|
INTROÏTUS
schrijd binnen tot stof vergane mens
leg je neder voor het altaar van het leven
ik zal je begroeten met wierook en licht
je zegenen met water uit de Jordaan
de Geest laat ik voor eeuwig over je zweven
en hier allen zingen over je levensgedicht
zij zijn rondom jou en met je begaan
vier je eeuwig leven
schrijd binnen, jij, tot stof vergane mens
KYRIE
ik hoor jullie roepen naar mijn Naam
voel, ik ben aldoor met jullie begaan
laten we samen de schepping dragen
ik ben met jullie,
totdat we de eeuwigheid verstaan
de Aardse Liefde hoort jullie aan
en deelt Zijn lichtend beeld
laten ons samen het licht ontwaren
Hij is het die de mens
de hoopvolle genade toebedeelt
ik hoor jullie roepen naar mijn Naam
voel, ik ben aldoor met jullie begaan
laten we samen de schepping dragen
ik ben met jullie,
totdat we de eeuwigheid verstaan
GLORIA
als ik juich met verdorde takken
zwaaiend naar mijn Oorsprong
als gedwongen naar nog enig houvast
doch wegdrijvend naar afgestorven wakken
ik kan niet meer zuiver denken
al zegt mijn hart zie op naar de Heer
en over liefde roepen en niet krenken
echter ik ben een dode mens
die het verleden verloor,
ik kan het niet meer
ik zou mijn handen willen reiken
naar hemelse geschenken
en de bevrijding willen bereiken
maar mijn afgestorven lijf
waar ik nu zo in beklijf
vertoeft in machteloos wenken
CREDO
de Heer van leven en sterven
heeft weet als behoeder van
vertrouwen wat de mens in
lijden zal beërven en zal aldoor
om verscheurde harten rouwen
het is de wanhoop in
eindeloze zwarte nachten
die het leven doet verachten
het onvermijdbaar verscheiden
van al wat geschapen is
laat de rots van geloof en hoop
versplinteren en doopvonten
met oeverloze tranen dempen
als verdoofd en verblind
lijkt de Geest onbereikbaar
om wat is, te verstaan
en verwordt tot aardse duivel
die ontvankelijkheid in
schreeuwend hellevuur
zwijgend laat vergaan
machteloos roept de mensenziel;
tot waartoe dient de Liefde
waarom is mijn bloed vergaan
AGNUS DEI
Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,
genageld aan het dode hout,
maar ook in nood op verlatenheid vertrouwt
zal zeker bij ons zijn, als het kwetsbare verleidt
Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,
genageld aan het dode hout,
maar ook in nood op verlatenheid vertrouwt
zal ons zeker nabij zijn, als de schaduw verleidt
Uw Aardse Liefde, tot sterven toe bereid,
ontvang de mens die is gegaan
geef hem de vrede,
in een hemels bestaan
IN PACEM
vaarwel mijn vrienden allen om mij heen geschaard
ik voel nog steeds jullie warme liefde
en neem het mee, alles wordt in mijn hart bewaard
het zal de tocht naar het onvergankelijke bemoedigen
alwaar de Schepper mij zeker zal verwachten
en engelen vol van Geest en zo fijn besnaard
jullie aardse droefenis
met verlichte vleugels zal verzachten
ik huil nog een keer mee en raak
met mijn ziel nog even aan grootse harten
terwijl de tedere rust mij al over de stilte verhaalt
en helpt bij het afleggen van aardse smarten
zing met mij het lied van de eeuwige vrede
opdat al jullie tranen aan elkander worden geweven
stilaan zal de Goddelijke vreugde opnieuw
in jullie worden geboren en doen herleven
ik mag nu gaan en hoor de cherubijnen roepen
zij willen mij op handen dragen naar de Heer
voor allen toch een troostrijke gedachte
vaarwel en wacht tot ik in jullie wederkeer
|
