Inhoud blog
  		• Kan het bijna niet bolwerken
  		• Om uit mijn woorden te geraken
  		• Nooit gedacht
  		• Als ik al aan een depressie leed...
  		• Ik probeer
  		• Weet niet meer waar ik het heb
  		• Moe, leeg, vreemd
  		• Niet één maar twee
  		• Niet zinvol
  		• Wou dat ik wist...
  		• Angst en het teneerdrukkende duistere
  		• Vreemde dromen en niet uitgerust
  		• Overstuur is vandaag zéér zacht uitgedrukt.
  		• Gespannen
  		• Weet niet meer hoe ik het heb...
  		• de droom vannacht
  		• beschrijving
  		• Waarom laat ze niets van zich horen?
  		• En ze is me zeker niet slecht gezind!
  		•  angsthaas
  		• Anders
  		• De koude
  		• Ik voel me opmerkelijk goed
  		• De aardbeving en vloedgolf In Japan
  		• Goed gewerkt..!
  		• Goed dat ik nog even bedenktijd heb
  		• Nog steeds verdwaasd maar dàt is toch al uitgeklaard
  		• De ene wasmachine na de andere
  		• het op een gillen zetten
  		• Verdwaasd
  		• Twijfel en angst
  		• Ik zal van de aardbol verdwenen zijn...
  		• Een grote stap...
  		• Nog steeds de stap niet gezet
  		• Angst
  		• een droom
  		• Het laat me niet los
  		• Vijandigheid of gewoon afsluiten?
  		• opname in het dagcentrum
  		• Zalf op de wonde
  		• Begin
    Zoeken in blog

    Een ander leven
    het oude leven is voorbij... het nieuwe... daar schijn ik me nog niet in te vinden
    09-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ik zal van de aardbol verdwenen zijn...
    Ik zal van de aardbol verdwenen zijn voor sommigen die zich mijn vrienden noemden maar het niet zijn en waren... zoveel zegt me nu wat ik voel... tegen wie ik het zou vertellen... van de mogelijke behandeling in een dagcentrum. Wie ik dàt zou toevertrouwen... buiten mijn jongste en mijn psychiater alleen die ene vriendin die me hielp bij vorige depressies en één vriend die me al-tijd in mijn waarde liet... en me begreep als geen ander... me bleef respecteren hoe ik er ook aan toe was.
    Verder niemand... ook niet die ik dacht dat ze mijn vrienden waren... ze verzwegen zelfs dat ze op reis gingen, daar stond ik weken te bellen aan een deur waar niemand zou zijn gedurende een maand bijna... En dat één van hun kinderen huwde, zag ik pas toen ik toevallig met een vereniging er naast foto's stond te nemen... hun loze argumenten dat ze het stil wilden houden... kon ik moeilijk geloven... want daar verscheen een politiek figuur wél op het appél en nog andere mensen waar ze minder contact mee hadden dan met mij...  Ook toen ik van iemand die ik kende moest vernemen op welke lijst wie stond... terwijl ik er wekelijks kwam en in het ongewisse werd gelaten. Zelfs die kennis van me was daar zeer verbaasd over. Ik ben het al die tijd blijven slikken, proberen begrijpen... maar mijn voorraad is uitgeput. En ik ook.

    Ook nu... wat er ook voor rampen boven ze hangt, schijnt ze het vanzelfsprekend te vinden me op het botte af te laten staan... halverwege een zin. Moet ze me persé behandelen als een lastige vlieg?
    Heb ik dat ooit gedaan toen ik de ene rampstijding na de andere kreeg?

    Wel... als ik dagen weg ben... ze zullen het niet van mij vernemen, het vertrouwen is weg al voor zijzelf een ramptijding kreeg, de dag dat ze me zo afkatte omdat ik het wààgde ergens onzeker over te zijn en dat heel timide wilde bevragen... Haar venijnige 'tegen jou moet je toch opletten wat je zegt ja... ' kan ik maar moeilijk vergeten. Nooit geweten dat een vriendin of vriend zulke akelige aanvallendeopmerking maakte terwijl enig begrip uitbleef. Alleen peuteren... om nog méér te weten te komen waar ze me na afloop mee kunnen 'onderzoeken, analyseren en beoordelen'?. Het is ook niet de eerste keer... maar ik vrees dat ik ook haar meer goeds toedichtte dan ze waard was... Ik vermoet heimelijke analyses van mij... en allerminst veel begrip.

    Ik kan me niet herinneren dat ik ooit zo naar tegen ze deed, bot tegen het onbeleefde en onbeschofte af, zelfs niet met ramptijdingen... zoals zij afgelopen weekend. Dus.. neen... ook hen vertrouw ik niet toe wat ik voor stap zal zetten... daarvoor is het vertrouwen er niet meer, in het geheel niet meer. Het is een soort van afscheid van ze en van nog meer mensen als zij.

    Ik hou twee mensen over... en die hoef ik niet eens vaak te zien om ze te kunnen blijven vertrouwen... en dàt wil veel zeggen, zo niet alles!


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  		• 04/04-10/04 2011
  		• 28/03-03/04 2011
  		• 21/03-27/03 2011
  		• 14/03-20/03 2011
  		• 07/03-13/03 2011
  		• 28/02-06/03 2011
    Laatste commentaren
  • Zaterdaggroetjes (annelien)
        op Kan het bijna niet bolwerken
  • hallo (herman de leeuw)
        op Kan het bijna niet bolwerken
  • Dag Lieselot (Hetty)
        op Als ik al aan een depressie leed...
  • mee voelen? (traumadour)
        op Als ik al aan een depressie leed...
  • dank je (Lieselot)
        op Ik probeer
    • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    clogie
    blog.seniorennet.be/clogie
    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!