neen , het gaat niet over het huis op de foto, en ook niet over de auto, maar over het kleine fietsje daar in de verte.
het was het fietsje geweest van mijn oudere zusters (het waren er 4 in totaal) en ik gebruikte het om naar de lagere school te rijden, zo een 4 km verderop naar de Oudenburgse jongensschool. ik was toen een jaar of 8 in 1958, en zoals je het nu nog meemaakt onstond ineens de rage een crossfiets (zeg maar en BMX avant la lettre) te bouwen, dus spatborden, verlichting en alles wat een sportieve look in de weg stond moest eraf .
na verloop van tijd werden er wedstrijdjes georganiseerd op de markt, en op stukjes grond die toch door niemand gebruikt werden. thuis op de boerderij had ik plaats genoeg en legde ik zelf een oefen parkoers aan om me een beetje voor te bereiden op de komende wedstrijden. de competitiesfeer had me te pakken, alleen besefte ik het nog niet.
op de foto in het volgende berichtje, dat genomen is in 2006 zie je het gevolg als je blijft plakken in die competitiesfeer.
deze foto is genomen in september 2006 op het circuit van Croix en Ternois in Frankrijk. de foto van het fietsje is van ± 1960 de motor is een racemotor Triumph T100 van 1939 500 cc 2 cilinder met 2 Amal 10TT9 racecarburatoren en een bronzen cilinderkop. de topsnelheid van deze motor ligt om en bij de 180 km per uur. de motor heb ik in 1987 uit Engeland gehaald, er is een aantal jaar mee geracet, in 2000 is de motor helemaal gerestaureerd geworden.
zoals beloofd starten we in het volgende bericht met het tussenliggende verhaal.
met het fietsje trok ik regelmatig naar de Zeeweg in Oudenburg waar Erik Kemel een fietscrossclub had opgericht en rond zijn vaders boerderij een circuit had aangelegd die te vergelijken was met een motorcrossparkoers maar dan met kleinere bergjes.
de club noemde, naar ik me meen te herinneren "de engelen club" ik heb echter nooit geweten waar die naam op sloeg.
er werd gereden en vooral veel gevallen, maar toen waren we nog van rubber, we stonden recht en reden verder en gaven vooral niet te kennen dat er ergens iets mis was want een echte crosser kon zich dat niet permiteren.
in diezelfde Zeeweg was er echter ook een echt crossterrein aangelegd recht tegenover het huis van de grootmoeder van Roland Stubbe, Roland was samen met Freddy en Winny Tallieu en een beetje later ook Filip Dumolin de crossende jeugd van Oudenburg en Ettelgem, deze mannen reden echte wedstrijden.
uren hebben ik en Daniel Verhelst, mijn bondgenoot als het over auto's, moto's en vrachtwagens ging, daar staan kijken naar de werkzaamheden van de heren crossers.
wanneer ze aanstalten maakten de machine in gang te trappen deden we een stapje opzij, want we hadden respect voor die mannen die het aandrufden op dergelijke motoren te rijden.
het waren eencilinders Ariel en BSA's en het geluid die uit die uitlaten kwam was prachtig om te horen vooral wanneer het gas werd "gecoupeerd" .
ik had een boekje van de "Alkmaar" reeks gekocht en door stonden al die mooie crossmotoren met een foto en wat uitleg in, het was vooral dromen om ooit op een dergelijke crosser te rijden, maar ik had algauw door dat er met dromen niet veel te bereiken viel en dat er dus iets moest worden ondernomen .
een van mijn oudste zussen had een behoorlijk ongeval gehad met haar bromfiets, een Superia, zo eentje met al dat plaatwerk aan en in een mooie lichtblauwe en créme kleur. er was veel stuk aan die brommer maar het Sachs motortje van 50 cc was pico bello in orde en ik vatte het plan aan om dat motortje op mijn crossfietsje te monteren .(ik was toen een jaar of 11)
na veel bloed, zweet en nog juist geen tranen, en hier en daar wat hulp kwam de dag van de eerste proefrit, alles viel goed mee tot er de eerste keer moest geremd worden.
met mijn brom-fietsje heb ik veel plezier en bekijks gehad en was ik zonder het te weten binnengesukkeld in de wereld van de gemotoriseerde sport. maar het geluk en het plezier stopte op de dag dat het achterwiel lelijke vormen begon aan te nemen en ik genootzaakt was uit te kijken naar een "nieuwe bromfiets".
maar daar volgende week meer over.
groeten
PS: sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's, maar als je weet dat die werden genomen met het "bakje" van Kodak, dan valt het nog mee, en als je goed kijkt zie je dat er een plastiek oliepul werd gebruikt als naftbakje.
