In verband met een recent dispuut over plagiaat graag wat volgt : het staat u vrij teksten van mij over te nemen of niet. Bij overname lijkt een bronvermelding mij op zijn minst gepast maar doe je het niet ik zal je niet vervolgen ( tenzij men de teksten commerciëel zou uitgeven) . Laat jouw eigen geweten scheidsrechter zijn, dat volstaat voor mij ruimschoots. De foto's hier zijn meestal van het internet gehaald via Google-afbeeldingen en soms bewerkt door mijzelf. In het vervolg zal ik trouwens ook hiervoor een bronvermelding inlassen. Baron Ernst
Hoe het werkt om van je naam een acroniem te maken.? Kijk bij Bojako !
Zoeken in blog
Inhoud blog
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Een interessant adres?
Hier staat wat
En nog wat
Het bruidsboeket dat het beter wist
klikgevoelige poëzie (het blog van Baron Ernst) door Ronald Milo
>
11-09-2006
Hallo !!
Met droefheid in het hart melden wij u het overlijden van het personage
de milo
Ridder in de Orde van de Gouden Leffe, grootlint van de Duvelsgilde
Overleden op 11.09.2006 in Schloss Steinbohr aan een zeldzame zwijgziekte
Dit melden u met intens verdriet Mevr. Milo gravin, geboren de Camembert de Brie, zijn echtgenote Mej. Naomй Verschoten , zijn minnares Baron ERnst-Georg von un zu Neander zu Thall, zijn beste vriend Debbie Vertongen, vriendin van de baron Zijn talrijke geesteskinderen (erkende en natuurlijke)
De families Vanzwam, Brioche, Boursin en Crйpinettes
De verbranding in de hooghovens van Sidmar zal plaatshebben in beperkte familale kring
Met droefheid in het hart melden wij u het overlijden van het personage
de milo
Ridder in de Orde van de Gouden Leffe, grootlint van de Duvelsgilde
Overleden op 11.09.2006 in Schloss Steinbohr aan een zeldzame zwijgziekte
Dit melden u met intens verdriet Mevr. Milo gravin, geboren de Camembert de Brie, zijn echtgenote Mej. Naomé Verschoten , zijn minnares Baron ERnst-Georg von un zu Neander zu Thall, zijn beste vriend Debbie Vertongen, vriendin van de baron Zijn talrijke geesteskinderen (wettige en natuurlijke)
De families Grasfoie, Duvin, Boursin en Hommar d' Alanage
De verbranding in de hooghovens van Sidmar zal plaatshebben in beperkte familale kring
milde week-end mijmeringen of de dingen waar we niet bij stilstaan
Wees vol vlijt Maar rust op tijd (familiewapen en devies)
****
Omwille van de smeer likt hij het poesje en zij de kandeleer
****
Men hoeft niet om zijn gelijk te bidden
De waarheid
wint het pleit altijd en bovendien hij ligt in 't midden
****
Ach, vergeet het
Nog nooit zo droog Als deze zomer De hoeren Op het strand neergestreken aanbidden de zon De boeren bidden om regen Die niet komt zoals een orgasme nu al weken Maar regen is niet te "faken"
****
WOORDENBOEK VOOR BIJVOEGLIJKE NAAMWOORDEN
Gebruikt door vrouwen in contact-advertenties
Veertiger......................49.
Avontuurlijk....................Slaapt met iedereen
Athletisch......................Geen borsten
Gemiddelde verschijning.........Booooh, niet te doen.
Volgens een persmededeling van Baron ERnst-Georg von und zu etc..is het personage op de foto's in Monaco genomen niemand minder dan Arnold Milo, tweelingbroer van de milo, kapitein ter lange omvaart en befaamd poolreiziger, bekend van zijn studies omtrent het paargedrag van de bultwalvis. Hij onderzocht de invloed van het Sint-Maarten- en Sint-Niklaasfeest op het paargedrag van deze dieren in de wateren rond de peninsula Valdès en kwam tot de verbeisterende conclusie dat deze dieren zich daar geen bal van aantrekken. Toch niet van het Sint-Niklaasfeest. Bij he Sint-Maartenfeest daarentegen wordt niet gepaard maar dan trekken deze dieren per ongepaard paar naar de Noordzee, om via de Wester-Schelde, de Schelde en de Dender Aalst aan te doen om er naar de jaarmarkt te gaan. Bojako had het dus bij het rechte eind ( enfin bij manier van spreken natuurlijk). De Baron heeft medegedeeld dat het iets beter gaat met "de milo" maar dat zijn geestelijk gezondheidstoestand nog verre van normaal te noemen is. Om al deze beweringen kracht bij te zetten werd volgende foto van "de milo" vrijgegeven door de baron, die nogal ondruk de indruk schijnt van het hele gebeuren. Inderdaad op de foto lijkt de geestestoestand van milo verre van rooskleurig.
Gezien de vaagheid van de foto werd deze voorgelegd aan de leden van het F.B.I. (Female Body Inspectors) die eensgezind beweren dat het gezien de "centrale -zwangerschaps immiterende- ronding" in het ammelaken onomstotelijk vaststaat dat het hier gaat om "de milo" en niemand anders. Een lid van de Federale Politie echter meende toch zijn twijfels te hebben en dacht dat het om niemand minder gaat dan de leider van al-Qaida maar dan eens proper geschoren en flink onder de cortisone. Dit lijkt ons uit de lucht gegrepen.We drukken dan ook onze bezorgdheid en medeleven uit aan zijn echtgenote Mme Cammenbert de Brie, zijn familie en vele vrienden en hopen dat het uiteindelijk toch nog goed komt.
Toemaatje voor Drie Vriendinnen in Hart-Groot (andante con brio )
Agamemnon. Een toekomst bevolkt met te veel zekerheden
(naar Homeros- voor Roosje, Lieve en Titipoës)
Ik hoef niet meer te denken Misschien nooit meer De zee heeft alles opgelost
Aan het dodenboek neergestort tussen het scheepstuig heb ik mijn hand bezeerd Maar de zee onbedwongen zoals Homeros declameert heeft op en neer wiegend het koningschip veilig aangemeerd Maar de wond geïnfecteerd door de woekerende woorden heeft zich tegen mij gekeerd Dooi is mij getreden Het idiote boek ongedeerd heeft een verborgen kanker uit een onverkwikkelijk verleden over dit lichaam uitgesmeerd Omgesmeden in een vreemde taal die (noch) liefde kent noch begeert
In een onverwachte koelte van de zacht kerende kade en de kille hitte van de nacht alle manschappen aangetreden werd dit zwerend vlees terug aan boord gebracht nog een laatste lepel water even schraal als de lege afscheidszoen van de nieuwe leider van het legioen Een kort gebed en wat later zeer krachtige hoorngeschal Het schip zoekt hoger water en de nachtwind koelt de ingevroren koorts
Ik hoef nu niet meer te denken De toekomst is bevolkt met zekerheden De zee heeft alles opgelost
N.B. Voor Ria , Bojako en andere komt er ook nog wel eentje
In bed draagt zij als een del Zo maar bloot op haar vel Enkel nr vijf van Chanel En ik met mijn zwak gestel XXL maar van flanel
Ochtendhumeur van een nachtuil
Ik houd op dit vroege uur niet zo van natuur Links de lage zon Uitgerafeld over de velden Rechts het vage bos met hoog bebladerde kopspelden als galgen van onterecht terecht gestelden
Mijn gedachten die nog kleven Als pieren aaneengeklit in het gras aangedreven door een dol gedraaide wind door wat ooit een konijnenpijp was Altijd, ook al als kind heb ik een vroege boswandeling een gruwel gevonden
Vroeg opstaan en absoluut onopgewonden die vreemde omgeving tegendraads verkennen bomen aan de vorm van hun nog vochtig blad herkennen
Later een opstel erover schrijven Romantiek Over waaiende bomen Over wortels in aanslag Over dun door gebladerte geschilderd zonlicht neergestreken op een schilderachtig rottend blad
Om niet na te moeten blijven Gauw nog enkele bloemen plukken Om gedroogd en opgedeeld in correct benoemde stukken In het dunne schriftje te plakken Vervolgens snel, heel snel via de vijverkant de biezen pakken
Muziekje Sweet, soft and lazy - Victor Lazlo en daarna vogeltjes in het bos.
Van onze correspondent uit Monaco Jean Slechttebeen
Zojuist is een telex binnengelopen waarbij onze correspondent uit Monaco bevestigt dat Dr.Milo zich inderdaad in het prinsdom bevindt. Getuige hiervan deze foto die ons via satelliet werd doorgezonden waar de bewuste dokter in gezelschap van prinses Caroline van Monaco het Bal du Croix Rouge verlaat met onbekende bestemming. Mevrouw Naome of Anemone ( de meningen omtrent haar identeit lopen uiteen) daarentegen is niet op het bal verschenen wat aanleiding heeft gegeven tot de wildste geruchten daar ook de prins van Hannover zich niet op het bal heeft vertoond. Caroline en haar zus Stephanie schenen zich echter uitstekend te vermaken in het gezelschap van deze vlotte goed van de tongriem gesneden dokter. Ook prins Albert scheen het uitstekend met hem te kunnen vinden. Rond 00.30 uur hebben de prinses en de dokter het bal verlaten in een zwarte mercedes cabrio zoals gezegd met onbekende bestemming. Meer is er natuurlijk niet nodig om de Monegaskische tongen los te maken des te meer daar de dokter bekend staat om zijn talrijke veroveringen van vrouwelijk schoon waarbij in bepaalde gevallen zijn echtgenote gravin de Camembert de Brie een actieve rol schijnt te hebben gespeeld. Een zeer speciaal duo deze Milo-de Camenbert's. Maar waarom houdt men dan in 's hemelsnaam op Slot Steinbohr zo halsstarrig vol dat de dokter zich op het kasteel bevindt. Welke duistere intrige moet achter dit alles worden gezocht. Wij hebebn wel een kort onderhoud gehad met de ambassadeur van het Vaticaan bij het prinsdom, die ambsthalve het Bal du Croix Rouge bijwoonde. Veel tijd kon hij voor ons echter niet vrijmaken maar in de dertig seconden die hij voor ons had gereserveerd noemde hij de toestand zeer onrustwekkend. Na deze verklaring is prijs van de ruwe olie per vat trouwens gestegen met 2 dollar en is de Down-Jones met 4.5 % gedaald. Wat mogen wij nog verwachten ? De tijd zal het ons wellicht leren
Dag allemaal, wij houden het Volk op de hoogte van Het Laatste Nieuws. Met een Standaard die de Tijd trotseert zulle wij deze Story met Humo(r) coveren tot de Morgen kriekt. Maar pour ce Soir c'est La dernière Heurre.
Jean Slechtebeen voor deze buitengewone uitzending van het laat-avond nieuws vanuit Monaco.
Van onze correspondent ter plaatse Debbie Nietteverplaatsen
Wat tracht men op slot Steinbohr te verbergen. Uit goed ingelichte bron hebben we vernomen dat Milo in de coma zou liggen op Steinbohr. Dit werd ons deze morgen nog bevestigd door zijn echtgenote. Hij zou in coma geraakt zijn na een aanvaring met een zekere Cliff of Dover. Deze moet hem vrij hard geraakt hebben want hij zou alleen nog Vlaams-Nationalistische onzin uitkramen. Maar in de avondeditie van de New-York Times merkten we tot onze grote verbazing dat Dr. Milo met een zekere Anemone Verschoten, die nochtans met mevrouw Milo, geboren de Camemembert de Brie, naar Parijs zou afgereisd zijn, aanwezig was bij het Te Deum ter gelegenheid van de opening van het Academisch jaar van Het Oceanografisch Instituut "Prince Rainier" in Monaco. De geruchten gaan in Monaco dat hem in de komende dagen een eredoctoraat van het Oceanografisch Instituut zou worden overhandigd. Dit lijkt ons nog meer verwonderlijk gezien Dr. Milo nooit op Oceanografisch gebied werkzaam is geweest. Maar waarom houd men hier op Schloss Steinbohr vol dat de dokter hier in de coma ligt. Baron Ernest-Georg von und zu Neander zu Thall weigert elke commentaar. Voor een paar minuten is hier een jeep van de federale politie toegekomen waarin na enige tijd de buttler werd weggeleid. Ook de agenten weigerden elke commentaar. Naar het gerucht gaat zou de baron wachten op instructies van de premier om een diplomatieke rel met het prinsenhuis van Monaco te vermijden. We volgen de zaak op de voet
Voor het Late Journaal, Debbie Nietteverplaatsen bij Schloss Steinbohr te Neander am Thall
Oeioeioei, ik krijk ni de kop of de staart aan deze blogmasjien. Alzo een ingewikkeld spel. Ik weet ni wie de goei zijn en wie de slecht. Ik had gedacht ik laat de reactions van de lezers op mijne eerste blog eens lezen aan mijn ventje dan kan hij geef mij een beetje uitleg. Want deze morgen zag hij er kalm uit toen Anemoontje zijn baardje had afgedaan. ' Ze is zo verliefd op mijn ventje en ze vertroetelt hem zo erg, dat het ja hoe zegt ge zoiets... ...-vernederend of is het nu vertederend, ik zal eens in de Dikke van der Talen zien- is. Enfin 't is een braaf meiske en wat zij doet moet ik niet meer doen als gij begrijpt wat ik versta.
Dus ik met reactions naar mijn ventje. Hij bekijkt mij, hij leest de reactions en voilà het was gebeur. Ik dacht dat hij ging sterf. Hij werd eerst wit, dan rood en dan blauw met een beetje paarse der in. Nu spreekt hij al vier dagen ni meer maar hij ontplofte bijna. " t'Is altijd hetzelfde met die Vlamingen, ge spreekt één , ik zeg het wel goed één woordje Frans tegen die onnozelaars en ze beginnen onmiddellijk ook Frans te spreken. Hoe willen ze Halle-Vilvoorde-Affligem nu gesplitst krijgen en de faciliteiten afgeschaft, Brussel weer Vlaams, Vlaams-Zeeland en Frans Vlaanderen aangehecht, Parijs en Londen veroverd enz enz....als ze altijd toegeven aan die Brusselaars en consoorten"
Allez zeg, zulke vieze dingen uit de mond van mijnen chéri. Precies ne parler van de président van de Vlaamse Kip-Kap. Ik was zeer kwaad en in mijne wiek geschoot . Ik heb direct aan mamazel Anemone gevraagd om bij mijne man te kruip in zijn bed om hem te kalmeer. Ik was veel te kwaad. Ge moog nog zo ziek zijn als een pladijsken in de lucht zo nen dingen zegt een beschaafd mens niet. Ik denk dat het is van die Pool, mijnheer Jrekel te frequenteer.
Enfin na een kwartiertje was hij kalmeer en lag hij weer schone te slaap in de armen van de Anemoontje. Als ik het zo bezie 't is ne schone koppel die twee. En in feite is het toch schone verdeeld ikke de blabla en de centjes en Anemoontje de Boem Boem en de klein ventjes. Op mijn jaren is ne mens dienen gymnastiek al een beetje beu. De heup doe ne beetje zeer en de knie wil ni meer mee. Ik zie mijn ventje nog graag daare niet envan. Maar ter is ne grens aan van den alles. Twee daag geradbraken voor een minuutje of twee plezier, ge ziet van dare.
Enfin die mamzelle Anemoontje is ne goed gerief en ze ziet mij ventje graag en dat is ne ganse geruststelling voor mij. Ze doet het niet voor de centjes. Want bij de ventjes is dat anders. Al moeten ze een ure sleuren en trekken, die blijf maar geef katoen, maar wie zit met de peer gebak, juste madame. En dan kan ventje twee daag nadien niet meer uit de voeten omdat hij heeft moet presteer en wie mag de gras afrij, juste madame. Nee, nee mij niet gezien hoor, ne goei maîtresse voor de ventje, eentje met wie dat ge ook een beetje overeenkomt en kommischjekens kunt doen. Voilа la solution idéale.
Enfin ik ga stop want ik moet ventje nog wegbrengen naar de baron Debbieken zal zorg voor hem en de trein naar Parijs is binnen een klein uurtje. Anemoontje kindje laat hem nu maar gerust hij zal niet wegloop parbleu en met zo ne klein soutientje op de trein dat is geen zicht. Allez laten we nog een bisou geven aan ons chouken hij ligt zo schoon en zo rustiek. Maar ik durf hem toch niet meepakken Debbieken zal ook wel goed voor hem zorg. Allez vooruit de sacochekens wacht niet !
Bertje de Brie
PS: Vandaag heeft Anemoneken de muziekske gekiest, ik vind het een schone melodieken maar ik versta niet al te goed "la langue de Shakespaere" . Allez toch plezier er mee. Nu op naar de sacochekens.
Ik weet niet wat er met mijnen man is gebeurd hier op de sinjorennet maar die doet zo rare de laatsten tijd. Hij heeft drie daag keen woord gezecht. Ik was echt de ongerust zodat ik heb laten komen mijnheer doktoor.Maar die heeft nikske gevind.
Gisteren avond na het drink van een Leffe of drie heeft hij een paar woorden gezecht maar ik verstond er just nikske van. Rien de knotse. Hij staarde met de lege oog naar de plaffond en murmelde ( skoon woord murmelen ik heb het opgezocht in de Dikke van Daelderen).
Ik denke hij heeft iets gezeg van Chabertfoxke, met een beau chapeau, maar ik heb het niet de goed verstaan. Ik heb wel vestaan dat hij zei " die mag alles ende ikke mag nikske". Toen kwam just binnen demoiselle de Anemone. Ik weet wel zij heef een oogsken op mijnen man maar de pauvre chéri hij zag er zo bleekskens en zo slecht uit dat ne mens bij den duvel te biecht zou gaan. En ik moet zeg vanals mamzel Anemoon hier is heeft mijn pauvre al een betje kleur gekregen. Ja malade of te niet een ventje blijf een ventje. Enfin wij zijn overeengekoom dat wij met onzen drieën naar de Paris zouden gaan voor een dag of drie. Ik moet nog een sacocheke koop voor aankomst van den tweelingbroer van mijnen man uit de Amérique. Want met dat sacocheken dat ik nu heb moeten de mens altijd lach als ik ermee op de strate komt.
Ja Arnold de tweelingsbroer broer van mijnen man, komt terug van een expiditie naar de cercle polaire . Hij gelijk als de twee druppels van de water op mijnen chéri. Hij is van heel zijn leven altijd jonkman gebleven en ik hoop zo een beetje dat mamzel Anemone op hem verliefd zal worden en mijne man gerust laat. Enfin ik zal content zijn als hem hier is want hij is dikke vriend met mijn chéri en dat zal hem misschien een beetje opbeur.
Ik zal maar niet vertel aan mijnen manneken dat er eenen meneer Scorpion vreselijk lelijk ding heeft gezegd van zijn beste vriendinnen en van Kamiel, nog zo een charmante mijnheer, die met zijn madam Roosken een zo een goeien koppel is. Die mijnheer Scorpion is een echte venijnig Scorpion en der heeft ook ne mijnheer Jrekel, een Oost-Europeaan voorzeker met zo een moeilijke naam om uit te spreek, lelijk dingen gezegd tegen mijn heer de Scorpion, Te rechte daarnievan maar in enen taal zeg om uw eenen bulteken van te verschiet. Zo nen slecht gemanierd mens. Een horreur mijn gedacht.Zeker niet voor mijnen chéri om te frequenteer.
Allez zie hem daar nu zit, le petit pauvre, zien naar de plaffond met een gezicht gelijk een uitgestreken tongskensvisken. Die mamzel Anemoneken op zijnen schoot schijnt ook niet veel te helpen. Als ik die Chabertvos met zijn beau chapeau zie zal de dienen er nie goe van zijn . Zijt maar gerust daarvan. IK zal zijneen chapeau nie keer tot over zijnen oren trek tot aan zijne knoesel. Maar ik moet nu weg naar op de koffieklets bij de baron en zijne schone madam Debbieken, eene pronte mamzel en de baron is er zot van. Ja hoe plus vieux, hoe meer plus fou hé.Maar het is toch ne schatteken. Anemoneken gij gaat wel voor mijnen chouken zorgen zeker. Allez nu, tot nog een kere. Bisous
madame milo, geboren Camenbert de Brie, comtesse.
Ik weet nie goed hoe ik de muziekske moet doen speel maar ik zal probeer voor vandaag hebbik gekoos : Docteur Zhivago, een goeide collègue van mijnen man. Als het nie marsjeer moet ge morgen maar ne keer weerkom.
Ikke ben nog ni keer komen luister na de kofieklesch en de muziek marsjeer ! Ik zijn vresleijk geweldik kontent. van mijn eigen. Spijtig dat mijnen chou en Anemoneken al slapen anders ik zou zeg het hem.!! Ik ben contente zeg! Skoon hé, docteur Shivago ge hoort zo de sneeuw val en de ijs ...kraken ja dat het is het kraken dat het ijs doet juste zoals de ijskast. Allez nog ne goei avond. Ik hoop dat morgen mijn sjoe beter is.
Het "Geschiedenis van Egypte"-blog van Milo is weer geopend
Toth, de god van het schrift met schrijfriet en paletje met blokjes rode en zwarte inkt cfr onze moderne gouacheblokjes
Ja, jongens en meisjes, ik heb vandaag wat te vieren. Dus..... ga wat op mijn ander blog lezen (Egypte, onder cultuur !! ) en voor hen die niet van geschiedenis of van Egypte houden kan er wel nog een gedichtekken af.
De drang om te entertainen
De tweespalt die mij tegen de borst stuit laat mij alleen nog dit besluit: dat dichters vaak gedichten schrijven waarin slechts onzin staat Ik breng de avond door met al die wonden die mij droefgeestig werden nagezonden door hen die speeksel noch woorden spaarden
maar slechts naar de eigen navel staarden Nu moet ik wel, al ligt het mij niet vooruit met al dit opgespaard verdriet Met al die rommelige pekelzonden waarin ik niets maar dan ook niets van mijzelf heb teruggevonden
PS. Het is Diezelfde tweespalt die mij de ogen sluit Ik ben verdomme nogal een ijdeltuit
Bedankt voor de vriendschap. Het begint te beteren maar veel inspiratie heb ik nog niet daarom dit gedichtje in de vorm van een rebus. Een nu ben ik al wreed content, met juist maar "no comment".
Fladder, fladder, fladder twee tieten op een ladder een appel en een peer jongen, jongen, jongen, wat een kloten weer !
Geen leesbril meer nodig !
Ouderen hebben binnenkort geen leesbril meer nodig. Het is nog een kwestie van tijd, maar bijziende senioren hoeven straks bij het lezen van de krant niet meer naar hun brilletje te grijpen. Dit bleek woensdag uit onderzoek door Steven Koopmans van de Rijksuniversiteit Groningen (RuG).
Veel mensen van middelbare leeftijd hebben een leesbril nodig om details van dichtbij nog goed te kunnen zien. Presbyopie ontstaat doordat de lens in het oog in de loop der jaren minder elastisch wordt. Koopmans onderzocht de vervanging van dit onelastische materiaal in de lens voor een kunstmatige, op siliconen gebaseerde stof die in de lens kan worden geïnjecteerd.
Hij ontwikkelde onder meer een soort "plugje" dat het gat in de lens na de operatie afdicht zodat de geïnjecteerde stof niet meer weglekt.
Volgens de onderzoeker, die in het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG) werkzaam is als oogarts, duurt het niet lang meer voordat de nieuwe techniek in de praktijk kan worden toegepast.
Informatie via Joost Wessels, Bureau Voorlichting UMCG, tel. (050) 361 4464 of (050) 361 2200, e-mail j.r.l.wessels@bvl.umcg.nl
AFFLIGEM 30/08 De Haart-therapie (Highly Active Antiretroviral Treatment), een cocktail van minstens drie geneesmiddelen tegen aids, slaat niet aan in ontwikkelingslanden. Dokter Ann Noë van de Universiteit van Gent haalt in haar proefschrift hiervoor verschillende redenen aan.
Volgens het doctoraat zou de Haart-therapie geen wondermiddel zijn, toxisch zijn en resistentie creëren. Vooral de kostprijs zet volgens Noë een rem op de verspreiding van de therapie in de derde wereld. Tot slot worden patiënten de inname van de vele verschillende aidsremmers op de duur moe, zodat ze hun therapie niet of slecht opvolgen.
De Wereldgezondheidsorganisatie wou tegen eind 2005 drie miljoen mensen met de Haart-therapie behandelen. In juni vorig jaar bereikte men amper één miljoen. Dat is 17 pct van de 5,8 miljoen mensen die de therapie nodig hebben.
Ondanks de vele minpunten is Haart een redmiddel voor velen. In Europa deed de medicijnencocktail de incidentie van aids tussen 1994 en 1998 dalen van 30,7 tot 2,5 patiënten per jaar. In haar doctoraat constateert Noë dat Haart tot een zeer forse daling van morbiditeit en mortaliteit leidt. Dat houdt verband met het herstel van de immuunfunctie waardoor het risico op opportunistische infecties vermindert. In de ontwikkelingslanden, waar 95 pct van de patiënten leeft die een behandeling nodig hebben, blijft de situatie echter dramatisch.
Vandaag zijn er 34 tot 46 miljoen mensen besmet met hiv/aids, waarvan 2,5 miljoen onder de 15 jaar. In 2005 stierven drie miljoen mensen aan de ziekte terwijl er vijf miljoen besmet werden.
Dit alles is niet van aard om mijn toch al bedrukte stemming-- het zal met het weer te maken hebben waarschijnlijk want ik ben een lichtaanbidder-- op te vijzelen. Komt daarbij dat ook Kamiel den trieste toer opgaat. Sorry, meisjes en jongens, mijn stemming kan ik vandaag nog best samenvatten in het woordje " VAARWELKOM" Ik weet het dus niet en het kan alle richtingen uit. Let dus maar niet op de toon van onderstaand gedichtje want poëzie lijkt jullie als het ware te ontslaan van iedere commentaar.
Zesde toneel. Akte 1 van geloof en wanhoop (of de Jihad van de verlichtte schaduw die zijn weerga niet kent Een mentaliteit typerend voor ideologisch gedreven voorbijgangers met reeds door engelenhaar begroeide schedelkap die als kalfslever geopend ideeën sproeit die besmettelijk als AIDS met IETS moeten worden bestreden.(einde titel)
Als een door een balonvaarder die kogelvrij en traag als wind --die alle vogels veert-- draait en keert om de pot verzameld genot
Hoe vreemd ! Met de deur op een kier lijkt haar borst in profiel van tepels ontdaan en de wereld ontstaan op muziekpapier
Maar de ijskast blijft leeg want champagne verteert slecht bij deze temperatuur en op dit barbaarse uur zaagt zij met haar zilveren bestek de tralies door en door- legen doorlig- wonden openen zich zig- zag
De nacht smaakt naar ijzervijsel en gromt en de zon die nutteloos opkomt spint leeg van genot als een heilige maagd die eindelijk alleen zich alleen aan zichzelf te buiten waagt.
(maagd komt op, naakt, duif in de hand) ((de duif is dood mijnheer)) glimlach desnoods gul (alleen de lach ?) (doekje voor de schaamstreek en het bloeden --"light" voor de lichtere dagen--) [-DOEK ((groot en zwааr))- en -((( stevig vooral stevig < moet vallen !>)))<-hevig <>->-] < facultatief voor studenten verplicht, hevig [en stevig] als de erectie van de student geplaagd door jihad, zon, balonvaarder en vooral door de maagd >
Tradities van een oude kok
Het lam van Sisteron wordt het best omringd met zorg en Provençaalse groenten De lente en het bonenkruid aan de Durance beginnen vroeg te rijpen Zonovergoten zintuigen aanschouwen ivoorkleurige knoflook- tenen van tijmaroma doordrongen En allerlei plaatselijke courget- te-r(r)assen vol- gelopen met subtiele wijnen Schol en Vaarwelkom ! in de luwte van georganiseerde kletspraat.
Aan alle vrienden :dank voor de steun. Aan de Fox inderdaad het verzoek is bittere ernst. Voor Lulu "wit" zal de kleur van de poëzie zijn.
Uitzicht en bij klaar weer wellicht vergezicht
Door het bedampte raam gevuld als een biotoop met dotterbloemen
Tussen de ruïnes, schandelijk schuin gegroeid, valt met precisie afgemeten een schaduw scheef doelverloren en intens zoals ganzen wel vaker waken en oktoberluchten altijd uitgesproken welluidend zijn
In liefde voor vluchtig water bezinkt onverrichterzake maar terecht dit vergezicht met zachte dwang gebukt
onder de damp van haar mond tegen het glas gedrukt
Vriendelijke vraag
Een vriend vroeg mij Nog niet zolang geleden Waarom in het verleden Altijd die zwartgallige poëzie Schrijf mij heden een waanzinnig mooi, begenadigd en uitzonderlijk liefdes gedicht Zo ontroerend en vooral oprecht als het nog nimmer werd gezegd Wel, mijn vriend, hier gaat het dan Zeg haar :Ik hou van jou Zoveel ik kan
Liefst in Nederland - binnen een straal van 250 à 300km van Gent
Rolstoeltoegankelijk
Voor familievacantie laatste week van juni / of eerste week van juli van groep mensen met mentale en /of fysieke beperking, hun ouders en begeleiders. Eigen medische dienst, stalen verpleegster en dgl. Indien u in uw buurt een dergelijk hotel kent kunt u mij per mail contacteren a.u.b. We waren al eerder in Arcen, Nunspeet en op verschillende plaatsen in Zeeland o.m. Aardenburg, Oostkapelle.
Na de middag ben ik dan Yarrel gaan afhalen. Hij lag gelukzalig te maffen op een brancard. De veearts liet mij de foto's zien en inderdaad er was een vernauwing aan het wervelkanaal thv de nek. Een chronisch letsel door verkalking van een ligament, geen acute hernia dus. Ze wist niet goed of het opereerbaar was of niet en zou het eens vragen aan de neurochirurg. Ondertussen zouden we hoge doses cortisone geven. In de namiddag thuis toen hij wakker werd was het verschrikkelijk om zien. Zijn achterhand was helemaal verlamd (door het onderzoek verslecht -maar daar had ik mij aan verwacht) en hij trok zich voort op beide voorpoten. Eten of drinken was er niet bij. Hij viel voortdurend in slaap. 's Anderendaags verschoot ik mij een kriek want met zijn lamme achterhand was hij er toch ' s nachts in geslaagd de keukendeur te openen en zich via de hal, de trap en de nachthal naar de dochter haar kamer te slepen. Daar lag hij vredig te slapen in de nabijheid van het baasje. Want dat doet hij al vanals hij pup was. Hij blijft op de kamer van de dochter tot zij opstaat eerder gaat hij niet weg. Gelukkig was het die dag al wat beter met de verlamming en de volgende dagen stabiliseerde zich de toestand. Het was als voordien, niet echt beter maar ook niet slechter. Vandaag heb ik naar de dierenarts gebeld om van de toestand verslag te doen en te vragen hoe het zat met de operatie. De neurochirurg had er ook niet zo een goed oog in en men zou wachten op het oordeel van de professor, die helaas in verlof was. Schitterend zal het wel niet zijn maar voorlopig loopt hij hier nog vrij onbekommerd rond. Zeven jaar is in feite al oud voor dit soort honden zegt men en dus zullen we er ons moeten mee verzoenen !
Nu voor ik dit artikeltje schreef maakte ik mijzelf de bedenking. Weegt dit beetje hondenleed op tegen al het leed in de wereld en moet ik daar nu over schrijven. Is dit niet een beetje egoïstisch. Ik heb er zwaar over nagedacht en hetgeen volgt hoort zeker niet in de categorie humor thuis, maar ik ben ook niet van plan om om de haverklap van categorie te veranderen ik weet trouwens nog niet hoe ik het zou kunnen doen.
Een eerste bedenking was de volgende: met welke pretentie achten wij mensen ons beter dan de dieren.? Tenslotte is het net hetzelfde stukje chemie en alleen ons zogezegd stukje verstand onderscheidt ons van de dieren. Zou een hond zich beter voelen dan een slak ? Ik weet het volgens hen die een of ander geloof aanhangen bezit de mens een onsterfelijke ziel, die al dan niet met maagden en/of rijstpap met gouden lepeltjes beloond wordt indien haar bezitter zich wat gedraagt. Maar onafgezien van het feit dat ervoor het welzijn van deze onsterfelijke zielen, die dan nog tot het goede kamp moeten behoren, reeds miljoenen tijdelijke mensenlevens werden geofferd, lijkt het me ook al evenzeer een toonbeeld van hoogmoed om alle andere levende wezens een eeuwig leven te ontzeggen. Mij lijkt het althans eenvoudiger en rechtvaardiger als alle leven eindig is.
Ik besef maar al te goed de contradictie van deze theoretische beschouwing met mijn dagelijks handelen. Ik eet dierenvlees en dus mijn theoretische evennaaste. Ik eet geen hondenvlees maar dat is louter toeval en cultureel indien ik Chinees zou zijn deed ik het missschien wel. Zijn vegetariërs dan betere mensen. Bijlange niet zij eten levende planten dat is dus een kwestie van gradatie. Een graantje is in potentie een baby-korenaartje. Het is dus de schepping die slecht in elkaar steekt vermits levende wezens elkaar moeten opvreten om in leven te blijven. In het extreme geval van het rugbyteam waarvan de Fairchild in het hoge Andes gebergte verongelukte aten de overlevenden hun doden op om te overleven. Zelfs de Rooms Katholieke Kerk had daar geen bezwaren tegen. Na enig afgrijzen heb ik daar intellectueel niet de minste moeite mee. Het waren lijken dus levenloos en geen mensen meer. Het was vlees. Maar moeilijker zou het worden als de lijken op waren. Wat moest men dan doen ? Collectief verhongeren of elkaar doodslaan? Ik zou het experiment niet durven wagen. Zeker niet als een langere overleving waarborg zou geven voor een definitieve redding.
Moet een dergelijk wereldbeeld dan aanleiding geven tot een volledige chaos. Elk voor zich en de wet van de sterkste, de slimste of de rijkste naargelang. Neen want indien men bij deze redenering consequent blijft is in zekere zin elk belang van het individu ondergeschikt aan het belang van de gemeenschap of de totaliteit van individuen. Er moeten dus regels zijn. Spelregels. Maar daarentegen ben ik gezien het leven kort en beperkt is ook tegen iedere regelgeving die de individualiteit van het individu al te zeer beperkt en waar de spelregels alleen nog goed zijn- niet voor de samenleving, maar voor een beperkt onderdeel van de samenleving. Spelregels ja, stompzinnige beperkingen neen !
Wat heeft dit nu allemaal met Yarrel zijn probleem te maken. Wel er zijn inderdaad grotere problemen in de wereld. Wie zich geroepen voelt ze te veranderen, graag. Hij doet maar en mag op mijn steun rekenen. Indien het echter alleen maar bij woorden blijft in de aard van "ik vind dit erger dan dat" en men doet er niets aan om het te veranderen dan lijkt het MIJ beter te om zwijgen. Alhoewel ik erken dat iedereen zijn sympathie mag tonen. Ik heb niet te pretentie te oordelen over wat een ander mag of moet doen of zou moeten doen. Ik heb gans mijn leven getracht in de mate van het mogelijke het leed van een ander te milderen. Ik heb de relativiteit van geluk, leed en verdriet leren inschatten en ik denk te mogen beweren dat ieder verdriet of het nu een groot of een klein verdriet is individueel dient benadert te worden. Dat men zelfs geen onderscheid kan en mag maken tussen groot of klein verdriet. Verdriet is de allerindividueelste emotie waarvoor het allerindividueelste respect noodzakelijk is. En indien Yarrel uit ons leven zou verwijnen zullen wij bij ons thuis zo een allerindividueel en toch collectief verdriet ondervinden. IK wil het geen GROOT of KLEIN verdriet noemen alleen maar verdriet. En ik vind dat Yarrel het in zijn kort hondeleven verdient heeft alleen maar door ons op bepaalde momenten gelukkig te maken door zijn aanwezigheid en aanhankelijkheid.
Dit is mijn individuele overtuiging, waarbij ik nog eens expliciet mijn respect wil betuigen voor iedere andere mening en in het bijzonder voor ieder geloof waarin ik niet slaag te geloven.
En om toch nog op een humoristische noot te eindigen want een clown moet zijn publiek vermaken ook als hij een beetje droevig is. Dit clipje waarin een Zui-Afrikaanse hoont bewijs dat enigs menseliks hem nie vreemd is nie. Zet wel even de muziek af.
Yarrel en Yelle zijn twee, geweldig lieve Berner-Sennen honden die bij ons thuis een onderkomen hebben gevonden. Onderkomen is eigenlijk nog een klein woord. Yarrel, een reu van nu zeven jaar, is de lieveling van onze jongste dochter. Yelle, een teefje van vier jaar, is in theorie mijn hond maar er wordt in feite door niemand onderscheid gemaakt tussen die twee. Feit is deze honden leiden een luxe-leventje. Een grote hof waar ze zich ongestoord kunnen in uitleven wat betekent dat er af een toe wel eens een plantje sneuvelt. Als het regent, guur weer is of wat dan ook zitten ze binnen. Is het te warm gaan ze in de kelders liggen. s' Avonds gaan ze met mijn dochter mee naar boven en dan slapen ze op een matje op haar kamer onder haar bed. Onder haar bed wil echter zeggen onder de bovenste verdieping van een dubbeldekbed, zonder onderste verdieping. Speciaal aangeschaft door de dochter in kwestie omdat de honden plaats genoeg zouden hebben.
Zo sleten die twee hun gezapig leventje in peis en de vree tot wij voor een paar weken opmerkten dat Yarrel niet meer zo vlot de trappen opkon. Hij bleef soms haperen en op de gladde keukenvloer gleed hij soms uit. Eerst hadden we daar weinig erg in maar het werd steeds erger. Ik merkte ook op dat wanneer ik zijn rechter achtervoet met de nagels naar beneden op de grond zette hij die niet onmiddellijk rechtzette maar liet staan en dat de gevoeligheid bij deze voet ook gedaald was. Parese dus. Geen verlamming of paralyse maar een beginstadium. Ook het andere achterbeen leek aangetast maar in mindere mate. De voorbenen leken normaal. Alles wees dus op een letsel in de ruggegraat thv het bekken.
Er werd een afspraak gemaakt bij de Universitaire dierenkliniek te Merelbeke. Er werd mij gevraagd of de aandoening inwendig of orthopedisch was. Ik dacht dat zoiets zal wel orthopedisch zijn maar maakte mij anderzijds de bedenking "hoe kan Jan met de pet zoiets nu weten". Goed ik kreeg een afspraak voor binnen een maand en na wat aandringen binnen veertien dagen.
Om het uitglijden te verminderen en het oplopen van wondjes te vermijden ging ik op internet op zoek achter hondenschoentjes. Ons dochter stond erop. Ik was nogal sceptisch en dacht hij zal die snel afbijten. Ik had ooit zo een reklame tegengekomen en had met toen de bedenking gemaakt hoe belachelijk spul zoiets was. Schoenen om hun poten te beschermen tegen stenen , brandende sigarettenpeuken enz stond er. Ik vond het idioot. Maar nu leek het mij wel nuttig alhoewel ik bleef twijfelen aan het feit of hij die wel zou aanhouden. Na enig zoeken echter vond ik een handelaar dicht bij huis. Men had nog een maatje XXL in huis, deze bleken gepast en geloof mij nu of niet Yarrel leek zo fier als een gieter met zijn schoentjes aan en heeft er nooit aan gebeten.
Toen ik die bewuste dag van het onderzoek 's smorgens de halsband van Yarrel uithaalde stoof hij als een weerlicht naar de garage en zat reeds op de achterbank van de auto toen ik daar aankwam. Hij rijdt verschrikkelijk graag mee in de auto. Het achterraampje moet wel openstaan dat hij zijn snuit kan buiten houden want ander kwijlt hij alles onder. Mijn echtgenote moest alle moeite doen om Yelle ervan te weerhouden ook in de auto te springen. Toen we wegreden leek zij heel erg verongelijkt en triest zoals alleen honden kunnen kijken. Te Gent aangekomen werd ik ontvangen door eeen vriedelijke stagiaire die een heel dossier opmaakte. Ik vernoemde mijn vermoeden van een ruggemergletsel en kreeg toen te horen :ja maar dan ben je op de verkeerde plaats je zal bij inwendige op neurologie moeten zijn. Enfin toen de dierenarts arriveerde bekeek deze Yarrel even liet hem even lopen en bevestigde toen dat ik naar neurologie moest. Zeer behulpzaam ging ze er voor mij een afspraak halen voor de volgende dag want vandaag dat kon niet meer.
s'Anderendaags zelfde ritueel. Maar Yarrel die de eerste dag wat geïntimideerd was, liep nu ongegeneerd en hoofd in de lucht door de wachtzaal waar allerlei andere honden en hondjes zaten te wachten, paraderend met zijn schoentjes tot hij in een draai pardoes uitgleed en met zijn snuit voor een Yorkshire belandde die hem enthoesiast de smoel begon af te likken. Daaraan heeft Yarrel een geweldige hekel maar het duurde wel even door zijn parese voor hij weer te poot was. In de onderzoekskamer stonden hem vier vrouwelijke stagiaires op te wachten ( veearts afdeling kleine huisdieren lijkt bijna uitsluitend door dames bevolkt) die opnieuw een dossier opmaakten. Hij liet zich daarna gewillig door hen bepotelen en ging spontaan op zijn rug liggen en plaste wat in het rond tot jolijt niet alleen van zijn baasje maar wat bleek ook van de dames die dol leken op deze grote teddy-beer. Daarna kwam het echte werk. Testje hier testje daar en dan een thermometer in het achterwerk. Ook hier liet Yarrel tot mijn verwondering betijen. Daarna kwam een gediplomeerde veeartse. Men liet hem wat looptestjes doen. Tot mijn verbazing leek hij nu ook bijwijlen zijn voorpoot te willen ontlasten.
Nadien werden de koppen bij elkaar gestoken en vroeg de veeartse aan de stagiairs wat het allemaal zou kunnen zijn. Toen ik na hen een beetje hun gang te hebben laten gaan suggereerde dat het om een ruggemergletsel lumbaal of zelfs gezien de voorpootontlasting in de nek zou kunnen gaan, vroeg de veeartse of ik van de "stiel" was. Ik bevestigde dat ik grote huisdieren behandelde die op twee poten liepen. Ah u werkt in de zoo ? Toen ik begon te lachen. Ach ja humane! Zo noemt een dierenarts "mensengeneeskunde" --HUMANE GENEESKUNDE-- zo hoort U het eens van een ander.
Er werd voorgesteld een ruggemergpunctie te doen en contraststof in te spuiten en zo te zien of wat scheelde en waar. CT-scans worden blijkbaar nog niet gedaan bij honden. Yarrel, was ondertussen aan het stoeien met de vier stagiaires en scheen erg weinig last te hebben van zijn achterpoten en liep vrolijk met hen mee naar de operatietafel. Ik bleef een beetje verweesd achter. Zonder hond met een leiband in de hand. Het zou een paar uur duren had men mij gezegd. Misschien kon ik ondertussen een hapje gaan eten. Ze hielden mijn hond en stuurden mij wandelen. Voor mij was het vreemd. Meestal had ik aan de andere kant van de grens gestaan.
