lang geleden echt voor lange tijd iedereen hier te zien is dood geforceerd proberend gelukkig te kijken doch onderwijl de zorgen af te lezen van de verstomde gezichten
ik heb ze nooit gekend toch schijnen het mijn voorvaderen te zijn niets herken ik van mezelf niet meer in deze holle uitdrukkingen ik leg het photogram terug met de gekartelde randen tot een volgende keer beste familie
Mijn mama zei altijd super strijk 'nen vriend moete zoeken bij de villa wijk' Ik heb gedaan wat ze zei. Toen ze dat hoorde was ze eigenlijk best wel blij. Later die dag vroeg mijn mama hem te ontmoeten. Ik keek naar beneden en draaide met mijn voeten. 'Ja mama, hij zal morgen komen'. Het was uitgekomen, mama haar dromen. Zoals beloofd kwam in de avond mijn vriendje langs. Hij werkte in die straat... Als vuilnisman
’t kofschip wat een woord van sommige woorden had ik nog nooit gehoord al die regels en die tijden laat ik het liefst terzijde noem de persoon en tijd in die zin maar veel namen of personen vond ik er niet in
daar een T en daar een D hier er één en daar er twee ze mogen het nog 100 keer zeggen of uitleggen vriendelijk of boos maar spelling blijft voor mij hopeloos
Veel mensen zien alleen het uiterlijk Het uiterlijk bepaald hoe je eruit ziet Niet wie je eigenlijk bent Het innerlijk is veel belangrijker Die maakt je wie je bent
er is een nieuwe garçon in ’t café op de hoek sindsdien is de rust hier helemaal zoek het is een adonis hij werkt telefonisch en komt met de pintjes aan huis op bezoek
Olifanten schijnen zeer goed te communiceren. Kunnen politici dus nog heel wat van leren. Ja, die dikke huid hebben zij zich aangemeten, want dan heb je nog minder last van je geweten en kun je stokdoof en blind op de tast regeren
.
.
.
.
.
.
.
.
