Julius V.E. Dreyfsandt zu Schlamm : Gedichten 1b

25-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de kunst van het afscheid


vaak een zaak
van laten vallen

vroeg aangeleerd
en getroost
met zacht papier

waar ik eerst
ongevraagd
werd neergezet

vertoef ik nu
spontaan en
dagelijks
op het toilet

25-08-2007 om 08:45 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Du Rainlant Sage

ut was diep in du poldur
waar sij furscheen
nei, ut was geen koldur
un mait tur been
gehil bloot
en fel ovur beein

iederu somur
as du son saktu
kwam sai tu vorschain
alwaor sij du avont paktu

int dorrup
nabaigelegu
groeidu un grottu freeis
sou sij du mannu
verlaiju
en du klainu kinderu
un sortement van weeis?

du waiven settu un fal
toen du son ging sakku
met aisuru pinnu
wildu su da waif pakku

achtur un struik gelegu
raaktu sai opgufokt
vursot oppun segu
as sai indu fal sou wordu gulokt

da komt su an
du borstu ontbloot
du frouwu begonnu tu schreeiwu
wai willu ju doot

sij priktu ut aisur in haar laif
jai bentur geweeist
maar hoe su ok stake
as un wilt beeist
du mait paktu du avont
su was un schaduwgeeist
en gunoot ut meeist

ga henu sai du geeist
en ontkleet ju net as mai
geein fent sal hier dan komme
want bai du meeist blotu
staa du keruls in du rai
 
 

25-08-2007 om 08:44 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het is wat
het is wat
zei ik
en schraapte
mijn keel

ja, knikte zij
het is al jaren zo
dat ik je verveel

het is wat
zei ik weer

de deur viel toe,
voor de laatste keer

25-08-2007 om 08:42 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.alo alo

alo alo
ben je daar nog
ik kijk even om de hoek
zie je zitten
je was een open boek
maar was je nabij vergeten
het beeld was in de verte
danig versleten
 
 
je lijkt nog enigszins
als voorheen
de haren wat aangetopt
uiterlijk in een
andere kleur gesopt
 
 
wat langzaam zakkende
delen
(die mij voorheen nimmer
deden vervelen)
voor de rest ben je het echt
en tot mijn vreugde
niet meer in een vlecht
 
 
gaat het wel met je
je kijkt zo onbestemd
kan ook zijn
dat je mij bent kwijtgeraakt
natuurlijk
daardoor was je al die tijd
moedeloos en geremd
 
 

25-08-2007 om 08:42 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.een spiegel

een dichter
zoekt als het ware
zijn eigen lijden

hoe anders kan hij
zijn zucht
naar woorden
verklaren

of raakt hij
ontspoord
door zijn eigen
werkelijkheid

waar een
glanzende spiegel
hem tot nietigheid
verleidt

25-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


24-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.eens, ja eens


eens, ja eens
zal een schrijfsel van mij
tot gedicht worden verheven

zullen de kassa's rinkelen
dan word ik verheven
in de rij der groten
dan ben ik opgetogen, zo blij
dat de heer het heeft beschikt
een oogje dicht te doen
en mij gelijk te behandelen
met een redactionele zoen

zal ik dan naast
mijn schoenen lopen
of nog gewoon normaal doen?

ik kan het nog niet weten
immers men wil mijn werk
in de verste verte niet kopen

ik ga door,
fier en onverdroten




24-08-2007 om 21:27 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ik schenk je gladiolen

mocht je denken
mijn gedachten
zijn slechts gericht
de ander te krenken

neen, ik getuig;
niet elke waarheid
hoeft men te gedenken

niets van zulk een zwaar gewicht
heb ik mijzelf toegedicht
gering zijn mijn daden
doch ga voor zuivere ideeën
op zonneschijn gericht

schenk u mijn rode gladiolen,
de liefste feeën
ja, zomaar mijn idolen
zij verzachten de weeën
van worstelende criticasters
die net als jullie,
menselijk,
op aarde ronddolen




24-08-2007 om 21:26 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reik mij je hand

een hand
zoals die van jou
ja, jij daar
je gaat net voorbij

die hand
hij lijkt gedwee
en is nog vrij


zou jij die van mij
willen raken
voelen, pakken
naar smachten
met liefde vlakken
of als gift
ontvangen in de jouwe

even omsluiten
wellicht
delen om te helen
of gewoon uit vertrouwen

mijn vingers zijn zacht
omhuld met een
gewillige vacht
zonder te schromen
zullen ze nader
tot je komen

ik zal niets zeggen
slechts de stilte zwijgen
laten we ze elkaar schenken
wensen dat een tederheid
zal mogen zijgen




24-08-2007 om 21:25 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wedergeboorte


de stilte is gestorven
aan prille woorden
zwijgende strakke lippen
ontdooiden
aangeraakt door de echo
van zachte golven
die de duwende lucht
ontkooiden
een nieuwe schepping
werd onstuitbaar
verworven

bevroren in diepe
levensaders
verstokt in
lijfelijk gelid
waar een moedeloos
verloren gemoed
de keel vernauwde
door een hart dat bloedt

als dan plots
de ogen blinken
door een wonder
van een vergeten lot
juichen oude klanken
gaat de wanhoop,
lijkt het, ten onder

24-08-2007 om 21:24 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.doorstart


ze schuifelt
gekromd

handen
vertekend
door tand
des tijds

langs
deuren
met
verscholen
verleden

eindeloze
linoleum
gang

startbaan
naar de
dood


24-08-2007 om 21:23 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.rozenpad


je leeft stil
in jouw stilleven
meisje met je zwarte haar
je bent er toch maar even
of droom je al menig jaar
om je eigen geluk te weven

mijn hand reik ik je aan
niet om te bezeren
of om jouw bloemen te plukken
ik begeleid je naar mijn tuin
mijn warmte zal je verrukken
het zal je waarachtig
heel goed gaan

kom mijn lieve
zie toch ons rozenpad
vol van glimlachende tinten
laat ons gaan, zo tegen de avond
neem mij aan, laat wat je had
ik wil je beminnen
tot aan de ochtendstond

24-08-2007 om 21:22 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kruit van liefde


zwarte strelende wimpers
omringen haar ogen
die ontwapenend blikken
zij schieten kruit van liefde
zoeken mijn lippen te likken

al twinkelend worden
edele rozenblaadjes
naar mij gestrooid
en omringen mijn lijf
als in zachte streling
getooid

mijn rimpels verbleken
als glinsterend damp
in het ochtendgloren

zo een minnespel
bevangen door vreugde
zal niet slechts
een enkeling bekoren




24-08-2007 om 21:19 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


23-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.van harte gefeliciteerd



wezenloos, als al ver gestorven
maar ademend zo de adem wil
heeft zij haar status verworven
in vergetelheid, monddood en stil

twee wielen op wat leder
veronderstellen nog beweging
mijn hart schrikt, maar huilt ook teder
toen ik haar glazige ogen
haast gedwongen in mij opving

van harte gefeliciteerd
schreeuwde de gelukwens
op haar gesloten katheder

ja zeker,
ik heb het over een mens



23-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


22-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.pas dan --onbekende psalm--

pas dan --onbekende psalm--

 

pas dan

als Gij mijn verweerde hand;

gerimpeld

met aderen beslagen

ontvangt

in de rust van uw schoot

aanvaardt

Gij mijn zware dagen

 

22-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Stabat Mater

 

 

 

uit de struik met eeuwige bloemen

vol van kleur en zachte geuren

waar engelen tijdloos aan alle zijden

de onzichtbare bekoren

wordt met liefdevolle zorg

nog zonder een uitgesproken naam

de echte oermoeder geboren

 

zij is verrijkt met

het oorspronkelijk verbond;

het voortschrijdend leven

aan elkander te smeden

om zo de schepping

van vrouw op vrouw

bezield door te geven

 

maar als haar kind te vroeg sterft

zal zij zuiver ervaren

dat de toekomst niet wordt geërfd

het diepste lijden kan zij

slechts in haar hart bewaren

met onuitspreekbaar en

uitzichtloos geween

 

 


22-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm

INTROÏTUS

 

schrijd binnen tot stof vergane mens

leg je neder voor het altaar van het leven

ik zal je begroeten met wierook en licht

je zegenen met water uit de Jordaan

de Geest laat ik voor eeuwig over je zweven

en hier allen zingen over je levensgedicht

zij zijn rondom jou en met je begaan

 

 

 

vier je eeuwig leven

schrijd binnen, jij, tot stof vergane mens

 

 

 

 

 

 

 

 

KYRIE

 

 

ik hoor jullie roepen naar mijn Naam

voel, ik ben aldoor met jullie begaan

laten we samen de schepping dragen

ik ben met jullie,

totdat we de eeuwigheid verstaan

 

de Aardse Liefde hoort jullie aan

en deelt Zijn lichtend beeld

laten ons samen het licht ontwaren

Hij is het die de mens

de hoopvolle genade toebedeelt

 

ik hoor jullie roepen naar mijn Naam

voel, ik ben aldoor met jullie begaan

laten we samen de schepping dragen

ik ben met jullie,

totdat we de eeuwigheid verstaan

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GLORIA

 

 

als ik juich met verdorde takken

zwaaiend naar mijn Oorsprong

als gedwongen naar nog enig houvast

doch wegdrijvend naar afgestorven wakken

 

ik kan niet meer zuiver denken

al zegt mijn hart zie op naar de Heer

en over liefde roepen en niet krenken

echter ik ben een dode mens

die het verleden verloor,

ik kan het niet meer

 

ik zou mijn handen willen reiken

naar hemelse geschenken

en de bevrijding willen bereiken

maar mijn afgestorven lijf

waar ik nu zo in beklijf

vertoeft in machteloos wenken

 

 

 

 

 

 

 

 

CREDO

 

 

de Heer van leven en sterven

heeft weet als behoeder van

vertrouwen wat de mens in

lijden zal beërven en zal aldoor

om verscheurde harten rouwen

 

het is de wanhoop in

eindeloze zwarte nachten

die het leven doet verachten

 

het onvermijdbaar verscheiden

van al wat geschapen is

laat de rots van geloof en hoop

versplinteren en doopvonten

met oeverloze tranen dempen

 

als verdoofd en verblind

lijkt de Geest onbereikbaar

om wat is, te verstaan

en verwordt tot aardse duivel

die ontvankelijkheid in

schreeuwend hellevuur

zwijgend laat vergaan

 

machteloos roept de mensenziel;

tot waartoe dient de Liefde

waarom is mijn bloed vergaan

 

 

 

 

 

 

 

 

AGNUS DEI

 

 

Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,

genageld aan het dode hout,

maar ook in nood op verlatenheid vertrouwt

zal zeker bij ons zijn, als het kwetsbare verleidt  

        

Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,

          genageld aan het dode hout,

          maar ook in nood op verlatenheid vertrouwt

          zal ons zeker nabij zijn, als de schaduw verleidt 

 

Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,

          ontvang de mens die is gegaan

          geef hem de vrede,

          in een hemels bestaan

 

 

 

IN PACEM

 

 

vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard

ik voel nog steeds jullie warme liefde

en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard

het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen

alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten

en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard

jullie aardse droefenis

met verlichte vleugels zal verzachten

 

ik huil nog een keer mee en raak

met mijn ziel nog even aan grootse harten

terwijl de tedere rust mij al over de stilte verhaalt

en helpt bij het afleggen van aardse smarten

 

zing met mij het lied van de eeuwige vrede

opdat al jullie tranen aan elkander worden geweven

stilaan zal de Goddelijke vreugde opnieuw

in jullie worden geboren en doen herleven

 

ik mag nu gaan en hoor de cherubijnen roepen

zij willen mij op handen dragen naar de Heer

voor allen toch een troostrijke gedachte

vaarwel en wacht tot ik in jullie wederkeer

 

 

 

 


22-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Liturgie der Goddelijke Vertwijfeling

 

 

 

1. INTROÏTUS                           

                                                                                                             

oh, mens,                              

 

mijn beeld

in jou geschapen

ik treed nader tot jou

beziel je met ademende

genade

laat ons samen juichen

ons op gezamenlijk

licht beraden

 

langs verheffende wegen

omgordend door

voortdurende bloesem

laat ons zoeken

naar een scheppende zegen

 

 

2) ORA PRO NOBIS

 

verscholen in jullie

begrensd door

bescheiden licht

 

omgeven door

mensenpilaren

zocht ik jullie

Mij te vinden

 

slechts om jullie

aan mijn ideaal

te verbinden

 

 

3) KYRIE

 

mens,

 

ik ontferm mij over jou

leg je hand in de mijne

 

mens,

 

ik ben in jou

spiegel je ziel aan de mijne

 

mens,

 

ik heb je nodig

voel mij in het kleine

 

 

 

 

 

4) GLORIA

 

jij, mens,

 

het pronkstuk

van onze

scheppende daad

zing het lied

van vreugde over

de beeldende natuur

het ondersteunt

jouw vruchtbaar zaad

 

over de rijkdom

van menselijk raken

bejubel onze vriendschap,

onzichtbaar intens,

open de handen,

in voortvarendheid

om voor elkander

de liefde te maken

 

 

 

 

 

 

 

 

5) EVANGELIUM

 

morgen wordt het licht

ik weet het zeker

dan vervalt de duisternis

gericht op voelbaar zicht

 

het dal vult zich weer

met het blije lied

kom en kijk met mij

in het ontluikend verschiet

 

morgen, ja morgen opent mijn hart

het was voor lange tijd gesloten

verborgen in enge diepte

doordrenkt in troebele smart

 

ik weet het zeker

in mij wordt de zalige hoop

wederom in goud gegoten

als vandaag is verleden

ontspruiten nieuwe vreugdeloten   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6) CREDO

 

mens,

 

ik hoor je roepen

zuur en ontevreden

ondankbaarheid

stijgt voortdurend

uit je hart

ja,

het is ook moeilijk

de zin te beleven

bij ongelijke smart

 

ik zie je geloven

in vertwijfeling

sterft duizend keer

de dood

hoe moet ik jou

beloven

dat er een einde komt

aan de zielennood

 

mens,

 

trek op met elkander

ik zie de schepping verdeeld

in zwart en wit

in verderf, in mensen

meer en minder bedeeld

 

ik bemoedig de heelheid

met mijn oprechte tranen

vaak machteloos

in een verloren uur

toch geloof ik in kracht

verzameld in

goede momenten

mijn goddelijk geduld is

van oneindige duur

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7) SANCTUS

 

jij, mens,

 

bent verheven,

gevormd uit mijn bloeiende zucht

 

jij, mens,

 

verheven overrompeld

met gaven

toch zie ik

een schouwspel

van een eigenzinnige klucht

 

 

 

 

jij, mens,

 

verhef de aarde

geef je over,

deel met mij

het menszijn

het komt overeen

met mijn vurige wens

 

 

 

 

 

 

 

8) PATER NOSTER

 

ons mensen

verstrikt geraakt

in stoffelijke schijn

tevens tot duivel

vermaakt

ervaar de volheid

van liefde

 

geniet de eenvoud

in het zijn

zie licht in de ogen

van de ander

pas dan ontvang jij

de verbindende kracht

pas dan zal

de verwarring

door warmte

worden verzacht

 

 

 

 

 

 

 

9) AGNUS DEI

 

mensenkind,

 

je kunt grotendeels

zelf vernieuwend scheppen

 

mensenkind,

 

vertaal je eigenliefde

in delend scheppen

 

mensenkind,

 

draag je vruchten uit

het zal heelheid scheppen

 

 

 

 

 

 

 

 

10) BENEDICTIO

 

waar licht leunt tegen schaduw

spreekt men van menselijk leven

 

alleen in de horizon

komen zij tezamen                

daar kunnen wij allen

slechts van dromen

nu nog niet beleven

 

open wijds de ogen

houd het zicht op licht

 

het donkere zal ons dan

meer van verre omzomen

en zijn we hoopvol

op het goede gericht

 

 

(wordt op muziek gezet voor koor, solist en begeleiding)

 

 

 

22-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm


19-08-2007
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.foto
Klik op de afbeelding om de link te volgen









fotografie: cornelia ettl

19-08-2007 om 00:00 geschreven door Julius Dreyfsandt zu Schlamm




  • Gedichten 1

  • Inhoud blog
  • oude stenen
  • paradijs
  • holle vaten
  • ik en mijn vinger
  • bevangen gevangen
  • de violist
  • de kunst van vermetelheid
  • als het verlangen sterft
  • de glazen stolp
  • de blauwe vlinder
  • de wandeling
  • wa ge in me oge lees
  • die manne (iegene taole, eigen dichttaal)
  • ochtendgloren
  • werd je bemind?
  • als lippen zuigen
  • ik ben dichter
  • spiegelen
  • mijn zwijgzaamheid
  • mijn zwijgzaamheid (vervolg)
  • in deze nacht
  • Gode zij dank
  • in de dood gedoopt
  • de fiets met cyclaam
  • vrouw aan mijn zijde
  • winterdeken
  • kerstmijmering
  • mijn vader
  • sluit de ogen na het lezen
  • wees mijn bruid
  • de merel
  • momenten van even
  • het is stil
  • als kringen in de sloot
  • élégance
  • de kunst van reven
  • de kunst van zingeving
  • de kunst van het afscheid
  • Du Rainlant Sage
  • het is wat
  • alo alo
  • een spiegel
  • eens, ja eens
  • ik schenk je gladiolen
  • reik mij je hand
  • wedergeboorte
  • doorstart
  • rozenpad
  • kruit van liefde
  • van harte gefeliciteerd
  • pas dan --onbekende psalm--
  • Stabat Mater
  • Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm
  • Liturgie der Goddelijke Vertwijfeling
  • foto



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!