mijn allergrootste schatten
mijn grote liefde voor dolfijnen
~ Dolfijnen zijn echt mysterieus, ze staan bekend om te genezen zowel fysiek als geestelijk. Ze brengen vrede, liefde en begrip voor degenen die gestopt zijn om ze te zien. Dolfijnen zijn echt een van Gods grootste creaties . Dolfijnen,schatten van de zee,het licht in de duisternis.Ze geven me hoop,ze geven me verlichting,wat moet ik nog meer hebben Ik heb enkele zeer mooie foto's van dolfijnen hier geplaats, dus leun achterover en geniet mee van de in mystieke wereld levende dolfijnen .. Ik hoop dat jullie ervan genieten
Foto
Archief per week
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
    Foto
    Welkom op mijn blog!Geniet van mijn vriendjes uit de zee
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    zeewind
    blog.seniorennet.be/zeewind
    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Gastenboek
  • Een aangename zomerse donderdagmiddag
  • poep
  • ik hou van dolfijnen
  • zomaar een lichtje voor jullie
  • zomaar een lichtje voor jou

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek

    Foto
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Foto
    Foto
    Foto
    Hoofdpunten blog dolfijn
    Foto
    Foto
    Zoeken in blog

    Inhoud blog
  • verschillende soorten dolfijnen
  • Eerste nieuwe rivierdolfijn sinds WOI ontdekt
  • Grondeldolfijnen
  • Nieuwe dolfijnsoort gevonden in Australië
  • Beseffen dolfijnen dat ze ooit zullen sterven?
  • ROZE DOLFIJN GEZIEN
  • Arme spitssnuit, verdwaald op zee
  • Butskop schrikt van sonar
  • jagers van het diepe duister
  • Orinocodolfijn
  • Dolfijn van Cuvier
  • de irrawaddy dolfijnen
  • Donkergestreeptedolfijn
  • 2010
  • Dolfijn van peale
  • Dolfijn van Fraiser
  • Geschiedenis
  • Clymene dolfijn
  • amazone dolfijn
  • dolfijn soorten
  • soorten dolfijnen
  • magische aanrakingen
  • Red de dolfijnen !
  • Waarom zwemmen met dolfijnen
  • Verjaardagsgeschenk
  • dolfijn
  • afbeelding van horoscoop dolfijn
  • Het sterrenbeeld dolfijn
  • is het een vis
  • Kunstjes
  • Nog kunstjes
  • Kunstjes maken
  • bahama knuffels
  • Bowdion-spitssnuitdolfijn
  • De chileense dolfijn
  • De chinese vlagdolfijn
  • Baird's spitssnuitdolfijn
  • Beringerzeespitssnuitdolfijn
  • Arnoux's spitssnuitdolfijn
  • dolfijnen
  • dolfijnen
  • Land van vrede
  • Je hart
  • Dolfijnen
  • dolpfinsong
  • carolla
  • snel
  • echt gebeurd
  • dolfijnkaarten
  • gewoonweg schandalig
  • Dolfinarium
  • Spelen
  • Tuimelaar
  • Schatig
  • Paren
  • Heerlijk
  • Samen zwemmen
  • Moeder en kind
  • Geboorte
  • Geboorte
  • Geboorte van een dolfijntje
  • Polygaam
  • Mens en dier
  • Mens en dier
  • Onderzoek
  • Gevangenschap
  • Leven
  • Tanden
  • Jacht
  • witte dolfijn
  • Honkvast
  • witte dolfijn
  • Bedreigingen
  • De tuimelaar
  • Hoe zitten dolfijnen in elkaar
  • De tuimelaar
  • De allergrootste schatten van de zee,Dolfijnen
  • Mijn schatten
    Mijn favorieten
  • seniorennet.be
  • dolleke
  • Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    nina
    blog.seniorennet.be/nina
    Foto
    Foto
    Twee verliefde dolfijnen
    Foto
    Willekeurig SeniorenNet Blogs
    bas_en_belle
    blog.seniorennet.be/bas_en_
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Ik heb de grootste lol ,zoals je kan zien
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    07-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nieuwe dolfijnsoort gevonden in Australië



     De dolfijnen in Port Phillip Bay en de Gippsland Lakes vlakbij Melbourne die jaarlijks duizenden toeristen lokken, zijn erkend als een volledig nieuwe soort. De Tursiops australis -wat de nieuwe wetenschappelijke naam is- zijn in totaal met ongeveer 150 en werden oorspronkelijk verondersteld één van twee bestaande tuimelaarsoorten te zijn.

    Kate Charlton-Robb van Monash University ontdekte dat het om een unieke soort ging toen ze schedels, DNA en andere fysieke kenmerken vergeleek met exemplaren uit de jaren 1900. Uit haar bevindingen blijkt dat de dolfijnen van de Zuid-Australische kust grondig verschillen van andere dolfijnsoorten. "Het is een fascinerende ontdekking", zegt Charlton-Robb, "aangezien er sinds het einde van de 19de eeuw slechts drie nieuwe dolfijnsoorten zijn ontdekt en erkend."
    De nieuwe soort zal de meer toegangelijke naam van Burrunandolfijn krijgen. Burrunan is een Aboriginal naam die grote zeevis betekent. "Wat het nog meer opwindend maakt, is dat de nieuwe soort al die tijd gewoon onder onze neus rondzwom in de buurt van Melbourne", aldus Charlton-Robb. (hlnsydney/sps)



    07-08-2016, 17:04 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Beseffen dolfijnen dat ze ooit zullen sterven?

    Dat dolfijnen slimme wezens zijn, wisten we al. Onderzoekers hebben echter een vermoeden dat de dieren nog een gelijkenis met mensen vertonen. Zo zouden ze mogelijk begrijpen wat 'sterven' betekent.


    Wetenschappers begonnen zich de vraag te stellen, toen ze bestudeerden hoe dolfijnen reageren op de dood van leden van hun groep. Dolfijnen in het westen van Griekenland reageerden anders op de plotse dood van een soortgenoot dan op de dood van een dier dat al lang ziek was. Dat meldt New Scientist.

    Er zijn wel meer dieren die emoties tonen bij sterfgevallen. Bij gorilla's, chimpansees en olifanten werd al gedrag vastgesteld dat we kunnen vergelijken met rouwen. Maar de reacties van dolfijnen na de dood van een soortgenoot zouden veel uitgebreider zijn. Joan Gonzalvo werkt bij een onderzoekscentrum in Milaan en was in 2007 getuige van hoe een moeder haar dode kind naar het wateroppervlak duwde om het te doen ademhalen. Dit proces duurde twee dagen en de moeder bleef de hele tijd in de buurt van de kleine dolfijn.

    "Het leek wel of de moeder de dood van haar kind maar niet kon aanvaarden", legt Gonzalvo uit. Een jaar later vond hij een paar dolfijnen die rond een ziek kind zwommen. De dieren bleken heel veel stress te ervaren en waren duidelijk ongerust. Ze probeerden het stervende dier boven water te houden, maar een uur later moesten ze de dolfijn toch laten gaan. Gonzalvo verwachtte dat de moeder opnieuw bij haar kind zou blijven en het dier boven water zou duwen. De groep zwom echter meteen weg van zodra de dolfijn de laatste adem had uitgeblazen.

    Gonzalvo vermoedt dat de dolfijnen in dit geval voorbereid waren op de dood van het zieke kind. De dolfijnspecialist beseft dat zijn theorie slechts op enkele observaties steunt en gaat op zoek naar bevindingen van collega's. Ook Nieuw-Zeelandse onderzoekers hadden al dergelijk gedrag bij dolfijnen gemerkt. (gb)



    07-08-2016, 17:03 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ROZE DOLFIJN GEZIEN

    Toen Erik Rue aan het vissen was op een meer in de Amerikaanse staat Louisiana, zag hij vijf dolfijnen aan komen zwemmen. Vier grijze en een knalroze!

    ‘De roze dolfijn was echt prachtig', vertelt Erik. ‘Net alsof hij uit een verfdoos kwam.' De dolfijn is roze omdat hij een albino is. Dat betekent dat je een afwijking hebt aan je huid. Die krijgt daardoor een andere kleur. De dolfijn heeft ook rode ogen.
    ‘De eerste keer dat ik hem zag, was hij nog jong', vertelt Erik. ‘Inmiddels heb ik hem al veel vaker gezien. Hij is al flink gegroeid. Hij durft nu af en toe een eindje weg te zwemmen bij zijn moeder om te spelen of te jagen.'
    Heel veel mensen willen de dolfijn graag zien. Ze gaan het meer op met bootjes. Biologen roepen op om het dier niet achterna te zitten of lastig te vallen.

     







    07-08-2016, 15:44 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Arme spitssnuit, verdwaald op zee

    Spitssnuitdolfijnen zijn heel bijzonder. Ze duiken diep en kunnen lang zonder adem. Deze week spoelde er een aan in Nederland.

    Maandag spoelde er bij Vlissingen een dier aan dat bijna niemand in Nederland ooit van dichtbij gezien heeft.

    Het was een spitssnuitdolfijn, een mannetje van vijf meter lang. Op zee was hij doodgegaan, en daarna op het strand gespoeld. Zielig. Maar ook interessant, want een spitssnuitdolfijn is een heel bijzondere walvis. Van alle zoogdieren in de wereld kunnen spitssnuitdolfijnen het allerdiepst duiken. Drie kilometer! Nog dieper dan de potvissen die voorin deze wetenschapsbijlage staan (die gaan tot 2 km).

    Spitssnuitdolfijnen zijn mysterieuze dieren. Er bestaan in de wereld 22 soorten. Ze zwemmen in alle oceanen, en toch kun je je hele leven zeeman zijn zonder er ooit één te zien. Er zijn zelfs soorten spitssnuitdolfijnen die nog nooit levend gezien zijn. We weten alleen dat die bestaan, doordat ze ooit ergens zijn aangespoeld. Spitssnuitdolfijnen komen overdag zelden boven water. Ze jagen op vis en inktvissen in de diepzee. Sommige spitssnuitdolfijnen kunnen wel twee uur onder water zwemmen zonder adem te halen.

    De Noordzee bij Nederland is helemaal niet diep. Dus je kunt indenken: daar horen spitssnuitdolfijnen niet. De soort die in Zeeland strandde, leeft in het noorden van de Atlantische Oceaan. Maar soms raken spitssnuitdolfijnen de weg kwijt. Heel soms spoelen ze dan aan. De spitssnuitdolfijn die maandag strandde, was pas de vierde in Nederland in tien jaar. Lonneke IJsseldijk van de Universiteit Utrecht onderzocht hem. Ze was er de hele dinsdag mee bezig, maar ze kon niet ontdekken hoe het mannetje zo verdwaald was geraakt. „Hij had een paar dagen niet gegeten, maar verder was er niet veel mis.”



    07-08-2016, 15:27 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Butskop schrikt van sonar

    Butskop schrikt van sonar

    Een butskop (Hyperoodon ampullatus).

    De luide sonarsignalen van marineschepen verstoren butskoppen. Butskoppen (Hyperoodon ampullatus) zijn spitssnuitdolfijnen uit de noordelijke Atlantische Oceaan. Biologen en geluidsonderzoekers, onder andere van TNO, hebben dat op zee getest. Spitssnuitdolfijnen zijn walvissen (geen dolfijnen) die zeer lang en diep duiken naar voedsel. Verschillende soorten spitssnuitdolfijnen lopen schade op door krachtige marinesonar, en kunnen zelfs sterven. Er waren nog geen gegevens over butskoppen. Die worden vandaag gepresenteerd op een Europees congres over onderwatergeluid (ESOMM) in Amsterdam. De onderzoekers stelden één butskop bloot aan luide sonar, en vergeleken die met het gedrag van acht soortgenoten. Na het sonarsignaal maakte het dier plotseling een extreem diepe en lange duik (2.339 meter). Biologen vrezen dat spitssnuitdolfijnen van zulke ongewone duiken caissonziekte kunnen krijgen. (NRC)



    07-08-2016, 15:21 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. jagers van het diepe duister

    Spitssnuitdolfijnen lijken in niets op hun dartele, sociale naamgenoten. Deze walvisachtigen met hun spitse schedel duiken op grote diepte naar voedsel. Ze verbijsteren biologen en laten zich zelden zien.

    Elke dag zakken tienduizenden spitssnuitdolfijnen ergens in een oceaan de diepzee in. Ze duiken solo. Zo’n dier, grijs en vijf meter lang, haalt eerst adem, even maar, twee minuten. Hij duikt steil naar beneden, zijn lange bek vooruit. De volgende anderhalf uur leeft hij van de zuurstof die in zijn spieren is opgeslagen.

    Hij zakt dieper. Honderd meter. De vis wordt schaarser. Tweehonderd meter. Het is pikdonker. De spitssnuitdolfijn, die tot dan toe stil is geweest om de orka’s te mijden, gebruikt nu zijn sonar om zich te oriënteren. Hij zakt geduldig verder en verder. Misschien komt hij een diepzeevis tegen, of zelfs een ander zeezoogdier. Potvissen en sommige haaien komen tot een kilometer. Zeeolifanten nog dieper, tot ruim 2 kilometer.

    Maar de spitssnuitdolfijn stopt pas op 3 kilometer diepte. De oceaanbodem is dichtbij, hier leven alleen diepzeedieren. Inktvissen, garnalen, af en toe een buitenaards ogende diepzeevis. De druk is hier 300 keer zo hoog als aan het zeeoppervlak. De spitssnuitdolfijn ontdekt een inktvis met zijn sonar en slurpt hem naar binnen. Zo gaat het even door, tot hij weer naar boven zwemt. Na anderhalf uur is hij weer boven. Hij blijft drie minuten boven om adem te happen. Dan duikt hij weer.

    Spitssnuitdolfijnen, dat is duidelijklijken in niks op sociale, uit het water springende dolfijnen. Spitssnuitdolfijnen (Ziphiidae) zijn dan ook geen dolfijnen, ze zijn een aparte groep walvisachtigen. En ze verbijsteren biologen.

    Eind maart beschreven Amerikaanse onderzoekers in PLOS One hoe een spitssnuitdolfijn bij Californië tot drie kilometer diepte dook. Het dier vestigde daarmee met afstand een duikrecord voor zoogdieren.

    En er zijn veel meer verrassingen. Slechts zes weken voordat een spitssnuitdolfijn het duikrecord vestigde, werd een nieuwe soort beschreven. Mesoplodon hotaula is nog nooit levend gezien. Eén van de bekende ‘exemplaren’ was een restje walvisvlees van een feestmaal op het eilandje Tabiteuea, midden in de Grote Oceaan.

    Extreme aanpassingen

    Op het land is de ontdekking van een nieuw, groot zoogdier een unicum. Maar van de spitssnuitdolfijnen was in 2012 ook al een nieuwe soort beschreven, M. traversii, op basis van twee kadavers op een strand in Nieuw-Zeeland. Ook die soort is nog nooit levend gezien – of althans herkend.

    Mesoplodon traversii en M. hotaula zijn de twee zeldzaamste walvissen op aarde, en behoren tot de zeldzaamste zoogdieren. „Er is in de zee zoveel waar we nog zo weinig over weten”, zegt de van geboorte Nederlandse bioloog Merel Dalebout die M. hotaula beschreef. „Dat is machtig.”

    De spitssnuitdolfijnen vormen een van de onbekendste zoogdiergroepen op aarde. Het zijn flinke dieren, 4 tot 11 meter lang. Er bestaan 22 soorten, in elke oceaan zijn wel een paar soorten spitssnuitdolfijn te vinden. En toch zijn ze een mysterie.

    We weten niet hoe veel soorten er bestaan, hoe talrijk die soorten zijn en waar ze voorkomen. We denken dat ze allemaal een groot deel van hun leven in de diepzee doorbrengen, maar dat weten we niet zeker.

    We weten niet hoe ze in die zuurstofloze en verpletterende diepzee overleven.

    We weten niet hoe ze jagen, vechten, een partner vinden.

    Maar dat hun leefwijze ongewoon is, staat vast. Walvisbioloog Erin Falcone: „Op basis van wat we nu weten, bezitten spitssnuitdolfijnen van alle zoogdieren de extreemste aanpassingen aan diepe duiken.” Falcone, van het Amerikaanse walvisinstituut Cascadia Research, legde met collega’s de recordduik van een spitssnuitdolfijn vast. „Ik denk niet dat iemand een duidelijk idee heeft hoe ze dat fysiologisch doen”, e-mailt ze desgevraagd.

    Falcone’s team, onder leiding van collega Greg Schorr, onderzocht de ‘dolfijn van Cuvier’ (Ziphius cavirostris). Ziphius is een van de spitssnuitdolfijnen die redelijk beschreven zijn. Hij komt wereldwijd voor en zoekt de randen van het continentaal plat op, waar hij nog wel eens een schip treft met een bioloog erop. En vroeger waren ze bijvangst van Japanse walvisvaarders.

    Schorrs team onderzoekt de dieren ongeveer honderd kilometer uit de kust van Californië. Vanaf een schip schoten ze satellietzenders op acht Ziphiussen af, die in de huid vasthaakten. De zenders gaven plaats en diepte van de walvissen door, 10 tot 90 dagen lang. Zo verzamelden de Amerikanen verreweg de grootste dataset over duikende spitssnuitdolfijnen. Bij eerdere zenderstudies (bij Ziphius en twee andere soorten), hielden de zenders er al na een dag mee op.

    De resultaten zijn eenduidig: spitssnuitdolfijnen brengen een groot deel van de dag door met heel diep duiken. Als zware, trage projectielen zinken ze af naar 1.000 tot 3.000 meter diepte. Hoe diep, dat is afhankelijk van de soort, en waarschijnlijk ook van de diepte van de zeebodem en de locatie van prooidieren.

    In de magen van gestrande spitssnuitdolfijnen worden veel diepzeesoorten (vooral inktvis) gevonden. In Schorrs studie leek Ziphius tot op de zeebodem te duiken. Die ligt bij Californië op 2 kilometer diepte, op sommige plaatsen op 3 km. En in de noordelijke Atlantische oceaan (2,8 km diep) en in het oosten van de Middellandse Zee (2 km diep) hebben onderzoeksonderzeeërs raadselachtige wigvormige sporen gezien op de zeebodem, even lang als een spitssnuitdolfijnensnuit – alsof de walvissen de inktvissen, die daar zeker voorkomen, van de bodem afhappen.

    Lange jachtduik

    Zijn de walvissen na een half uurtje klaar met jagen, dan zwemmen ze – kennelijk zonder enige haast – naar boven. (Ze stijgen een kilometer per 23 minuten.) In totaal duurt zo’n ‘jachtduik’ een half uur tot twee uur. Falcone: „Hoe dieper ze gaan, des te langer het duurt.” Spitssnuitdolfijnen doen 7 à 12 van deze lange duiken per etmaal en gaan er dag en nacht mee door.

    Maar wat ze na zo’n duik doen, verbaast fysiologen. „Spitssnuitdolfijnen zijn een marvel”, een wonder, vindt Ann Pabst. Ze leidt het walvislab van de University of North Carolina, aan de oostkust van de VS. Strandt er daar een spitssnuitdolfijn – dat gebeurt 1 of 2 keer per jaar – dan gaat hij bij Pabst in de vriezer. Pabst, aan de telefoon: „Ze hoeven nauwelijks te rusten aan het oppervlak, ook niet als ze lang gedoken hebben.”

    In het zenderonderzoek van Schorr en Falcone was het dagritme van de dieren goed te zien. ’s Nachts rusten (slapen?) spitssnuitdolfijnen tussen twee jachtduiken een half uur tot een uur, aan het oppervlak. Maar overdag blijven ze nauwelijks boven. 2 à 3 minuten ademhalen, en daarna gaan ze weer. Ze maken dan continu ‘ondiepe’ duiken van 50 tot 800 meter diep.

    Waarom ze dat doen, is een open vraag. Ze eten in ieder geval niet. Mijden ze de orka’s? Dat lijkt logisch. Erin Falcone: „En ik vraag me ook af of hun ogen overgevoelig voor daglicht zijn. Hun gezichtsvermogen is erop aangepast om het zwakke licht van lichtgevende vissen en inktvissen te zien in de zwarte diepte van de oceaan.”

    Maar de vraag hoe spitssnuitdolfijnen het klaarspelen om de hele dag te duiken op een paar teugen adem, wordt langzaam beantwoord. Vorig jaar publiceerden Ann Pabst en haar student Brandy Velten een artikel over de spieren van spitssnuitdolfijnen – op basis van vier gestrande exemplaren van drie soorten, uit Pabsts vriezer.

    Hun spierweefsel zag er totaal anders uit dan dat van ieder ander zoogdier. „Ze hebben een heel nieuw spiervezelprofiel”, concludeerden ze in The Journal of Experimental Biology(februari 2013). Die vezels hebben het laagste zuurstofverbruik van alle zoogdieren, terwijl het zuurstofgehalte juist ongewoon hoog is.

    Met het blote oog valt dat laatste meteen op, vertelt Pabst. Normaal gesproken kleurt zuurstof spieren rood, want rood is de kleur van zuurstofrijk myoglobine. „Maar de spieren van spitssnuitdolfijnen zijn donkerpaars, bijna zwart, van de myoglobine.”

    Diep duikende zeezoogdieren bewaren zuurstof vooral in hun spieren, en niet in hun longen. Aan de longen hebben ze niks in de diepzee, omdat ze al op enkele tientallen meters diepte een klaplong zouden krijgen door de hoge druk. Dan moet vrijwel alle zuurstof uit de longen al opgenomen zijn in het bloed én de spieren. Spitssnuitdolfijnen hebben die opslag tot het uiterste gedreven. Hun lichaam neemt 83 liter zuurstof op, waarvan ruim de helft in spierweefsel. Dat is 87 ml zuurstof per kilo – een mens komt tot 28 ml per kilo, waarvan maar eentiende in spieren.

    Met die zuurstof gaat de walvis bovendien heel zuinig om. Het scheelt al dat hij groot is, waardoor hij minder energie nodig heeft dan een klein dier om warm te blijven. Maar uniek zijn de aanpassingen in de spieren van de spitssnuitdolfijn die Velten onder de microscoop zag.

    Het merendeel van de spiervezels (80 procent) bevat bijna geen mitochondriën – de celorgaantjes die zuurstof en suiker omzetten in energie. De zuurstof in die spiervezels wordt nauwelijks verbrand, de vezels dienen als zuurstofvat. Bij geen enkel ander zoogdier is het zo extreem. De 20 procent normale spiervezels nemen het zwemmen voor hun rekening.

    Met deze aanpassingen kunnen spitssnuitdolfijnen (die van het geslacht Mesoplodon, om precies te zijn) drie kwartier zonder zuurstof, berekenden Velten en Pabst. Dat kwam mooi uit: dat is precies zo lang als Mesoplodon in zenderstudies gemiddeld onder water blijft.

    Hoe zit het dan met de recordduiken van Ziphius? De helft van zijn jachtduiken duurt langer dan een uur, soms zelfs twee uur. „Ik denk dat ze toch zuurstof genoeg hebben”, denkt Pabst. „Ze zijn nog iets groter dan Mesoplodon, wat gunstig is voor hun energieverbruik. En misschien laten ze hun spieren tijdens de langste duiken wat verzuren. Net zoals wij verzuren als we op ons hardst rennen.”

    In een minuut weer op adem

    Maar daar bleek in de studie van Schorr vooralsnog niets van, mailt Erin Falcone desgevraagd. „We zijn nog bezig met de statistiek, maar na de langste duiken lijkt Ziphiushelemaal niet langer boven te blijven.” De langste duik, van vrouwtje Zc010, duurde 2 uur en 17 minuten. Nadien had ze slechts een ruime minuut nodig om op adem te komen.

    Of Ziphius inderdaad nóg extremer is aangepast dan de Mesoplodons die Ann Pabst onderzocht, zal moeten blijken. Pabst zou er graag een ontleden. „Maar het is heel, heel lang geleden dat er bij ons in de buurt één is aangespoeld.” Pabst wacht.

    Walvisonderzoekers Erin Falcone en Greg Schorr wachten ook. Op een andere soort spitssnuitdolfijn, de wel elf meter lange Berardius bairdii uit de Grote Oceaan. „Die leeft in nog dieper water dan Ziphius, en soms komen ze in ons onderzoeksgebied. Als we die weten te zenderen, zien we misschien nog diepere en langere duiken.”

    En ook Merel Dalebout, de ontdekker van de nieuwe soort Mesoplodon hotaula, wacht. Ze is een wereldexpert van de 15 Mesoplodon-soorten. Stelde hun stamboom samen, houdt strandingen bij, kent de musea die botten bezitten. En ze is al jaren veel op zee, als onderzoeker en natuurgids. Als iemand uit eigen ervaring weet hoe die dieren zich gedragen in de oceaan, is zij het. Toch?

    „Eeh... ik zie ze eigenlijk nooit. Ze zijn heel schuw, en ze komen alleen als de zee superkalm is. Ik heb twee, drie keer in mijn leven een Mesoplodon gezien. Je moet geduld hebben.”



    07-08-2016, 15:15 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Orinocodolfijn

    De Orinocodolfijn of boto (Inia geoffrensis) is een rivierdolfijnen die enkel leeft in de Zuid-amerikaanse rivieren de Amazone(en enkele grote zijrivieren) en de bovenloop van de Orinoco.

    Orinocodolfijn in Zoo Duisburg 

    Verspreidingsgebied van de Orinocodolfijn

    Beschrijving

    De Orinocodolfijn is een van de vier walvisachtigen die in de Amazone voorkomt. Een verwante soort, inia bolivinsis, leeft in het Boliviaanse deel van de Amazone. Deze soort wordt vaak als een ondersoort van de Orinocodolfijn gezien. De meer aan gewone dolfijnen verwante sotalia's , de tucuxe, (Sotalia fluviatilis) en Sotalia guianensis,  komen eveneens in de Amazone voor, Sotalia guianensis echter enkel in de monding van de rivier.

    De Orinocodolfijn verschilt van de sotalia's door zijn primitieve uiterlijk en bouw. Het belangrijkste verschil met die andere dolfijnen is dat de halswervelsniet met elkaar vergroeid zijn en dat er daardoor nog een duidelijke hals waarneembaar is. De huidvan de rivierdolfijnen voelt niet zo stug aan als van de hoger ontwikkelde dolfijnen, maar voelt zacht aan. Ze bezitten ook niet de torpedovorm van de "echte" dolfijnen. Boven- en onderkaak zijn uitgerust met 25 tot 35 paar tanden, waarvan de voorste paren puntig zijn en geschikt om prooien te grijpen. De achterste zijn platter en knobbeliger. Hiermee worden harde schilden gekraakt.

    De Orinocodolfijn is ruim twee meter lang. Vrouwtjes zijn groter dan mannetjes. Hij heeft kleine, slecht ontwikkelde ogen en opvallende ooropeningen (een primitief kenmerk). De Orinocodolfijn heeft geen rugvin, maar een soort bobbel. Daardoor kan deze dolfijn op de kop zwemmen om zijn prooi te vangen. De bobbel schuurt dan af en toe over de grond zodat de dolfijn ondersteboven net boven de rivierbodem kan zwemmen.

    Amazonas-Flussdelfin Orinoko5.jpg

    Verwantschappen en verspreiding

    De Orinocodolfijn komt voor in de bekkens van de Orinoco in Colombia en Venezuela en het Amazonebekken in Peru , Ecuador , Colombia en Brazilie. De Orinocodolfijnen in het Boliviaanse deel van het Amazonebekken wordt tegenwoordig gerekend tot een aparte soort, Inia boliviensis, alhoewel hij in het verleden vaak werd beschouwd als een ondersoort van de Orinocodolfijn (I. g. boliviensis). De twee soorten worden waarschijnlijk van elkaar gescheiden door watervallen in de Madeira , tussen de Braziliaanse gemeenten Porto Velho en Guajarà-Mirim.

    De populatie in het Orinocobekken wordt eveneens soms tot een aparte ondersoort gerekend, I. g. humboldtiana, maar dit wordt niet ondersteund door genetisch onderzoek. Wel zijn de dieren uit de Orinoco kleiner dan die uit de Amazone, hebben ze een duidelijkere meloen en zijn ze meer gestroomlijnd. Dit zijn waarschijnlijk aanpassingen aan het leven in de Orinoco, die in de droge tijd ondieper is dan de Amazone, waardoor dolfijnen uit de Orinoco in de droge tijd in ondieper water moeten zoeken naar voedsel en grotere afstanden moeten afleggen om voedsel te vinden.

    Leefwijze

    De Orinocodolfijn is een viseter die voornamelijk in troebel water leeft, waardoor hij lastig te vinden is. Om de paar minuten komt de dolfijn boven water om lucht te happen. Om zijn weg te vinden maakt hij gebruik van hoog geluid, dat weerkaatst wordt door de rivierbodem (echolocatie). Deze geluiden vangt hij dan weer op en zo weet hij zijn weg te bepalen. Voor het vangen van voedsel worden de kleine ogen niet gebruikt, daarvoor is het rivierwater vaak te troebel. Sommige Orinocodolfijnen zijn zelfs blind. Deze dolfijn leeft meestal solitair of als paar, maar soms ook in een groep tot 20 individuen.

    Voortplanting

    De Orinocodolfijn brengt altijd één jong ter wereld met een lengte van 80 cm, dat lange tijd wordt beschermd. De navelstreng is zeer lang, zodat hij niet breekt voordat het jong boven water lucht kan happen. De nageboorte wordt niet opgegeten. De jongen zijn in verhouding met de moeder groot en kunnen al goed zwemmen. Terwijl het jong gezoogd wordt is het moederdier vaak alweer dragend.

    Eigenschappen

    De inteligentie van de Orinocodolfijn is pas vanaf 1980 echt goed bestudeerd. Men heeft vastgesteld dat hij niet in staat is om kunstjes te leren zoals de tuimelaar (Tursiops truncatus) en dat hij weliswaar sociaal en emotioneel ontwikkeld is, maar duidelijk niet zo goed als de andere dolfijnen. Toch wordt ook hij als een zeer intelligent dier beschouwd.

    Relatie met de mens

    Over de Orinocodolfijn bestaan talloze Indiaanse legendes. De indianen zijn er bijvoorbeeld van overtuigd dat hij mooi kan zingen en dat hij zich in een beeldschone vrouw kan veranderen die 's nachts de vissers probeert te verleiden en hen meevoert naar de bodem van de rivier. Als gevolg van deze legendes wordt dit wonderbaarlijke zoogdier niet massaal vervolgd en dreigt er voorlopig geen gevaar voor uitsterven.

    In gevangenschap

    De Zoo duisburg in Duitsland, vlak bij de Nederlandse grens, is de enige dierentuin ter wereld buiten Venezuela die deze dieren in de collectie heeft.



    07-08-2016, 00:00 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. Dolfijn van Cuvier



    Dolfijn van Cuvier

    De dolfijn van CuvierZiphius cavirostris, is een walvisachtigen uit de familie der spitssnuitdolfijnen, Ziphiidae. Het is waarschijnlijk de meest algemene spitssnuitdolfijn, en tevens de enige soort uit het geslacht Ziphius. Hij dankt zijn Nederlandse naam aan Georges Cuvier, de Franse natuurkenner die de soort voor het eerst beschreef. De wetenschappelijke naam Ziphius is afgeleid van een fabeldier, de ziphius.




    CuvieWal Cuviera.jpg

    Beschrijving

    De dolfijn van Cuvier heeft een lang lichaam en een (voor een spitssnuitdolfijn) vrij korte bek. De ronde meloen loopt langzaam over in de bek. De kleur is meestal grijs tot blauwgrijs, maar kan roodbruin tot zwart zijn. De kop is bleker gekleurd, soms zelfs wit, bij oudere mannetjes. Bleke plekken bevinden zich ook op de flanken en de buik, en op de rug en flanken zijn vaak littekens aan te treffen. Deze littekens worden vooral bij mannetjes aangetroffen en zijn waarschijnlijk ontstaan door gevechten met andere Cuviers of door zuighaaien, cookiecutter sharks. Op twee derde van de rug bevindt zich een rugvin. Deze varieert in vorm en grootte, maar is meestal klein. Achter de kleine flippers ligt een holte, waarin de flippers worden gelegd bij het duiken.

    Het dier heeft twee tanden op de punt van de onderkaak, die bij mannetjes zichtbaar kunnen zijn als de bek gesloten is. Op deze tanden groeien soms eendenmossels. Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes, mannetjes worden 5,3 tot 6,9 meter lang en 5,6 ton zwaar, vrouwtjes 5,1 tot 7,0 meter lang en 6,5 ton zwaar. Bij de geboorte is het dier ongeveer 220 tot 270 centimeter lang.

    Gedrag en verspreiding

    De dolfijn van Cuvier komt wereldwijd voor, waar hij vooral in de diepzee leeft. Hij jaagt op pijlinktvissen en op diepzeevissen. Ze duiken kaarsrecht naar beneden. Bij waarnemingen van dieren met een zender werd een duikdiepte van 2992 meter gemeten en een duiktijd van 2 uur 17 minuten. Daarmee is hij, voor zover bekend, het diepst duikende zoogdier. Een groot deel van de dag brengen de dieren door met duiken. Gemiddeld zevenmaal per dag duiken ze 1 à 2 kilometer diep. Tussendoor duiken ze nog een aantal keer 50 à 800 meter diep, met telkens 2 à 3 minuten rusttijd aan het oppervlak. 's Nachts rusten ze regelmatig een half uur aan de oppervlakte.

    Meestal wordt deze soort solitair waargenomen, dan zijn het oudere mannetjes, of in kleine groepjes van drie tot tien, soms tot vijfentwintig dieren. Het dier kan minstens 36 jaar worden.

    Doordat hij vooral ver van de kust, diep in de zee leeft, is er over de soort weinig bekend. De meeste informatie is gekomen van gestrande exemplaren. Regelmatig wordt het dier ook op volle zee aangetroffen: in de oostelijke tropische Stille Oceaan is het de meest waargenomen walvisachtige van zijn grootte. Dit is de spitssnuitdolfijn die het vaakst wordt aangetroffen bij strandingen. Strandingen zijn wereldwijd aangetroffen, in zowel de Atlantische, Grote als Indische Oceaan, van de Shetlandeilanden tot Vuurland.

    Bescherming

    Door zijn verborgen levenswijze is weinig bekend over de aantallen en trends. De soort wordt een enkele keer door Japanse walvisvaarders gedood, maar raakt ook regelmatig verstrikt in visnetten. Waarschijnlijk is de soort gevoelig voor lawaai, aangezien in 'luidruchtige' zeeën als de Middellandse Zee het aantal strandingen groter is dan in andere zeeën en ook bij militaire oefeningen het aantal strandingen groter wordt.

    Externe link

    De dolfijn van Cuvier, Ziphius cavirostris, is een walvisachtige uit de familie der spitssnuitdolfijnen, Ziphiidae. Het is waarschijnlijk de meest algemene spitssnuitdolfijn, en tevens de enige soort uit het geslacht Ziphius. Hij dankt zijn Nederlandse naam aanGeorges Cuvier, de Franse natuurkenner die de soort voor het eerst beschreef. De wetenschappelijke naam Ziphius is afgeleid van een fabeldier, de ziphius.

    Beschrijving[bewerken]
    De dolfijn van Cuvier heeft een lang lichaam en een (voor een spitssnuitdolfijn) vrij korte bek. De ronde meloen loopt langzaam over in de bek. De kleur is meestal grijs tot blauwgrijs, maar kan roodbruin tot zwart zijn. De kop is bleker gekleurd, soms zelfs wit, bij oudere mannetjes. Bleke plekken bevinden zich ook op de flanken en de buik, en op de rug en flanken zijn vaak littekens aan te treffen. Deze littekens worden vooral bij mannetjes aangetroffen en zijn waarschijnlijk ontstaan door gevechten met andere Cuviers of door zuighaaien, cookiecutter sharks. Op twee derde van de rug bevindt zich een rugvin. Deze varieert in vorm en grootte, maar is meestal klein. Achter de kleine flippers ligt een holte, waarin de flippers worden gelegd bij het duiken.

    Het dier heeft twee tanden op de punt van de onderkaak, die bij mannetjes zichtbaar kunnen zijn als de bek gesloten is. Op deze tanden groeien soms eendenmossels. Mannetjes zijn iets kleiner dan vrouwtjes, mannetjes worden 5,3 tot 6,9 meter lang en 5,6 ton zwaar, vrouwtjes 5,1 tot 7,0 meter lang en 6,5 ton zwaar. Bij de geboorte is het dier ongeveer 220 tot 270 centimeter lang.

    Gedrag en verspreiding[bewerken]
    De dolfijn van Cuvier komt wereldwijd voor, waar hij vooral in de diepzee leeft. Hij jaagt op pijlinktvissen en op diepzeevissen. Ze duiken kaarsrecht naar beneden. Bij waarnemingen van dieren met een zender werd een duikdiepte van 2992 meter gemeten en een duiktijd van 2 uur 17 minuten.[2][3] Daarmee is hij, voor zover bekend, het diepst duikende zoogdier. Een groot deel van de dag brengen de dieren door met duiken. Gemiddeld zevenmaal per dag duiken ze 1 à 2 kilometer diep. Tussendoor duiken ze nog een aantal keer 50 à 800 meter diep, met telkens 2 à 3 minuten rusttijd aan het oppervlak. 's Nachts rusten ze regelmatig een half uur aan de oppervlakte.

    Meestal wordt deze soort solitair waargenomen, dan zijn het oudere mannetjes, of in kleine groepjes van drie tot tien, soms tot vijfentwintig dieren. Het dier kan minstens 36 jaar worden.

    Doordat hij vooral ver van de kust, diep in de zee leeft, is er over de soort weinig bekend. De meeste informatie is gekomen van gestrande exemplaren. Regelmatig wordt het dier ook op volle zee aangetroffen: in de oostelijke tropische Stille Oceaan is het de meest waargenomen walvisachtige van zijn grootte. Dit is de spitssnuitdolfijn die het vaakst wordt aangetroffen bij strandingen. Strandingen zijn wereldwijd aangetroffen, in zowel de Atlantische, Grote als Indische Oceaan, van de Shetlandeilanden tot Vuurland.

    Bescherming[bewerken]
    Door zijn verborgen levenswijze is weinig bekend over de aantallen en trends. De soort wordt een enkele keer door Japanse walvisvaarders gedood, maar raakt ook regelmatig verstrikt in visnetten. Waarschijnlijk is de soort gevoelig voor lawaai, aangezien in 'luidruchtige' zeeën als de Middellandse Zee het aantal strandingen groter is dan in andere zeeën en ook bij militaire oefeningen het aantal strandingen groter wordt.

     
     




    07-08-2016, 00:00 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    03-08-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de irrawaddy dolfijnen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    D e populatie van de irrawaddy dolfijnen leeft in Mekong in een gebied van 190 km tussen Cambodja en Laos .

    Sedert 2003 zijn al  88 dolfijnen gestorven, vooral(60%) jonge dieren van minder dan twee jaar oud.Er zouden nu nog 64 à 76  dolfijnen overblijven in dit deel van de Mekong.



    03-08-2016, 00:00 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    04-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Donkergestreeptedolfijn

    Donkergestreeptedolfijn*(Lagenorhynchus obscurus)


    Verspreiding :In de kustwateren rondom Zuid-Amarika,Zuid-Afrika en Nieuwzeeland.

    Voedsel : vis ,met name ansjovis.

    Leeftijd : Onbekend.

    Grootte : 1.6-2.1 m bij geboorte 55-75 cm.

    Gewicht : 50-90 kg. Bij geboorte3-5 kg ?


    De donkergesrteepte dolfijn is een erg actief en nieuwsgierig dier. Deze dolfijn rijdt vaak mee op de boeggolf van schepen en springt veel



    04-01-2010, 00:00 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    01-01-2010
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.2010
    Klik op de afbeelding om de link te volgen                                                 Een nieuw jaar, een nieuw begin,
                                                    schitterende sterren,
                                                    plezier voor groot en klein,
                                                    maar zo tof zal dit jaar niet zijn,
                                                    het wordt glanzender,
                                                    het wordt het beste van allemaal,
                                                   daarom begin ik nu al
                                                   met het maken van een mooie,
                                                   glanzende, schitterende, plezierige kaart,
                                                   want dit jaar wordt echt de moeite waard!!


                                                                              Lilianne
                                                       



    01-01-2010, 11:31 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    29-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dolfijn van peale

     

    Dolfijn van Peale(Lage norhynchus australis)



    Verspreiding: Kustwateren rondom zuidelijk Zuid-Amerika.
    Voedsel: Inktvis.
    Leeftijd: Onbekend
    Grootte: 2-2,2 m.
    Gewicht: 115 kg



    Er is weinig bekend over deze dolfijn,die een donkere kop en rug heeft en opvallende witte oksels. Er wordt (illegaal) op gejaagd en het vlees wordt gebruikt als aas bij de visserij voor krab.

                           Leefgebied dolfijn van peale



    bron delphinus



    29-12-2009, 22:52 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dolfijn van Fraiser
    Dolfijn van Fraiser




    De Sarawakdolfijn of dolfijn van Fraiser is een soort dolfijn. Hij komt wereldwijd voor in de warmere zeeën. Het is de enige soort uit het geslacht Lagenodelphis. Doordat de soort meer op open zee leeft, wordt hij zelden waargenomen en is er vrij weinig over de soort bekend. De soort is pas sinds 1956 bij de wetenschap bekend

    De Sarawakdolfijn is een robuuste, torpedovormig dolfijn met een korte, afgeronde bek en korte flippers. De rugvin is klein, slank en licht gebogen, geplaatst op het midden van de rug. De staart is eveneens vrij klein. Hij heeft 34 tot 44 tanden in iedere kaakhelft. Hij heeft een donkerbruinige blauwgrijze rug, flanken, flippers, rugvin en staart en een witte of roze witte buik. De keel en de kin is wit. Op de punt van de onderkaak bevindt zich meestal een zwarte stip. Twee parallel lopende strepen lopen over de flanken. De bovenste streep is roomwit en loopt van boven of voor het oog tot de staart, de onderste is een opvallend brede, donkergrijs tot zwarte streep die loopt van het oog tot de anus. Bij mannetjes is deze streep zeer breed en donker, bij oudere dieren wordt de kleur intenser. Soms loopt er ook een zwarte streep van de mond tot de flipper. De snuit is zwart. Hij is 220 tot 260 cm lang en 160 tot 210 kg zwaar. Mannetjes zijn over het algemeen groter dan vrouwtjes.




    De Sarawakdolfijn leeft in alle tropische wateren tussen de 40” zuiderbreedte en 40 “Noorderbreedte,voornamelijk in de open zee .Hij word zelden in kustwateren aangetroffen. Hij jaagt in de diepere wateren,tussen de 200 en 1000 meter diepte, op vissenpijlinktvissen en garnalen. Hij leeft in groepen van gemiddeld honderd dieren, soms ook samen met andere tandwalvissen. Een enkele keer worden groepen van meer dan duizend dieren aangetroffen. Aan het wateroppervlak is de soort vrij actief. Over de voortplanting is weinig bekend. De enkele aangetroffen pasgeboren jongen waren ongeveer een meter lang.

    In 1955 ontdekte de walvisdeskundige Francis Charles Fraiser in het british museum een schedel van een tot dusver onbekende dolfijnsoort. Deze schedel was zestig jaar daarvoor aan het museum cadeau gedaan door Charles E. Hose, die hem had gevonden op het strand van Sarawak , borneo. Hij zag verwantschappen met de gewone dolfijn (Delphinus delphis) en de dolfijnen uit het geslacht Lagenorhynchus. Hij gaf dit dier de naam Lagenode lphis (een samenvoeging van Lagenorhynchus en delphis) hosei ( naar zijn ontdekker) . Pas in de jaren zestig is de soort in het wild waargenomen ,en sindsdien wordt de soort regelmatig aangetroffen ,onder andere tijdens walvisexcursies. Vooral in Zuid-Afrika , de Filipijnen , Japan en de Cariben wordt de soort regelmatig waargenomen.

    bron delphinus


    29-12-2009, 22:26 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geschiedenis
    Klik op de afbeelding om de link te volgen







    Ongeveer 500 miljoen jaar geleden evolueerde het leven in zee. Sommigen dieren ontwikkelden longen en het vermogen om lucht te ademen. Ze verlieten de oceaan en trokken het land op.Deze op het land levende dieren ontwikkelde een wervelkolom en werden geleidekijk warmbloedig. Ze hadden zich geëvolueerd tot zoogdieren.Tussen 50 en 60 miljoen jaar geleden, in het zogeheten Eoceen, gebeurde er iets vreemds. Bepaalde kleine, mogelijk otterachtige dieren keerden terug naar zee.Deze dieren waren vermoedelijk verwant met de Artiodactyla, de voorouders van de moderne hoefdieren zoals koeien en herten.Hoewel de reden voor deze stap nog steeds niet duidelijk is, nemen deskundigen aan dat dit plaatsvond in een westelijke tak van de Thethyszee, in een streek die de huidige Middenlandse zee en het Aziatische subcontinent omvat.

    bron delphinus



    29-12-2009, 22:24 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Clymene dolfijn

    Clymene dolfijn





    Wetenschappelijke naam: Stenella clymene.
    Engelse naam: Clymene dolphin.
    Verspreiding: Tropische en subtropische deel van de Atlantische Oceaan.
    Voedsel: kleine vissen,pijlinktvis
    Leeftijd: Onbekend
    Grootte:1,7-2 m, bij geboorte 80 cm.
    Gewicht: 50-90 kg.



    De clymene dolfijnen zijn tamelijk acrobatisch. Ze zoeken hun voedsel meestal 's nachts. Er is weinig over ze bekend

    29-12-2009, 20:33 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Chinese witte *Dolfijn (Sousa chinensis)



    De Chinese witte dolfijn of Chinese sousa (Sousa chinensis) is een soort dolfijn die leeft in de Indische en Westelijke Stille Oceaan. Hij is nauw verwant aan de Kameroendolfijn (Sousa teuszii), die leeft aan de Atlantische kust van West-Afrika. Mogelijk behoort de populatie in de Westelijke Indische Oceaan tot een aparte soort, Sous plumbea. Het eiland Sumatra is aangewezen als de grens tussen S. chinensis en S. plumbea.

    De Chinese witte dolfijn is een stevige, torpedovormige dolfijn. Hij heeft een lichtgrijze tot witte rug, die lichter is op de flanken en de buik. Veel exemplaren zijn geheel wit of rozewit van kleur. Volwassen dieren kunnen gele, roze, grijze of bruine vlekjes krijgen. De rugvin is klein en driehoekig en geplaatst in het midden van de rug, sikkelvormig bij jonge dieren, meer afgerond bij volwassen dieren. De flippers zijn afgerond. De bek is lang en slank en bevat zo'n 120 tanden. Op het voorhoofd zit een lichte meloen. Bij dieren die ten westen van Sumatra leven is er een vetbult achter de rugvin aanwezig, die bij de dieren die ten oosten en zuiden van Sumatra leven ontbreekt. Bij de laatste dieren is echter de rugvin wel een stuk hoger. Mannetjes worden tot 320 cm lang, vrouwtjes 200 tot 240 cm. Het lichaamsgewicht is ongeveer 85 kg.
    De Chinese witte dolfijn leeft in de gematigde en tropische wateren van de Indische Oceaan en de Westelijke Stille Oceaan en in de Rode Zee en de Zuid-Chinese Zee. Hij komt voor in ondiepe kustwateren van zuidelijk en oostelijk Afrika, via Arabië en India tot de Pacifische kust van China, Indonesië, de Filipijnen en Noord-Australië. De soort verdraagt brakwater prima en laat zich regelmatig zien rond estuaria en andere riviermondingen en in mangrovemoerassen. Soms zwemt hij een rivier op als de Jangtsekiang.  

                                                            Zuidoost-Aziatische populatie



                                                            Indische populatie



    De Chinese witte dolfijn leeft van scholenvissen als harders en haringachtigen, aangevuld met schaaldieren en weekdieren. Tijdens de jacht maakt hij gebruik van echolocatie. Hij leeft in kleine hechte groepjes van maximaal twintig dieren. Vaak wordt hij met andere dolfijnen waargenomen, voornamelijk tuimelaars, maar ook langsnuitdolfijnen en Indische bruinvissen. Soms jaagt hij ook samen met deze soorten. Bij het zwemmen steekt hij eerst de snuit of de hele kop boven het water. Hierna komt hij gedeeltelijk boven het water uit, om vervolgens weer te verdwijnen. Een pasgeboren jong is ongeveer 110 cm lang.

    De Chinese witte dolfijn is een belangrijke toeristische attractie in Hongkong, waar excursies te volgen zijn naar de "roze dolfijnen". Het habitat van deze dieren werd echter in het midden van de jaren negentig bedreigd door de aanleg van een vliegveld.


    bron Delphinus

    29-12-2009, 19:56 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.amazone dolfijn
    De amazone dolfijn



    Wetenschappelijke naam: Sotalia fluviatilis.
    Engelse naam: Tucuxi.
    Verspreiding:
    Voedsel vis: (meervallen, haringachtigen, ansjovis) en kreeftachtigen.
    Leeftijd: Onbekend
    Grootte:lichaamslengte anderhalve tot twee meter - volwassen dieren kunnen soms maar ruim één meter lang zijn. , bij geboorte 70-80 cm.
    Gewicht: 35-50 kg.
    Uiterlijk : een zeer kleine, grijsbruine dolfijn met gele of witte flanken en buik; vaak aangetroffen in kleine groepen in baaien, kustwateren en estuaria in Zuid-Amerika. Tanden : dertig tot 32, scherp en puntig; in iedere kaakhelft.




    Verspreidingsgebied : beperkt tot de warme wateren van de Zuidamerikaanse oostkust en rivieren, van Santos en Rio de Janeiro in het zuiden tot Venezuela (het Maracaibomeer inbegrepen) in het noorden. Ook talrijk in de Amazone en haar zijrivieren en de rivier de Orinoco, waar zij leven samen met de Orinocodolfijn of boto. Atlantische kust van noordelijk Zuid Amerika en de Amazone rivier.
    Hoewel deze dolfijn algemeen bekend en talrijk is in Zuidamerikaanse havens en rivieren, is hij zeer weinig bestudeerd. In het verleden werd verondersteld dat er vijf of meer afzonderlijke soorten zouden bestaan. Het is mogelijk, zelfs waarschijnlijk, dat er plaatselijke variaties in grootte, verhoudingen en kleur bestaan tussen de verschillende populaties, die geografisch van elkaar gescheiden leven. Tegenwoordig beschouwt men ze echter alle als tot één enkele soort te behoren. De soort wordt ook wel brakwaterdolfijn genoemd

    bron delfinus



    29-12-2009, 00:00 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    28-12-2009
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dolfijn soorten
    ik wist dat het er veel waren ,maar zoveel nee da wist ik niet,na mijn opzoekingen verschoot ik er toch van

    Wetenschappelijke naam

    Nederlandse naam

    Familie

    Afmetingen

    Gewicht

    Plaatsen

    Berardius arn(o)uxi

    Zuidelijke zwarte dolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    9,7 m

    9.000 kg

    Zuidelijk halfrond

    Berardius bairdii

    (Noordelijke) Zwarte dolfijn / Bairds spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    12,8 m

    Noordatlantische oceaan

    Cephalorhynchus commersonii

    Commerson-dolfijn / Witbuikdolfijn / Kortsnuitdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    1,7 m

    60 kg

    Zuid-Amerikaanse kusten

    Cephalorhynchus eutropia

    Zwarte kortsnuitdolfijn / Witbuikdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    1, 6 m

    50 kg

    Chili

    Cephalorhynchus heavisidii

    Heaviside-dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    1,7 m

    70 kg

    Westen van Zuid-Afrikaanse kusten

    Cephalorhynchus hectori

    Hector-dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    1,4 m

    50 kg

    Nieuw-Zeeland

    Delphinopterus leucas

    Beloega / Witte walvis / Witte dolfijn

    Monodontidae(grondeldolfijnen)

    5,5 m

    1600 kg

    Arctische wateren

    Delphinus capensis

    Langsnuit gewone dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,6 m

    85 kg

    Wereldwijd behalve poolzeeën

    Delphinus delphis

    (Kortsnuit) Gewone dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,5 m

    85 kg

    Wereldwijd behalve poolzeeën

    Delphinus tropicalis

    Arabische gewone dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,5 m

    85 kg

    Wereldwijd behalve poolzeeën

    Feresa attenuata

    Dwerggriend

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,9 m

    Tropische en subtropische wateren

    Globicephala macrorhynchus

    Indische griend / Kortvingriend

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    6,7 m

    2.500 kg

    Tropische en subtropische wateren

    Globicephala melaena / melas

    Griend / Kleine zwaardwalvis / Langvingriend

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    10 m

    9000 kg

    Noordzee, Kanaal, Warme en gematigde zeeën

    Grampus griseus

    Gramper / Grijze dolfijn / Rissos dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    4 m

    Tropische en subtropische wateren

    Hyperoodon ampullatus

    (Noordatlantische) Butskop / Noordelijke butskop

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    9,8 m

    Noordzee, Noordatlantische Oceaan

    Hyperoodon planifrons

    Zuidelijke butskop

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    9 m

    Inia geoffrensis

    Boutu / Boto / Orinocodolfijn

    Iniidae(amazonedolfijnen)

    4 m

    Zuid-Amerikaanse kusten

    Lagenodelphis hosei

    Borneodolfijn / Dolfijn van Fraser

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,7 m

    210 kg

    Tropische wateren

    Lagenorhynchus acutus

    (Atlantische) Witflankdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,7 m

    Noordatlantische oceaan

    Lagenorhynchus albirostris

    Witsnuitdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    3,1 m

    Noordzee, Noordatlantische Oceaan

    Lagenorhynchus australis

    Dolfijn van Peale

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,3 m

    Zuid-Amerikaanse kusten

    Lagenorhynchus cruciger

    Kompasdolfijn / Zandloperdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    1,9 m

    Zuidpoolgebied

    Lagenorhynchus obliquidens

    Witgestreepte dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,4 m

    150 kg

    Noorden van Grote Oceaan

    Lagenorhynchus obscurus

    Donkergekleurde dolfijn / Donkergestreepde dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,2 m

    Zuidelijk halfrond

    Lipotes vexillifer

    Yangtze-dolfijn / Chinese vlagdolfijn / Chinese rivierdolfijn / Baiji / Jangtsekiangdolfijn

    Pontoporiidae(la plata-dolfijnen)

    2,5 m

    160 kg

    Yangtze-rivier in China

    Lissodelphis borealis

    Noordelijke gladde dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    3 m

    Noordelijk halfrond

    Lissodelphis peronii

    Zuidelijke gladde dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    3 m

    Zuidelijk halfrond

    Mesoplodon bidens

    Gewone spits(snuit)dolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,5 m

    Noordzee, Noordatlantische Oceaan

    Mesoplodon bowdoini

    Bowdoin-spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    4,5 m

    1.500 kg

    Mesoplodon carlhubbsi

    Hubbs-spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,5 m

    Mesoplodon densirostris

    Blainville-spits(snuit)dolfijn / Spitssnuitdolfijn van De Blainville

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,9 m

    Tropische en subtropische wateren

    Mesoplodon europaeus

    Spitssnuitdolfijn van Gervais

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,5 m

    Mesoplodon ginkgodens

    Japanse spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    4,9 m

    Mesoplodon grayi

    Gray-spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,6 m

    1.500 kg

    Mesoplodon hectori

    Hector spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    1,4 m

    50 kg

    Nieuw-Zeeland

    Mesoplodon layardii

    Riemtanddolfijn / Layard-(spitssnuit)dolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    6 m

    Zuidelijk halfrond

    Mesoplodon mirus

    Spitssnuitdolfijn van True

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,3 m

    1.500 kg

    Mesoplodon pacificus

    Longmans-spitssnuitdolfijn / Pacifische spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    7,5 m

    Mesoplodon perrini

    Spitssnuitdolfijn van Perrin

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    4 m

    Mesoplodon peruvianus

    Humboldt-spitssnuitdolfijn / Kleine spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    3,7 m

    Mesoplodon stejnegeri

    Stejneger-spitssnuitdolfijn / Noord-Pacifische spitssnuitdolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,3 m

    1.500 kg

    Noorden van Grote Oceaan

    Mesoplodon traversii / bahamondi

    Spade-tand-spitssnuitdolfijn / Spitssnuitdolfijn van Bahamonde

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    5,5 m

    Monodon monoceros

    Narwal / Zee-eenhoorn

    Monodontidae(grondeldolfijnen)

    6,2 m

    1600 kg

    Noordelijke IJszee, Pakijs

    Orcaella brevirostris

    Irrawady dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,7 m

    Indo-Pacifische gebied

    Orcinus orca

    Orca / Orka / Zwaardwalvis / Killer whale

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    12 m

    9000 kg

    Wereldwijd, Poolzeeën

    Peponocephala electra

    Elektradolfijn / Witlipdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,7 m

    Tropische en subtropische wateren

    Platanista gangetica

    Ganges-dolfijn / Blinde rivierdolfijn

    Platanistidae(rivierdolfijnen)

    2,5 m

    Platanista minor

    Indus-dolfijn

    Platanistidae(rivierdolfijnen)

    2,5 m

    90 kg

    Pontoporia blainvillei

    Franciscanadolfijn / La Plata (zoetwater)dolfijn

    Pontoporiidae(la plata-dolfijnen)

    1,7 m

    Pseudorca crassidens

    Zwarte zwaardwalvis / zwarte orca

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    6,1 m

    2.000 kg

    Tropische en subtropische wateren

    Sotalia fluviatilis

    Amazonedolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,2 m

    45 kg

    Zuid-Amerikaanse kusten

    Sousa chinensis

    Chinese witte dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    3,2 m

    285 kg

    Indonesië

    Sousa teuszii

    Kameroendolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,4 m

    West-Afrikaanse kusten

    Stenella attenuata

    Slanke dolfijn / Gevlekte dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,6 m

    Gematigde, subtropische en tropische wateren

    Stenella clymene

    (Atlantische) Gevlekte dolfijn / Clymene dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,1 m

    Tropische en subtropische wateren in Atlantische Oceaan

    Stenella coeruleoalba

    Gestreepte dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,7 m

    Tropische en gematigde wateren

    Stenella frontalis

    Gevlekte dolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,3 m

    Tropische en subtropische wateren in Atlabtische Oceaan

    Stenella longirostris

    Langsnaveldolfijn / Spinnerdolfijn / Langsnuitdolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,4 m

    Tropische en subtropische wateren

    Steno bredanensis

    Snaveldolfijn

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    2,8 m

    Tropische en subtropische wateren

    Tasmacetus sheperdi

    Shepherd's (spitssnuit)dolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    10 m

    Tursiops aduncus

    (Indische) Tuimelaar

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    4 m

    650 kg

    Noordzee, Kanaal, Middellandse Zee, Wereldwijd

    Tursiops truncatus

    Tuimelaar / Spitssnuitbruinvis

    Delphinidae(echte dolfijnen)

    4 m

    650 kg

    Noordzee, Kanaal, Middellandse Zee, Wereldwijd

    Ziphius cavirostris

    Cuvier-(spitssnuit)dolfijn

    Ziphiidae(spitssnuitdolfijnen)

    7 m

    5.000 kg

    Middellandse Zee, Wereldwijd



    28-12-2009, 23:40 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.soorten dolfijnen

    Hoeveel soorten dolfijnen zijn er,en wat is hun naam

    Er zijn 32 soorten dolfijnen.

    Hieronder hun naam

    Amazone dolfjn

    Chinese witte dolfijn

    Clymene dolfijn

    Dolfijn van fraiser

    Dolfijn van peale

    Donkergestreepte dolfijn

    Dwerggriend

    Gestreepte dolfijn

    Gevlekte dolfijn

    Gewone dolfijn

    Gramper

    Griend

    Heaviside dolfijn

    Hector dolfijn

    Indische griend

    Irrawady dolfijn

    Kameroen dolfijn

    Langsnuitdolfijn

    Noordelijke gladde dolfijn

    Slanke dolfijn

    Snaveldolfijn

    Tuimelaar

    Witbuikdolfijn

    Witflankdolfijn

    Witgestreepte dolfijn

    Witlipdolfijn

    Witsnuitdolfijn

    Zandloper dolfijn

    Zuidelijke gladde dolfijn

    Zwaardwalvis

    Zwarte zwaardwalvis



    28-12-2009, 23:02 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    De genus stenella
    De genus stenella bevat 5 van de meest acrobatische soorten van alle cetaceeen.
    Ze hebben allemaal specifieke snavels , die of gestippeld of gestreept zijn . De meeste soorten zijn excentriek gekleurd , van wit tot  blauw , tot donkergrijs . Ze zijn heel erg actief aan het wateroppervlak zodat  de scholen erg opvallen . Veel soorten zwemmen met tonijnen , wat problemen oplevert met de visserij . ze komen veel voor rond de evenaar , maar worden ook wel  gezien in koelere wateren .
    Stenella attenenuate
    De pan-tropische gevlekte dolfijn , soms gewoon de gevlekte dolfijn genoemd , komt voor in alle tropische gebieden . Er zijn belangrijke geografische variaties , maar alle soorten zijn klein en slank  en de meesten hebben een overheersende gevlekte pigmentatie ;licht gekleurde vlekjes aan de donkere zijde van de rug en donkere vlakjes aan de lichtere zijde van de buik .
    Allen hebben ze een donkere kleur , die  overeenkomt met de tuimelaar , maar opvallender .
    Ze kunnen herkend worden door de witte snaveltip van de volwassenen alhoewel de witte kleur niet zo duidelijk is als bij hun soortgenoten in de Stille Oceaan .Hun gedrag is typisch voor deze soort , ze zijn heel actief aan het wateroppervlak . Regelmatig ziet men ze lange en hoge luchtsprongen maken . De pan-tropische gevlekte dolfijn is de snelste zwemmer die nauwkeurig geklokt is , hij is in staat 40 km per uur te zwemmen over korte afstanden . Vaak zwemt hij samen met tonijn en langsnaveldolfijnen , waardoor hij een grote rol speelt in de visserij
    Stenella clymene
    De Stenella clymene, is de minst bekende soort van het subtropische en warm gematigde wateren . Door zijn kleuring wordt hij soms de gestreepte dolfijn  genoemd , de letterlijke vertaling van de Latijnse naam . Meeste beschrijvingen van dit soort leggen de nadruk op de blauwe  kleur en de strepen . De rugzijde is donkerblauw en de buikzijde wit . De donkere strepen lopen van de ogen langs iedere flank naar de achterkant . In de meeste gevallen is het bovenste deel van de snavel donker en het onderste gedeelte lichter , maar niet helemaal wit . Hoewel ze al bekend zijn sinds 2000 v . CHR . , zijn ze nog altijd een mysterie voor taxonomen omdat er veel variatie is tussen de groepen in verschillende geografische liggingen . Daardoor denken velen dat er een betere onderverdeling moet worden gemaakt . Sommigen hebben dubbele en anderen enkele strepen , waardoor sommige taxonomen voorstellen om ze onder te verdelen in twee soorten: S .coerualba en S . styx . de meest recente classificatie maakt geen onderscheid binnen deze soort . De tonijnvisserij vormt niet de grootste bedreiging , maar in de wateren bij Japan worden ze veel gevangen voor consumptie .  
    Stenella frontalisn
    Deze dolfijn, ook de Atlantische gevlekte dolfijn genoemd of langsnavel gevlekte snavel heeft een gemiddelde grootte en wordt alleen in de Atlantische Oceaan gezien. Ze komen zelden bij de kustlijn en daardoor is het exacte bereik van hun habitat onbekend. Ze worden wel af en toe gezien bij de kusten van Florida. Men vermoedt dat hun habitat zich uitstrekt van Cape May, New Jersey tot Panama. Uiterlijk lijkt deze dolfijn zeer op de Stenella attenuata. Het grootste verschil is dat de stenella frontalis meer vlekken heeft en robuuster is
    De jongen zijn nog niet gevlekt, en lijken erg op tuimelaars, waardoor er vaak verwarring bestaat bij de waarnemers en in onderzoeken. Deze dolfijnsoort is de enige waarbij het uiterlijk van de jongen zo verschillend is dan van de volwassenen. Bij de meeste soorten zijn deze verschillen alleen in kleur en grootte. De vlekjes zijn van een afstand moeilijkst te zien, waardoor ze vaak verward worden met tuimelaars. Maar de tuimelaar is een stuk groter en heeft een kortere snavel. Bij volwassenen worden de vlekjes groter totdat ze vlakken vormen. Deze vlakken sluiten volgens observaties nooit aan. Deze specifieke pigmentatie is waarschijnlijk bedoeld om onderling onderscheid te kunnen maken tussen de soorten en ook gedeeltelijk als camouflage voor Orka’s.Ze worden vaak gezien in open zee-omgevingen. Ze zijn speels en nieuwsgierig, maar tegelijkertijd verlegen. Ze spelen graag in de buurt van boten. Dit is mogelijk omdat het snelle zwemmers zijn (tot 50 km per uur).Maar door hun verlegenheid moeten ze altijd apart gehouden worden in gevangenschap van tuimelaars, die dominant en territoriaal zijn. Normaal zwemmen ze in grote groepen, maar ze zijn ook wel alleen gezienGelukkig heeft het onderzoek naar deze soort zonder veel slachtingen kunnen verlopen, in tegenstelling tot onderzoeken bij andere dolfijnsoorten.
    Stenella longirostris
    Deze dolfijn, ook de langsnavel ‘spinner’ dolfijn geheten, is het meest betrokken bij de tonijnvangst. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de Stenella attenuata: in tropische, subtropische en gematigde wateren. . Hun uiterlijk verschilt sterk onderling, maar er zijn 3 basistypen: de oost-Pacific soort, die helemaal donkergrijs is behalve een witte vlek op de buik, de witbuik variant, die een die een donkergrijze rugzijde, een witte buikzijde en blauwgrijze flanken heeft en de Hawaaiise variant, die op de witbuik lijkt maar wat donkerder is, de flanken grijzer en het witte gedeelte groter. Deze dolfijnsoort is waarschijnlijk de meest acrobatische. Hij wordt de ‘spinner’ genoemd omdat hij wel 7 keer om zijn as kan draaien op een hele spectaculaire wijze. Hij gaat graag om met andere ceteceeen en tonijn in de oostelijke tropische Stille Oceaan. Het resultaat van deze slachtingen heeft geleid tot veel en nauwkeurig onderzoek. Hij begeeft zich in vrijwel dezelfde plaatsen als de St.
    info van het net


    28-12-2009, 09:59 geschreven door dolfijn
    Reacties (0)
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Startpagina !
    Foto
    Foto
    Foto

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!