.

Leden van de jury, vandaag staan de vrouwen terecht.

Hun schaamteloos spel heeft lang genoeg geduurd. Zij belazeren ons. Zij willen ons namelijk laten geloven dat zij niets van computers snappen. Zij faken, heren van de jury! In werkelijkheid zijn vrouwen genieën. En ik zal het bewijzen!

Bewijsstuk één: De wasmachine. Die gaat niet vanzelf. O nee. Je moet dat ding programmeren. Zomaar een draai aan de knop geven, zoals wij mannen doen, leidt tot catastrofes. Gekrompen onderbroeken. Uitgerafelde sokken. Donker witgoed. Ik was alles op programma twee. Andere mannen geven de voorkeur aan drie. Kleur of geen kleur. Wol of geen wol. Kortom: voor mannen is wassen een gokspel. Wie kan er immers die twaalf programma's uit elkaar houden? Wie weet welk poeder in welk van die drie bakjes moet komen? Wij niet, heren van de jury. En waarom niet? Omdat wij maar gewone mensen zijn en geen vrouwen. En toch beweren zij dat zij niets van computers snappen. Fraude, zeg ik u!

Bewijsstuk twee: de broodmachine. Als ik een brood bak, dan komt het eruit als een fossiel. Te weinig water of bloem, er gaat altijd wel iets mis. Moet je de broden van mijn buurvrouw zien. Flink gerezen, glanzende kanjers van bollen, heren! Om je vingers bij af te likken. En die geur! Om wild van te worden. Maar ze weet het! Ze weet het! Het kreng laat altijd haar deur openstaan zodat ik naar haar bollen kan gluren. En als ik mezelf niet langer in de hand heb en op haar heerlijkheden wil aanvallen, dan sluit ze de deur! Heren van de jury, de andere sekse speelt een vals spel met ons!

Bewijsstuk drie: de droogkast. Iets te enthousiast aan de knop draaien en er komen kleertjes voor minimensjes uit. Alleen bij mannen. Vindt u dat niet vreemd?

Bewijsstuk vier: de microwave. Een handleiding zo dik als een telefoonboek. Zij pluggen het ding in en gaan ermee aan de slag.

Bewijsstuk vijf: De mixer. Drie standen, twintig hulpstukken. Hebt u al eens geprobeerd om op stand drie tomatensoep te mixen? Geen probleem als je een vrouw bent. Maar mijn keuken, leden van de jury, ziet er nu uit als een tafereel uit een Quentin Tarantino- film. Het zal mij niet meer gebeuren! Met een druppeltje krachtlijm heb ik stand drie, die toch nergens goed voor is, voor eeuwig geblokkeerd!

Leden van de jury, op grond van de u voorgelegde bewijzen moet u wel besluiten dat de verdachten schuldig zijn. Niks van computers snappen? Ammehoela! Dan geloof ik nog liever dat Pavarotti de hoge do niet haalt. Ik laat het aan u over om een oordeel te vellen. Wees streng maar rechtvaardig. Wij, de openbare aanklager, eisen genoegdoening voor de geleden schade aan onze ego's en onze onderbroeken. Ik heb gezegd. Laat het recht nu zegevieren!

PS.Met toelating van de auteur als zijn naam vermeld is.

©Jules Grandgagnage

.

Een schip vol tranen

mijn lief ik vaar een schip vol tranen
een schip vol tranen naar je toe
ik had wat anders willen brengen
vertel me wat je wilt en hoe

ik je geweven innigheid kan geven
of vreugde in een doosje van karton
of flesjes zonlicht van de eerste morgen
of alle bergen die je ooit beklom

dat alles in een sloep van goede tijden
ze vaart wel mee maar is nog onder zeil

maar voor ik al die schatten kan bevrijden
moet eerst dit vaartuig schipbreuk lijden

vooruit sirene blaas de stormwind aan
als ik bij jou ben durf ik wel vergaan

Chawwa Wijnberg

.

.

Het ontstaan van rapteksten

Hiphopuitingen uit achterstandswijken

Brainpower

Hiphop is ontstaan aan het eind van de jaren zeventig onder kansloze, meestal zwarte jongeren in de Amerikaanse steden, die via muziek (rap), beweging (breakdance) en graphics (graffiti, tags) een vorm van expressie zochten. Jongeren verenigden zich in een posse om alle ellende beter aan te kunnen.

Omdat ze geen geld voor instrumenten hadden, maakten ze gebruik van ghettoblasters of human beatbox. De gewelddadige omgeving waarin de jongeren opgroeiden werd de inspiratiebron voor de teksten, die in rapvorm werden gebracht.

Statussymbool

Hiphop groeide uit tot een belangrijke muziekstroming. De Amerikaanse hiphoppers zijn nog steeds jongeren, die geboren zijn in arme wijken. Het is zelfs een statussymbool geworden: een rapper die niet weet wat armoede is, is geen echte rapper. Ook geweld geldt als statussymbool: rappen over het feit dat je gevaarlijk bent en wapens hebt is normaal.

Misstanden

In een hiphoptekst worden vaak maatschappelijke misstanden aan de orde gesteld. Een ander opvallend kenmerk van de rap is 'bragging and boasting': vertellen hoe stoer je bent en waarom je beter bent dan andere rappers. Vooral bij freestylebattles ontaardt een rap vaak in een woordenstrijd. Freestylen is het improviseren van een rap.

Nederhop

Onder invloed van de muziekzender MTV ontstond een Nederlandse hiphopcultuur, de Nederhop. Omdat in Nederland geen ghetto's bestaan, is de inhoud van de Nederhopraps anders dan die van de Amerikaanse rap. Nederhop is de laatste jaren onder invloed van Ordorp Posse tot een volwassen muzieksoort uitgegroeid. Osdorp Posse was fel tegen commercie, maar de nieuwe acts, zoals Brainpower en Def Rhymz, zijn commerciële artiesten. De Rotterdammer Def Rhymz heeft extravagante, soms geile en soms grappige raps, die doorspekt zijn met Surinaamse straattaal. Brainpower laat horen dat rap ook kan zonder de gebruikelijke machotaal, en dat je in een rap ook op een mooie manier je gevoelens kunt verwoorden.

Tekst

Def P (rapper Osdorp Posse) legt uit waarom tekst zo belangrijk is bij Hiphop: "Hiphop is bij uitstek een medium om te reflecteren op wat er om je heen aan de hand is. Een rapper kan in een nummer veel meer tekst kwijt dan een liedjesschrijver. Een gemiddelde song is een half A4-tje, een rap al gauw drie. In essentie is dat de functie van hiphop: zeggen wat je ervan vindt."

In de huisje-tuintje-toeterlaan

.

.

Roodborst

Een beestje als een speeltje
Blozend van zijn buik tot aan zijn keeltje.
De beentjes recht en lang
Dun als een ijzerdraadje,
De boezem fier omhoog
Zonder behaatje.
Hij zingt een oerontroerend liedje.
Is het een hij, is het een zij,
Of is het een sierlijk travestietje.

.

.

.

Moai's op Paaseiland

.

Een provincie van Chili

Paaseiland dankt zijn naam aan het feit dat het op een paaszondag in 1722 is ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen. Paaseiland wordt ook Rapa Nui genoemd, wat 'grote rots' in het Polynesisch betekent. Het kleine eiland ligt in de Grote Oceaan en hoort bij Chili.

Monumentaal
Het eiland is 163,6 kilometer groot. Er wonen volgens een schatting uit 2005, 3.791 mensen. De hoofdstad is Hanga Roa. Het eiland staat sinds 1995 op de werelderfgoedlijst van Unesco. Deze organisatie heeft als doel het waarborgen van vrede en veiligheid door de samenwerking tussen verschillende lidstaten van de V.N. op het gebied van onderwijs, wetenschap, cultuur en communicatie.

Reisbestemming Rapa Nui
In tijdschriften en reisfolders van Peru staan vaak de enorme stenen hoofden op Paaseiland. Deze beelden worden ook Maoi genoemd. Ze hebben iets mysterieus. Wie hebben ze gemaakt en waarom? En hoe hebben ze die enorm zware beelden verplaatst en rechtop gezet? Op het eiland zijn 887 beelden te vinden. Rond de 300 staan ergens op het eiland, 300 liggen nog rond de vulkaan waar ze gemaakt werden en de rest van de beelden zijn wel ooit vervoerd maar zijn nooit op de plaats van bestemming aangekomen.

De Moai's als teken van macht
De beelden zijn niet verbonden aan een geloof zoals boeddha- of christusbeelden. Ze werden gemaakt om de voorouders van de bevolking van Paaseiland te herdenken en te vereren. Elke clan maakte zijn eigen Moai's. Ze gaven de clans macht. In oorlogen tussen verschillende clans duwden en trokken ze elkaars Moai's dan ook om. Een heleboel beelden liggen nu nog steeds op de grond met hun gezicht naar beneden.

Het Moai vraagstuk
De beelden zijn enorm zwaar en dus niet makkelijk overeind te zetten of te vervoeren. De grootste Moai is 21 meter en weegt even zwaar als 180 auto's! Er zijn veel theorieën over hoe de mensen dat vroeger gedaan hebben. Sommigen geloven dat de beelden zelf 'liepen'. Door de speciale vorm van de onderkant bewoog het beeld naar voren aks je het met touwen van links naar rechts trok. Anderen denken dat de beelden op boomstammen werden gelegd en naar hun plaats gerold.

Het mysterie
Helaas zullen we het nooit zeker weten. Veel oorspronkelijke bewoners van Paaseiland hebben de vele oorlogen, ziekten en slavernij niet overleefd. Ze hebben de verhalen over de Moai's dus niet kunnen doorvertellen

.

.

Wij willen een park

Waar anders
moeten gelieven fluisteren
ritselpopulieren
waar anders
voor jonge ouders
om te pralen
met hun jong op wielen
de tulpenboom
en oude mensen
op de bankjes om
te vertellen hoe veel beter
het vroeger was
de witte moerbeiboom
en niet vergeten, de vijver
voor het varen van de bootjes
de vijver - het verdrinkingsgevaar
het voeren van de eendjes
ja, een vijver met glooiend
het grasveld tot aan het water
de treurwilg
en de grootste boom van de provincie
de meer dan honderdjarigen
om te omarmen en bezienswaardigheid
de rode beuk, de oude eik, de vleugelnoot
en het beeld - het bééld -
met of zonder ruiter
de paardenkastanje

wij, alle mensen
moeten, ja móéten een park
voor groen
voor adem
voor glorie
voor rust in de stad
het park

.

Graffiti

Kunst of vandalisme?

 Bij graffiti denk je misschien meteen aan straatvervuiling, slogans op prullenbakken en rommelige teksten op muren.

Graffiti kan inderdaad voor overlast zorgen, waardoor het een vorm van vandalisme wordt. Maar graffiti wordt door sommigen ook gezien als een kunststroming, die vooral door jongeren beoefend wordt.

Het begin

Graffiti is ontstaan aan het eind van de vorige eeuw in Philadelphia (Amerika). In het begin deden vooral politiek activisten en jeugdbendes aan graffiti. Later, toen graffiti z'n weg vond naar de buitenwijken van New York, werd het ook een onderdeel van de hiphop cultuur.

Tag

Graffiti bestond vroeger vooral uit het schrijven van een tag. Een tag is eigenlijk niets anders dan je naam in graffiti. Artiesten schrijven nooit hun eigen naam, maar hebben altijd een nickname. Bij het schrijven van tags werden ook nieuwe lettertypen verzonnen.

Throwups en pieces

Tegenwoordig is graffiti vaak meer dan alleen schrijven. De simpele tags, (schuil)namen van de makers, worden soms wat verder versierd: dan noem je ze throwups. Weer een stap verder is een piece, soms groots uitgewerkte schilderingen die enorme oppervlaktes kunnen beslaan.

Cultuur

Graffiti heeft z'n eigen cultuur, met eigen gedragscodes, pioniers, tijdschriften, substromingen etc. Er bestaan ook enorm veel verschillende websites waarop men z'n tag of piece kan showen. Deze sites en de gespecialiseerde tijdschriften zijn middelen voor graffitibewegingen om onderling te communiceren.