Inhoud blog
  		• Kan het bijna niet bolwerken
  		• Om uit mijn woorden te geraken
  		• Nooit gedacht
  		• Als ik al aan een depressie leed...
  		• Ik probeer
  		• Weet niet meer waar ik het heb
  		• Moe, leeg, vreemd
  		• Niet één maar twee
  		• Niet zinvol
  		• Wou dat ik wist...
  		• Angst en het teneerdrukkende duistere
  		• Vreemde dromen en niet uitgerust
  		• Overstuur is vandaag zéér zacht uitgedrukt.
  		• Gespannen
  		• Weet niet meer hoe ik het heb...
  		• de droom vannacht
  		• beschrijving
  		• Waarom laat ze niets van zich horen?
  		• En ze is me zeker niet slecht gezind!
  		•  angsthaas
  		• Anders
  		• De koude
  		• Ik voel me opmerkelijk goed
  		• De aardbeving en vloedgolf In Japan
  		• Goed gewerkt..!
  		• Goed dat ik nog even bedenktijd heb
  		• Nog steeds verdwaasd maar dàt is toch al uitgeklaard
  		• De ene wasmachine na de andere
  		• het op een gillen zetten
  		• Verdwaasd
  		• Twijfel en angst
  		• Ik zal van de aardbol verdwenen zijn...
  		• Een grote stap...
  		• Nog steeds de stap niet gezet
  		• Angst
  		• een droom
  		• Het laat me niet los
  		• Vijandigheid of gewoon afsluiten?
  		• opname in het dagcentrum
  		• Zalf op de wonde
  		• Begin
    Zoeken in blog

    Een ander leven
    het oude leven is voorbij... het nieuwe... daar schijn ik me nog niet in te vinden
    13-03-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. angsthaas
    Het is bespottelijk dat ik als een angsthaas reageer op haar norsheid. Zo word ik opnieuw geconfronteerd met mijn nog steeds angstige reacties op anderen hun houding. Ik weet dat zij het liefst niemand in de keuken wil als zij de vaat doet, de keuken is niet erg groot, om niet te zeggen klein. Wanneer ik nog vlug een kop espresso wil maken, voel ik haar irritatie met de seconde stijgen. En wat doe ik, in plaats van mijn 'ruimte' in te nemen, ga ik angstig over met verontschuldigingen en net zo angstig gehaast om haar maar zo min mogelijk in de weg te lopen... terwijl dat hele kopje klaarmaken niet eens een minuut duurt... Ik weet dat anderen misschien niet eens die irritatie voelen en gewoon en ongestoord hun gang gaan, hun ruimte innemen... ik meen dat mijn hooggevoeligheid me het op dat vlak flink moeilijk maakt... want net daardoor pik ik die signalen zeer sterk op... en reageer ik er ook jammer genoeg net zo hevig op... (door angstig en gehaast te zijn om ze maar zo min mogelijk te irriteren)
    Daaraan merk ik toch dat ik me nog steeds gedraag alsof ik niet even veel recht heb om op de aarde te zijn dan een ander. Het lijkt of ik nog steeds diep in mezelf vertrek van het gevoel dat ik niet toegestaan ben te bestaan. Wanneer ik me zo angstig onderdanig gedraag, zorg ik voor een wisselwerking die niet erg goed is voor mijn welbevinden. Ik kweek toekomstige tirannen... vrees ik... zonder dat ik dat wens... want door me zo te gedragen, lijk ik grenzeloos.
    Het ergste is... dat ik me ook in het andere geval angstig gedraag...
    voorbeeld, ik vind een schaar in de badkamer die daar niet hoort... ik meld het haar die ze daar reeds lange tijd liet liggen...
    Ik was bezig mijn kamer op te ruimen... en had de schaar (meende ik) mee naar de woonkamer gebracht.
    Vandaag, dus twee dagen nadat ik melding maakte van de schaar in de badkamer vraagt ze me waar ik de schaar liet... Ik dacht dus in de woonkamer maar kan ze niet meteen vinden.
    Ik zoek boven naar waar ik ze dan wel zou kunnen gelaten hebben.
    Ik haast me... voel me schuldig... en zoek en zoek... tot ik ze uiteindelijk in de kast vind, iets verder dan de normale plaats waar ze hoort.
    Bij de hele handeling lijkt het of ik de enige schuldige ben... terwijl de directe aanleiding wel was dat ik die dure (kapperschaar) in de badkamer vond waarbij ze telkens een damp-en vochtbehandeling kreeg gedurende ieder gebruik van douche...
    Ook daarin ben ik niet kordaat in het grenzen trekken. En gedraag ik me eerder (nog steeds dus) als de grote schuldige... als degene die fouten maakt en niet deugt...
    Bizar om me daar plots zo bewust van te zijn. Er lijkt nog heel veel werk aan de winkel terwijl ik net dacht dat ik al jaren zo goed grenzen ben gaan trekken.  


    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail *
    URL
    Titel *
    Reactie *
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)

    Archief per week
  		• 04/04-10/04 2011
  		• 28/03-03/04 2011
  		• 21/03-27/03 2011
  		• 14/03-20/03 2011
  		• 07/03-13/03 2011
  		• 28/02-06/03 2011
    Laatste commentaren
  • Zaterdaggroetjes (annelien)
        op Kan het bijna niet bolwerken
  • hallo (herman de leeuw)
        op Kan het bijna niet bolwerken
  • Dag Lieselot (Hetty)
        op Als ik al aan een depressie leed...
  • mee voelen? (traumadour)
        op Als ik al aan een depressie leed...
  • dank je (Lieselot)
        op Ik probeer
    • Willekeurig SeniorenNet Blogs
    lenieoda
    blog.seniorennet.be/lenieod
    Blog als favoriet !

    Klik hier
    om dit blog bij uw favorieten te plaatsen!

    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.

    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!