beste blogger , blogsters en bloggertjes, de foto's die je tot nu toe tevergeefs trachte te openen kun je nu ook op groot zetten via onze vriend Shack Image.
probeer het eerst een keer met deze, dit is meteen een van de foto's die op mijn volgende blog "oude crossmotoren " zal komen.
hoe ik in het bezit kwam van de Sarolea Vedette 350 cc, ook wel eens "kletskop" genoemd heb je in een vorig verhaaltje reeds kunnen lezen.
wie de vorige eigenaar was weet ik niet maar ik weet wel dat André de motor van bij een"oudijzerpiet" uit Koekelare had meegebracht.
ik kende die man,want hij kwam regelmatig in de garage en reed met een mooie Opel Kaptain en er hing altijd een aanhangwagen aan, de auto was in 2 kleuren, Opel helgroen en het dak in crémekleur en hier en daar een sierstrip in chrome.
het stukje geschiedenis van Sarolea is reeds beschreven in het verhaaltje over de Regina waar ik vermelde dat Sarolea zowel lichte 2 takt als zware en sportieve 4 takt motoren bouwde.
in 1967 was het afgelopen met Sarolea maar intussen hadden ze het toch klaargespeeld om rond ±1950 mijn Sarolea Vedette te bouwen.
de bijnaam "kletskop" had te maken met het gladde aluminium kleppendeksel dat met een stalen beugel op zijn plaats werd gehouden. de "kletskop" was een kopklepper en dus een min of meer sportieve motor, ook werd de benaming "culbuteur" veel gebruikt om aan te geven dat het om een kopklepper ging en dus om een sportmotor.
(mijn vader die in de jaren 20 met een FN reed vermelde altijd dat het om een "culbuteur" ging waar hij mee gereden had)
ik had het plan opgevat om de Sarolea uit te testen op de weg vooraleer ik hem op het crossterrein zou misbruiken.
ik duwde de motor door het "konijnenbos", dat was een verlaten stuk grond (nu industrieterrein) en kwam na veel duwen uit op een rechte weg die naar het klooster van de Heilige Godelieve liep, ik had die weg gekozen omdat er daar weinig verkeer was en weinig huizen stonden. (voor overstekende zusters van het klooster was er ook al geen gevaar want het was een slotklooster)
ik starte de motor een beetje verder dan waar de laatste huizen stonden en begon aan de testrit, zonder helm en zonder stofbril, ik hield constant de snelheidsmeter in de gaten, niet dat ik bang was voor een snelheidsovertreding, maar om te kijken hoe rap ik ging.
eerst moest er nog wat geoefend worden met het instellen van de vooronsteking, op het stuur stonden er 2 regel hendeltjes, de een was voor de "shoke" bij het koudstarten en de andere voor het regelen van de vooronsteking.
bijvoorbeeld bij het starten mocht er niet te veel vooronsteking gegeven worden, of je kreeg de kickstarter door de terugslag tegen je been en dan was je meteen wakker, eens aan het rijden moest men het hendeltje naar voor of naar achter duwen om meer vooronstekeing (advance) te geven maar eens de juiste stand van de "manette" gevonden liep alles als een trein.
op een bepaald moment vlogen de bomen steeds sneller voorbij (ik had blijkbaar de juiste stand van de "advance" gevonden) en met de Heilige Godelieve als engelbewaarder overschreed ik de eerste keer in mijn leven de kaap van de 100 km per uur, uit mijn ene ooghoek zag ik de naald van de teller op ongeveer 110 km per uur staan.
dat overschrijden van de 100 km/h zou later nog vele malen gebeuren maar op dat moment was het voor mij toch een uniek feit.
na het snelheidsrekord werd de motor onder handen genomen om er een crosser van te maken, dus hetzelfde ritueel als voor de Novy en alle ballast over boord, maar het bleef toch een zware motor voor een 14 jarig ventje.
ik ben er dan ook meerdere malen mee gevallen, en het was zelfs zo dat sommige mensen mijn vader gingen vertellen dat ik me ging verongelukken met dat zware ding.
ook aan het "kletskop" verhaal komt een einde door een uitgelopen krukaslager en de motor verdween in de serre van mijn zuster, dat was daar zo een beetje het tussenstation voor ze bij het oudijzer belanden.
volgende keer hebben we het kort over nog een andere Novy tezamen met het verhaal over de FN van 1938 en ook een zijsprongetje naar de lotgevallen van de coureurs die ik vermelde in het blogje over de Sarolea Regina.
tot de volgende keer
PS: ook hier weer een vervangfoto van de Sarolea bij gebrek aan een echte. (en hopelijk kun je hem op groot zetten want de laatste foto's op de blog willen niet meer open gaan als je klikt, maar geen paniek, er wordt aan gewerkt)
hoe de Novy, gekocht met het geleende geld, in mijn leven kwam heb je in een vorig verhaaltje reeds uitgebreid kunnen lezen.
daarom zal ik me hier beperken tot wat info ivm het merk Novy en wat achtergrond informatie.
Hilaire Lannoy en zoon uit Kortrijk (België) vervaardigden vanaf 1931 motorfietsen van het merk Novy met Engelse Villiers motoren.
vanaf 1952 produceerden ze ook lichte motorfietsen met 100, 125 of 200 cc motoren die voorzien waren van achterwielophanging, de motor die ik kocht in de Donckerstraat te Gistel was een 200 cc met 3 vitessen, de vitessen konden met de voet geschakeld worden.
mijn motor was voorzien van een duozadel dat er waarschijnlijk achteraf op was geplaatst.
het was een vinnig motortje, en het was achteraf gezien, de idiale "machine" voor een beginneling.
stevig was het ook, want ik ben er toch ettelijke keren mee tegen de vlakte gegaan en bijna altijd kon er verder worden gereden zonder dat ik mijn toen nog prille technische talenten moest aanwenden.
die Villiersmotoren waren 2 takters (dus olie bij de benzine aub) en hadden reeds een spoelontsteking ipv de vroegere magneto's die bijna op alle motoren stonden die voor 1940 werden gebouwd.
de motor en de "boite" of versnellingsbak vormden één geheel met elkaar, (de mensen spraken toen een aardig woordje Frans, als het over techniek ging, zo hadden ze het altijd over een boite, soupappen, bougie's, mahieu's, amortiseur, echappement, villebriquin, culasse, piston, bièle , pinions, en zo zijn er nog wel een paar, ja het was als jonge gast niet gemakkelijk om al dat Frans te begrijpen.)
maar terug naar de techniek, dus de boite vormde een geheel met de motor zodat de primaire ketting altijd de juiste spanning had en dus nooit hoefde bijgesteld worden.
dit soort motoren werden vaak gebruikt om naar het werk te tuffen en als de eigenaar wat meer geld verdiende dan kocht hij meestal een auto en de motor belande in het kotje of schuurtje en meestal legde men er nog een deken over, alsof ze hem nog wat wilden koesteren voor bewezen diensten.
mijn Novy stierf, na een motordefekt, een roemrijk einde bij de oudijzerhandelaar die er zelfs geen frank meer voor over had.
een echte foto van mijn machien heb ik niet zodat ik terug beroep doe op een vervangfotootje.
volgende keer een kort en verhaaltje over de Sarolea Vedette die ik van André de garagist cadeau kreeg
zoals ik beloofde hier een (vervang)fotootje en een korte beschrijving van mijn eerste (cross)motor
de eerste echte motorfiets die ik ooit kocht voor de ronde som van 200 frank was een Sarolea Regina, deze motor was afgeleid van de beroemde Blauwe vogel van Sarolea, de Regina had inderdaad ongeveer dezelfde kleur als een Blauwe vogel, die kleur was zo een beetje blauwgroen.
Sarolea was een van de grote Belgische merken, in de beginjaren maakten ze vooral zware viertaktmotoren waaronder ook echte race en crossmotoren.
de bekendste racemotor was de Sarolea monotube en enkele bekende rijders op de monotube in de dertiger jaren waren mannen als Noir, Demeuter, Grégoire en "Grizzly" (schuilnaam voor De Rudder).
bij de crossers waren het mannen als Nic Jansen, René Baeten (later op FN) Hubert en Van Heuverzwijn die successen boekten voor Sarolea.
over Sarolea zou ik nog een paar bladzijden kunnen doorgaan maar dat zal voor een andere keer zijn.
mijn Regina was een lichte 2 takt motor van 200cc en kwam in 1953 op de markt.
ik kocht de motor in 1963 aan een jongen die toen ook aan het VTI in Oostende school liep, tijdens de "speeltijd ", ja dat noemden we toen zo, kwamen we tot een "deal" en dezelfde avond nog stond ik aan zijn deur tezamen met mijn schoonbroer Guido die bij Rombouts koffie werkte en over een Volkswagen camionette beschikte
mijn Regina vertoonde enkele interne problemen die je aan de buitenkant dus niet kon zien, na de diagnose van een defekt onstekings systeem moest er direct uitgekeken worden naar een vervanger en belande de Regina in de hoek van de garage onder een laagje stof.
ik weet niet meer hoe het kwam maar plots daagde er een koper op, en voor 200 frank veranderde hij van eigenaar, Roger Beuselinck die ongeveer dezelfde leeftijd had als ik en in Oudenburg woonde, kwam de motor ophalen in Gistel en duwde de motor naar Oudenburg (dat kun je je nu toch niet meer voorstellen)
wat er verder van deze motor is geworden weet ik niet.
mijn eerste echte motor was dus geen echt succes, maar ik had er toch een en ander van bijgeleerd, zowel op technisch vlak als op gebied van "commerce" doen.
zoals ik al zei heb ik geen foto's van mijn Regina en moet ik me behelpen met een afbeelding van een andere Regina.
volgende keer meer over de opvolger van de Regina, een Novy met Villiers motor.
ik ging nu naar de "vakschool" in de Stuiverstraat in Oostende, al hadden mijn ouders het misschien anders gewild, techniek en sleutelen was een onderdeel van mijn prille leventje geworden, en de nieuwe jongens die ik er leerde kennen hadden meestal ook een technisch trekje.
onze garagist André Vandekerkhove was een minzaam man en kon goed met jonge gasten overweg, dat, en het feit dat een van mijn zusters in de buurt van André's garage woonde zorgde ervoor dat ik meer en meer in zijn garage vertoefde en er gaande weg nu en dan wat mocht meesleutelen.
werken in de garage van André aan de " Kruiskalseide" in Gistel opende voor mij een nieuwe kijk op de wereld, en dat was nog niet alles, want ik mocht er ook werken aan mijn laatste aanwinst een Sarolea Regina 200 cc van midden de jaren 50 die ik gekocht had voor 200 frank.
ik woonde nog altijd in Oudenburg en pendelde regelmatig met mijn fiets richting Gistel om wat leven in die Sarolea te krijgen, maar dat lukte niet zo best, en tot overmaat van ramp stelde André een pijnlijke diagnose, door droogweg te vertellen dat de onstekingsspoelen kapot waren en dat dit een kostelijk zaakje zou worden. dat was een grote teleurstelling, weg motor, en weg 200 frank.
de teleurstelling was des te groter omdat de 2 zonen van de bandencentrale recht tegenover de garage een crossterrein hadden aangelegd op een stuk grond aan de Nieuwpoortse steenweg net naast het huis waar mijn zuster woonde.
Jan en Raf van bandencentrale Decramer,( waar ik later goed bevriend mee ben geworden, en tal van streken mee heb uitgehaald , maar dat is voor een ander verhaal) reden dat de stukken eraf vlogen. Jan had een Zundapp 2takt 250cc en later een Horex 4 takt, Raf reed met een Sarolea 4 takt 350 cc. ze hadden een mooi parcours aangelegd, vier keer moest de gracht doorkruist worden, talrijke bochten en 1 springberg waar ik toch een beetje schrik van had.
ik stond daar te kijken maar in gedachten reed ik al mee, ik bedacht al hoe ik die 2 zou kunnen bijhouden en eventueel voorbijgaan, maar daarvoor moest ik een motor hebben en die had ik niet.
mijn bromfiets van Oudenburg naar Gistel overbrengen, dat overwoog ik niet eens, omdat ik er zeker mee zou uitgelachen worden.
na veel overleg met mijn zuster kreeg ik een renteloze lening van 500 frank ( er werd niets op papier gezet en ik geloof dat ik ze nog altijd moet terug betalen) voor de aankoop van een Novy 200 cc die Raf wist staan in de Donkerstraat in Gistel, hij kende die mensen en wij konden daar in vertrouwen kopen vertelde hij me.
zo gezegd zo gedaan en wij naar de Donkerstraat, de motor stond er in een achterkotje met een deken eroverheen en die mevrouw bevestigde dat de Novy in topkonditie was, ik haalde de 500 frank uit mijn broekzak en duwde de motor zo'n anderhalve kilometer recht naar de garage van André.
en inderdaad na een weinig werk kwamen de eerste klappen uit de uitlaat en het ding trok nog vinnig op ook, alle balast werd overboord gegooid en ik legde er een crossband op die ik kocht voor 100 frank en een pak sigaretten .
het spatbord achteraan werd ingekort met behulp van de ijzerzaag, het spatbord vooraan werd omhoog gezet, het zadel werd ingekort de verlichting vloog bij het oud ijzer en ik spoot met de stofzuiger van mijn moeder de motor in het blauw, vanwaar die blauwe verf kwam weet ik niet meer maar de stofzuiger was van het merk Balex en je kon er zo ongeveer alles mee doen, uiteraard ook stofzuigen, en er zat ook een systeem bij om vloeibare boenwas te verstuiven en voor verf werkte dat ook.
het resultaat was een kompakt motortje met een sportieve look, mijn droom kwam in vervulling en voor het eerst reed ik met een echte motor wedstrijdjes op een crossparcours (ik was toch al 13 jaar )
op vrijdag en zaterdagavond was het crossavond, soms waren we toch met een stuk of zeven, en niet onbelangrijk, er waren ook supporters en niet van de minste, ik verklaar me nader, aan diezelfde Kruiskalseide woonde ook Sylvère Maes 2 maal winnaar van de ronde van Frankrijk,de eerste maal in 1936 en dan nog een keer in 1939, hij had er een mooi café genaamd "de Tourmalet."(genaamd naar die berg die hij ettelijke keren beklommen had)
Sylvère en zijn zoon Michel waren dikwijls op post als er gereden werd en Sylvère was nog altijd een sportieve kerel en moedigde ons aan, wie ons ook kwam aanmoedigen was de plaatselijke vrouwelijke jeugd, maar om een of andere reden hadden we daar op dat moment geen aandacht voor, en pas achteraf, als het natuurlijk veel te laat was, begonnen we te beseffen dat ze niet echt voor die motoren kwamen (bij deze, Frieda moest je dit ooit lezen, sorry )
in de paasvakantie van 64 had André een jobke voor mij, ik moest een serie zelfde stukjes draaien op de draaibank, ik werd er voor betaald, en meteen was het gedaan met het chronische geldgebrek temeer daar ik de toestemming kreeg om van de afgedankte auto's de restbenzine uit de tank te halen, neen niet met het beruchte slangetje waardoor je soms benzine in je mond kreeg.
ik kroop onder de auto en draaide de stop onderaan de tank los en zette er een propere pot onder, achteraf zeefde ik de benzine met een oude nylonkous en kieperde hem in mijn benzine tank, na eerst de juiste smeerolie toegevoegd te hebben (ik leerde uit mijn fouten)
op de laatste dag van mijn vakantiejob kwam ik de garage van André binnen en er stond daar een prachtige Sarolea Vedette van 350 CC naast mijn blauwe Novy, "t' is den uwen" zij André en het duurde tot de middag voor ik het geloofde, die dag waren de stukken die van de draaibank kwamen wat minder nauwkeurig mag je wel aannemen.
diezelfde avond reed ik er al mee rond op de parking van de garage, tot Elza de vrouw van André ,van haar oren kwam maken dat het onmiddelijk gedaan moest zijn.
de broeders Decramer hadden de sonore geluiden van mijn viertakter Sarolea ook opgevangen en kwamen meteen een kijkje nemen naar mijn nieuwe aanwinst, ik voelde me kampioen want de Sarolea maakte zo ongeveer hetzelfde geluid als de motoren van de crossers in de echte wedstrijden die dan ao op BSA goldstar, Matchless ,FN en Triumph reden.
in de wedstrijdjes die we reden was ik geen topper maar ik reed toch dapper mee met af en toe een uitschieter naar de voorste gelederen.
na de Sarolea die op een zeker ogenblik ook de geest had gegeven (drijfstanglager uitgelopen) volgden er nog een Novy van hetzelfde type als de eerste die ik had en een FN van 1938 lateral (zijklepper)
het spijtige is dat ik van al dat crossen geen enkele foto heb, mochten er mensen zijn die deze blog lezen en ergens een foto hebben hoe klein en hoe onduidelijk die ook is, geef me een seintje
om het kijkgenot toch een beetje tegemoet te komen heb ik foto's genomen van motoren van hetzelfde type, deze fotos zullen elk in een afzonderlijk berichtje staan met wat uitleg.
in het vorige verhaaltje deed ik al de spijtige mededeling dat het achterwiel van mijn zelfgemaakte brom-fiets het had opgegeven en dus moest ik dringend op zoek naar iets anders.
bij Gerard Theys (ja, nu een grote firma die oa hefkranen verhuurd en een afdeling heeft in Plassendale ) maar toen pas begon met ophalen van oud ijzer, wist ik een bromfiets staan zonder motor. het was een vrouwenmodel, je kent dat wel, zo met een neergaande buis waar dan de benzinetank aan vastgemaakt was, het had enkel vering vooraan en een eenpersoonszadel met stevige veren.
nergens stond het merk vermeld, maar ik denk dat het iets Flandria - achtigs moet zijn geweest.
Gerard wilde het verkopen voor de ronde som van 50 frank, en op slag zat ik met een probleem want ik moest dringend 50 frank losweken bij mijn moeder, want bij mijn vader wist ik zo al dat het niets zou worden.
na een paar dagen gezaag stond ik terug bij Gerard, 50 frank verwisseld voor de brommer en te voet naar huis met mijn nieuwe aanwinst, het feest kon beginnen, want ik werkte al even graag aan die dingen dan dat ik er mee reed.
na een paar dagen zat het Sachs motoortje van mijn brom-fietsje in het bromfietskader, en de stilte, waar de buren waarschijnlijk zo van genoten hadden, werd onderbroken door de afgezaagde uitlaat van mijn Sachs.
de Sachs had blijkbaar zijn beste dagen gehad en toen ik op de openbare weg enkele snelheidsrekords had verbroken liep alles vast en was het uit met de "leute"
de oorzaak van die vastloper lag waarschijnlijk in het feit dat ik regelmatig met een slangetje in de benzinetank van mijn vader zijn auto zat en dan met de mond het slangertje volzoog en onder invloed van de hevelwerking de benzine in een pot liet lopen en daarna in mijn naftbak goot.
die benzine bevatte natuurlijk geen 2 takt smeerolie, maar daar had ik iets op gevonden en deed per ongeveer 1 liter "geleende" benzine 2 soeplepels gewone motorolie erbij, roken deed het wel een beetje maar goed smeren niet, met het gekende gevolg.
ik zat dus terug met een probleem, niet om aan een nieuwe motor te geraken want die waren er genoeg, maar om terug wat geld los te krijgen.
bij Louis Vandecastele, die fiets en bromfietshersteller was in Gistel, en waar ik regelmatig kwam, stond er een mooi kompleet motorfietsje donkerrood van kleur en rijvaardig, de cilinderinhoud was volgens Louis 100 cc en het moest 300 frank kosten, oei, dat was ver boven mijn budget en zeker een hopeloze zaak om thuis te bepleiten.
na en paar nachten niet goed geslapen te hebben stond ik terug bij Louis met het voorstel om enkel het motorblokje te kopen (dat kon ik dan in mijn Flandria inbouwen)
Louis was akkoord voor 100 frank (misschien door het feit dat mijn vader, niet lang daarvoor, een nieuwe fiets voor mij had gekocht om na de vakantie naar het VTI in Oostende te kunnen fietsen, het was een mooie fiets licht groen met zilver van het merk Bertin en met dubbele koplamp en het zadel was van het merk Brooks) en tot mijn verbazing nam hij zijn ijzerzaag en zaagde gewoon het kader op 2 plaatsen door, pakte zijn nijptang en kneep de kabels door en reikte me de motor waaraan nog een stuk frame vastzat met één hand aan.
Nog geen 10 minuten later stond ik thuis met mijn blokje en sloeg ik aan het werk, de buurman Leon werd terug aangesproken ivm het laswerk en na een week zette ik mijn brommoto in gang.
mijn laatste creatie was een schot in de roos, de motor was zeker 2 maal zo krachtig en had een veel hogere topsnelheid dan mijn bromfiets, zodanig zelfs dat het een beetje gevaarlijk begon te worden.
op school schepte ik een beetje op met mijn creaties en algauw kwamen er een paar nieuwsgierigen langs en een tijdje later hadden ze ook een al of niet zelfbouw brommer mee.
op het zelfde parcours waar ik vroeger met mijn fietsje crosste reden we nu met brommers en het was dubbel plezier, je moest niet meer trappen en het ging veel sneller, nu voelden we ons ook wat meer verwant met de echte crossers en we gingen de zondagmiddag naar de echte cross.(we zijn dan 12 - 13 jaar en het is 1962 )
de enige foto die ik bezit is een foto van de bromfiets met de 100cc motor, het is een getrukeerde aktie foto, omdat bewegende beelden een slechte invloed hadden op ons "kodakje" zetten we de brommer op een steuntje zodat het voorwiel omhoog stond en dan werd de foto genomen, ik moest dan nog juist even in de lens kijken en de aktie foto was klaar.
het resultaat zoals je kunt zien is niet echt stoer en aktie straalt er ook al niet vanaf, maar het blijven toch mooie herinneringen.
in het verhaal van volgende week laten we de brommers achter ons en beginnen we met het echte werk
aansluitend op het artikeltje hierboven ivm het aanstormende crossgeweld op hun avant la lettre BMXen een 3 tal mooie foto's van rond de jaren 60 die zeer goed de sfeer weergeven van hoe we ons met die zelfgemaakte dingen amuseerden. de foto's zijn afkomstig van John Claeys uit Oudenburg toendertijd een van de medeoprichters van het crossclubje als ik me niet vergis, en hij was tevens "bakkenist" van dienst, zoals we op de foto's kunnen zien
John Claeys in aktie, let op het nummer 6 vooraan op het spatbord
Eric Kemel aan het stuur van zijn crosszijspan en John Claeys in het bakje, als je goed kijkt dan zie je dat de gewone voorvork vervangen is door de vering van een bromfiets en er is ook een bromfiestzadel gemonteerd, het zijspanwiel is ook "geblendeerd" zoals bij de echte crosszijspannen toendertijd, deze foto is genomen op het erf van de boerderij langs de Zeeweg, op de grens van Ettelgem, Roksem en Oudenburg waar Eric woonde, in een van de gebouwen rechts had Eric een "magazijntje" met onderdelen en op een dag kreeg ik van hem een echt motorstuur, gratis ende voor niks, ja echte motormannen helpen elkaar als de nood het hoogst is, het genereuse gebaar moet me toch iets gedaan hebben, alleen al door het feit dat ik het me 50 jaar na datum nog levendig herinner,bij deze nog een keer bedankt Eric.
terug John Claeys in het bakje met deze keer Eric Traen aan het stuur, let op plakband met het blokjesmotief op de voorvork, dat was in de jaren 60 een echte "Hype" als we een dergelijk rolletje plakband konden bemachtigen dan waren we de koning te rijk
foto's: met dank aan John Claeys (toegevoegd op 26/01/2011)
met het fietsje trok ik regelmatig naar de Zeeweg in Oudenburg waar Erik Kemel een fietscrossclub had opgericht en rond zijn vaders boerderij een circuit had aangelegd die te vergelijken was met een motorcrossparkoers maar dan met kleinere bergjes.
de club noemde, naar ik me meen te herinneren "de engelen club" ik heb echter nooit geweten waar die naam op sloeg.
er werd gereden en vooral veel gevallen, maar toen waren we nog van rubber, we stonden recht en reden verder en gaven vooral niet te kennen dat er ergens iets mis was want een echte crosser kon zich dat niet permiteren.
in diezelfde Zeeweg was er echter ook een echt crossterrein aangelegd recht tegenover het huis van de grootmoeder van Roland Stubbe, Roland was samen met Freddy en Winny Tallieu en een beetje later ook Filip Dumolin de crossende jeugd van Oudenburg en Ettelgem, deze mannen reden echte wedstrijden.
uren hebben ik en Daniel Verhelst, mijn bondgenoot als het over auto's, moto's en vrachtwagens ging, daar staan kijken naar de werkzaamheden van de heren crossers.
wanneer ze aanstalten maakten de machine in gang te trappen deden we een stapje opzij, want we hadden respect voor die mannen die het aandrufden op dergelijke motoren te rijden.
het waren eencilinders Ariel en BSA's en het geluid die uit die uitlaten kwam was prachtig om te horen vooral wanneer het gas werd "gecoupeerd" .
ik had een boekje van de "Alkmaar" reeks gekocht en door stonden al die mooie crossmotoren met een foto en wat uitleg in, het was vooral dromen om ooit op een dergelijke crosser te rijden, maar ik had algauw door dat er met dromen niet veel te bereiken viel en dat er dus iets moest worden ondernomen .
een van mijn oudste zussen had een behoorlijk ongeval gehad met haar bromfiets, een Superia, zo eentje met al dat plaatwerk aan en in een mooie lichtblauwe en créme kleur. er was veel stuk aan die brommer maar het Sachs motortje van 50 cc was pico bello in orde en ik vatte het plan aan om dat motortje op mijn crossfietsje te monteren .(ik was toen een jaar of 11)
na veel bloed, zweet en nog juist geen tranen, en hier en daar wat hulp kwam de dag van de eerste proefrit, alles viel goed mee tot er de eerste keer moest geremd worden.
met mijn brom-fietsje heb ik veel plezier en bekijks gehad en was ik zonder het te weten binnengesukkeld in de wereld van de gemotoriseerde sport. maar het geluk en het plezier stopte op de dag dat het achterwiel lelijke vormen begon aan te nemen en ik genootzaakt was uit te kijken naar een "nieuwe bromfiets".
maar daar volgende week meer over.
groeten
PS: sorry voor de slechte kwaliteit van de foto's, maar als je weet dat die werden genomen met het "bakje" van Kodak, dan valt het nog mee, en als je goed kijkt zie je dat er een plastiek oliepul werd gebruikt als naftbakje.
deze foto is genomen in september 2006 op het circuit van Croix en Ternois in Frankrijk. de foto van het fietsje is van ± 1960 de motor is een racemotor Triumph T100 van 1939 500 cc 2 cilinder met 2 Amal 10TT9 racecarburatoren en een bronzen cilinderkop. de topsnelheid van deze motor ligt om en bij de 180 km per uur. de motor heb ik in 1987 uit Engeland gehaald, er is een aantal jaar mee geracet, in 2000 is de motor helemaal gerestaureerd geworden.
zoals beloofd starten we in het volgende bericht met het tussenliggende verhaal.
neen , het gaat niet over het huis op de foto, en ook niet over de auto, maar over het kleine fietsje daar in de verte.
het was het fietsje geweest van mijn oudere zusters (het waren er 4 in totaal) en ik gebruikte het om naar de lagere school te rijden, zo een 4 km verderop naar de Oudenburgse jongensschool. ik was toen een jaar of 8 in 1958, en zoals je het nu nog meemaakt onstond ineens de rage een crossfiets (zeg maar en BMX avant la lettre) te bouwen, dus spatborden, verlichting en alles wat een sportieve look in de weg stond moest eraf .
na verloop van tijd werden er wedstrijdjes georganiseerd op de markt, en op stukjes grond die toch door niemand gebruikt werden. thuis op de boerderij had ik plaats genoeg en legde ik zelf een oefen parkoers aan om me een beetje voor te bereiden op de komende wedstrijden. de competitiesfeer had me te pakken, alleen besefte ik het nog niet.
op de foto in het volgende berichtje, dat genomen is in 2006 zie je het gevolg als je blijft plakken in die competitiesfeer.
Beste medeblogger en blogsters, je bent terecht gekomen op de etienne willems blog, het is de bedoeling aan de hand van foto's en anekdotes een tijdsspanne van bijna 50 jaar te overbruggen.(dat is meer dan de helft van een normaal mensenleven)
de inhoud van de verhaallijn is techniek, motoren en auto's.
het is de bedoeling een pretentieloos verhaal te plaatsen en gelijkgestemden een paar uur lees en kijkgenot te bieden.
ik zal proberen iedere week een foto en een anekdote/verhaal te plaatsen met reeds een tip voor het volgende verhaal, plaats dus deze blog alvast bij Uw "favorieten".
mochten er mensen zijn die foto's hebben of anekdotes kennen die betrekking hebben tot deze blog dan zou ik het plezierig vinden dat ze me kontakteren.
veel blogplezier
PS: vandaag plaats ik nog 2 berichten met elk een foto, tussen die 2 foto's zit er een tijdsverschil van bijna 50 jaar, ik zal proberen die tussenliggende 50 jaar zo goed mogelijk in te vullen .
