zoals ik beloofde hier een (vervang)fotootje en een korte beschrijving van mijn eerste (cross)motor
de eerste echte motorfiets die ik ooit kocht voor de ronde som van 200 frank was een Sarolea Regina, deze motor was afgeleid van de beroemde Blauwe vogel van Sarolea, de Regina had inderdaad ongeveer dezelfde kleur als een Blauwe vogel, die kleur was zo een beetje blauwgroen.
Sarolea was een van de grote Belgische merken, in de beginjaren maakten ze vooral zware viertaktmotoren waaronder ook echte race en crossmotoren.
de bekendste racemotor was de Sarolea monotube en enkele bekende rijders op de monotube in de dertiger jaren waren mannen als Noir, Demeuter, Grégoire en "Grizzly" (schuilnaam voor De Rudder).
bij de crossers waren het mannen als Nic Jansen, René Baeten (later op FN) Hubert en Van Heuverzwijn die successen boekten voor Sarolea.
over Sarolea zou ik nog een paar bladzijden kunnen doorgaan maar dat zal voor een andere keer zijn.
mijn Regina was een lichte 2 takt motor van 200cc en kwam in 1953 op de markt.
ik kocht de motor in 1963 aan een jongen die toen ook aan het VTI in Oostende school liep, tijdens de "speeltijd ", ja dat noemden we toen zo, kwamen we tot een "deal" en dezelfde avond nog stond ik aan zijn deur tezamen met mijn schoonbroer Guido die bij Rombouts koffie werkte en over een Volkswagen camionette beschikte
mijn Regina vertoonde enkele interne problemen die je aan de buitenkant dus niet kon zien, na de diagnose van een defekt onstekings systeem moest er direct uitgekeken worden naar een vervanger en belande de Regina in de hoek van de garage onder een laagje stof.
ik weet niet meer hoe het kwam maar plots daagde er een koper op, en voor 200 frank veranderde hij van eigenaar, Roger Beuselinck die ongeveer dezelfde leeftijd had als ik en in Oudenburg woonde, kwam de motor ophalen in Gistel en duwde de motor naar Oudenburg (dat kun je je nu toch niet meer voorstellen)
wat er verder van deze motor is geworden weet ik niet.
mijn eerste echte motor was dus geen echt succes, maar ik had er toch een en ander van bijgeleerd, zowel op technisch vlak als op gebied van "commerce" doen.
zoals ik al zei heb ik geen foto's van mijn Regina en moet ik me behelpen met een afbeelding van een andere Regina.
volgende keer meer over de opvolger van de Regina, een Novy met Villiers motor.
hoe de Novy, gekocht met het geleende geld, in mijn leven kwam heb je in een vorig verhaaltje reeds uitgebreid kunnen lezen.
daarom zal ik me hier beperken tot wat info ivm het merk Novy en wat achtergrond informatie.
Hilaire Lannoy en zoon uit Kortrijk (België) vervaardigden vanaf 1931 motorfietsen van het merk Novy met Engelse Villiers motoren.
vanaf 1952 produceerden ze ook lichte motorfietsen met 100, 125 of 200 cc motoren die voorzien waren van achterwielophanging, de motor die ik kocht in de Donckerstraat te Gistel was een 200 cc met 3 vitessen, de vitessen konden met de voet geschakeld worden.
mijn motor was voorzien van een duozadel dat er waarschijnlijk achteraf op was geplaatst.
het was een vinnig motortje, en het was achteraf gezien, de idiale "machine" voor een beginneling.
stevig was het ook, want ik ben er toch ettelijke keren mee tegen de vlakte gegaan en bijna altijd kon er verder worden gereden zonder dat ik mijn toen nog prille technische talenten moest aanwenden.
die Villiersmotoren waren 2 takters (dus olie bij de benzine aub) en hadden reeds een spoelontsteking ipv de vroegere magneto's die bijna op alle motoren stonden die voor 1940 werden gebouwd.
de motor en de "boite" of versnellingsbak vormden één geheel met elkaar, (de mensen spraken toen een aardig woordje Frans, als het over techniek ging, zo hadden ze het altijd over een boite, soupappen, bougie's, mahieu's, amortiseur, echappement, villebriquin, culasse, piston, bièle , pinions, en zo zijn er nog wel een paar, ja het was als jonge gast niet gemakkelijk om al dat Frans te begrijpen.)
maar terug naar de techniek, dus de boite vormde een geheel met de motor zodat de primaire ketting altijd de juiste spanning had en dus nooit hoefde bijgesteld worden.
dit soort motoren werden vaak gebruikt om naar het werk te tuffen en als de eigenaar wat meer geld verdiende dan kocht hij meestal een auto en de motor belande in het kotje of schuurtje en meestal legde men er nog een deken over, alsof ze hem nog wat wilden koesteren voor bewezen diensten.
mijn Novy stierf, na een motordefekt, een roemrijk einde bij de oudijzerhandelaar die er zelfs geen frank meer voor over had.
een echte foto van mijn machien heb ik niet zodat ik terug beroep doe op een vervangfotootje.
volgende keer een kort en verhaaltje over de Sarolea Vedette die ik van André de garagist cadeau kreeg
hoe ik in het bezit kwam van de Sarolea Vedette 350 cc, ook wel eens "kletskop" genoemd heb je in een vorig verhaaltje reeds kunnen lezen.
wie de vorige eigenaar was weet ik niet maar ik weet wel dat André de motor van bij een"oudijzerpiet" uit Koekelare had meegebracht.
ik kende die man,want hij kwam regelmatig in de garage en reed met een mooie Opel Kaptain en er hing altijd een aanhangwagen aan, de auto was in 2 kleuren, Opel helgroen en het dak in crémekleur en hier en daar een sierstrip in chrome.
het stukje geschiedenis van Sarolea is reeds beschreven in het verhaaltje over de Regina waar ik vermelde dat Sarolea zowel lichte 2 takt als zware en sportieve 4 takt motoren bouwde.
in 1967 was het afgelopen met Sarolea maar intussen hadden ze het toch klaargespeeld om rond ±1950 mijn Sarolea Vedette te bouwen.
de bijnaam "kletskop" had te maken met het gladde aluminium kleppendeksel dat met een stalen beugel op zijn plaats werd gehouden. de "kletskop" was een kopklepper en dus een min of meer sportieve motor, ook werd de benaming "culbuteur" veel gebruikt om aan te geven dat het om een kopklepper ging en dus om een sportmotor.
(mijn vader die in de jaren 20 met een FN reed vermelde altijd dat het om een "culbuteur" ging waar hij mee gereden had)
ik had het plan opgevat om de Sarolea uit te testen op de weg vooraleer ik hem op het crossterrein zou misbruiken.
ik duwde de motor door het "konijnenbos", dat was een verlaten stuk grond (nu industrieterrein) en kwam na veel duwen uit op een rechte weg die naar het klooster van de Heilige Godelieve liep, ik had die weg gekozen omdat er daar weinig verkeer was en weinig huizen stonden. (voor overstekende zusters van het klooster was er ook al geen gevaar want het was een slotklooster)
ik starte de motor een beetje verder dan waar de laatste huizen stonden en begon aan de testrit, zonder helm en zonder stofbril, ik hield constant de snelheidsmeter in de gaten, niet dat ik bang was voor een snelheidsovertreding, maar om te kijken hoe rap ik ging.
eerst moest er nog wat geoefend worden met het instellen van de vooronsteking, op het stuur stonden er 2 regel hendeltjes, de een was voor de "shoke" bij het koudstarten en de andere voor het regelen van de vooronsteking.
bijvoorbeeld bij het starten mocht er niet te veel vooronsteking gegeven worden, of je kreeg de kickstarter door de terugslag tegen je been en dan was je meteen wakker, eens aan het rijden moest men het hendeltje naar voor of naar achter duwen om meer vooronstekeing (advance) te geven maar eens de juiste stand van de "manette" gevonden liep alles als een trein.
op een bepaald moment vlogen de bomen steeds sneller voorbij (ik had blijkbaar de juiste stand van de "advance" gevonden) en met de Heilige Godelieve als engelbewaarder overschreed ik de eerste keer in mijn leven de kaap van de 100 km per uur, uit mijn ene ooghoek zag ik de naald van de teller op ongeveer 110 km per uur staan.
dat overschrijden van de 100 km/h zou later nog vele malen gebeuren maar op dat moment was het voor mij toch een uniek feit.
na het snelheidsrekord werd de motor onder handen genomen om er een crosser van te maken, dus hetzelfde ritueel als voor de Novy en alle ballast over boord, maar het bleef toch een zware motor voor een 14 jarig ventje.
ik ben er dan ook meerdere malen mee gevallen, en het was zelfs zo dat sommige mensen mijn vader gingen vertellen dat ik me ging verongelukken met dat zware ding.
ook aan het "kletskop" verhaal komt een einde door een uitgelopen krukaslager en de motor verdween in de serre van mijn zuster, dat was daar zo een beetje het tussenstation voor ze bij het oudijzer belanden.
volgende keer hebben we het kort over nog een andere Novy tezamen met het verhaal over de FN van 1938 en ook een zijsprongetje naar de lotgevallen van de coureurs die ik vermelde in het blogje over de Sarolea Regina.
tot de volgende keer
PS: ook hier weer een vervangfoto van de Sarolea bij gebrek aan een echte. (en hopelijk kun je hem op groot zetten want de laatste foto's op de blog willen niet meer open gaan als je klikt, maar geen paniek, er wordt aan gewerkt)
