunnen al goed zwemmen. Terwijl het jong gezoogd wordt is het moederdier vaak alweer dragend.

Eigenschappen

De inteligentie van de Orinocodolfijn is pas vanaf 1980 echt goed bestudeerd. Men heeft vastgesteld dat hij niet in staat is om kunstjes te leren zoals de tuimelaar (Tursiops truncatus) en dat hij weliswaar sociaal en emotioneel ontwikkeld is, maar duidelijk niet zo goed als de andere dolfijnen. Toch wordt ook hij als een zeer intelligent dier beschouwd.

Relatie met de mens

Over de Orinocodolfijn bestaan talloze Indiaanse legendes. De indianen zijn er bijvoorbeeld van overtuigd dat hij mooi kan zingen en dat hij zich in een beeldschone vrouw kan veranderen die 's nachts de vissers probeert te verleiden en hen meevoert naar de bodem van de rivier. Als gevolg van deze legendes wordt dit wonderbaarlijke zoogdier niet massaal vervolgd en dreigt er voorlopig geen gevaar voor uitsterven.

In gevangenschap

De Zoo duisburg in Duitsland, vlak bij de Nederlandse grens, is de enige dierentuin ter wereld buiten Venezuela die deze dieren in de collectie heeft.

Dolfijn van Cuvier

De dolfijn van Cuvier, Ziphius cavirostris, is een walvisachtigen uit de familie der spitssnuitdolfijnen, Ziphiidae. Het is waarschijnlijk de meest algemene spitssnuitdolfijn, en tevens de enige soort uit het geslacht Ziphius. Hij dankt zijn Nederlandse naam aan Georges Cuvier, de Franse natuurkenner die de soort voor het eerst beschreef. De wetenschappelijke naam Ziphius is afgeleid van een fabeldier, de ziphius.

Cuvie

Beschrijving

De dolfijn van Cuvier heeft een lang lichaam en een (voor een spitssnuitdolfijn) vrij korte bek. De ronde meloen loopt langzaam over in de bek. De kleur is meestal grijs tot blauwgrijs, maar kan roodbruin tot zwart zijn. De kop is bleker gekleurd, soms zelfs wit, bij oudere mannetjes. Bleke plekken bevinden zich ook op de flanken en de buik, en op de rug en flanken zijn vaak littekens aan te treffen. Deze littekens worden vooral bij mannetjes aangetroffen en zijn waarschijnlijk ontstaan door gevechten met andere Cuviers of door zuighaaien, cookiecutter sharks. Op twee derde van de rug bevindt zich een rugvin. Deze varieert in vorm en grootte, maar is meestal klein. Achter de kleine flippers ligt een holte, waarin de flippers worden gelegd bij het duiken.

Het dier heeft twee tanden op de punt van de onderkaak, die bij mannetjes zichtbaar kunnen zijn als de bek gesloten is. Op deze tanden groeien soms eendenmossels. Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes, mannetjes worden 5,3 tot 6,9 meter lang en 5,6 ton zwaar, vrouwtjes 5,1 tot 7,0 meter lang en 6,5 ton zwaar. Bij de geboorte is het dier ongeveer 220 tot 270 centimeter lang.

Gedrag en verspreiding

De dolfijn van Cuvier komt wereldwijd voor, waar hij vooral in de diepzee leeft. Hij jaagt op pijlinktvissen en op diepzeevissen. Ze duiken kaarsrecht naar beneden. Bij waarnemingen van dieren met een zender werd een duikdiepte van 2992 meter gemeten en een duiktijd van 2 uur 17 minuten. Daarmee is hij, voor zover bekend, het diepst duikende zoogdier. Een groot deel van de dag brengen de dieren door met duiken. Gemiddeld zevenmaal per dag duiken ze 1 à 2 kilometer diep. Tussendoor duiken ze nog een aantal keer 50 à 800 meter diep, met telkens 2 à 3 minuten rusttijd aan het oppervlak. 's Nachts rusten ze regelmatig een half uur aan de oppervlakte.

Meestal wordt deze soort solitair waargenomen, dan zijn het oudere mannetjes, of in kleine groepjes van drie tot tien, soms tot vijfentwintig dieren. Het dier kan minstens 36 jaar worden.

Doordat hij vooral ver van de kust, diep in de zee leeft, is er over de soort weinig bekend. De meeste informatie is gekomen van gestrande exemplaren. Regelmatig wordt het dier ook op volle zee aangetroffen: in de oostelijke tropische Stille Oceaan is het de meest waargenomen walvisachtige van zijn grootte. Dit is de spitssnuitdolfijn die het vaakst wordt aangetroffen bij strandingen. Strandingen zijn wereldwijd aangetroffen, in zowel de Atlantische, Grote als Indische Oceaan, van de Shetlandeilanden tot Vuurland.

Bescherming

Door zijn verborgen levenswijze is weinig bekend over de aantallen en trends. De soort wordt een enkele keer door Japanse walvisvaarders gedood, maar raakt ook regelmatig verstrikt in visnetten. Waarschijnlijk is de soort gevoelig voor lawaai, aangezien in 'luidruchtige' zeeën als de Middellandse Zee het aantal strandingen groter is dan in andere zeeën en ook bij militaire oefeningen het aantal strandingen groter wordt.

Externe link

D e populatie van de irrawaddy dolfijnen leeft in Mekong in een gebied van 190 km tussen Cambodja en Laos .

Sedert 2003 zijn al  88 dolfijnen gestorven, vooral(60%) jonge dieren van minder dan twee jaar oud.Er zouden nu nog 64 à 76  dolfijnen overblijven in dit deel van de Mekong.

Donkergestreeptedolfijn*(Lagenorhynchus obscurus)

Verspreiding :In de kustwateren rondom Zuid-Amarika,Zuid-Afrika en Nieuwzeeland.

Voedsel : vis ,met name ansjovis.

Leeftijd : Onbekend.

Grootte : 1.6-2.1 m bij geboorte 55-75 cm.

Gewicht : 50-90 kg. Bij geboorte3-5 kg ?

De donkergesrteepte dolfijn is een erg actief en nieuwsgierig dier. Deze dolfijn rijdt vaak mee op de boeggolf van schepen en springt veel

                                                                          Lilianne
                                                   

Dolfijn van Peale(Lage norhynchus australis)

Verspreiding: Kustwateren rondom zuidelijk Zuid-Amerika.
Voedsel: Inktvis.
Leeftijd: Onbekend
Grootte: 2-2,2 m.
Gewicht: 115 kg

Er is weinig bekend over deze dolfijn,die een donkere kop en rug heeft en opvallende witte oksels. Er wordt (illegaal) op gejaagd en het vlees wordt gebruikt als aas bij de visserij voor krab.

                       Leefgebied dolfijn van peale



bron delphinus

De Sarawakdolfijn of dolfijn van Fraiser is een soort dolfijn. Hij komt wereldwijd voor in de warmere zeeën. Het is de enige soort uit het geslacht Lagenodelphis. Doordat de soort meer op open zee leeft, wordt hij zelden waargenomen en is er vrij weinig over de soort bekend. De soort is pas sinds 1956 bij de wetenschap bekend

De Sarawakdolfijn is een robuuste, torpedovormig dolfijn met een korte, afgeronde bek en korte flippers. De rugvin is klein, slank en licht gebogen, geplaatst op het midden van de rug. De staart is eveneens vrij klein. Hij heeft 34 tot 44 tanden in iedere kaakhelft. Hij heeft een donkerbruinige blauwgrijze rug, flanken, flippers, rugvin en staart en een witte of roze witte buik. De keel en de kin is wit. Op de punt van de onderkaak bevindt zich meestal een zwarte stip. Twee parallel lopende strepen lopen over de flanken. De bovenste streep is roomwit en loopt van boven of voor het oog tot de staart, de onderste is een opvallend brede, donkergrijs tot zwarte streep die loopt van het oog tot de anus. Bij mannetjes is deze streep zeer breed en donker, bij oudere dieren wordt de kleur intenser. Soms loopt er ook een zwarte streep van de mond tot de flipper. De snuit is zwart. Hij is 220 tot 260 cm lang en 160 tot 210 kg zwaar. Mannetjes zijn over het algemeen groter dan vrouwtjes.

De Sarawakdolfijn leeft in alle tropische wateren tussen de 40” zuiderbreedte en 40 “Noorderbreedte,voornamelijk in de open zee .Hij word zelden in kustwateren aangetroffen. Hij jaagt in de diepere wateren,tussen de 200 en 1000 meter diepte, op vissenpijlinktvissen en garnalen. Hij leeft in groepen van gemiddeld honderd dieren, soms ook samen met andere tandwalvissen. Een enkele keer worden groepen van meer dan duizend dieren aangetroffen. Aan het wateroppervlak is de soort vrij actief. Over de voortplanting is weinig bekend. De enkele aangetroffen pasgeboren jongen waren ongeveer een meter lang.

In 1955 ontdekte de walvisdeskundige Francis Charles Fraiser in het british museum een schedel van een tot dusver onbekende dolfijnsoort. Deze schedel was zestig jaar daarvoor aan het museum cadeau gedaan door Charles E. Hose, die hem had gevonden op het strand van Sarawak , borneo. Hij zag verwantschappen met de gewone dolfijn (Delphinus delphis) en de dolfijnen uit het geslacht Lagenorhynchus. Hij gaf dit dier de naam Lagenode lphis (een samenvoeging van Lagenorhynchus en delphis) hosei ( naar zijn ontdekker) . Pas in de jaren zestig is de soort in het wild waargenomen ,en sindsdien wordt de soort regelmatig aangetroffen ,onder andere tijdens walvisexcursies. Vooral in Zuid-Afrika , de Filipijnen , Japan en de Cariben wordt de soort regelmatig waargenomen.

Ongeveer 500 miljoen jaar geleden evolueerde het leven in zee. Sommigen dieren ontwikkelden longen en het vermogen om lucht te ademen. Ze verlieten de oceaan en trokken het land op.Deze op het land levende dieren ontwikkelde een wervelkolom en werden geleidekijk warmbloedig. Ze hadden zich geëvolueerd tot zoogdieren.Tussen 50 en 60 miljoen jaar geleden, in het zogeheten Eoceen, gebeurde er iets vreemds. Bepaalde kleine, mogelijk otterachtige dieren keerden terug naar zee.Deze dieren waren vermoedelijk verwant met de Artiodactyla, de voorouders van de moderne hoefdieren zoals koeien en herten.Hoewel de reden voor deze stap nog steeds niet duidelijk is, nemen deskundigen aan dat dit plaatsvond in een westelijke tak van de Thethyszee, in een streek die de huidige Middenlandse zee en het Aziatische subcontinent omvat.

bron delphinus

Clymene dolfijn

Wetenschappelijke naam: Stenella clymene.
Engelse naam: Clymene dolphin.
Verspreiding: Tropische en subtropische deel van de Atlantische Oceaan.
Voedsel: kleine vissen,pijlinktvis
Leeftijd: Onbekend
Grootte:1,7-2 m, bij geboorte 80 cm.
Gewicht: 50-90 kg.

Chinese witte *Dolfijn (Sousa chinensis)

De Chinese witte dolfijn of Chinese sousa (Sousa chinensis) is een soort dolfijn die leeft in de Indische en Westelijke Stille Oceaan. Hij is nauw verwant aan de Kameroendolfijn (Sousa teuszii), die leeft aan de Atlantische kust van West-Afrika. Mogelijk behoort de populatie in de Westelijke Indische Oceaan tot een aparte soort, Sous plumbea. Het eiland Sumatra is aangewezen als de grens tussen S. chinensis en S. plumbea.

De Chinese witte dolfijn is een stevige, torpedovormige dolfijn. Hij heeft een lichtgrijze tot witte rug, die lichter is op de flanken en de buik. Veel exemplaren zijn geheel wit of rozewit van kleur. Volwassen dieren kunnen gele, roze, grijze of bruine vlekjes krijgen. De rugvin is klein en driehoekig en geplaatst in het midden van de rug, sikkelvormig bij jonge dieren, meer afgerond bij volwassen dieren. De flippers zijn afgerond. De bek is lang en slank en bevat zo'n 120 tanden. Op het voorhoofd zit een lichte meloen. Bij dieren die ten westen van Sumatra leven is er een vetbult achter de rugvin aanwezig, die bij de dieren die ten oosten en zuiden van Sumatra leven ontbreekt. Bij de laatste dieren is echter de rugvin wel een stuk hoger. Mannetjes worden tot 320 cm lang, vrouwtjes 200 tot 240 cm. Het lichaamsgewicht is ongeveer 85 kg.
De Chinese witte dolfijn leeft in de gematigde en tropische wateren van de Indische Oceaan en de Westelijke Stille Oceaan en in de Rode Zee en de Zuid-Chinese Zee. Hij komt voor in ondiepe kustwateren van zuidelijk en oostelijk Afrika, via Arabië en India tot de Pacifische kust van China, Indonesië, de Filipijnen en Noord-Australië. De soort verdraagt brakwater prima en laat zich regelmatig zien rond estuaria en andere riviermondingen en in mangrovemoerassen. Soms zwemt hij een rivier op als de Jangtsekiang.  

                                                        Zuidoost-Aziatische populatie

                                                        Indische populatie

De Chinese witte dolfijn leeft van scholenvissen als harders en haringachtigen, aangevuld met schaaldieren en weekdieren. Tijdens de jacht maakt hij gebruik van echolocatie. Hij leeft in kleine hechte groepjes van maximaal twintig dieren. Vaak wordt hij met andere dolfijnen waargenomen, voornamelijk tuimelaars, maar ook langsnuitdolfijnen en Indische bruinvissen. Soms jaagt hij ook samen met deze soorten. Bij het zwemmen steekt hij eerst de snuit of de hele kop boven het water. Hierna komt hij gedeeltelijk boven het water uit, om vervolgens weer te verdwijnen. Een pasgeboren jong is ongeveer 110 cm lang.

De Chinese witte dolfijn is een belangrijke toeristische attractie in Hongkong, waar excursies te volgen zijn naar de "roze dolfijnen". Het habitat van deze dieren werd echter in het midden van de jaren negentig bedreigd door de aanleg van een vliegveld.

Wetenschappelijke naam: Sotalia fluviatilis.
Engelse naam: Tucuxi.
Verspreiding:
Voedsel vis: (meervallen, haringachtigen, ansjovis) en kreeftachtigen.
Leeftijd: Onbekend
Grootte:lichaamslengte anderhalve tot twee meter - volwassen dieren kunnen soms maar ruim één meter lang zijn. , bij geboorte 70-80 cm.
Gewicht: 35-50 kg.
Uiterlijk : een zeer kleine, grijsbruine dolfijn met gele of witte flanken en buik; vaak aangetroffen in kleine groepen in baaien, kustwateren en estuaria in Zuid-Amerika. Tanden : dertig tot 32, scherp en puntig; in iedere kaakhelft.




Verspreidingsgebied : beperkt tot de warme wateren van de Zuidamerikaanse oostkust en rivieren, van Santos en Rio de Janeiro in het zuiden tot Venezuela (het Maracaibomeer inbegrepen) in het noorden. Ook talrijk in de Amazone en haar zijrivieren en de rivier de Orinoco, waar zij leven samen met de Orinocodolfijn of boto. Atlantische kust van noordelijk Zuid Amerika en de Amazone rivier.
Hoewel deze dolfijn algemeen bekend en talrijk is in Zuidamerikaanse havens en rivieren, is hij zeer weinig bestudeerd. In het verleden werd verondersteld dat er vijf of meer afzonderlijke soorten zouden bestaan. Het is mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat er plaatselijke variaties in grootte, verhoudingen en kleur bestaan tussen de verschillende populaties, die geografisch van elkaar gescheiden leven. Tegenwoordig beschouwt men ze echter alle als tot één enkele soort te behoren. De soort wordt ook wel brakwaterdolfijn genoemd

bron delfinus

Hoeveel soorten dolfijnen zijn er,en wat is hun naam

Er zijn 32 soorten dolfijnen.

Hieronder hun naam

Amazone dolfjn

Chinese witte dolfijn

Clymene dolfijn

Dolfijn van fraiser

Dolfijn van peale

Donkergestreepte dolfijn

Dwerggriend

Gestreepte dolfijn

Gevlekte dolfijn

Gewone dolfijn

Gramper

Griend

Heaviside dolfijn

Hector dolfijn

Indische griend

Irrawady dolfijn

Kameroen dolfijn

Langsnuitdolfijn

Noordelijke gladde dolfijn

Slanke dolfijn

Snaveldolfijn

Tuimelaar

Witbuikdolfijn

Witflankdolfijn

Witgestreepte dolfijn

Witlipdolfijn

Witsnuitdolfijn

Zandloper dolfijn

Zuidelijke gladde dolfijn

Zwaardwalvis

Zwarte zwaardwalvis

De genus stenella

De genus stenella bevat 5 van de meest acrobatische soorten van alle cetaceeen.

Ze hebben allemaal specifieke snavels , die of gestippeld of gestreept zijn . De meeste soorten zijn excentriek gekleurd , van wit tot  blauw , tot donkergrijs . Ze zijn heel erg actief aan het wateroppervlak zodat  de scholen erg opvallen . Veel soorten zwemmen met tonijnen , wat problemen oplevert met de visserij . ze komen veel voor rond de evenaar , maar worden ook wel  gezien in koelere wateren .

Stenella attenenuate

De pan-tropische gevlekte dolfijn , soms gewoon de gevlekte dolfijn genoemd , komt voor in alle tropische gebieden . Er zijn belangrijke geografische variaties , maar alle soorten zijn klein en slank  en de meesten hebben een overheersende gevlekte pigmentatie ;licht gekleurde vlekjes aan de donkere zijde van de rug en donkere vlakjes aan de lichtere zijde van de buik .

Allen hebben ze een donkere kleur , die  overeenkomt met de tuimelaar , maar opvallender .

Ze kunnen herkend worden door de witte snaveltip van de volwassenen alhoewel de witte kleur niet zo duidelijk is als bij hun soortgenoten in de Stille Oceaan .Hun gedrag is typisch voor deze soort , ze zijn heel actief aan het wateroppervlak . Regelmatig ziet men ze lange en hoge luchtsprongen maken . De pan-tropische gevlekte dolfijn is de snelste zwemmer die nauwkeurig geklokt is , hij is in staat 40 km per uur te zwemmen over korte afstanden . Vaak zwemt hij samen met tonijn en langsnaveldolfijnen , waardoor hij een grote rol speelt in de visserij

Stenella clymene

De Stenella clymene, is de minst bekende soort van het subtropische en warm gematigde wateren . Door zijn kleuring wordt hij soms de gestreepte dolfijn  genoemd , de letterlijke vertaling van de Latijnse naam . Meeste beschrijvingen van dit soort leggen de nadruk op de blauwe  kleur en de strepen . De rugzijde is donkerblauw en de buikzijde wit . De donkere strepen lopen van de ogen langs iedere flank naar de achterkant . In de meeste gevallen is het bovenste deel van de snavel donker en het onderste gedeelte lichter , maar niet helemaal wit . Hoewel ze al bekend zijn sinds 2000 v . CHR . , zijn ze nog altijd een mysterie voor taxonomen omdat er veel variatie is tussen de groepen in verschillende geografische liggingen . Daardoor denken velen dat er een betere onderverdeling moet worden gemaakt . Sommigen hebben dubbele en anderen enkele strepen , waardoor sommige taxonomen voorstellen om ze onder te verdelen in twee soorten: S .coerualba en S . styx . de meest recente classificatie maakt geen onderscheid binnen deze soort . De tonijnvisserij vormt niet de grootste bedreiging , maar in de wateren bij Japan worden ze veel gevangen voor consumptie .  

Stenella frontalisn

Deze dolfijn, ook de Atlantische gevlekte dolfijn genoemd of langsnavel gevlekte snavel heeft een gemiddelde grootte en wordt alleen in de Atlantische Oceaan gezien. Ze komen zelden bij de kustlijn en daardoor is het exacte bereik van hun habitat onbekend. Ze worden wel af en toe gezien bij de kusten van Florida. Men vermoedt dat hun habitat zich uitstrekt van Cape May, New Jersey tot Panama. Uiterlijk lijkt deze dolfijn zeer op de Stenella attenuata. Het grootste verschil is dat de stenella frontalis meer vlekken heeft en robuuster is

De jongen zijn nog niet gevlekt, en lijken erg op tuimelaars, waardoor er vaak verwarring bestaat bij de waarnemers en in onderzoeken. Deze dolfijnsoort is de enige waarbij het uiterlijk van de jongen zo verschillend is dan van de volwassenen. Bij de meeste soorten zijn deze verschillen alleen in kleur en grootte. De vlekjes zijn van een afstand moeilijkst te zien, waardoor ze vaak verward worden met tuimelaars. Maar de tuimelaar is een stuk groter en heeft een kortere snavel. Bij volwassenen worden de vlekjes groter totdat ze vlakken vormen. Deze vlakken sluiten volgens observaties nooit aan. Deze specifieke pigmentatie is waarschijnlijk bedoeld om onderling onderscheid te kunnen maken tussen de soorten en ook gedeeltelijk als camouflage voor Orka’s.Ze worden vaak gezien in open zee-omgevingen. Ze zijn speels en nieuwsgierig, maar tegelijkertijd verlegen. Ze spelen graag in de buurt van boten. Dit is mogelijk omdat het snelle zwemmers zijn (tot 50 km per uur).Maar door hun verlegenheid moeten ze altijd apart gehouden worden in gevangenschap van tuimelaars, die dominant en territoriaal zijn. Normaal zwemmen ze in grote groepen, maar ze zijn ook wel alleen gezienGelukkig heeft het onderzoek naar deze soort zonder veel slachtingen kunnen verlopen, in tegenstelling tot onderzoeken bij andere dolfijnsoorten.

Stenella longirostris

Deze dolfijn, ook de langsnavel ‘spinner’ dolfijn geheten, is het meest betrokken bij de tonijnvangst. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de Stenella attenuata: in tropische, subtropische en gematigde wateren. . Hun uiterlijk verschilt sterk onderling, maar er zijn 3 basistypen: de oost-Pacific soort, die helemaal donkergrijs is behalve een witte vlek op de buik, de witbuik variant, die een die een donkergrijze rugzijde, een witte buikzijde en blauwgrijze flanken heeft en de Hawaaiise variant, die op de witbuik lijkt maar wat donkerder is, de flanken grijzer en het witte gedeelte groter. Deze dolfijnsoort is waarschijnlijk de meest acrobatische. Hij wordt de ‘spinner’ genoemd omdat hij wel 7 keer om zijn as kan draaien op een hele spectaculaire wijze. Hij gaat graag om met andere ceteceeen en tonijn in de oostelijke tropische Stille Oceaan. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de St.

info van het net

Langsnuitdolfijn

(bron : Wikipedia)

Ex-prinses Irene is niet de enige die gesprekken met dolfijnen voert. Er is sprake van een wereldwijde hype. Op tal van plaatsen proberen mensen contact te krijgen met het innerlijk van een dolfijn. Er wordt veel onzin over beweerd, zegt een Nederlandse zeebioloog die al jaren het gedrag van dolfijnen bestudeert.

De magische aanraking van de dolfijn

Door Rob Ruggenberg
"Ik ben door dit intensieve contact met dolfijnen tot in de diepste lagen van mijn wezen geraakt en daarmee wezenlijk veranderd", schrijft Irene von Lippe-Biesterfeld in haar nieuwe boek.

Haar leermeesteres op Hawaii, de Amerikaanse ex-psychotherapeute Joan Ocean, legt uit hoe dat contact in zijn werk gaat:

"De dolfijnen zenden beelden, tonen en gevoelens naar ons toe, door met hun sonar een gericht energie-salvo af te vuren op een informatiebron die ergens verborgen in onze DNA-celstructuur aanwezig is."

Om dat signaal te ontvangen moet je wél bereid zijn om je eigen cellulaire vibratie in verbinding te stellen met die van de dolfijn, waarschuwt Joan Ocean. "Deze communicatie vereist wederzijdse deelname. Dit betekent dat degenen die er niet voor open staan haar niet zullen waarnemen."

Dat typische New-Age argument is symptomatisch voor de onwetenschappelijke humbug die al enige jaren over de dolfijn wordt uitgestort. Iemand kan de boodschappen van de dolfijn pas ontvangen als hij of zij dat echt wil. Daarmee is iedere onderzoeker die niets ontvangt automatisch gediskwalificeerd.

Dolfijndenken

Dolfijnen zijn helemaal in. Geen Ster-blok meer zonder dolfijnen. Een remake van de Flipper-films is in de maak. Er verschijnen CD's met dolfijngeluidjes. Op cursussen (ook in Nederland) wordt managers dolfijndenken bijgebracht ('Gebruik net als de dolfijn uw volledige brein, in plaats van de helft').

In Rusland in de Zwarte Zee bevallen vrouwen al watertrappelend in de nabijheid van hulpvaardige dolfijnen. In Ierland in de Dingle Baai worden autistische kinderen, psychisch gestoorden en aidspatiënten voor genezing bij dolfijnen te water gelaten. Bij hun helingen boeken de dieren wisselende resultaten (aids bijvoorbeeld schijnt nog niet zo goed te gaan).

In het Dolfinarium in Harderwijk zwemmen alleen de verzorgers soms met de dieren. Daarbij worden geen telepathische contacten waargenomen, meldt het dolfinarium. Wel bestaat er een goede band tussen dolfijnen en hun trainers; het duurt soms jaren voordat dat zover is. Buitenstaanders worden in Harderwijk niet in het water toegelaten. "Als u ergens vreemd binnenkomt, ploft u toch niet meteen bij uw gastheren op schoot?"

Chaotisch

Op sommige plaatsen leidt de toenemende liefde tot de dolfijn inmiddels tot chaotische taferelen, zoals bij Monkey Mia in West-Australië. Daar proberen dagelijks honderden mensen in zee contact te maken met de vier laatst overgebleven dolfijnen.

Ooit kwamen er in deze baai tientallen dolfijnen tot bij het strand, maar die vertonen zich niet meer of hebben zich doodgegeten aan de fish and chips die de toeristen hen voeren. De Australische regering heeft daarom in april jongstleden voor Monkey Mia een strikt aanraak- en voederverbod afgekondigd.

Ook de Amerikaanse overheid bereidt een wet voor om de horden te remmen die in Florida en bij Hawaii in het water springen om daar de wilde dolfijnen toe te spreken. Er ontstaat in deze gebieden wildgroei van commerciële ondernemingen die de liefhebbers voor veel geld verzekeren dat ze met wilde dolfijnen kunnen zwemmen. Ook de 'Dolphin Connection' van Joan Ocean op Hawaii is zo'n onderneming.

Gesprekken

Joan Ocean (die naam heeft ze zich zelf gegeven) voert al jaren lang diepzinnige gesprekken met de spinner dolfijnen in de Kealakekua Baai, vlak voor haar woning. Nadat zij ex-prinses Irene een maand lang op haar dolfijnenzwemtochten had meegenomen, beheerst de zuster van ons staatshoofd deze kunst ook.

In de berichten die de dolfijnen via Joan Ocean en Irene tot de mensheid richten is opvallend vaak sprake van kosmische energieën, aardstralen, energiebanen, hogere bewustzijnsniveaus, andere dimensies, spirituele materie, krachtenvelden (vooral van deplaneet Sirius) en transcendentie. Dat zijn allemaal begrippen die vrijwel exclusief behoren tot het gedachtengoed van New-Age-aanhangers en andere liefhebbers van het bovennatuurlijke.

De in Amerika werkende Nederlandse zeebioloog Jaap van der Toorn die al jarenlang het gedrag van dolfijnen bestudeert, staat uitermate sceptisch tegenover dit soort beweringen. "Er is geen enkele aanwijzing dat dolfijnen telepathische gaven of iets dergelijks hebben."

Van der Toorn heeft een aantal mensen benaderd die beweren telepathisch contact te hebben met dolfijnen. "Als je die mensen onafhankelijk van elkaar spreekt, blijkt dat ze allemaal wat anders opvangen. En vaak is datgene wat ze meenden te voelen in tegenspraak met het gedrag van de dieren op dat moment."

We weten eigenlijk maar weinig van dolfijnen af, zegt Van der Toorn. "En je doet ze geen recht, en geen goed, door alles wat je ziet - of meent te zien - als speciale gave te betitelen. Op die manier kom je er nooit achter wat de dieren werkelijk willen of bedoelen. Je loopt bovendien het grote risico totaal verkeerde beslissingen te nemen die de dieren schade kunnen toebrengen."

Ontlasting

Zo interpreteert van der Toorn het gedrag van de dolfijnen met wie ex- prinses Irene haar ontmoetingen had, heel anders dan Irene zelf. Als de Hawaiiaanse dolfijnen hun ontlasting in het gezicht van onze vroegere prinses deponeren ("Gelukkig heb ik het duikmasker op"), ziet ze dat als een aanwijzing dat ze 'alles er moet uit gooien wat haar dwars zit'. Ze vertelt vervolgens aan de dolfijnen hoe erg ze zich in de steek gelaten voelde bij huwelijk en scheiding. Shit it out - dat was de boodschap die de dolfijnen haar poepend en plassend doorgaven, schrijft ze.

En als een mannetjesdolfijn aan Irene meedeelt dat ze vanaf nu 'nooit meer bang hoeft te zijn' krijgt ze, nadat ze hem 'als teken van vertrouwen' zo diep als ze kon is nagedoken, 'een douche van bubbels toegestuurd als heling'.

"Bubbels?", zegt Van der Toorn. "Poepen en piesen? Dat klinkt helemaal niet zo vriendelijk. Op grond van mijn ervaringen zou ik juist zeggen dat het hier gaat om agressief of dominant gedrag."

Bedenkelijk

De bioloog meent dat het zwemmen met dolfijnen bedenkelijke vormen begint aan te nemen. Niet alleen bij Monkey Mia in Australië worden de dolfijnen overspoeld door mensen. In de Kealakekua Baai op Hawaii, waar Irene met de dolfijnen sprak, zwommen enkele jaren terug gemiddeld dertig tot vijftig spinner-dolfijnen rond. Toen waren er maximaal vijf kayak'ers en zwemmers.

"Dit jaar zijn er steeds ongeveer tien mensen in en op het water en slechts zes tot twaalf dolfijnen. Of die terugloop een direct gevolg is van de grotere belangstelling is niet duidelijk, maar zeker niet uit te sluiten", zegt Van der Toorn.

Voor veel mensen is een ontmoeting met een wilde dolfijn een feest. Een vraag naar ervaringen dienaangaande op het Internet leverde een wereldwijde stortvloed van enthousiaste reacties op. Sommigen noemen het de mooiste gebeurtenis in hun leven.

Van der Toorn heeft zelf ook wel eens met een wilde dolfijn gezwommen. "Dat was in Noorwegen, in de buurt van Stavanger, waar een tuimelaar-mannetje een jaar lang heeft rondgehangen. Hij zocht zelf de mensen op. De Noren noemden hem Flipper. Zwemmen met Flipper was een heel leuke ervaring, maar hij heeft niet met ons 'gesproken'."

De zeebioloog heeft wel een idee hoe die wonderlijke verhalen over dolfijnen in de wereld komen. "Vergeet niet dat ronddobberen in zee een heel ontspannende bezigheid is. Dat kan hetzelfde effect hebben als yoga. Als je dan een soort verlichting voelt, komt dat vrijwel zeker doordat je je volledig ontspant. Of er dan toevallig dolfijnen, vissen of schildpadden in de buurt zijn is niet relevant. Hoewel het zien van die dieren natuurlijk wel kan helpen bij het ontspannen."

Hier zwemmen mensen met dolfijnen

De bekendste plaatsen waar mensen met dolfijnen zwemmen zijn:

Israel: Rode Zee bij Eilat.
Ierland: Dingle Bay.
Australie: Newcastle; Monkey Mia (Shark Bay); Bunbury (ten zuiden van Perth); Moreton Bay (Tangalooma).
Nieuw-Zeeland: Kiakoura.
Verenigde Staten: Christi Bay (Corpus Christi, Texas); wateren rond de Florida Keys; Kealakekua Bay (Hawaii, Big Island)
Honduras: Bay Islands.
Mexico: Cancun, Isla Mujeres, Xcaret.
Verder zijn er meldingen van mensen die zeggen met dolfijnen gezwommen te hebben bij de Canarische Eilanden en op sommige plaatsen in het Caraïbisch gebied en de Bermuda's.

 info van het net

WAAROM ZWEMMEN MET DOLFIJNEN
IN HUN NATUURLIJKE OMGEVING ?

Water heft de zwaartekracht op en helpt je te ontspannen en stress weg te nemen.
Al zwemmend in zee kan je energetisch enorm opladen en vooral in een gebied
waar dolfijnen veelvuldig voorkomen, door de geladenheid van het magnetisch veld van deze plaatsen.
Als je met dolfijnen zwemt, onderga je dezelfde fysiologische veranderingen als bij een diepe meditatie.
Dolfijnen stimuleren en herstellen ons natuurlijk evenwicht dat noodzakelijk is om in goede gezondheid te kunnen leven.
Ze komen naar de mens toe omdat ze dat zelf willen, ze zijn zuivere kanalen van een hogere orde en slagen er op een of andere manier in om feilloos de fysieke en psychische toestand van hun menselijke zwemgenoot te registreren.
Ze stemmen af op onze oorspronkelijke frequentie en openen zo de juiste deur in onszelf om ons dichter bij onze ware aard te brengen.
Mijns inziens is het onze taak op aarde de taal van het hart te cultiveren waar dolfijnen een ultieme sleutel voor zijn.
Ze brengen ons naar de wezenlijke stilte waarin de taal van het hart kan ervaren worden om ons zo terug te brengen naar een leven in "WAARHEID, EENVOUD en LIEFDE" als enige werkelijkheid.
Dolfijnen zijn als het ware een levende bibliotheek van geconcentreerde energie, bij wie informatie uit het verleden, het heden, en de toekomst in het erfelijk materiaal is vastgelegd, om deze kennis rechtsreeks naar het hart van de mens over te dragen.
Hun onvoorwaardelijke liefde heeft een genezende werking op de mens en stimuleert ons immuunsysteem.
Daarom is het zeker niet verwonderlijk dat dolfijnen de kracht bezitten te genezen.
Voorwaardelijke liefde kan de oorzaak zijn van depressies, maakt de mens onzeker en daardoor meer vatbaar voor emotionele manipulatie.
Dolfijnen werken sterk in op emotioneel vlak en zijn katalysatoren om onverwerkte trauma's te verwerken.
Iedere ontmoeting brengt iets bijzonders.
In de buurt van dolfijnen besef je dat er geen "ik" is, geen "hij", er is alleen Eenheid.
De weerspiegeling van jezelf in hen maakt dat je jezelf kunt openen en van iedere levensvorm kunt houden vanuit een kinderlijke vrijheid.
Zwemmen met hen geeft een bevrijdend gevoel in volle acceptatie van jezelf, waar je volledig mag en kunt zijn.
Mij wijzen dolfijnen steeds meer de weg naar ontsluiering, zelfkennis en dus ook naar onze oorsprong.
Hoe dikwijls ik mijn richting probeer te wijzigen om meer landwaarts te gaan, toch word ik steeds weer de oceaan ingelokt.
Er werd me al meermaals gezegd dat ik een dolfijn ben, wel ik begin het zelf te geloven.
Het leven gaf mij zeker een verkeerd jasje toen ik geboren werd.
Dolfijnen helpen ons groeien, een dans in het licht in een sfeer van vreugde en spel.
Kortom het is een ervaring die je leven verandert !

DOLFIJNEN ZIJN BOODSCHAPPERS VAN LIEFDE !

Het is niet moeilijk een loflied over de sierlijkheid van de dolfijnen te componeren, noch om hun intelligentie en vriendelijkheid tot onze verbeelding te laten spreken.
Het zijn zoogdieren die dertig miljoen jaren ouder zijn dan de mens.
In Griekenland, de bakermat van de geneeskunde, vind je deze waarheid terug in mythen en legenden.
Volgens de Grieken zijn dolfijnen de uitdrukking van het vrouwelijk oerelement en zien we de sterke overeenkomst tussen de woorden delphin (dolfijn) en delphys (baarmoeder).
Dolfijnen zijn Goddelijke wezens, hierdoor is communicatie mogelijk, die gemakkelijk en eerlijk verloopt.
Zij belichamen datgene wat wij op het droge zo erg missen: vrijheid, speelsheid en liefde…
Tegenwoordig worden er onderzoeken met computers gedaan om de mogelijkheid te ontwikkelen een gemeenschappelijke taal te creêren tussen mens en dolfijn.
De trillingen van dolfijnengeluiden ligt echter hoger dan bij de mens.
Wetenschappers hebben reeds vastgesteld dat de thalamus-klier, een gedeelte in de hersenen, bij dolfijnen zeer goed ontwikkeld is en zo groot is als bij de mens.
Deze kern ontvangt geen stimulatie van buitenaf en je zou het waarnemingsvermogen kunnen noemen.
Dit gebied staat in verbinding met het derde oog, de zetel van het hoger bewustzijn.
Dolfijnen zijn boodschappers van liefde, ze lokken je uit je tent, ze openbaren je mens zijn.
Wij mensen dragen achter onze maskers zulk een kracht, zulk een liefde.
Het moet alleen gestimuleerd worden, het wacht om aan de oppervlakte te komen.
Dolfijnen geven je deze vonk.
Ze verhogen je frequentie.
Volgens Ram dass, een ziener uit Amerika is de kennis van Atlantis in hun erfelijk materiaal vastgelegd om alzo deze kennis terug door te geven aan ons.
Volgens ingewijde is de ster Sirius de verblijfplaats waar het hoogste bewustzijn vertoeft, alvorens het vorm aanneemt op aarde en waarnaar het bewustzijn terugkeert als het de aarde verlaat.
Dit alomvattend bewustzijn werkt doorheen groepen van dolfijnen om wijze en vredelievende boodschappen naar ons te zenden met hun bovennatuurlijke vermogens.
Het zijn onze oudere broeders, supervisors van het Licht, die waken over de ontwikkeling van onze evolutie in dit zonnestelsel.
Dolfijnen brengen onze levensenergie in beweging.
Door juiste handelingen en door negatieve gedachten en slechte neigingen te zuiveren, komen we op een lijn te staan met ons Hoger Zelf en kunnen we de wereld van illusie's transformeren waardoor we ons terug verbinden met de Goddelijke waarheid...
Dolfijnen zijn ook symbool voor de longen en kunnen onze ademhaling beinvloeden.
Een tijd geleden werd mij een video overhandigd over twee ex-topmedewerkers van de NASA.
Zij getuigden over het bestaan van ufo's en buitenaardse wezens,
over de veelvuldige contacten die reeds plaats vonden tussen de legertop en buitenaardse wezens, over de verschillende legerinspectie's die plaatsvonden en waar foto's werden getoond over de contacten met een dolfijnachtig mens m.n. een mensenlichaam met een dolfijnenkop.
In Bimini een eiland in de Bahama's gelegen op een van de krachtlijnen van de aarde, (de Bermuda driehoek,) bevinden zich in de oceaan rond het eiland nog overblijfselen van het continent Atlantis : de beroemde muur van Atlantis door Edgar Cayce 50 jaar geleden voorspeld en recent herontdekt.
Grote plaveien stenen tref je er aan op de zeebodem op slechts 6 tot 10 m diepte.
Boven dit gebied heb ik meermaals gaan snorkelen met groepjes mensen om de magische kracht van deze plek te ervaren.
Er is ook een befaamde genezende bron in de nabijheid van het eiland in de oceaan.
Egypte waar de geest zich openbaarde in mijn hart, is volgens mijn invoelen de plaats waar de dolfijnen energie verankerd is, om aldaar de deur te openen in ons hart en alzo de oude kennis wakker te maken en ons geboorterecht, een leven van "Licht en Liefde" te mogen ontvangen en te worden wat we in werkelijkheid zijn.
Hun intelligentie in acht genomen, is het verre van onmogelijk dat dolfijnen dragers zijn van het meester-bewustzijn.
Net zoals sommigen onder ons dat zijn.
Dolfijnen doorstaan ruimschoots de eisen om als "menselijk"beschouwd te worden : het zijn zoogdieren.
Ze baren jongen en voeden die met melk.
Ze ademen lucht.
Ze nemen tijd voor recreatie.
Ze bezitten humor en creativiteit.
Paren is voor hen niet alleen een strikt voortplantingsmechanisme, maar tevens een spel.
Allemaal vaststellingen - en het lijstje kan rijkelijk aangevuld worden -
die dolfijnen erg menselijk maken.
Dolfijnen bezitten eigenschappen die wij niet hebben : zij ademen, maar in tegenstelling tot mensen ademen ze willekeurig.
Dit betekent dat ze vanaf hun geboorte tot aan hun dood moeten stilstaan bij iedere ademhaling die ze verrichten.
Zoiets schept onvoorstelbare mogelijkheden, wat maakt dat ze continu in een meditatieve toestand leven.
En dolfijnen slapen, maar niet zoals een mens.
Ze leggen telkens één helft van hun brein stil, terwijl de andere helft waakzaam blijft.
Dolfijnen hebben perfecte controle over het gebruik van beide hersenhelften.
Deze vergaande controle over hun fysieke wezen kan niet anders dan invloed hebben op hun geestelijke mogelijkheden.
Ze roepen ons om meer te genieten van dit aards bestaan, zowel van de goede als de slechte gebeurtenissen erin.
Waarom dan niet meer genieten van het wonder van ons leven ?

In vrijheid en vreugde

Deze tekst vondt ik de moeite om hier neer te zetten,
bron www.dolphinglobaltrust.be